Amsterdam, 9 juli 2012
Geachte heer Gerritsen,
Als aanvulling op de artikelen ‘Wie was de geheime informant?' (Deel 1 en 2) die wij u gisteren getwitterd hebben, volgt hier een aanvullende mail die u meer helderheid kan geven over de kwalijke rol die het AMK (onderdeel BJAA) heeft gespeeld in een zedenzaak op een school in Slotervaart en het daaraan gekoppelde politieke spel dat is gespeeld met ons gezin.
Een ‘gevoelig’ stadsdeel
Wat belangrijk is om in gedachte te houden in deze zaak, is dat het voor de gemeente, politiek allemaal erg ‘gevoelig’ lag en dat haar bereidwilligheid om ons gezin te hulp te schieten nauwelijks aanwezig was. De wethouder van Onderwijs waar wij vanaf 3 februari 2011 per telefoon en email persoonlijk contact mee hadden, heeft ons in eerste instantie beleidsvragen gestuurd, om te achterhalen wat er voor ons als ouders nodig zou zijn, om de verstoorde relatie met de school Signis te kunnen herstellen.
Wij hebben daar een keurig en allerminst veeleisend antwoord op gegeven, waarin wij verzochten om een onafhankelijke orthopedagoog die met onze dochter (en eventueel andere kinderen) over haar traumatische schoolervaring zou kunnen praten. Wij zochten speciaal de hulp van de wethouder, omdat er vanuit de school geen enkele medewerking was tot het doen van een onafhankelijk onderzoek. Het antwoord van de wethouder op ons verzoek was meer dan teleurstellend. Hoewel wij hem zeer duidelijk hadden gemaakt dat wij als ouders van het slachtoffer, door de AMK-melding van de school (om de eigen reputatie te beschermen) werden getransformeerd tot potentiële daders, wimpelde hij ons plotseling af met het laffe en onzinnige argument, dat het AMK-onderzoek het ‘onafhankelijke onderzoek’ was waar wij om gevraagd hadden. En dat terwijl iedereen weet dat het AMK geen scholen onderzoekt, omdat zij daartoe geen bevoegdheid heeft. Na de afwerende houding van de school, was dit een tweede harde klap in ons gezicht.
Met een getraumatiseerd kind thuis, dat wij thuis moesten houden omdat de school weigerde onderzoek te doen naar wat haar overkomen was, en een gemeente die ons tot op het hoogste niveau liet barsten, wachtten wij de verdere verdachtmakingen van het AMK af… Ik zal niet verder over het AMK uitweiden, behalve de algemene beeldschetsing dat zij vanaf het eerste moment volledig op de hand van de school waren. Voorbeeld hiervan in het contactjournaal: “De melder is school, dus betrouwbaar” Dat wij negen maanden later door de RvdK van alles werden vrijgesproken (de Raad zette grote vraagtekens bij het AMK-onderzoek!) neemt niet weg dat ons gezin door een hel is gegaan, waarbij wij de unieke ervaring hadden niet alleen door het AMK genaaid te worden, maar ook door de gemeente.
Traumatherapie
Toen wij er na een aantal maanden zeker van waren dat onze kinderen niet met een uhp uit hun veilige huis zouden worden weggerukt, vonden wij het verantwoord zelf traumatherapie voor onze dochter te regelen, bij een ervaren traumatherapeut van een onafhankelijke instelling in Zaandam. Deze therapeut heeft in vorige betrekkingen onder andere deel uitgemaakt van scenarioteams, die onderzoek deden naar kindermishandeling en kindermisbruik, in samenwerking met AMK en Jeugdzorg. Deze therapie, die de AMK-onderzoekster nog achter onze rug om probeerde tegen te houden, bevestigde het hele verhaal van het misbruik op de school. Aangezien wij als ouders van kindermishandeling werden vrijgesproken en het verhaal van seksuele intimidatie op de school werd bevestigd, zou men verwachten dat de verantwoordelijke mensen die met de veiligheid van onze dochter en van de andere kinderen (waar het ook mee is gebeurd) hebben gegoocheld, eindelijk op het matje zouden worden geroepen. Maar niets van dat al. AMK / BJZ heeft ook nooit enige intentie gehad om het gezin te onderzoeken, van de twee Marokkaanse zusjes die het trauma bij onze dochter hebben veroorzaakt.
Het verhaal van onze dochter
Iets waar iedereen consequent aan voorbij gaat, is dat onze dochter heel gedetailleerd heeft beschreven wat er met haar is gebeurd, op welke plaatsen op school en door welke kinderen. Dit hebben de school en het AMK heel effectief weten om te draaien in beweringen dat wij als ouders geobsedeerd waren met het ‘straffen van de andere kinderen’ alsof wij een stel maniakken zijn, en daaruit volgend dat wij geen inzicht hadden in (u raad het al) de ‘eigen problematiek.’ Een heel mooi een-tweetje tussen de school en het AMK om ons monddood te maken, maar nog belangrijker: om onze dochter monddood te maken.
Ik zal de nu al anderhalf jaar durende geschiedenis kort houden en uw aandacht richten op het vitale element, wat deze hele zaak doet stinken. En dat is de connectie tussen de gemeente en het AMK in relatie tot een onjuiste scholengeschiedenis in het AMK-rapport vermeld, zonder een geloofwaardige informant. U heeft kunnen lezen in de hierboven genoemde artikelen, dat de enige kandidaat van de informantenlijst in het AMK-rapport die van kwade wil was jegens ons, Signis / Kentalis, een hoogst onwaarschijnlijke bron is, om twee redenen: 1 In het schooldossier en het medische dossier van Signis staat niets over een scholengeschiedenis (zeker niet van onze zoon, die naar een heel andere school ging) 2 De school heeft in al haar beschuldigingen aan ons adres, zowel in de AMK-melding als in haar verweerschrift en tijdens de zitting van de Landelijke Klachtencommissie, nooit met een woord gesproken over een moeilijke voorgeschiedenis met scholen. En het schooldossier kregen ze van de voorgaande school van onze dochter, dus daar kwam het ook niet vandaan. De school zegt zelf in de AMK-melding dat ze weinig weet van het gezin, omdat onze dochter daar nog maar drie maanden op school zat.
Elsevier
Een journalist van Elsevier die onderzoek deed in onze zaak, hoorde van Bartho Boer (en die zegt het weer van een andere bron te hebben gehoord) al begin maart 2011 de leugens over de scholengeschiedenis van onze kinderen, die in exact dezelfde bewoordingen eind april verschenen in het AMK-rapport! Het informantenonderzoek was begin maart nog niet eens begonnen. Er moet dus vanuit de gemeente later contact zijn opgenomen met de AMK-onderzoeker en de vraag is door wie?
Leerlingenadministratie
Conclusie: Het is informatie afkomstig uit de leerlingenadministratie van de gemeente, alleen toegankelijk voor beëdigde ambtenaren. De enige ambtenaar die redelijk veel informatie over ons gezin had, was wethouder Lodewijk Asscher en hij wilde duidelijk van ons af. Zonder u verder lastig te vallen met speculaties over waar de wethouder zich nu wel of niet aan heeft schuldig gemaakt, is het voor u als directeur van BJAA van belang om na te gaan, hoe er überhaupt informatie over een (valse) scholengeschiedenis in het AMK-rapport terecht kon komen, zonder dat te herleiden valt waar het vandaan komt. Verschillende mensen van het gemeentehuis komen in aanmerking voor het in contact treden met uw AMK-medewerker B.., die vervolgens zonder er verder bij na te denken de veronderstelde ‘betrouwbare informatie’ in het rapport opnam, zonder de bron te noemen.
Ik daag u uit om met de in het AMK-rapport genoemde informanten in contact te treden en hen te vragen of zij akkoord hebben getekend voor de scholengeschiedenis…Maar een veel kortere weg is natuurlijk, om de onderzoekster aan de tand te voelen en haar te vragen welke ‘belangrijke persoon’ haar dingen vertelde, die ze eigenlijk niet mocht weten.
Teamleider AMK
Wij hebben Mevrouw Huisman, teamleider van het AMK, ook over deze kwestie geïnformeerd, maar veel vertrouwen in haar kundigheid of transparantie hebben wij niet, aangezien zij een eerdere brief niet inhoudelijk wenste te beantwoorden. U staat ietsje hoger op de ladder en misschien durft u de confrontatie met de gemeente wel aan. Dat is ook voor uw eigen geloofwaardigheid aan te bevelen, omdat er altijd schakels kunnen zijn geweest tussen de oorspronkelijke bron bij de gemeente en de casemanager van uw AMK. U wilt toch ook niet dat de hele jeugdzorgtop van Amsterdam verdacht blijft?
Wij hopen dat u hier snel mee aan de slag gaat, dan wachten wij op de gemeentelijke informant.
Met vriendelijke groet,
S.S.S.Snijer
A.P.M.van Kralingen
Update over de ‘geheime informant’ 18 - 7 - 2012
Op basis van de volharding van BJAA (brief Gerritsen 13 – 7 – 2012), dat er geen sprake is van een andere informant buiten de genoemde instanties in het AMK-rapport, moeten wij tot de conclusie komen dat de leugens en verdraaiingen betreffende de scholengeschiedenis van onze kinderen geheel en uitsluitend afkomstig zijn van de AMK-onderzoekster, die zich baseert op een klein tekstgedeelte uit een BJAA-dossier, dat niet met de ouders besproken, volledig negatief geïnterpreteerd in het AMK-dossier wordt opgenomen. In combinatie met een verkeerde uitleg van het verblijf van de beide kinderen op het MOC, aangevuld met verzinsels over conflicten met de scholen, ontstaat hierdoor een volkomen scheefgetrokken beeld van de ware scholengeschiedenis. Uitleg hierover: ‘Wie was de geheime informant?’- deel 5 en de brief ‘Geachte heer Gerritsen’.
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
De Nationale Ombudsman heeft het vereiste van deugdelijke motivering al eens als volgt weergegeven:
BeantwoordenVerwijderenHet vereiste van een goede motivering houdt in dat de overheid haar handelen en haar
besluiten duidelijk uitlegt aan de burger. Daarbij geeft zij aan op welke wettelijke
bepalingen de handeling of het besluit is gebaseerd, van welke feiten zij is uitgegaan en
hoe zij rekening heeft gehouden met de belangen van burgers. Deze motivering moet voor
de burger begrijpelijk zijn.
Om onduidelijke redenen voldoen AMK en Bjz hier structureel niet aan.