Jaren heeft de strijd geduurd. Erik Gerritsen wilde een miljoen extra omdat hij zogenaamd te weinig geld kreeg van de politiek. Gerritsen heeft jaren moord en brand geschreeuwd dat het een schande was dat de politiek geen extra geld over had voor kwetsbare kinderen. Week na week voerde Erik Gerritsen campagne voor extra geld in zijn columns in Binnenlands Bestuur.
Daarin maakt hij iedereen die het niet met hem eens is, uit voor voorstanders van kindermishandeling. Dat is hem op veel ergernis komen te staan van hoogleraren en andere deskundigen (zie bv prof. R. Vermeiren, C Schuengel, P. Dijkshoorn) bijvoorbeeld, die er via Twitter keer op keer op wezen dat Gerritsen helemaal geen goede argumenten heeft en geen verstand van zaken.
Het enige wat duidelijk was in de verhalen van Erik Gerritsen is dat hij altijd maar meer geld wil. Hij stookte zijn medewerkers ook op om ‘voor de kinderen’ in actie te komen. Vorig jaar riep hij hen zelfs op om ‘in de brievenbus van staatssecretaris Teeven te plassen’ als die niet met meer geld over de brug kwam. Maar de medewerkers waren niet helemaal gek. Ze werden op die bijeenkomst boos op Gerritsen, omdat hij anders onmiddellijk bereid was om de wachtlijsten op te laten lopen, dus onmiddellijk voorstelde kwetsbare kinderen te slachtofferen.
Veel medewerkers van BJAA houden wel degelijk oprecht van kinderen maar ze weten niet meer wat ze moeten geloven. Heeft Gerritsen gelijk en ligt alles aan de politiek? Of ligt het probleem bij Gerritsen, want binnen BJAA staat Gerritsen bekend als iemand ‘die over lijken gaat’ als je hem in de weg loopt. Medewerkers die niet juichend meegaan in zijn - flinterdunne en meestal niet gepaard gaande met enige kennis van de doelgroep – positieve goeroegedrag (Gerritsen gedraagt zich vaak als Emile Ratelband) liggen er dan ook uit. Dus zo enthousiast reageerden zijn medewerkers destijds al niet, maar Gerritsen ging door. Week na week schetste hij verschrikkelijke taferelen voor Amsterdamse kinderen die op wachtlijsten zouden komen als hij zijn miljoen niet kreeg en bleef maar stoken tegen de politiek.
http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/opinie/columns/gebrek-aan-respect.624037.lynkx http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/opinie/columns/verhullende-transparantie.642395.lynkx.
Ook deed Gerritsen dramatische oproepen voor vrijwilligers en liefdadigheidsgeld ‘in het belang van de kinderen’: http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/opinie/columns/538-voor-jeugdbescherming.985500.lynkx http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/opinie/columns/gezocht-vrijwilligers-met-levenservaring-ter.1091226.lynkx.
Kritische reacties werden weg gecensureerd en alleen ouders en reacties die gek genoeg lijken of die voor Gerritsen toch geen bedreiging zijn, blijven staan. Andere reacties worden voortdurend weg gehaald. Niet dat het helpt want Gerritsen kan bij bijna niemand meer goed doen. Er zijn bijna alleen maar negatieve reacties op zijn columns, omdat Gerritsen zich zo overduidelijk als geldwolf opstelt en zo overduidelijk vaak liegt. Zo wil Gerritsen niets weten van de vele klachten over BJAA bij ouders en kinderen en scholen en ketenpartners.
Volgens Gerritsen heeft iedereen ongelijk.
Waarom krijgt die man geen schop? Volgens boze tongen heeft Erik Gerritsen al lang een schop gehad, moest hij weg als gemeentesecretaris vanwege dat ‘over lijken gaan’ om zijn doel te bereiken en vanwege zijn narcisme. Hij zou op een zijspoor zijn geplaatst bij de universiteit als kennisdeskundige en daarna bij BJAA zijn ondergebracht omdat zijn voorganger Wiel Jansen daar weg moest.
Misschien heeft men destijds bij de gemeente Amsterdam gedacht dat een streber als Erik Gerritsen in de jeugdzorg geen kwaad kon, want daar was wel enige actie nodig. Maar dat Gerritsen zich zou ontpoppen tot demagoog, een bestuurder die veel liever met politiek en macht en geld en status (voortdurende optredens in de media) bezig is dan met kinderen, had men misschien niet voorzien.
Ook had men vermoedelijk niet voorzien dat Gerritsen mensen heeft die hem haten vanwege zijn gedrag, maar er ook heel veel mensen zijn die dat angst inboezemt, die met hem dwepen, achter hem aan lopen. Want Gerritsen is iemand die je maar beter te vriend kan houden in de ambtelijke wereld en gezien zijn contacten. Daarnaast is Gerritsen vooral voor veel vrouwen een zeer charismatische man. Zelfs complete buitenstaanders op congressen valt het op hoe vooral vrouwen met hem dwepen en achter hem aan lopen ‘Erik is geweldig! Erik is zo transparant! Tegen Erik kun je alles zeggen! Erik gaat alle jeugdzorgproblemen oplossen…..’
Het probleem is dat ambtenaren op de dienst DMO van de gemeente Amsterdam ook zo denken. Daarom sturen ze rustig mails met klachten van ouders of andere betrokkenen over BJAA door aan Erik Gerritsen. Want: ‘Erik is zo transparant! Hij gaat dit oplossen’.
Maar Erik was dat natuurlijk niet van plan, dat merken deze klagers dan vervolgens. Ze worden soms (lang niet altijd! Vaak maakt Gerritsen er ook meteen korte metten mee) voor de vorm uitgenodigd of Erik komt zelfs langs ivm zijn transparante imago, maar daarna is het afgelopen met de aardigheid van Erik. Als klagers dan toch nog doorgaan dan maakt hij ze zwart op het stadhuis.
Dan zijn die mensen gek, heeft jeugdzorg alle reden om die mensen aan te pakken en zijn de klachten niet terecht. En Erik gaat zo ver dat hij iedereen met zulke informatie over klagers bestookt. Gevolg: zelfs tegen journalisten zegt het stadhuis (DMO, voorlichting, PA’s van B&W) dat de klagers niet deugen en dat hun klachten niet terecht zijn.
Erik Gerritsen probeert dus op deze manier direct de media te beïnvloeden. Maar dat doet hij op wel meer manieren. Journalisten die Gerritsen voor zijn karretje kan spannen zijn ‘topjournalisten’ Gerritsen netwerkt zich rot voor zulke journalisten en legt hen in de watten en twittert met hen. Zodra de media echter anders berichten, dus ten nadele van de doelen van Erik Gerritsen, dan gaat het om mediahypes en deugen zulke journalisten niet volgens Gerritsen.
Terug naar het miljoen. Ondanks groeiende achterdocht vanuit zijn medewerkers en de buitenwereld, slaagde Gerritsen er uiteindelijk in niet het hele miljoen, maar wel een groot deel daarvan binnen te slepen. Maar wat gebeurde er? Gerritsen wilde nog meer geld! En zette zijn campagnes in Binnenlands Bestuur onverdroten voort. En niet alleen wil Gerritsen meer geld, hij wil ook veel meer klanten voor BJAA. Dus moeten kinderen van verslaafde ouders plotseling ook uit huis worden gehaald, moet er een OTS komen voor broertjes en zusjes van criminele jongeren, moeten zwakbegaafde ouders hun kinderen afstaan. Enzovoorts!
Ook wordt Gerritsen heel boos als andere organisaties geld krijgen in plaats van dat hij dat zelf int. Zo is het zogenaamde puberspreekuur volgens hem onzin, omdat het geld daarvoor naar de GGD gaat en Gerritsen wil dat het naar zijn eigen club gaat. Dan ontstaat daar weer ruzie over. Genieten voor Gerritsen om constant bezig te zijn met andere bestuurders, de wereld van de macht en het pluche. Om aandacht in de media te krijgen, om zich te profileren. Maar om kinderen gaat het allemaal niet.
Nu blijkt dat het miljoen waar Gerritsen zich zo enorm voor heeft ingespannen ‘in het belang van de kinderen’ niet bij die kinderen is aangekomen! Volgens de rekenkamer heeft BJAA maar liefst 1,3 miljoen bijgevoegd aan de eigen reserves, in de eigen zak gestopt dus! Dus alle demagogie van Gerritsen dat dat miljoen dringend nodig was voor de kinderen was niet waar! Allemaal gelogen, week in week uit via zijn columns in Binnenlands Bestuur.
Het erge is dat deze misstand er al die tijd al aan zat te komen, want in andere provincies zijn dit soort schandalen ook al gepasseerd. De afgelopen jaren zijn er zowel in Groningen, Noord-Brabant, Noord-Holland en Utrecht ruzies geweest tussen BJZ’s en de politiek. BJZ’s verweten de politiek geen geld genoeg over te hebben voor kwetsbare kinderen en stookten hun medewerkers op tegen de politiek en om actie te voeren voor meer geld.
En ondertussen bleek dat diezelfde BJZ-bestuurders dat extra geld helemaal niet besteedden aan wachtlijsten en aan de hulp voor kwetsbare kinderen, maar aan zichzelf! Managers verdienden topsalarissen[1], zetelden in luxueuze hoofdkantoren[2] en kregen bij ontslag tonnen aan ontslagvergoedingen mee. (Terug te vinden op internet door te googelen, bijvoorbeeld Noordhollands Dagblad van 16 april 2009 en BN De Stem van 6 oktober 2011 en een persbericht van de provincie Utrecht van 6 april 2010)
Zulke zaken krijgen echter landelijk geen aandacht omdat de jeugdzorg is gedecentraliseerd. Dus in de ene provincie weet men niet wat er in de andere provincie gebeurt en provinciale schandalen worden niet breed uitgemeten in de media. Nu wordt de jeugdzorg binnenkort nog verder gedecentraliseerd, van provincies naar gemeenten.
Dan wordt de controle op bestuurders dus nog kleiner! En dat terwijl de bestuurders wel samenwerken in de vorm van Jeugdzorg Nederland. Er ontstaat dus een enorme machtsongelijkheid, geen wonder dat de jeugdzorg opgetogen is over de nieuwe stelselwijziging. Gemeenten ook, die vinden het prachtig om extra territorium te krijgen. Gemeentebestuurders spreken momenteel totaal naïef vaak over dat het allemaal anders gaat en dat ze op basis van ‘ vertrouwen’ in bestuurders samen aan nieuwe plannen werken waardoor de kinderen beter af zijn.
Gemeenten denken dat Eigen Kracht een tovermiddel daarbij is en dat ze instellingen echt kunnen overhalen zich terughoudender op te stellen. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren, zie eerdere verhalen op deze site over hoe Eigen Kracht een doekje voor het bloeden is en vaak helemaal geen tovermiddel en ook niet goedkoper. Maar vooral: instellingen gaan dat niet doen. Die maken Eigen Kracht ondergeschikt aan henzelf, door er een module van te maken waar zij het laatste woord over hebben. Die alleen goed uitkomt als het de instellingen zelf uitkomt.
Het miljoen van de Amsterdamse kinderen is slechts één schandaal in een reeks van schandalen. Wel extra interessant omdat het er zo dik bovenop lag al die tijd al, dat het gedrag van Erik Gerritsen niet deugde. En omdat er al zoveel gewaarschuwd was door critici dat het helemaal niet om de kinderen ging maar alleen om het geld. Maar wat moet de gemeente Amsterdam doen? Ze kunnen hem niet ontslaan want dat kost tonnen aan ontslagvergoeding en die hebben ze in 2008 ook al moeten betalen aan zijn voorganger Wiel Jansen.
Dat werd toen een mediaschandaal. Dus de gemeente Amsterdam zal Erik Gerritsen naar buiten toe moeten verdedigen en ondertussen hopen dat hij zelf opstapt of dat zijn medewerkers of critici hem weg jagen. Maar dat zal nog niet meevallen want Erik Gerritsen heeft vreselijk veel macht in Amsterdam.
Lodewijk Asscher noemt de jeugdzorg vaak het monster van Frankenstein maar met Erik Gerritsen heeft hij het paard van Troje binnengehaald. Een netwerker met overal contacten, informatie en spelletjes in Amsterdam ten koste van de democratie en de rechtspositie van vele ouders, kinderen en anderen betrokkenen. Een man die angst aan jaagt…
Hoe zal dit aflopen?
[2] Terug te vinden in de jaarverslagen van jeugdzorgorganisaties, bijvoorbeeld Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam, jaarverslag over 2010. Of zie Noordhollands Dagblad van 16 april 2009 over Bureau Jeugdzorg Noord-Holland.
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten