Aangaande het beoordelen van de jeugdwet, inclusief de financiën, zitten er
gaten in die wet die niet benoemd zijn door de jeugdzorg-lobby.
Bijgaande brief, ook te vinden onder de link https://www.dropbox.com/s/pk8mr8f20ucaqtj/2013.07.23%20B%26W%20Gemeente-inkoop%20TransitJeugdzorg.pdf geeft duidelijk weer dat jeugdzorg (bovenlokaal) inkopen grote risico's met zich meebrengt voor de meeste kinderen die gemeld worden bij (wat nu nog heet) AMK en BJZ, en de vrijwillige hulpvragers.
De brief was gericht aan de gemeenten, maar de ambtenaren zijn geen medisch-academisch geschoolden om te herkennen welk risico de gemeente loopt met een niveau jeugdzorg dat zònder diagnostiek een doorgang vormt tot dwang-'zorg'.
Dwangzorg is volgens o.a. prof.dr. Carlo Schuengel contraproductief (http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/dwang-in-de-jeugdzorg.html).
Ook zullen de kosten aan jeugdzorg, net zoals van 2005 tot 2011,
oplopen, toen met 50%! Dat was onevenredig met het aantal kinderen dat
werkelijk in gevaar was voordat er uithuis werd geplaatst naar een pleegsetting
(http://silkslides.com/S9dEk).
Het onderzoek op: http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/nieuws/multiprobleemgezin-of-multiprobleemoverheid.9153344.lynkx#.Um9KThH2vD1.facebook constateert dat de overheid regelmatig faalt en daardoor juist escaleert zodat jeugdzorg 'nodig' zou zijn, maar de vraag is of dat goedkoper kan: rekenvoorbeeld:
Bij een probleem-veroorzakend tekort in gezinsbudget van 50 euro per week zorgt dit voor gedwòngen Jeugdzorg van
24.000/jaar aan Jeugdzorg : 52 weken = € 462 per week aan Jeugdzorgdwangtrajecten, en dan nog de andere zorgen van het gezin zoals woonruimte en energie.
Als bij de 50 euro per week aan gezinsbudget-subsidie ook de kosten van j-GGZ zouden komen wordt dat:
€ 50 + (5.050/jaar j-GGZ : 52 weken = € 97) = € 147 per week aan gemeentelijke zorg met diagnostisch niveau, zoals de Opvoedpoli met deskundigen naar keuze, dat leidt tot meer meewerken van ouders, productiever dan de contraproductiviteit onder BJZ.
(€ 147/week incl. alles, lijkt me een betere zorg dan € 462/week aan Jz excl. verdere kosten. Cijfers zijn o.a. te vinden op http://www.accare.eu/qontex/online/veelgehoorde_misverstanden.asp en CBS).
Dus, anders bezien:
- j-GGZ duurt gemiddeld, inclusief de 'dure zorg', ca. 460 dagen.
- De jeugdzorg onder dwang duurt gemiddeld ruim 4 jaren.
= Kosten j-GGZ gemiddeld dus: € 4.000 x 1,3 = € 5.050/totaal per case (in bijgaande brief 2013.07.23 ruim genomen);
= Kosten (dwang-)Jeugdzorg: € 24.000 x 4,2 jaren = € 100.000,~/totaal per Jz-case!
De gemeente zal niets kunnen 'sturen' aan deze ingang tot dwang, want de gemeente is geen diagnost! En de gemeente is geen rechter, die op advies van de juridische partij Jeugdzorg tot dwang heeft beslist.
Inkoop van diagnosten (huisarts en specialist) is veiliger voor het Jz-budget dan het niveau jeugdzorgwerkers inkopen. Jeugdzorg met een laag opleidingsniveau kan doorverwijzen naar BJZ bovenregionaal, dat eveneens niet medisch-academisch is opgeleid, althans de werkers die de cliënt zíén. Een indicatie van horen zeggen van een jeugdzorgwerker is geen diagnose, geen diagnostisch/therapeutische waarheidsvinding.
De ingang 'jeugdzorg' kan op speculatieve gronden tot dwang leiden, dat onbeheersbaar is (want de rechter heeft dan beslist en daar kan de ambtenaar niet tussen gaan zitten).
Het is dan ook de vraag waarom onafhankelijke wetenschappers worden genegeerd:
- naast oudere onderzoeken sinds 1983 over de gevolg-hebbende maatloze maatstaf van jeugdzorg noem ik recentere:
- prof. RJ van der Gaag, Radboud-univ., met "Zet zwaargewichten (die de cliënten zíén) in de ingang",
- prof. R.A.C. Hoksbergen (Univ.Utr., IBAP, 2000) en de SSF (2005), met "Creëer gespecialiseerde doelgroepingangen, zodat de problemen op hoog niveau onderkend en doorverwezen worden ter behandeling",
- prof. Joseph J. Doyle jr, 2007, met "Kinderen zijn beter-af thuis met zo nodig passende hulp dan diezelfde kinderen in pleegzorg",
- Susan L. Smith, 2010, zeer groot onderzoek 'Keeping the Promise' (Donaldson Adoption Institute: http://www.adoptioninstitute.org/research/2010_10_promises.php), dat o.a. het inzicht van Hoksbergen en de SSF bevestigde: "gespecialiseerde doelgroepingangen zijn hard nodig! De reguliere jeugdzorg matcht de kennis niet bij de case."
- Prof. N.W. Slot met '909 zorgen': "72% van de OTS-sen na 2 jaar gaven geen verbetering", wel ruim 30% verslechtering.
- De bedenkingen van dezelfde Wim Slot en prof. Carlo Schuengel (bovengenoemde link).
- Prof. Jo Hermanns in Zeeland: 50% minder uithuisgeplaatste zorg door passende zorg via thuis, met de aanvulling dat dit wel tot 75% kan oplopen, wat aardig bij die 72% komt van Wim Slot.
- Prof. Theo Doreleijers, die ondervond dat het met 90% van de meisjes in gesloten instelling naderhand niet goed ging, en dat de behandeling zeer te wensen overliet in die instelling. (https://www.youtube.com/watch?v=F6Dthj9XBLU na 4 minuten 20" ; opmerkelijk is de naïviteit van kinderrechter Quik in https://www.youtube.com/watch?v=H2fFBZl-cG0 die veel meisjes dus verkeerd heeft gesloten weggeplaatst, met daarna de woorden van Theo Doreleijers bij 5 minuten: 90%!!!).
- De dossieronderzoeken van ouderondersteuners en enige artsen die aantonen dat er te veel 'gelogen' wordt door jeugdzorgwerkers ìn de indicatiebesluiten en in de argumenten bij de kinderrechter (gelogen - naar hoe ouders het verwoorden; insinueren is dan een netter woord, waarbij jeugdzorg eveneens epateert en manipuleert), er te weinig ingegaan wordt op de vraag naar diagnostische waarheidsvinding ofwel het doen van diagnose door een open-onderzoekend specialist (zonder de sturende en beperkende onderzoeksvragen vanuit de gezinsvoogdij), en te lang aan uitsteltactiek gedaan wordt door jeugdzorg.
Kinderen in pleegsetting lopen grotere kans op verslaving, vroegtijdig schoolverlaat, tienerouderschap, oudervervreemdingssyndroom of minderwaardigheidscomplex, loyaliteitscomplex, seksueel misbruik (tot 100 x meer), en disregulatie van o.a. het stress-hormoonsysteem. Deze kans wordt nimmer afgewogen in de indicatiebesluiten en Plannen van Aanpak door de Jeugdzorg.
De expertisegroep Jeugdrechters heeft destijds aan prof. Femmie Juffer gevraagd hoe om te gaan met hechtingsproblematiek. Jeugdzorg maakte misbruik van dit stuk.
Jeugdzorg schemerde vaak alsof het kind niet thuis kon blijven of teruggeplaatst kon worden vanwege (ongediagnosticeerde) "hechtingsstoornis"; in het juridisch maandblad FJR november 2012/95, pagina 291-293 staan oorzaken van en therapie-adviezen voor hechtingsstoornis of onveilige gehechtheid die niet zonder diagnostiek bepaald kunnen worden, maar waarin jeugdzorg misbruikend of bespelend middels inspanningsverzuim faalt en faalde.
Dwang is contraproductief, en toch komt dwangzorg door Jeugdzorg in Nederland bovenmatig voor. Nederland is onevenredig koploper in Europa.
Gezondheidszorg ligt veelal dichter bij de oplossing, en is aannemelijker, dan Jeugdzorg.
In de hoop dat de berekening duidelijk maakt welk gat de Jeugdwet inhoudt wanneer er geen eisen gesteld worden aan diegenen die bepalen gaan of er aangestuurd moet worden tot dwang.
In de hoop dat u deze jeugdwet in deze vorm zonder diagnostieke ingang tot dwang tegenhoudt, en meer ruimte toebedeelt aan de diagnostischer jeugd-GGZ, verblijf ik,
Bijgaande brief, ook te vinden onder de link https://www.dropbox.com/s/pk8mr8f20ucaqtj/2013.07.23%20B%26W%20Gemeente-inkoop%20TransitJeugdzorg.pdf geeft duidelijk weer dat jeugdzorg (bovenlokaal) inkopen grote risico's met zich meebrengt voor de meeste kinderen die gemeld worden bij (wat nu nog heet) AMK en BJZ, en de vrijwillige hulpvragers.
De brief was gericht aan de gemeenten, maar de ambtenaren zijn geen medisch-academisch geschoolden om te herkennen welk risico de gemeente loopt met een niveau jeugdzorg dat zònder diagnostiek een doorgang vormt tot dwang-'zorg'.
Dwangzorg is volgens o.a. prof.dr. Carlo Schuengel contraproductief (http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/dwang-in-de-jeugdzorg.html).
Het onderzoek op: http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/nieuws/multiprobleemgezin-of-multiprobleemoverheid.9153344.lynkx#.Um9KThH2vD1.facebook constateert dat de overheid regelmatig faalt en daardoor juist escaleert zodat jeugdzorg 'nodig' zou zijn, maar de vraag is of dat goedkoper kan: rekenvoorbeeld:
Bij een probleem-veroorzakend tekort in gezinsbudget van 50 euro per week zorgt dit voor gedwòngen Jeugdzorg van
24.000/jaar aan Jeugdzorg : 52 weken = € 462 per week aan Jeugdzorgdwangtrajecten, en dan nog de andere zorgen van het gezin zoals woonruimte en energie.
Als bij de 50 euro per week aan gezinsbudget-subsidie ook de kosten van j-GGZ zouden komen wordt dat:
€ 50 + (5.050/jaar j-GGZ : 52 weken = € 97) = € 147 per week aan gemeentelijke zorg met diagnostisch niveau, zoals de Opvoedpoli met deskundigen naar keuze, dat leidt tot meer meewerken van ouders, productiever dan de contraproductiviteit onder BJZ.
(€ 147/week incl. alles, lijkt me een betere zorg dan € 462/week aan Jz excl. verdere kosten. Cijfers zijn o.a. te vinden op http://www.accare.eu/qontex/online/veelgehoorde_misverstanden.asp en CBS).
Dus, anders bezien:
- j-GGZ duurt gemiddeld, inclusief de 'dure zorg', ca. 460 dagen.
- De jeugdzorg onder dwang duurt gemiddeld ruim 4 jaren.
= Kosten j-GGZ gemiddeld dus: € 4.000 x 1,3 = € 5.050/totaal per case (in bijgaande brief 2013.07.23 ruim genomen);
= Kosten (dwang-)Jeugdzorg: € 24.000 x 4,2 jaren = € 100.000,~/totaal per Jz-case!
De gemeente zal niets kunnen 'sturen' aan deze ingang tot dwang, want de gemeente is geen diagnost! En de gemeente is geen rechter, die op advies van de juridische partij Jeugdzorg tot dwang heeft beslist.
Inkoop van diagnosten (huisarts en specialist) is veiliger voor het Jz-budget dan het niveau jeugdzorgwerkers inkopen. Jeugdzorg met een laag opleidingsniveau kan doorverwijzen naar BJZ bovenregionaal, dat eveneens niet medisch-academisch is opgeleid, althans de werkers die de cliënt zíén. Een indicatie van horen zeggen van een jeugdzorgwerker is geen diagnose, geen diagnostisch/therapeutische waarheidsvinding.
De ingang 'jeugdzorg' kan op speculatieve gronden tot dwang leiden, dat onbeheersbaar is (want de rechter heeft dan beslist en daar kan de ambtenaar niet tussen gaan zitten).
Het is dan ook de vraag waarom onafhankelijke wetenschappers worden genegeerd:
- naast oudere onderzoeken sinds 1983 over de gevolg-hebbende maatloze maatstaf van jeugdzorg noem ik recentere:
- prof. RJ van der Gaag, Radboud-univ., met "Zet zwaargewichten (die de cliënten zíén) in de ingang",
- prof. R.A.C. Hoksbergen (Univ.Utr., IBAP, 2000) en de SSF (2005), met "Creëer gespecialiseerde doelgroepingangen, zodat de problemen op hoog niveau onderkend en doorverwezen worden ter behandeling",
- prof. Joseph J. Doyle jr, 2007, met "Kinderen zijn beter-af thuis met zo nodig passende hulp dan diezelfde kinderen in pleegzorg",
- Susan L. Smith, 2010, zeer groot onderzoek 'Keeping the Promise' (Donaldson Adoption Institute: http://www.adoptioninstitute.org/research/2010_10_promises.php), dat o.a. het inzicht van Hoksbergen en de SSF bevestigde: "gespecialiseerde doelgroepingangen zijn hard nodig! De reguliere jeugdzorg matcht de kennis niet bij de case."
- Prof. N.W. Slot met '909 zorgen': "72% van de OTS-sen na 2 jaar gaven geen verbetering", wel ruim 30% verslechtering.
- De bedenkingen van dezelfde Wim Slot en prof. Carlo Schuengel (bovengenoemde link).
- Prof. Jo Hermanns in Zeeland: 50% minder uithuisgeplaatste zorg door passende zorg via thuis, met de aanvulling dat dit wel tot 75% kan oplopen, wat aardig bij die 72% komt van Wim Slot.
- Prof. Theo Doreleijers, die ondervond dat het met 90% van de meisjes in gesloten instelling naderhand niet goed ging, en dat de behandeling zeer te wensen overliet in die instelling. (https://www.youtube.com/watch?v=F6Dthj9XBLU na 4 minuten 20" ; opmerkelijk is de naïviteit van kinderrechter Quik in https://www.youtube.com/watch?v=H2fFBZl-cG0 die veel meisjes dus verkeerd heeft gesloten weggeplaatst, met daarna de woorden van Theo Doreleijers bij 5 minuten: 90%!!!).
- De dossieronderzoeken van ouderondersteuners en enige artsen die aantonen dat er te veel 'gelogen' wordt door jeugdzorgwerkers ìn de indicatiebesluiten en in de argumenten bij de kinderrechter (gelogen - naar hoe ouders het verwoorden; insinueren is dan een netter woord, waarbij jeugdzorg eveneens epateert en manipuleert), er te weinig ingegaan wordt op de vraag naar diagnostische waarheidsvinding ofwel het doen van diagnose door een open-onderzoekend specialist (zonder de sturende en beperkende onderzoeksvragen vanuit de gezinsvoogdij), en te lang aan uitsteltactiek gedaan wordt door jeugdzorg.
Kinderen in pleegsetting lopen grotere kans op verslaving, vroegtijdig schoolverlaat, tienerouderschap, oudervervreemdingssyndroom of minderwaardigheidscomplex, loyaliteitscomplex, seksueel misbruik (tot 100 x meer), en disregulatie van o.a. het stress-hormoonsysteem. Deze kans wordt nimmer afgewogen in de indicatiebesluiten en Plannen van Aanpak door de Jeugdzorg.
De expertisegroep Jeugdrechters heeft destijds aan prof. Femmie Juffer gevraagd hoe om te gaan met hechtingsproblematiek. Jeugdzorg maakte misbruik van dit stuk.
Jeugdzorg schemerde vaak alsof het kind niet thuis kon blijven of teruggeplaatst kon worden vanwege (ongediagnosticeerde) "hechtingsstoornis"; in het juridisch maandblad FJR november 2012/95, pagina 291-293 staan oorzaken van en therapie-adviezen voor hechtingsstoornis of onveilige gehechtheid die niet zonder diagnostiek bepaald kunnen worden, maar waarin jeugdzorg misbruikend of bespelend middels inspanningsverzuim faalt en faalde.
Dwang is contraproductief, en toch komt dwangzorg door Jeugdzorg in Nederland bovenmatig voor. Nederland is onevenredig koploper in Europa.
Gezondheidszorg ligt veelal dichter bij de oplossing, en is aannemelijker, dan Jeugdzorg.
In de hoop dat de berekening duidelijk maakt welk gat de Jeugdwet inhoudt wanneer er geen eisen gesteld worden aan diegenen die bepalen gaan of er aangestuurd moet worden tot dwang.
In de hoop dat u deze jeugdwet in deze vorm zonder diagnostieke ingang tot dwang tegenhoudt, en meer ruimte toebedeelt aan de diagnostischer jeugd-GGZ, verblijf ik,
Met vriendelijke groet,
TS (teamlid JDH)
Dit is een brief aan alle Eerste-Kamer-leden.
BeantwoordenVerwijderenHet wetsvoorstel Jeugdwet ligt nu in de Eerste Kamer. Vandaar.
Wanneer we http://www.youtube.com/watch?v=xD6HLC9YLe4 zien en lezen, of
we zien hoe de Jeugdzorg vaag zich moest verdedigen met smoesjes op de discussieavond in De Balie (http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/11/de-balie-heeft-pijn-gedaan.html), dan
doorzien niet alleen wetenschappers maar ook ouders en pers hoe jeugdzorg een te lage kundigheid in huis heeft, al decennia terwijl Jeugdzorg al die tijd beloofde te 'professionaliseren', om de juiste zorg bij het kind in zijn gezins-dyade te brengen.
Jeugdzorg is dus een risico, een gevaar geworden, want de dwang-doorgang (naar OTS en UHP en mogelijk na een jaar Ontheffing) laat ernstige sporen achter in het kind dat dan pleegkind werd {(Mary Dossier e.a.; zie de PPS op http://silkslides.com/S9dEk)}, of het kind van één frustrerende, loyaliteitsconflict-oproepende ouder die het éénoudergezag kreeg door Jeugdzorg! En dus geen passende hulp kreeg!
In de artikelen hieronder meer over (meningen van jeugdzorg over) vechtscheidingen die eigenlijk gaan om omgangssabotage door zo'n ouder die de andere ouder beschuldigt zonder naar de strafrechter te gaan (http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/11/omgangssabotage-vechtscheiding-en.html).
Ouders moeten dus preventief gaan weten wat jeugdzorg inhoudt. En kunnen eveneens een mail sturen aan de beleidsmakers en Kamerleden, alsmede de gemeenten in hun regio.
Ook daarover op deze blog artikelen.
Ach, ik zie een rekenfoutje in het voordeel van j-GGZ:
BeantwoordenVerwijderende 'subsidie' aan Jeugdzorg-dwang kost € 462/week; en dat is juist (€24.000:52wk).
Wanneer het gezin zelf die subsidie zou krijgen en de jeugdhulp van het professionelere j-GGZ zou krijgen, wordt dat aan j-GGZ-kosten per week: 4.000 : 52 = € 77/week +plus die 50,-/week bijstandaanvulling = € 127 en niet 147.
Let op: 147 of 127 is veel beter voor gemeentelijke budgetten dan 462, met dwang (niet) erbij.
Dat is dus nog goedkoper!
De foute € 5.050 is per "gemiddeld geheel traject" (incl. 'dure' zorg), en niet per jaar van 52 weken.
Het leuke en betrouwbare van jeugd-gezondheidszorg inclusief orthopedagogie en psychiatrie is dat hier beter met valide tests oorzaken gevonden kunnen worden.
Een Eigen Kracht onder dwang (of sturende bemoeienis van 'n gezinsvoogd) inzetten door het niveau Jeugdzoorg bij een gedragsverandering door een infectie is niet alleen weggegooid geld; -- neen, het is ook gevaarlijk omdat Eigen Kracht geen antibioticum is.
Nemen ouders eerder de uitleg van een echte deskundige aan dan van een eigenlijk doorzichtig ondeskundige, dwingende gezinsvoogd? .... Ja, inderdaad!
...
Dus is j-GGZ zonder invloed van Jeugdzorgwerkers effectiever en gezonder dan Jeugdzorg.
Ook kinderen hebben recht op de hoogst mogelijke gezondheid en daarbij horende (psychische en pedagogische) gezondheidszorg.
Dat behoort gewoon verzekerd te zijn, en niet afhankelijk van ambtenarij en het lagere niveau van Jeugdzorg-inzichten (IVRK art. 24).
Nu voorziet de jeugdwet in het onverzekerd zijn van j-GGZ wanneer Jeugdzorg geen toestemming geeft. Jeugdzorg zal waarschijnlijk bovenlokaal ingekocht worden door de regionale gemeenten (er zijn 41 regio's).
Dit is net zoals de Open Brief van de advocaten op
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.peterprinsen.nl/OPENBRIEF.htm
een Open Brief aan de Eerste Kamer.
Ook op Artsennet.nl staan open brieven over het deskundigen-gat in de jeugdwet.
IVRK artikel 24 is dan wel moreel en niet direct wetgevend, doch zijn we een fatsoenlijk land of toch niet? ?
Wanneer we ons (Nederland) de moraal van artikel 24 IVRK aantrekken, dan blijft elk aspect aan gezondheidszorg, somatisch, pathogeen, psychiatrisch, psychosomatisch of orthopedagogisch, gewoon via de huisarts en verzekering toegankelijk ....... zonder dat er toestemming van een jeugdzorgwerker namens de gemeente nodig is. !
De Tweede Kamer wilde in de mooipraat van Jeugdzorg (JN en BJZ's) blijven geloven ondanks dat hoogleraren en psychiaters hebben duidelijk gemaakt dat dit overhevelen naar gemeenten wel leuk staat maar niet gezond is, het recht van het kind op gezondheidszorg ontneemt en afhankelijk maakt van ondeskundigen,
waar de wetenschap zegt dat deze ingang aan zorg (via gezinsregisseurs of wijkteams) diagnostisch bewaakt dient te worden.
De huidige concept-jeugdwet faalt daarin!
De Tweede Kamer heeft in meerderheid slapend ingestemd met de jeugdwet.
Helaas.
Dit houdt in dat ouders en rechters preventief beter moeten weten welke risico's jeugdzorg voor het ervaren van een kind oplevert.
Ja, ouders moeten weten wat gebeurt en hoe te vermijden, als er een overval van jeugdzorg plaatsvindt, met dwang en politie.
Rechters moeten weten dat jeugdzorg zonder diagnostisch rapport (géén 'expertiserapport' dat Jz heeft gemaakt) geen zorg is en traumatisch kan zijn voor 3 op de 4 kinderen.
Rechters zijn wel geen diagnosten, maar moeten net zo als ouders nu zelf ook wetenschappers in orthopedagogie en psychiatrie worden.
Rechters moeten straks helemaal nagaan of er een door de ouders geratificeerd document in het dossier zit waarmee ze aangeven dat ze eens zijn met de onderzoeksvragen die jeugdzorg aan de diagnost heeft overlegd, opdat deze vragen niet te inperkend zijn voor een integraal open diagnostisch onderzoek! (Zie FJR november 2012/95, pag. 291-293).
Hoeveel rechters weten dat een experiserapport uit handen van de gezinsvoogdij geen diagnostisch rapport is, maar een anoniem advies over mogelijkheden n.a.v. de doorgegeven geselecteerde signalen vanuit de sturende gezinsvoogdij?!!
VerwijderenLaat altijd de specialist zelf de client zien, onderzoeken, en diagnosticeren, liefst vanuit de thuissituatie, daar de gezins-dyade belangrijk is, en vaak kan ontlasten wat de suggesties en bezorgdheden vanuit jeugdzorg betreft.
Het mag niet gaan om suggesties en bezorgdheden over ˊveiligheidˊ, maar wat voor het kind, dat blijft ervaren, belangrijk is, en
waar de ontwikkeling in zijn vertrouwde omgeving wetenschappelijk gezien verre te prefereren is boven schadende, nadelig-werkende pleegsettingen.
Overplaatsen (van huis naar pleegzorg ook) dient vermeden te worden.
Bewijzen zijn: oudersˊs acoord van onderzoeksvragen aan de specialist wanneer jeugdzorg deze aanvraagt, en het diagnostisch rapport, en een evt. second opinion.
Dat is juist.