De wachtlijsten komen enerzijds doordat men steeds meer klanten krijgt via het AMK, de meldingen over kindermishandeling. De grootste toeleveraars zijn dan de politie en de ziekenhuizen, want scholen en consultatiebureaus melden juist niet graag. Die houden liever zelf zicht op de kinderen, zijn betrokken en dat houdt bijna per definitie in dat men kinderen niet graag uitlevert aan de disfunctionele jeugdzorg.
Anderzijds komen de wachtlijsten, omdat organisaties elke keer geld krijgen en dat tijdelijk gebruiken voor extra personeel. De rest van het geld gebruikt men voor dure managers, dure kantoren etc. Als het geld dan op raakt, dan moet men die tijdelijke mensen weer ontslaan. Eigen schuld van de managers, had men maar structureel meer capaciteit in moeten bouwen en niet het (belasting)geld moeten besteden aan zichzelf en status.
Bovendien blijkt keer op keer dat het geld voor de wachtlijsten (als de politiek dat dan geeft, en dat doen ze vaak als de jeugdzorgmanagers druk gaan zetten in de media) helemaal niet wordt besteed aan de bestrijding van wachtlijsten. Zoals bij BJAA, waar het geld gewoon aan de reserves is toegevoegd. Bij BJAA zijn namelijk strucurele financiele problemen en daarom voert Gerritsen steeds die wachtlijsten op.
Het antwoord ligt in de managers zelf verantwoordelijk maken. Dwingen om te verhuizen naar een goedkoper kantoor als men in een te duur kantoor zit en anderzijds wachtlijsten heeft. En het antwoord ligt in overstappen naar andere organisaties, die het vaak veel beter doen en waar het management zich wel verantwoordelijk stelt voor de wachtlijsten. In Amsterdam heeft de Opvoedpoli zich al aangeboden, om het goedkoper en zonder wachtlijsten te doen. Bovendien is daar meer maatschappelijke steun voor.
Gerritsen reageerde als een boer met kiespijn. Ook een andere organisatie (Lindenhout) heeft onmiddelijk afstand genomen van het dreigen met wachtlijsten. Eerder al heeft Gerritsen zijn eigen medewerkers tegen zich gekregen, omdat hij de wachtlijsten als eerste wilde laten oplopen. De medewerkers vonden dat dat juist als laatste moet gebeuren. De vaste Gerritsen-volgers weten het nog wel, die historische keer dat Gerritsen zelfs zijn medewerkers opriep om in de 'brievenbus van staatssecretaris Teeven te pissen' als er niet meer geld kwam. En zijn medewerkers die daarop boos op Gerritsen werden.
Nog eens na te lezen hier:
http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1844206/2011/01/11/Plassen-in-Teevens-brievenbus-dan.dhtml
De politicus en/of de krant die zich nu nog voor het karretje van Gerritsen laat spannen, is een rund. Die zouden maar eens wat huiswerk moeten gaan doen en met de Amsterdamse rekenkamer gaan praten. De vele bedelcolumns op Binnenlands Bestuur lezen (waarvan het gekregen geld dus NOOIT bij de wachtlijsten is aangekomen)
Gerritsen moet gewoon weg. Laten we hopen dat de inspectie BJAA weer onder verscherpt toezicht stelt. Laten we hopen dat de gemeente een waarheidscommissie instelt voor alle klachten over deze man. En laat de taken van BJAA worden overgenomen door organisaties wier managers zich persoonlijk verantwoordelijk stellen dat er geen wachtlijsten komen en dat zij het doen met het geld dat beschikbaar is. Zoals dat ook in het bedrijfsleven gaat. Is die Gerritsen nou helemaal van de pot gerukt met zijn gedreig en gemanipuleer, terwijl hij zo slecht functioneert?!
Optreden Hilhorst!
Anoniem
Redactie Jeugdzorg Dark horse: Het is inderdaad zo dat scholen niet snel tot een zorgmelding overgaan (bij speciale scholen ligt dat anders) omdat zij weten dat jeugdzorg vaak de problemen in gezinnen verergert. Het is al te vaak voorgekomen bij onderwijzend personeel en ook bij andere beroepsgroepen, dat er met de beste bedoelingen een zorgmelding werd gedaan bij het AMK, met het idee dat er snel en effectief hulp zou komen voor een gezin, waarna ze het gezin aan ongefundeerde beschuldigingen door de jeugdbeschermers juridisch ten onder zagen gaan en verder moesten leven in de wetenschap dat zij daar ongewenst verantwoordelijk voor waren. Verscheidene malen heb ik mensen aan de telefoon gehad die mij vertelden dat ze nooit meer een AMK-melding zullen doen, al zijn de problemen in een gezin nog zo groot. In plaats daarvan zullen ze persoonlijk met de ouders in gesprek gaan om de moeilijke vragen te stellen en hen adviseren via de huisarts hulp te zoeken. Maar helaas reageren veel mensen die jeugdzorg nog niet goed kennen, nog altijd op de mishandelingscampagnes door jeugdzorg van tijd tot tijd gevoerd, in de naïeve veronderstelling dat gezinnen objectief beoordeeld worden.
Een teken aan de wand voor hoe het er met de betrouwbaarheid van jeugdbeschermers voor staat, vind ik de uitspraak van Anette Peut in haar brief aan Emile Roemer, waarin ze uitgebreid en haarscherp haar eigen ervaringen met BJz Drenthe beschrijft. Ze zegt in die brief dat ze de Raadsmedewerker 'eeuwig dankbaar' is dat zij het OTS-verzoek van BJz, onbevooroordeeld op waarheidsgehalte wilde controleren en dat deze haar woord had gehouden! Het feit dat iemand daar eeuwig dankbaar voor is, en het dus niet als iets vanzelfsprekends meer beschouwt, zegt meer dan duizend beschuldigingen.
En om terug te komen op de scholen die liever geen zorgmeldingen doen, maar het vaak zelf proberen op te lossen. In de toekomst kunnen ze zelf niets meer oplossen, want in het nieuwe regio-systeem in Amsterdam en Den Haag, met de valse sociale huisartsen, komt jeugdzorg al de school binnen wandelen. Net zoals er bij het mislukte project van de Centra voor Jeugd en Gezin, ook al jeugdzorgbetrokkenheid was ingebouwd, zodat de vraag om hulp of advies, gemakkelijk omgezet kon worden in een traject van beschuldigen en diskwalificeren van ouders. Laagdrempelig, wat in de ogen van politici die de streken van jeugdzorg nog niet kennen, de betekenis heeft van 'gemakkelijk toegankelijk' voor ouders die schromen om hulp te zoeken voor hun kinderen, is in de praktijk een vriendelijk ogende manier om ouders het jeugdzorg-systeem in te zuigen. Het had ook de bedoeling te werken als een ouder-volgsysteem, van school tot school, zoals een crimineel die weliswaar vrij is om zich overal te begeven waar hij zelf wenst, maar waarbij het zendertje aan zijn been signalen blijft afgeven aan zijn bewakers.
In de praktijk worden de rollen namelijk omgedraaid. De ouders worden niet geprezen voor de hulp die ze vrijwillig zoeken. Nee, in onderonsjes tussen de school en het CJG wordt vastgesteld dat het een 'zorgelijke ontwikkeling' is, dat de ouder zich nog niet heeft gemeld. Laagdrempelig blijkt ook in omgekeerde richting te werken.
Sven Snijer
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
Anderzijds komen de wachtlijsten, omdat organisaties elke keer geld krijgen en dat tijdelijk gebruiken voor extra personeel. De rest van het geld gebruikt men voor dure managers, dure kantoren etc. Als het geld dan op raakt, dan moet men die tijdelijke mensen weer ontslaan. Eigen schuld van de managers, had men maar structureel meer capaciteit in moeten bouwen en niet het (belasting)geld moeten besteden aan zichzelf en status.
Bovendien blijkt keer op keer dat het geld voor de wachtlijsten (als de politiek dat dan geeft, en dat doen ze vaak als de jeugdzorgmanagers druk gaan zetten in de media) helemaal niet wordt besteed aan de bestrijding van wachtlijsten. Zoals bij BJAA, waar het geld gewoon aan de reserves is toegevoegd. Bij BJAA zijn namelijk strucurele financiele problemen en daarom voert Gerritsen steeds die wachtlijsten op.
Het antwoord ligt in de managers zelf verantwoordelijk maken. Dwingen om te verhuizen naar een goedkoper kantoor als men in een te duur kantoor zit en anderzijds wachtlijsten heeft. En het antwoord ligt in overstappen naar andere organisaties, die het vaak veel beter doen en waar het management zich wel verantwoordelijk stelt voor de wachtlijsten. In Amsterdam heeft de Opvoedpoli zich al aangeboden, om het goedkoper en zonder wachtlijsten te doen. Bovendien is daar meer maatschappelijke steun voor.
Nog eens na te lezen hier:
http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1844206/2011/01/11/Plassen-in-Teevens-brievenbus-dan.dhtml
De politicus en/of de krant die zich nu nog voor het karretje van Gerritsen laat spannen, is een rund. Die zouden maar eens wat huiswerk moeten gaan doen en met de Amsterdamse rekenkamer gaan praten. De vele bedelcolumns op Binnenlands Bestuur lezen (waarvan het gekregen geld dus NOOIT bij de wachtlijsten is aangekomen)
Gerritsen moet gewoon weg. Laten we hopen dat de inspectie BJAA weer onder verscherpt toezicht stelt. Laten we hopen dat de gemeente een waarheidscommissie instelt voor alle klachten over deze man. En laat de taken van BJAA worden overgenomen door organisaties wier managers zich persoonlijk verantwoordelijk stellen dat er geen wachtlijsten komen en dat zij het doen met het geld dat beschikbaar is. Zoals dat ook in het bedrijfsleven gaat. Is die Gerritsen nou helemaal van de pot gerukt met zijn gedreig en gemanipuleer, terwijl hij zo slecht functioneert?!
Optreden Hilhorst!
Anoniem
Redactie Jeugdzorg Dark horse: Het is inderdaad zo dat scholen niet snel tot een zorgmelding overgaan (bij speciale scholen ligt dat anders) omdat zij weten dat jeugdzorg vaak de problemen in gezinnen verergert. Het is al te vaak voorgekomen bij onderwijzend personeel en ook bij andere beroepsgroepen, dat er met de beste bedoelingen een zorgmelding werd gedaan bij het AMK, met het idee dat er snel en effectief hulp zou komen voor een gezin, waarna ze het gezin aan ongefundeerde beschuldigingen door de jeugdbeschermers juridisch ten onder zagen gaan en verder moesten leven in de wetenschap dat zij daar ongewenst verantwoordelijk voor waren. Verscheidene malen heb ik mensen aan de telefoon gehad die mij vertelden dat ze nooit meer een AMK-melding zullen doen, al zijn de problemen in een gezin nog zo groot. In plaats daarvan zullen ze persoonlijk met de ouders in gesprek gaan om de moeilijke vragen te stellen en hen adviseren via de huisarts hulp te zoeken. Maar helaas reageren veel mensen die jeugdzorg nog niet goed kennen, nog altijd op de mishandelingscampagnes door jeugdzorg van tijd tot tijd gevoerd, in de naïeve veronderstelling dat gezinnen objectief beoordeeld worden.
Een teken aan de wand voor hoe het er met de betrouwbaarheid van jeugdbeschermers voor staat, vind ik de uitspraak van Anette Peut in haar brief aan Emile Roemer, waarin ze uitgebreid en haarscherp haar eigen ervaringen met BJz Drenthe beschrijft. Ze zegt in die brief dat ze de Raadsmedewerker 'eeuwig dankbaar' is dat zij het OTS-verzoek van BJz, onbevooroordeeld op waarheidsgehalte wilde controleren en dat deze haar woord had gehouden! Het feit dat iemand daar eeuwig dankbaar voor is, en het dus niet als iets vanzelfsprekends meer beschouwt, zegt meer dan duizend beschuldigingen.
En om terug te komen op de scholen die liever geen zorgmeldingen doen, maar het vaak zelf proberen op te lossen. In de toekomst kunnen ze zelf niets meer oplossen, want in het nieuwe regio-systeem in Amsterdam en Den Haag, met de valse sociale huisartsen, komt jeugdzorg al de school binnen wandelen. Net zoals er bij het mislukte project van de Centra voor Jeugd en Gezin, ook al jeugdzorgbetrokkenheid was ingebouwd, zodat de vraag om hulp of advies, gemakkelijk omgezet kon worden in een traject van beschuldigen en diskwalificeren van ouders. Laagdrempelig, wat in de ogen van politici die de streken van jeugdzorg nog niet kennen, de betekenis heeft van 'gemakkelijk toegankelijk' voor ouders die schromen om hulp te zoeken voor hun kinderen, is in de praktijk een vriendelijk ogende manier om ouders het jeugdzorg-systeem in te zuigen. Het had ook de bedoeling te werken als een ouder-volgsysteem, van school tot school, zoals een crimineel die weliswaar vrij is om zich overal te begeven waar hij zelf wenst, maar waarbij het zendertje aan zijn been signalen blijft afgeven aan zijn bewakers.
In de praktijk worden de rollen namelijk omgedraaid. De ouders worden niet geprezen voor de hulp die ze vrijwillig zoeken. Nee, in onderonsjes tussen de school en het CJG wordt vastgesteld dat het een 'zorgelijke ontwikkeling' is, dat de ouder zich nog niet heeft gemeld. Laagdrempelig blijkt ook in omgekeerde richting te werken.
Sven Snijer
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
Drukte, meer geld, wachtlijsten....
BeantwoordenVerwijderenHet is gezien de wetenschappelijke signalen van buiten BJZ zelf NIET NODIG:
Wanneer er diagnostisch wordt onderzocht komen veel minder kinderen in aanmerking voor OTS en UHP.
Dat bezuinigt al op 'drukte', op 'geld', op 'wachtlijsten'.
Doorverwijzen is een vergeten taak van BJZ:
wanneer BJZ beter zou doorverwijzen naar de juiste specialist, zonder OTS aan te vragen, bespaart het BJZ werk en daardoor vermindert de drukte.
Waarom niet?:
De indicatieve taak van BJZ is doorverwijzen naar een specialist... en waarom zou BJZ dat niet doen, wetende dat een specialist betere trajecten weet (na een diagnose) dan een sociaal werkster.
Waarom zou BJZ zoveel OTS-sen (laten) aanvragen; er zijn niet zoveel pedagogisch niet-lerende en onbekwame ouders; dat suggereert enkel de werker op de vloer.
Geef via een echte deskundige die ouders, waarvan het vermeend wordt nodig te zijn, een leuk-gebrachte, interessante opvoedcursus, en al die UHP's zijn niet nodig.
UHP dient een uitzondering te zijn.
10.000 kind/jr of meer is niet 'uitzonderlijk'.
Echt, het kan gebnuanceerder. Minder drukte, minder geld.
Geen wachtlijsten.
En meer overeenkomstig IVRK kinderrecht-artikel 24.
Kennelijk moet een beleidsbrief kort, één kantje. Zo ook naar kranten.
En polariserende woorden vermijden.
Onderbouwen.
Handig te weten?
Er zijn scholen die misbruik maken van hun macht.
BeantwoordenVerwijderenAls jij niet doet wat zij wenselijk achten dan, doen ze een melding.
Of als jij bv iets fouts zou kunnen melden tzt over een school, zijn ze je al voor en doen een melding. Dit zou strafbaar moeten zijn.
Helaas dat is het niet.
Ik heb mijn dochter van een slechte school gehaald, omdat zij gepest werd en de school hier nooit iets aan deed. Niet enkel mijn dochter werd gepest.
Men lette gewoonweg niet op, vond het normaal.
Veel kinderen gingen van die school, en niemand die inzag dat er iets fout ging.
Toen ik mijn dochter van school haalde kreeg ik een dreigement dat als ik dat deed de directrice mij zou aanmelden bij Jeugdzorg.
Wij hadden niets verkeerd gedaan, we kregen wel een jaar lang ellende en bemoeienis.
En je staat altijd te boek als zijnde- iets mis mee ouder-.
De directrice werkt inmiddels op een andere kleine school.
Terwijl zij toch heerste over een school met wel 600 leerlingen.
Misschien is ze eruit gewerkt, omdat ze haar werk niet goed deed.
Misschien waren er meer ouders die een melding deden, aangaande haar gedrag?
Ik hoop het en ik hoop ook dat zij ervan geleerd heeft.
Wij waren niet de enige die ineens een zorgmelding kregen.
Maar het achtervolgt je wel jarenlang.
Misschien heeft de directrice wel volwassen kinderen. En sorry, ik wens dat iemand haar kleinkinderen opgeeft als zijnde mishandelt door haar kinderen bij het AMK, maar alleen dan kan iemand vaak pas beseffen wat ze aangericht hebben bij anderen.
De waarheid komt ooit wel naar boven, het duurt alleen lang.
Er zijn zeker scholen die misbruik maken van hun macht en docenten ook. Het is slechts over het algemeen gesproken dat organisaties en medewerkers die meer betrokken zijn bij hun kinderen, hen niet graag uitleveren aan jeugdzorg. In het algemeen zijn de meldingen van scholen, en de JGZ en huisartsen daarom lager, dat wil dus niet zeggen dat het helemaal niet voorkomt.
BeantwoordenVerwijderenEn inderdaad wil Jeugdzorg daarom de scholen binnen wandelen. En politici die niet begrijpen hoe ouders en docenten denken n.a.v. hun ervaringen met jeugdzorg, vinden dat nog een goed idee ook!
Ondertussen is het heel triest voor zwaar mishandelde kinderen die echte hulp nodig hebben en die in die zin belang hebben bij meldingen. Het probleem is dat zij net zo goed te maken krijgen met het disfunctioneren van jeugdzorg.
Juist deze kinderen krijgen helemaal geen echte hulp. Dat is heel erg als je in je nabije omgeving een kind meemaakt dat zeer zwaar mishandeld en/of verwaarloosd wordt en waarbij hulp zo belangrijk zou zijn. Maar er is geen effectieve hulp, dat is heel tragisch.
Soms gaat het echt om leven en dood. Er wordt immers elke week een kind door de ouders vermoord in Nederland. Het is intens triest dat men op de verkeerde kinderen en de verkeerde ouders focust door een gebrek aan kennis en ervaring. Zie ook het rapport van het SCP dat daar net over is uitgekomen.
Het is dus niet alleen triest voor ouders die ten onrechte beschuldigd worden van kindermishandeling, maar ook voor echt mishandelde kinderen waar men juist de ernst van de situatie niet doorheeft. Het disfunctioneren van de jeugdzorg treft daarom iedereen.
Ik geloof dat dus echt niet, dat iedere week een kind vermoord wordt door de ouders. Ik wil keiharde cijfers en rapportages daarover zien.
VerwijderenVaak focust men zich op de ouders die vriendelijk en aardig zijn en fatsoenlijk blijven. Waarom?
VerwijderenOmdat men deze ouders gemakkelijker kan beïnvloeden.
Ze komen echt niet binnen bij asocialen.
Dat durven ze niet en ze moeten toch ergens hun geld vandaan halen?
Ik geloof ook niet dat er elke week een kind vermoord wordt door zijn ouders. Ik heb daar bijna nooit over gelezen en als dat het geval is, dan wisten zij daar al lang vanaf, de hulpverlening!
Zulke ouders sporen niet namelijk! Maar in de dierenwereld komt dit enkel voor als de ouders zich ernstig bedreigd voelen.
Laat men zich aub druk maken om zaken die het nodig hebben en geen misbruik maken van de meldingen om geld te verdienen aan deze zaken.
Ik ken verder zelf ook wat verhalen van vrienden, waarbij een school wel degelijk de pest kan hebben aan mensen, om welke redenen dan ook en dan krijg je last van pestgedrag, maar dan onder volwassenen, althans wat zich zelf volwassen noemt.
Het komt vaker voor als je denkt, reactie van 19.47 uur.
Ja, die cijfers kloppen wel. Je kunt ze nalezen in een rapport over de Veiligheidsraad en ik denk dat er ook wel wat over te vinden is bij de NJI. Ook de cijfers over mishandeling kloppen wel, dat zijn cijfers van de Universiteit van Leiden (de prevalentieonderzoeken een en twee). Deze onderzoeken zijn uitgevoerd door dezelfde wetenschappers die zoveel kritiek hadden op het management in de jeugdzorg en boos waren dat de commissie Samson werd tegengewerkt. Dus niet door mensen die een belang hebben bij jeugdzorg.
BeantwoordenVerwijderenKindermishandeling bestaat echt, ga maar eens in het onderwijs werken dan merk je dat het inderdaad gemiddeld in elke klas wel voorkomt. Zo zit er in elke klacht wel een echt zorgenkind, dat gepest wordt, dat stinkt, van wie de ouders niet of nauwelijks geïnteresseerd zijn in het kind of waar men veel te streng voor is. Duidelijk kinderen die te kort komen en dan zijn er nog de kinderen waar je weinig aan merkt maar die thuis ook soms veel gestraft, geslagen of uitgescholden worden. Of waarvan (een) van de ouders zwaar psychiatrisch patient is (niet een beetje maar echt zwaar) op alcohol- of drugsverslaafd.
Het komt echt wel veel voor. Maar het probleem is dat de huidige jeugdzorg daar GEEN oplossing voor biedt. Men weet niets van kindermishandeling, men herkent het niet, men begrijpt niet hoe mishandelde kinderen zich voelen (bijvoorbeeld dat juist deze kinderen zo erg hopen op aandacht en liefde dat ze nog loyaler met hun ouders zijn dan kinderen normaal al zijn). Men begrijpt er helemaal niets van, ook begrijpt men het verband tussen ADHD en mishandeling niet, men weet niet dat ADD of ADHD een gevolg zijn van hechtingsproblematiek. Men denkt dat mishandelde kinderen juist stil in een hoekje zitten maar vaak zijn het nu juist de drukste lastigste kinderen. Zo komen ze ook aan die gedragsstoornissen.
Dus het bestaat zeker maar de vraag is of het wel echt te bestrijden is door overheden. Want wat je nu ziet is dat er geldverslindende overheidssystemen op worden gezet die niet helpen. Ook zie je dat men maar tussen ouders en kinderen wil komen maar dat gaat niet, de natuur heeft kinderen zo gemaakt dat ze eindeloos loyaal zijn aan hun ouders ook of juist ook als ze mishandeld worden. Misschien is het wel niet mogelijk om dit verschijnsel effectief aan te pakken door een overheid?
En ja, BJZ komt zeker wel bij heel veel anti-sociale gezinnen. Maar daar kunnen ze lekker veel hulp aan verkopen en die mensen zijn vaak gewend aan de hulpverlening. Dus deze ouders spelen het spel, knikken ja en amen. Op die manier blijven vaak de gevaarlijkste ouders buiten OTS-en en UHP-s want die doen zogenaamd zo goed mee....
BeantwoordenVerwijderenEn dan komt er een familiedrama en bleken deze ouders toch niet zo goed mee te hebben gedaan als gedacht. En bleek de hulp niets uit gehaald te hebben en waren de kinderen totaal niet veiliger.
Ook komt het natuurlijk voor dat hun kinderen wel uit huis worden gehaald, maar ja, dan haalt de hulp ook niets uit. Want de omstandigheden in veel internaten zijn verschrikkelijk traumatisch.
Dus veronderstellen dat men juist het liefst kritische ouders pakt, klopt niet direct. Maar wel is het zo dat als ouders niet ja en amen knikken tegenover jeugdzorg, dat wordt gezien als gebrek aan 'inzicht in de eigen problematiek, er bij deze ouders eerder een OTS wordt aangevraagd. En OTS-en leiden weer makkelijk tot UHP-s als deze ouders dan nog niet luisteren naar jeugdzorg.
Maar verder richt Jeugdzorg zich juist vaak op de makkelijke gevallen, logisch want daar is meer geld mee te verdienen. Dus het liefst hebben ze dat ouders zelf aan hun 'hulp komen vragen'. Dat is lekker makkelijk en deze ouders zijn het meest van allemaal de dupe, lijkt het.
Er zijn talloze verhalen van hoe ouders het ene moment zelf om hulp vragen en het volgende moment hun kinderen uit huis geplaatst zien naar een geheim adres.
Dan zijn meldingen bij het AMK makkelijk, daar zet men gewoon heel veel 'hulp' op, verkoopt men heel veel hulp aan, met het mes op de keel. Wil men niet, dan wordt het een OTS of UHP. Het is lekker gemakkelijk omdat men de melding kan gebruiken als reden voor deze OTS of UHP of men kan een melding gebruiken om niet geverifieerde informatie in dossiers te schrijven. Daar is BJAA berucht om, en dreigt om die reden nu opnieuw onder toezicht van de inspectie te worden gesteld.
Moeilijk zijn die gevallen waar niemand meldt, niemand praat. Denk aan zigeuners, allochtonen, mensen die zich van alles afzijdig houden en ook een omgeving opzoeken die dat doet. Daar heeft Jeugdzorg het zwaar mee, want dan kunnen ze niks verzinnen want aan wie moeten ze dat dan ophangen? En aan 'echte info' kunnen ze dus ook niet komen.
Zulke kinderen geven ze snel op. En achter de schermen geven ze heel veel van hun eigen OTS-ers en UHP-ers op, die zwerven massaal op straat. Er zijn maar liefst 7000 zwerfjongeren in Nederland, grotendeels afkomstig uit de jeugdzorg. En vaak ver onder de achttien.
Deze jongeren verstoppen zich voor jeugdzorg, zijn getraumatiseerd door jeugdzorg. Zijn vaak ook instellingen uitgezet.
Het komt er dus op neer dat de ergst mishandelde kinderen niet bereikt worden door jeugdzorg en geen juiste zorg krijgen die hen helpt. Zie ook de documentaire over huize Alexandra nog eens, geeft een goed beeld van hoe jeugdzorg denkt over voor 'kinderen zorgen'.
Zogenaamd zou het nu beter zijn in Alexandra maar daar is geen enkel bewijs voor, uit de instellingen komen nog exact dezelfde geluiden. En voormalige pupillen vertellen nog exact dezelfde verhalen.
Typisch jeugdzorg, men is nooit verantwoordelijk voor het leed dat men heeft aangericht. En altijd is het verhaal dat nu alles veel beter is. Dat blijkt later dan nooit waar te zijn.