Ongebreidelde macht voor gevestigde jeugdzorginstellingen in Amsterdam

Deze week heeft Hilhorst de plannen bekend gemaakt voor de nieuwe jeugdzorg na de transitie. http://www.amsterdam.nl/gemeente/college/individuele-paginas/pieter-hilhorst/redactionele/amsterdamse-zorg/ Dat plan is schokkend omdat er a) wéér meer geld bij moet, b) er niets wordt gedaan aan het enorme klachtenprobleem over de Amsterdamse jeugdzorg en c) innovatieve nieuwkomers geen kans krijgen.

Aanbodgestuurd

Om een onverklaarbare reden worden er vijfhonderd laagopgeleide Ouder-Kind adviseurs aangesteld waarvan het onduidelijk is wat die gaan doen. Bekend is dat de huisarts kan doorverwijzen naar specialistische jeugdhulp, dus waarom zouden ouders naar een Ouder-Kind adviseur gaan? Daar is geen behoefte aan, ouders zijn bang voor jeugdzorg en gezien het profiel en opleidingsniveau, ligt het voor de hand dat huidige jeugdzorgmedewerkers van BJAA die functies zullen gaan bezetten. Maar daar is geen enkele vraag naar, de jeugdzorg zou toch vraag gestuurd worden? Daar lijkt dit bepaald niet op!

Niet naar klachten over jeugdzorg Amsterdam luisteren

Dan wordt er in het plan van Hilhorst gesproken over een ‘vijandsbeeld’ dat burgers hebben van de jeugdzorg, en daarom wil de gemeente Amsterdam de hulpverlening meer ‘bondgenoot’ laten zijn. Maar ligt het dan niet voor de hand dat de gemeente Amsterdam dat vijandsbeeld niet eens onderzoekt en waar dat op gebaseerd is, met name naar het extreme aantal klachten over BJAA. De DMO weigert klachten uit te zoeken en stuurt in plaats daarvan klachten integraal door aan BJAA, dan mag die zelf antwoord geven. In plaats van dat de klachten worden uitgezocht. Er zijn voormalige jeugdzorgmedewerkers die zich ernstig geschoffeerd voelen door deze manier van doen, toen zij probeerden klokken te luiden bij B&W van Amsterdam, er zijn ouders die zich hebben georganiseerd wegens soortgelijke problemen, er zijn PvdA-leden die a decennialange jeugdzorgervaring in Amsterdam nog niet eens door de wethouders zelf gehoord zijn, maar werden overgedaan aan de DMO. Die laat BJAA de zaak vervolgens beantwoorden….

Ook alarmsignalen van ombudsmannen (gemeentelijke, nationale en kinder-) en Inspectie Jeugdzorg negeren

Naast niet luisteren, probeert de gemeente Amsterdam nu burgers te overrulen met een leeg woord. Het vijandsbeeld van de burgers moet worden vervangen door bondgenootschap…. Dat de praktijken zich bij BJAA daar totaal niet voor lenen en burgers niets maar dan ook niets voelen voor ‘bondgenootschap’ lijkt niet over te komen, logisch ook want BJAA mocht zelf de kritiek van die burgers onderdrukken via de DMO. En dat doen ze dus met holle retoriek, in plaats van met beter functioneren en klachten zeer serieus uitzoeken en afhandelen. Ook intern is BJAA daar nu op aangesproken door de Nationale Ombudsman, de gemeentelijke Ombudsman en houdt de inspectie BJAA voortdurend in het vizier omdat ook daar ernstige zaken over BJAA bekend zijn. Dan gaat het over volstrekt ontoereikende zorg en verantwoordelijkheid voor de kinderen (de core-business van BJAA) of zoals momenteel speelt: valse onbetrouwbare informatie in dossiers op basis waarvan BJAA de rechter informeert en OTS-en en/of UHP’s uitvoert.

Ondemocratisch

Laten daar nu net de meeste klachten over BJAA in Amsterdam ook over gaan: zorg die niets inhoudt en leugens in rapporten en dossiers. En toch doet de gemeente Amsterdam alsof het ‘vijandsbeeld’ omgezet kan worden in ‘bondgenootschap’ zonder verder aandacht te willen besteden aan dat vijandsbeeld en waar dat vandaan komt en aan het leed bij ouders, kinderen, buren, familie en andere betrokken dat dat heeft veroorzaakt en nog steeds veroorzaakt. Wat verwacht de gemeente Amsterdam hiermee te bereiken? Men geeft aan dat de mening van burgers er niet toe doet, dat het lijden van kinderen en ouders er niet toe doet en dat men gewoon op de ingeslagen weg verder gaat.

Big Brother is watching you, in je eigen wijk, school en buurthuis

Dat wil men dan doen door nog meer controle op burgers, de wijken worden bevolkt met deze Ouder Kind Adviseurs waar geen behoefte aan is. En zij gaan nota bene ook op scholen en in buurthuizen rondlopen, maar dat willen ouders en buurtbewoners niet! Zie ook de vele artikelen die hier op Jeugdzorg Dark Horse al eerder over geschreven zijn! Ook scholen willen dat niet, want er is een onderzoek geweest van de Stadsregio waaruit bleek dat ook Amsterdamse scholen liever geen zaken doen met BJAA door de schokkende manier waarop zij met het belang van kinderen en de zorg voor deze kinderen omgaan en omdat BJAA volstrekt onbetrouwbaar is met informatie. Ook met informatie van scholen die zij ontvangen of het terugkoppelen van informatie aan scholen. Boven is het algemeen bekend dat scholen nauwelijks willen melden bij het AMK om die reden, net als ouders zijn scholen niet gediend van BJAA. Tenminste de docenten die om de kinderen geven niet, de managers en bestuurders zullen daar mogelijk minder moeite mee hebben.

Burgers machteloos tegenover overheidsinstanties

Ook willen Amsterdamse burgers niet dat de wijkpolitie zo innig is verbonden met jeugdzorg zoals momenteel het geval is. Wijkagenten twitteren zelfs al tegenwoordig over de Jeugdzorg, dat burgers moeten melden. Maar als burgers melden en BJAA komt dat niet uit, dan helpt de politie die burgers weer vervolgen. Dat komt gewoon voor in Amsterdam en dat weten de wethouders en de burgemeester, maar die doen er niets aan. Ze zoeken het niet eens uit. Het is daarnaast uit zijn eigen uitspraken in de media bekend bekend dat Erik Gerritsen professionele meldingen wel serieus neemt en particuliere meldingen niet. Dus waarom dan burgers oproepen om particuliere meldingen te doen als die vervolgens genegeerd worden als ze BJAA niet uit komen en als burgers het risico lopen de politie op hun dak te krijgen die hen beschuldigt van laster en eist dat ze de mishandeling hard maken en bewijzen en nooit zich meer het kind bemoeien. Dat gebeurt dus met buren die jarenlang kinderen hebben opgevangen, ernstig mishandelde kinderen. Geen wonder ook, dat bij familiedrama’s altijd weer blijkt dat er vanuit de particuliere omgeving vaak keer op keer bij jeugdzorg aan de bel is getrokken, maar dat men niet luisterde.

In plaats van Eigen Kracht meer onderdrukking van burgers

Dit heeft niets met Eigen Kracht te maken en met vraag gestuurde jeugdzorg, maar met een politiestaat die achter de voordeuren komt, overal in scholen en wijken en bij de politie infiltreert tot enorme woede en ergernis van burgers waar de gemeente weigert naar te luisteren. Instanties overheersen de burgers, niks Eigen Kracht. Ook 1 Gezin 1 Plan betekent complete overgave van burgers aan instanties, want als een instantie een fout maakt in hun beoordeling of analyse of diagnose, dan nemen de andere instanties dat over. Daar kunnen burgers dus geen klachtenprocedures tegen beginnen, dat kan overigens nu ook al niet in de jeugdzorg. Als je onheus behandeld wordt, de zorg voor je kind niet goed is of als je kinderen op basis van leugens in dossiers uit huis worden gehaald, ben je als ouder nergens. Want bij alle klachtenprocedures heeft de instelling het laatste woord.

BJAA gebruikt EKC’s om eigen omzet te verhogen ipv te snijden in eigen vlees

Kortom, het nieuwe plan is een directe bedreiging van de democratie in Amsterdam. Ook de verhalen over Eigen kracht stellen niets voor, want Eigen Kracht moet volgens BJAA plaats vinden onder ‘regie’ van BJAA. Dat zie je ook, want door Eigen Kracht wordt de hulp juist nog duurder! Weliswaar is er een afname in het aantal OTS-en, maar die is niet uniek voor Amsterdam, de cijfers die Hilhorst daarover geeft kloppen niet. (In Den Haag zijn er ook twintig procent minder OTS-en bijvoorbeeld en andere BJZ’s komen binnenkort met hun cijfers. Hilhorst gebruikt verouderde landelijke cijfers in zijn vergelijking met de nieuwe cijfers van Amsterdam) Waar het om gaat is dat er daarentegen veel meer dranghulp wordt ingezet, dat is zogenaamd vrijwillige hulp maar met het mes van een OTS of UHP op de keel, men noemt dat ‘toegang’. Dat betekent dat BJAA EKC’s gebruikt om juist meer ipv minder hulp te verkopen. Precies waar prof. Stams en lector van der Helm al op wezen in een onderzoek dat Amsterdam (weer de DMO in de bocht) van tafel veegde. Dit is dat onderzoek: http://www.sozio.nl/effectiviteit-eigen-kracht-conferenties-moet-nog-worden-aangetoond/1024855

Innovatieve nieuwkomers krijgen geen kans


Kortom, de nieuwe plannen zijn het dictaat van BJAA en enkele andere gevestigde instellingen. Niet alleen was er bij de gemeente geen enkele kritiek op mogelijk van wetenschappers, ouders, docenten en buurtbewoners. Maar ook komen innovatieve nieuwe jeugdzorgaanbieders niet aan bod, denk bijvoorbeeld aan de Opvoedpoli. Terwijl de transitie nu juist bedoeld was als transformatie en er plaats moest zijn voor innovatieve ondernemingen die de jeugdzorg beter en goedkoper kunnen maken. De Opvoedpoli claimt dat zij dat kan, veel goedkoper zijn en dat de directie zich persoonlijk verantwoordelijk stelt voor lagere kosten, geen wachtlijsten en veel betere kwaliteit. Of dat zo is, moet blijken. Maar vast staat dat het nu stikt van de zeer ernstige klachten en functioneringsproblemen bij BJAA en alsmaar exploderende kosten, waar dat niet het geval is bij de Opvoedpoli. Dus waarom dan concurrentie volledig buiten de plannen voor de transitie houden?

Burgerrechten en socialistische bezuinigingen

De Regioraad en anderen die verantwoordelijk zijn voor de Amsterdamse jeugdzorg, moeten zich dringend bezinnen op twee zaken. Het eerste is burgerrechten, wie beschermt ouders en kinderen tegen de kinderbescherming/jeugdzorg/politie/haag van instanties/ambtenarij en wie zoekt hun klachten onafhankelijk en tot op de bodem uit na de transitie? En het tweede betreft de kosten. Het is niet socialistisch en niet democratisch zoveel geld uit te geven aan instanties waar burgers zich suf over klagen en die men liever kwijt dan rijk is. En tegelijkertijd te bezuinigen op thuiszorg voor bejaarden, gehandicapten en chronisch zieken. Het komt er dan op neer dat het PvdA-gemeentebestuur liever instellingen en bestuurders met topsalarissen te vriend houdt dan rechtvaardige sociale keuzes maken en naar de burgers luisteren.

Onderzoek

Daarom zijn de nieuwe jeugdzorgplannen geen goed idee. Ze moeten in de ijskast totdat de bevolking zeer grondig hierover is geraadpleegd en de klachten over BJAA die soms al jaren bij B&W liggen zonder dat men met de klagers zelfs maar praat, tot op de bodem worden uitgezocht door een onafhankelijke commissie.