Deze week was het weer eens raak: woede over het disfunctioneren van BJAA. Dit keer ging het om ALTRA, een jeugdzorgorganisatie die onder meer ambulante zorg verleent aan probleemkinderen. Deze kinderen komen dan vaak meerdere dagdelen bij Altra om daar te koken en te knutselen en begeleid te worden. Natuurlijk valt het Altra dus op, zoals iedereen die met de kinderen van BJAA te maken heeft, dat de zorg van BJAA onvoorstelbaar slordig is. Zwaar mishandelde of verwaarloosde kinderen waar BJAA nauwelijks aandacht aan besteedt maar waarvoor ze wél € 8.000,- per jaar incasseren.
Eerder al heeft BJAA hiervoor onder verscherpt toezicht gestaan van de gemeente én van de inspectie. Sindsdien is bestuurder Erik Gerritsen er alles aan gelegen om nieuwe klachten over ontoereikende zorg voor de kinderen de kop in te drukken. Je zou verwachten dat Erik Gerritsen dus zijn eigen organisatie eens grondig zou reorganiseren maar dat gebeurt niet. Want Gerritsen is veel te druk met zichzelf, zich in de media (twitter, facebook, Binnenlands Bestuur, zijn eigen website voor zichzelf) en de openbaarheid (congressen, dagvoorzitterschappen) en zijn indrukwekkende lijst nevenfuncties. Eerder al promoveerde Erik Gerritsen op zijn eigen loopbaan op kosten van de belastingbetaler zijn tijd want hij verdient minstens de Balkenendenorm bij BJAA en vermoedelijk meer want het exacte bedrag blijft geheim. De aandacht die Gerritsen aan zijn eigen organisatie besteedt geldt dan ook vooral het verspreiden van zijn eigen inzichten (waar hij dus ook steeds de media voor zoekt en de aandacht) en het afleggen van werkbezoeken binnen zijn eigen organisatie alsof hij een koning is. En ook daarmee zoekt hij dan weer de media, twittert daarover en noemt zijn medewerkers en organisatie dan steevast inspirerend, moedig etcetera. Alles ter vermeerdering van zijn eigen glorie, om zelf te schitteren en te glanzen.
Ondertussen zijn er dus enorme problemen bij BJAA als het gaat om de zorg voor kinderen. Niet alleen bericht deze site daar regelmatig over, ook elders op internet zijn vele klachten over BJAA te vinden en BJAA is ook herhaaldelijk gekapitteld door de Nationale Ombudsman. Ook Altra maakt zich boos over de slordigheid van BJAA en het is heel goed mogelijk dat men zich dood ergert aan Erik Gerritsen en zijn ijdelheid en profileringsdrang, maar niet tegen de macht van Gerritsen in Amsterdam op kan. De ambtenaren van het stadhuis lopen achter Gerritsen aan, dat merken particuliere klagers, journalisten en vermoedelijk ook bestuurders van de andere instellingen. En ondertussen mogen die andere instellingen dealen met de kinderen die het slachtoffer zijn van de verwaarlozing en het gebrek aan aandacht van BJAA.
Van de week moest Erik Gerritsen daarover op het matje komen bij Ella Kalsbeek, de bestuurder van Altra. In vaktermen heet dat dan een gesprek over ‘escalaties’, dat betekent dat medewerkers van Altra zo gefrustreerd raken over de laksheid van BJAA mbt de kinderen dat ze het niet pikken en dat ze hun managers erbij halen. En als dat dan nog niet helpt en alles uit de hand loopt, dan wordt het een gesprek tussen hoogste baas Ella Kalsbeek en Erik Gerritsen. Kortom, dan is er echt al heel veel gebeurd en is de situatie goed uit de hand gelopen en is daar dus heel veel kinderleed aan te pas gekomen. Want daarom wordt Altra zo boos, men neemt het voor de kinderen op.
Maar Gerritsen reageert laconiek. ‘Zonder wrijving geen glans’, zegt hij dan zoals hij overal zijn bestuurlijke cliché’s voor heeft. Maar glans??? Wat voor een glans? Want voor veel BJAA-kinderen is er geen enkele glans, hun situatie is zo triest en verwaarloosd dat de top van Altra zich gedwongen voelt het voor hen op te nemen tegen BJAA. Wat wordt dan bedoeld met glans? Glans voor BJAA en Gerritsen, weer glansrijk met fouten over de ruggen van kinderen weg gekomen?
Anonieme Bron Gemeente Amsterdam
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
VERSLAG VAN EEN RONDETAFELGESPREK
BeantwoordenVerwijderenVastgesteld 10 maart 2010
De algemene commissie voor Jeugd en Gezin maandag 8 maart 2010.
Erik Gerritsen, voorzitter raad van bestuur Bureau Jeugdzorg Amsterdam
De heer Gerritsen:
( .. )
We krijgen echter ook de grenzen van het systeem heel scherp in beeld. Ik heb wel eens gezegd dat de jeugdzorg kan worden beschouwd als een disfunctionele familie en dat er systeemtherapie nodig is om tot verbetering te komen. Wij moeten dus niet de slachtofferrol vervullen. Dat doen wij overigens ook niet, want dat verwachten wij ook niet van onze kinderen en onze ouders. We doen daaraan dus het maximale, maar tegelijkertijd blijkt heel scherp wat er mis is met het systeem. Daaraan moeten de papa’s en mama’s iets doen en die zitten daar (in Den Haag) aan tafel. Als dat gebeurt, wordt er echt een grote sprong gemaakt. Anders blijft er sprake van suboptimaliseren in een disfunctioneel systeem. Familietherapie houdt in dat de disfunctionele patronen bloot worden gelegd. Een paar van die systemen zijn vandaag aan de orde geweest, namelijk de disfunctionele perverse financieringssystemen en de druk op bureaucratie.
Hij weet het heus wel die EG ..