Bezwaarschrift aan de Gemeenteraad, Regioraad van Amsterdam en wethouder Pieter Hilhorst

Regioraad Amsterdam

Weesperstraat 111

1018 VN Amsterdam 

http://www.stadsregioamsterdam.nl/

http://www.amsterdam.nl/gemeente/gemeenteraad/

Bezwaarschrift aan de gemeenteraad, Regioraad van Amsterdam en wethouder Jeugd en Onderwijs Pieter Hilhorst 

Betreft: 1. De ouder/Kindadviseur twee weken na de geboorte van je kind op

bezoek.

2. De Ouder/Kindadviseur op de voorschool en het basisonderwijs. 

De veronderstelling bij deze maatregel, is dat ouders in Amsterdam in meerderheid een gevaar zouden vormen voor hun eigen kind, waarbij zij niet worden geacht zelfstandig hulp te kunnen inschakelen bij eventuele opvoedingsvragen, want anders kan een collectieve maatregel als deze, die zo privacyschendend  en verdachtmakend is, niet worden gerechtvaardigd.  

Er dient door de gemeente Amsterdam uitleg gegeven te worden waarop zij zich baseert,  dat het niet als normale regel kan gelden dat ouders via hun huisarts, consultatiebureau, opvoedpoli, of hun eigen sociale netwerk, zelf naar antwoorden zoeken bij de meeste opvoedvragen. 

Juridische dreiging 

De Ouder-Kindadviseur is door de connectie met jeugdzorg ook nog eens een juridische bedreiging voor de gezinsintegriteit, wegens de verhulde mogelijkheid van gedwongen opvoedmaatregelen, waar Waarheidsvinding geen vereist bestanddeel uitmaakt van het daarbij horende informantenonderzoek. Hierdoor dreigen veel (jonge) gezinnen die geen noemenswaardige problemen kennen, door de doorgeslagen preventiezucht van de gemeentelijke overheid  (kindermishandeling) onterecht met dit juridische kader in aanraking te komen.

Voorlichting over de rechtspositie van ouders, indien zij met ‘dwang’ en ‘drang’ te maken krijgen, schiet ernstig tekort. Het positieve beeld van gezinsondersteuning en advies, heeft een schaduwzijde die sterk onderbelicht blijft. 

Ouders in Amsterdam hebben het recht om te weten dat vrijwillige hulp en advies, gemakkelijk kan worden omgezet naar gezinsbemoeienis met een meer verplichtend karakter, waarbij meningsverschillen tussen ouder en hulpverlener automatisch lijken te worden opgevat als pedagogische onbekwaamheid aan de kant van de opvoeder. Zo leert de ervaring met het huidige jeugdzorg, op welke leest dit plan geschoeid is. Rust eenmaal de verdenking op een ouder/gezin, dan blijft er van de beloofde samenwerking niet veel meer over. En omdat hulp  in het gedwongen kader valt onder de verantwoordelijkheid van de rechter, die zich in de meeste gevallen geheel en al laat leiden door de mening van de jeugdbeschermer (Als professional is deze per definitie geloofwaardiger dan ouders.) zullen ouders tevergeefs bij de gemeente aankloppen, als zij via dit Ouder-Kindadviseur traject in de problemen komen.  

Gemeente Amsterdam zet de fuik… 

De gemeente Amsterdam zet hiermee de deur open voor het blootstellen van talloze gezinnen aan een mishandelingsverdenking die vanwege de zeer ruime definitie van die term (waaronder ook het begrip ‘verwaarlozing’ valt) dat men hier welhaast alles onder kan verstaan, variërend van te streng zijn, te toegeeflijk zijn, te weinig vriendjes, vlekken op de kleding, thuis een andere taal spreken, verkeerd broodbeleg, spinnenweb aan de muur, tot stemverheffing naar het kind, waardoor gezinnen onnodig gecriminaliseerd kunnen worden in een veronderstelde hulpverleningssetting. Een hulp die meer weg heeft van een gecamoufleerd onderzoek naar kindermishandeling, waarvan de dit jaar in te voeren Meldcode kindermishandeling op scholen, het zoveelste voorbeeld is van de obsessie hiermee bij de overheid. Kort gezegd, ouders zijn hun kind(eren) sneller kwijt dan ze kunnen vermoeden. 

Tot nu toe liepen ouders dit gevaar alleen als er een melding over ze werd gedaan wegens een vermoeden van  kindermishandeling, of wanneer men in naïviteit zelf bij jeugdzorg voor vrijwillige hulp had aangeklopt. Veel mensen zullen zich erover verbazen hoeveel ouders zich door jeugdzorg bedrogen voelen, daar zij nooit de hulp hebben gekregen waar zij om gevraagd hadden, maar wel de vernedering van een Onder Toezicht Stelling, waar jeugdzorg ruim €7.000 per  kind, per jaar voor ontvangt. Of zelfs het drama van een uithuisplaatsing (minimaal €30.000 per kind, per jaar voor jeugdzorg) en jarenlange juridische ellende, kind en ouderbeschadigend. 

Goede bedoelingen 

Met het plan van de Ouder-Kindadviseurs wat de ‘goede bedoeling’ heeft van preventie, waardoor in theorie problemen in gezinnen niet hoeven te escaleren en het aantal gedwongen maatregelen zou kunnen worden teruggebracht, wordt tegelijkertijd een situatie gecreëerd waarbij ouders zonder een zorgmelding al direct aan het juridische gevaar worden blootgesteld. Als de relatie tussen de Ouder-Kindadviseur en ouders spaak loopt, wat daarvan ook de oorzaak mag zijn, ligt de schuldvraag automatisch bij de ouders. 

Het in jaren opgebouwde dossier dat de Ouder-Kindadviseur over het gezin heeft bijgehouden is van een omvang en precisie dat een AMK-medewerker zijn vingers erbij af zou likken. Als het tot een rechtszaak over de voogdij komt, hebben ouders die bij voorbaat verloren, aangezien ze onwetend en vrijwillig hebben ingestemd met het Ouder-Kindadviseur traject. 

Van hulpvragers worden zij getransformeerd tot ‘hulpweigeraars’ (tevergeefs aandringen op diagnostisch onderzoek) en dat is voor jeugdzorg kassa! Het meedoen aan het Ouder-Kindadviseur traject, heet vrijwillig te zijn, maar net als het weigeren van het verlenen van toestemming voor een informantenonderzoek van AMK of  de Raad voor de Kinderbescherming, laadt de ouder indien deze in het traject geen heil ziet, automatisch de verdenking op zich. Dit is een dubbele binding; werk je als ouder mee met het Ouder-Kindadviseur traject dan loopt je gezin juridisch gevaar en  werk je er niet aan mee, dan ben je automatisch verdacht. 

Dit Procrustesbed wordt u ongevraagd aangeboden door de gemeente Amsterdam. De gemeente Amsterdam dient zich, indien dit onzalige plan doorgang vindt, zeer gedetailleerd te verantwoorden over de bevoegdheden van de Ouder-Kindadviseur en daar expliciet uitleg over te geven aan ouders. En aan te geven wat de rechtspositie van ouders is en niet vaag te blijven op dit punt, onder het mom van ‘voorlopigheid’, omdat het nog maar de vraag is of dit hele plan de wettelijke toetsing kan doorstaan. 
  

Bezuinigen op het kind 

Ouder-Kindadviseurs zijn geen universitair geschoolde personen. Ze hebben geen specialistische kennis en missen dus de vaardigheid om opvoedingsvragen te onderscheiden van kindeigen problematiek, en zouden daarom nooit de drangbevoegdheid moeten krijgen. Dit is precies de constructie die bij jeugdzorg, waar de universitair geschoolde gedragswetenschapper het kind vaak ook niet zelf onderzoekt, maar afgaat op de speculaties van de lager opgeleide gezinsvoogd. De ellende die dat teweeg brengt mag inmiddels als algemeen bekend worden beschouwd, al zijn er nog schrikbarend veel bestuurders die klachten van ouders hierover als ‘indianenverhalen’ beschouwen.  

Het is ronduit krankzinnig dat deze van jeugdzorg afkomstige Ouder-Kindadviseur in plaats van de ouders gaat bepalen of een kind recht heeft op specialistische zorg. Hier laat men niet het recht van het kind prevaleren op de hoogst mogelijke mate van gezondheidszorg (IVRK24), maar het kostenplaatje voor de gemeente, dat behalve ondeskundigheid ook nog eens allerlei juridische verwikkelingen in de hand kan werken. 

Ouders die hulp hebben gezocht bij een instantie als de Opvoedpoli hebben nooit het gehijg in hun nek gevoeld van een juridisch dwangkader en werden sneller en beter geholpen dan bij Bureau Jeugdzorg.

Jeugdzorg de monopolist 

Daarbij doet het geheel erg monopolistisch aan en komt het in het geheel niet tegemoet aan de oorspronkelijke bedoeling van de transitie die in 2015 gerealiseerd moet worden, van het stimuleren van concurrentie tussen  verschillende zorgaanbieders. Dit met het oog op prijs-en kwaliteitverhouding, die zou moeten verbeteren door de transitieplannen. 

Gemeente Amsterdam bezint eer u begint… 

Het is voorstelbaar dat de wegbezuinigde jeugdzorgwerkers ergens anders geplaatst moeten worden, maar bespaar de ouders in Amsterdam alstublieft deze Ouder-Kindadviseur verkleedpartij, die uiteindelijk meer kwaad zal doen dan goed. 

De ouderschapsintegriteit wordt met dit plan ondermijnt, omdat uit wordt gegaan van de onbekwaamheid en hulpweigering van de meest problematische gezinnen, welke wordt geprojecteerd op alle ouders in Amsterdam. Hiermee ontstaat onnodige overheidsbemoeienis, miskenning van de pedagogische kwaliteiten van de gemiddelde ouder, het buitenproportioneel focussen op mishandelinggevaar en verlaging van de kwaliteit van de jeugdhulpverlening, omdat veel deskundigen buiten jeugdzorg om worden gepasseerd of buiten spel gezet (huisarts,Opvoedpoli, Home-Start, etc) vanuit financiële motieven.  

Hierbij verzoek ik u dringend het Koersbesluit ‘Om het Kind’ weg te stemmen, daar het niet in het belang is van ouders en kinderen. 

Ranada van Kralingen

Lid Ondersteuningsplanraad Amsterdam

Deze brief zal tevens aangetekend verzonden worden.

Antwoord van de Gemeente Amsterdam: