In de kiem kapot gemaakt

Volgens mij zijn er net zoveel mensen als ideeën over opvoeding. Soms vragen mensen mij wel eens om advies inzake opvoedingsvraagstukken. Ik antwoord dan steevast dat een keuze vanuit de beste intenties naar het kind bijna niet verkeerd kan zijn. Uiteindelijk zal iedereen op een gegeven moment zijn/haar keuzes moeten kunnen verantwoorden naar hun eigen kinderen. Aan mij is niemand verantwoording schuldig. Bovendien is het niet gezegd dat mijn wijze van opvoeden aansluit op andermans kind. Ik ben ervan overtuigd, dat er mensen rondlopen die betere pedagogische vaardigheden bezitten dan ik. Maar ik ben er net zozeer van overtuigd, dat er niemand te vinden is die evenveel van ze houdt als ik. Stel je voor dat ik ze als Simspoppetjes had mogen ontwerpen, dan had er geen verschil geweest met hoe ze nu zijn. En dat vertel ik ze regelmatig : ).  

Persoonlijk denk ik dat kinderen die min of meer opgroeien in kinderdagverblijven en voor/tussen/naschoolse opvang een veel groter risico lopen op hechtingsstoornissen. Mijn jongste ging op drie-jarige leeftijd twee ochtenden naar een antroposofisch kinderdagverblijf (met echt hele lieve medewerksters) vanwege zijn spraakachterstand. Als ik Runar naar het kinderdagverblijf bracht, stond daar steevast een jongetje hartverscheurend te huilen. Ik begreep dat hij vijf volle dagen per week door zijn ouders naar het kinderdagverblijf gebracht werd. Zijn moeder zei iedere ochtend: "Thomas, je weet hoe het werkt....mama moet centjes verdienen." 

Nu heb ik een levendige fantasie en kon mij ook bedenken hoe Thomas over 40 jaar gaat reageren als zijn moeder zich afvraagt waarom hij haar niet vaker komt bezoeken in het verzorgingstehuis: "Ja mama, je weet hoe het werkt.....Thomas moet centjes verdienen." 

En dan denk ik maar liever niet aan al die kleine baby's van soms maar 3 maanden oud, die hele dagen in een soort kooiconstructie liggen. Zouden die geen hechtingsstoornissen of gedragsproblemen ontwikkelen? Ik begrijp dat niet iedereen de keuze gegund is om zelf zijn/haar eigen kinderen op te voeden, maar wie garandeert mij dat deze kinderdagverblijfgeneratie opgroeit tot betere mensen dan mijn kinderen. Alleen de tijd zal het uitwijzen. Misschien komen we er over 20 jaar wel achter, dat we die 4 miljard beter hadden kunnen besteden aan ruimere zwangerschapsverlofregelingen (net als in Zweden). 

Mijn ex-man werd op zijn 9de uit huis geplaatst door de kinderbescherming. Ze hadden zijn moeder wijs gemaakt dat dit beter was voor de andere kinderen in het gezin omdat hij nogal bewerkelijk was. Hij werd naar het Poortje in Groningen gebracht....waar hij in de eerste week verkracht werd door een groepsleider. Toen hij dit vertelde zei de staf hem dat hij dit soort dingen alleen maar verzon omdat hij naar huis wilde.  

Mijn ex-man heeft tot zijn 18de verjaardag in diverse internaten gezeten. Opgevoed door jeugdzorg dus. De kritiek die ze nu op hem hebben, mogen ze zich persoonlijk aantrekken, wat mij betreft. Mijn middelste jongetje lijkt sprekend op zijn vader en is eveneens bewerkelijk.... maar wel een fantastisch en uniek kind op wie ik stapelgek ben. En geloof me: Ik zal er letterlijk alles aan doen om te voorkomen dat diezelfde Jeugdzorg ook zijn leven verpest. Het is al erg genoeg dat ze het leven van mijn ex-man in de kiem kapot gemaakt hebben.

Annette Peut

                  Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html