'Inschattingsfoutje' van de William Schrikker Jeugdbescherming

Geachte mevrouw P….,

Op donderdag 10 mei 2012, vergezelde ik mevrouw Van V. in de hoedanigheid van vertrouwenspersoon bij de behandelbespreking van haar zoon W. Na afloop van het gesprek werd er overeengekomen met de GGZ psychologe, dat moeder 14 dagen de tijd zou krijgen om het behandelplan te lezen en eventueel van correcties te voorzien.

Ik lees tot mijn grote verbazing in een Voorafgaand verzoek tot schorsing van het gezag (VOVO)  van 31 mei 2012, dat de William Schrikker Jeugdbescherming op 15 mei moeder een schriftelijke aanwijzing stuurt. Waarom is er niet duidelijk gecommuniceerd naar de gezinsvoogd Margo de V, dat moeder 14 dagen de tijd had om het behandelplan door te lezen en eventueel te corrigeren?
 Tijdens het bezoek van moeder aan haar beide kinderen op 16 mei 2012 werd het indictaiebesluit onder moeder haar neus geduwd. Er werd op aandringende toon gezegd dat moeder moest tekenen, omdat het voor 17:00 uur op de post moest. Dit is niet in lijn met de afspraak die gemaakt is op 10 mei 2012.

                                                                                              
Aan de Rechtbank:                      

Voorafgaand een verzoek tot schorsing van het gezag (VOVO) van WSJ:

Op 15 mei 2012 heeft William Schrikker Jeugdbescherming moeder een schriftelijke aanwijzing gestuurd, met de volgende aanwijzing:

      
Wij verzoeken u meegezonden akkoordverklaring voor het verstrekken en opvragen van informatie te ondertekenen en vóór vrijdag 25 mei 2012 terug te sturen. U krijgt hiervoor een gefrankeerde retourenvelop toegezonden.

      Tevens verzoeken wij u vóór vrijdag 25 mei 2012 het behandelplan van W. van Lijn5  te ondertekenen.

     

      De schriftelijke aanwijzing waarmee de WSJ nu probeert moeder van het ouderlijk gezag te ontheffen, is mede gebaseerd op de weigering van moeder het indicatiebesluit te ondertekenen. Het indicatiebesluit had met moeder uitgebreid besproken moeten worden waarbij er inhoudelijk had moeten worden ingegaan op de bezwaren die moeder heeft bij de huidige gang van zaken. Het verzoek van de WSJ om moeder van het ouderlijke gezag te ontheffen zie ik dan ook als een chantagemiddel om haar te dwingen te tekenen, of een manier voor de gezinsvoogd om het indicatiebesluit zelf te kunnen ondertekenen, zonder daarbij de bezwaren van moeder te hoeven meewegen. Het is schandalig dat moeder geen ruimte krijgt om haar bezwaren uiteen te zetten.

      De haast die wordt gemaakt met het moeder te laten tekenen berust mijns inziens op de inschattingsfout die WSJ en Lijn5 hebben gemaakt dat moeder als vanzelfsprekend het indicatiebesluit zou ondertekenen. Nu dit niet is gebeurd, wordt zij op een oneigenlijke manier onder druk gezet waar de kinderen de dupe van zullen worden, omdat de moeder geen gelegenheid krijgt om in hun belang te spreken.

      Moeder heeft gegronde redenen om de kinderen niet langer door de WSJ begeleid, of bij Lijn5 geplaatst te zien. Moeder is een gezaghebbende ouder en als haar bedenktijd gegeven wordt of - en in welke vorm - zij met het indicatiebesluit zal instemmen, impliceert dit tevens dat zij er ook niet mee kan instemmen. De 'bedreiging van de continuïteit van de behandeling' van de kinderen is een schijnargument om moeder te dwingen te tekenen, omdat de kinderen nooit de behandeling hebben gekregen waarvoor zij ooit vrijwillig uit huis zijn geplaatst. Zij wonen slechts op een andere locatie, waar zij zoals één van de kinderen het zelf verklaarde 'geen vrijheden' hebben. Vrijwillige hulp wordt nu omgezet naar een gedwongen kader, terwijl de WSJ al anderhalf jaar lang tekort schiet in het voldoen aan de feitelijke hulpvraag; behandeling voor seksueel trauma(veroorzaakt door Robert M. en door hun vader - Zij herinneren zich nog de orale seks met vader).

      Het seksueel trauma zou veel beter in de thuissituatie behandeld kunnen worden, omdat beide kinderen bij herhaling aangeven naar huis te willen. Het argument van hechtingsstoornis om de kinderen langer uit huis geplaatst te houden heeft dan ook geen enkele grond. De kinderen raken psychisch beschadigd door nog langer in deze onnatuurlijke toestand te moeten leven en het niet ondertekenen van moeder van het indicatiebesluit, is daarom een daad in het belang van beide kinderen.

Ranada van Kralingen

             Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html