De ‘expertise’ van de gezinsmanager

Wie de verhalen over de verbeterde werkwijze van gezinsmanagers (onder andere bij BJAA) kritiekloos heeft ingedronken, zou er goed aan doen de hierna volgende dialoog even mee te lezen, waarin de vriendin van een gezinsvoogd online adviezen vraagt over een moeilijke casus.

http://www.ouders.nl/forum/zorgenkinderen/graag-advies-voor-een-vriendin

 

do, 14/11/2013 - 16:09

Fransien: Graag advies voor een vriendin

"Een vriendin van me is gezinsmanager/gezinsvoogd bij BJZ. Ze is een van degenen die haar werk zo goed mogelijk probeert te doen met als eerste doel om het gezin bij elkaar te houden, ze stuurt absoluut niet aan op UHP.

Ze heeft net een case gekregen van een vertrekkende collega met een oudere puber, bijna volwassen, met de diagnoses ADHD en ODD. Het gezin is van de ouderwetse (repressieve) opvoeding en dat loopt nogal stroefjes en de jongen komt door zijn impulsieve gedrag overal in de problemen en heeft overal trammelant. Hij ligt ook niet zo goed bij zijn leraren zullen we maar zeggen.
De bascule is al een jaar in het gezin aanwezig, maar die gezinshulp (een of ander standaardtherapie) sluit niet echt aan bij dit gezin.

Ik heb haar aangeraden om vooral met de jongen zelf in gesprek te gaan, wat wil hij en hoe kan hij dat verwezenlijken en daarbij hulp te gaan zoeken. Zijn er nog meer tips die ik haar kan doorgeven?"

ð (advies komt van verschillende personen, waaronder Anne)

Fransien:

Anne,

"Dank voor je tips, ik zal ze doorgeven.
De jongen is niet gediagnosticeerd met autisme maar met ADHD, dat maakt het net iets anders, maar Lives in the balance heb ik mijn vriendin al eerder aangeraden. Ze mag het alleen niet inzetten omdat het niet in het lijstje met evidence-based en goedgekeurde interventiemethodes staat... Maar ze is creatief en redelijk vindingrijk, en vooral bereid om naar advies te luisteren."

Fransien

Problemen

"Ja, die jongen heeft inderdaad overal problemen. Zijn ouders willen hem eigenlijk niet meer thuis hebben, hij zit op de rebound maar zijn oude school wil hem absoluut niet meer terug, bij vrienden is hij niet meer welkom.
De ouders hebben eerder om hulp gevraagd, maar de bascule gekregen. Mijn vriendin gaat haar schouders er onder zetten en kijken of ze dit kind weer een beetje toekomst kan geven. Mijn vriendin is heel blij met de tips, vooral de tips van Karmijn zijn zo simpel en praktisch, daar kan ze heel veel mee."

AnneJ:

psychiater

"Misschien is het handig om te onthouden dat deze jongen ook een psychiater nodig kan hebben. Mocht hij die bij de Bascule niet al hebben. Er kan medicatie nodig zijn, tegen ADHD maar ook zonodig tegen angst of depressie. Die dingen komen nou eenmaal voor en soms is daar medicatie bij nodig. Doe je dat niet dan kan iemand sneller geneigd zijn om met drugs te gaan experimenteren. Als zelfmedicatie."

JDH: We lezen hier een aantal dingen, waaronder het probleem dat de ‘evidence based’ (wetenschappelijk bewezen) interventiemethoden niet lijken te werken in deze casus en de gezinsmanager is ermee aan, omdat zij iemand is die ‘absoluut niet aanstuurt op uithuisplaatsing’. De vraag die naar voren komt bij dit soort informatie, is wat er zou gebeuren wanneer een andere gezinsmanager met dezelfde ‘competenties’ als deze goedbedoelende jeugdzorgwerker, er minder moeite mee zou hebben een uithuisplaatsing aan te vragen. Komt dan dit aspect nog in beeld in de rechtszaal, dat de goedgekeurde interventiemethoden niet werken, of is BJz altijd de ‘professional’ en ligt het gewoon aan de ouders?

Hoeveel vertrouwen mogen we hebben in een professionele organisatie die haar gezinsmanagers zoveel steun biedt bij de uitvoering van de hulp-en-beschermingstaken, dat een vriendin van haar op internet wildvreemden om advies moet vragen! Je vraagt je af waarom jeugdzorg überhaupt nog gedragswetenschappers in dienst heeft.

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/05/wat-doen-gedragswetenschappers-van-bjz.html

Als een jongen aantoonbaar ADHD heeft (hij is gediagnosticeerd) en zijn gedrag loopt volledig uit de hand, op een manier dat hij in diverse situaties in de problemen komt, waarom ligt de supervisie dan in godsnaam nog steeds bij een gezinsvoogd en niet bij een psychiater of andere specialist?

Het advies van Anne J  voor mogelijke baat bij medicatie, lijkt mij nuttig om te overwegen, maar het is zeer verwonderlijk dat dit soort inzichten niet vanuit jeugdzorg zelf komen. Wat wordt straks eigenlijk de nieuwe slogan om de professionaliteit van jeugdzorg te promoten bij de gemeenten?

'Bureau Jeugdzorg, als we het zelf niet meer weten, hebben onze gezinsmanagers altijd nog vriendinnen die kunnen surfen op het internet!’  

Sven Snijer