Uithuisplaatsing en gevaarlijke schijnaanpassing

http://www.jeugdkennis.nl/jgk/Ook-in-de-jeugdzorg-kan-een-kind-veilig-hechten

"Uithuisgeplaatste kinderen hebben vaak niet de kans gehad om zich veilig te hechten aan een stabiele opvoeder die zorg en bescherming biedt. Dat bedreigt hun sociaal-emotionele ontwikkeling" = 

Jonge uithuisgeplaatste kinderen, zonder diagnose van een specialist en binnen BJZ, en dan is het waar dat ze niet de kans hebben gehad. Zo maakt BJZ onthechte kinderen.  

Voor oudere kinderen is het wel een ‘scheren over één kam’, suggererende alsof uithuisgeplaatste kinderen vaak een (pathogene) hechtingsstoornis hebben, zonder daarin (ongenoemd!) zelfs maar te nuanceren dat er een schaal aan onveilige gehechtheid bestaat dat nog geen stoornis ís.

Dat “bedreigt” niet hun sociaal-emotionele veiligheidsbeleven en vaardigheden (ontwikkeling), maar is het al! 

Hier diende Cora en Mariska al te stoppen, en niet verder in de denkfout verder te gaan.  

Het ‘vermoede probleem’ moet eerst door een specialist gediagnosticeerd zijn! Het begin ligt niet in de uithuisplaatsing, maar in het onderzoek dat diagnostisch dient te geschieden; kijk maar:  

Uithuisgeplaatst-zijn is schadelijk voor een kind. De dames gaan uit van de juistheid van gronden voor een UHP-mandaat aan BJZ. Er moet gekeken worden op specialistisch niveau (dus niet door een jeugdzorgwerker) hoe problematiek ontstond, autonoom (oorspronkelijk-pathogeen) of door wie, of er een cursus gegeven kan worden aan de opvoeder, en begeleiding door een onafhankelijk BasicTrust(.com), dit enkel op basis van diagnostiek door een bevoegde arts.

Ongefundeerde onzin en bouwen op suggesties

Nu zijn de verdere beweringen van Cora en Mariska ongefundeerde onzin op een uitzonderling daargelaten.  

Zo is hun zin: “Daarom moet een kind bij voorkeur geplaatst worden in een pleeggezin of gezinshuis” een groot gevaar voor kinderen, daar er een behoefte bestaat (een kind-belang) om de eigen ouders te kennen, en dus liefst opgevoed dienen te worden door hun ouders, al dan niet met begeleiding door een deskundige, buiten BJZ. Dit lijkt dus op reclame voor uithuisplaatsing. Liefst zonder deskundig onderzoek door een specialist. Bouwen op suggesties.  

“Hechting is een interactieproces tussen een kind en zijn belangrijkste opvoeders, waardoor een duurzame affectieve relatie ontstaat. Kinderen verzekeren zich ervan dat een volwassene hen beschermt en verzorgt door ‘gehechtheidsgedrag’” nee toch... Kinderen verzekeren zich niet, maar hechting is een - door ervaring van effectieve respons op hun zendende signalen - vertrouwen leren stellen en zo een affectieve bescherming ervaren, een wederkerigheid ontstaat, wat eerst ontstaat door minimaal een hechtingsfiguur in het gezin.

Pleegsituatie kan hechting belemmeren 

Daar is geen pleeggezin voor nodig. Een pleegsituatie kan zelfs hechting belemmeren en vertragen. Men moet dan eerder denken aan 5 jaar dan aan minder, en dan aan begeleiding door een specialistisch therapeut.  

Bouwen aan een veilige gehechtheid kan door vaak te ‘benoemen’, dat iets anders is dan complimentjes geven, neutraal positief laten weten dat het gezien wordt wat het doet of wil.  

“Wanneer de opvoeder niet of inconsequent reageert op de signalen van een kind ontstaat een onveilige hechtingsrelatie.”- Dat hoeft niet, als er maar een hechtingsfiguur (regelmatig) aanwezig is, en de ouders zo nodig (diagnostisch gezien) begeleiding en cursus krijgen. Elke opvoeder kent inconsequent reageren, dus is dat geen maatstaf.  

Juist is: “Kinderen hebben continuïteit nodig in de gehechtheidsrelatie”; daarom is het wegplaatsen van eigen ouders niet de meest geëigende maatregel. Er bestaat een arsenaal aan alternatieven voordat een zware kinderbeschermingsmaatregel nodig zou kunnen zijn. Laat het maar een gespecialiseerd diagnost bepalen op eigen onderzoek en tests zoals de EAS.  

Onder het kopje Uithuisplaatsing en hechting gaan de dames uit van een dogma. “Uithuisgeplaatste kinderen kunnen om twee redenen problemen met gehechtheidsrelaties ontwikkelen. Ze komen vaak uit een problematische opvoedingssituatie” is zo’n dogma.  

Vier redenen 

Het is te vaak zo dat de gronden om tot uithuisplaatsing te komen niet diagnostisch zijn vastgesteld, en eerder berusten op beweringen (en zelfs insinuaties) van de jeugdzorgwerker, die niet bevoegd is om een pathogene gedragsstoornis vast te stellen. Er meteen een wetenschappelijk feit over mishandelen aan te koppelen staat leuk, maar hoe vaak gebeurt het niet dat BJZ slechts beweerde dat een kind mishandeld werd zonder uit te leggen hoe dan wel.

De twee redenen zijn er vier: a = reactief, door een verkeerd opvoedklimaat, waar de jeugdzorgwerker ook debet aan kan zijn bij een verkeerde bemoeizuchtige OTS; b= autonoom, vaak prenataal of nataal; c = adoptief door ervaringen in het land van herkomst en mogelijk de adoptie-overgang; d = door het ondeskundig en onjuist handelen van jeugdzorg, het zonder diagnostisch-vastgestelde reden traumatiseren van de hechtingsband. Dit zijn oorzaken tot zowel een stoornis als een mate van onveilige gehechtheid. BJZ hanteert graag enkel het begrip hechtingsstoornis (zonder dat er gediagnosticeerd is).

“Bovendien is de uithuisplaatsing op zich een breuk met de belangrijkste hechtingsfiguren: de ouders, hoe onveilig de situatie thuis ook was. Zeker voor jonge kinderen is een uithuisplaatsing een verlies van hun enige bron van veiligheid en bescherming (Schuengel en anderen, 2009).” Schuengel sprak (in 2008) de woorden: “Wie een kind een warm hart toedraagt, koestert ouders.” Dit verlies zou de jeugdzorgwerker niet op zijn geweten moeten nemen; niet zonder een echte onafhankelijke diagnose. Vaak zijn die ouders wel leerzaam. En er zijn trajecten voor! Uithuisplaatsen is dan een te zwaar rechtsmiddel. Zeker geen ‘therapie’. 

Gevaarlijke schijnaanpassing 

Bij uithuisplaatsen ligt een gevaarlijke schijnaanpassing op de loer, waarvoor BJZ veelal geen specialist inzet. Cora en Mariska noemen juiste wetenschappelijke inzichten maar laten gaten tussen die inzichten en de dogma’s van jeugdzorg, zodat er verbanden ontbreken en niet opgaan.  

Wanneer BJZ aan een betere selectie gaat doen met integrale open diagnostiek, dan is “Soms is plaatsing in een pleeggezin of gezinshuis niet mogelijk, bijvoorbeeld omdat er geen geschikt gezin beschikbaar is” niet van toepassing, want dan zullen er vele aspirant-pleegouders overblijven die nog plaats over hebben. Er hoeft niet gezocht te worden naar nog meer pleegplaatsen, bij een betere, diagnostischer selectie.  

De dames zijn dus dogmatisch uitgegaan van het gegeven dat alle uithuisplaatsingen juist gegrond zijn; wat in de praktijk niet het geval bleek. Eerst dient men te onderzoeken of een gemeld probleem juist is, diagnostisch! En de diagnost kan beter dan een sociaal werker in BJZ een vervolgtraject aanwijzen en begeleiden. Vele uithuisplaatsingen zijn onterecht. Vele OTS-sen zijn niet effectief, en wel 72%! Na 2 jaar OTS is 33% van de kinderen zelfs verslechtert (‘909 zorgen”, prof. W. Slot, drs. A. Theunissen, drs. F.J. Esmeijer en drs. Y. Duivenvoorden).  

Wetenschappers (werkend buiten de beperkende gegevens vanuit BJZ) zelf concludeerden dat BJZ de kennis niet bij de case bracht. Er werd door meerderen voorgesteld om gespecialiseerde doelgroepingangen in het leven te roepen omdat BJZ niet kàn werken met een valide maatstaf.

Zwaargewichten 

Er dienen “zwaargewichten” in de ingang te worden aangesteld om de deskundigheid bij het kind te laten komen, om geen financiële schotten een doorverwijzen naar een deskundige zonder beschermingsmaatregel te beletten, zoals de praktijk wordt ervaren door onderzoekers en advocaten.  

Ook raadsheer Van Teeffelen schreef over zijn twijfels over de mate van onderzoeksdeskundigheid van BJZ. “Is het bureau jeugdzorg er voor de cliënt of is de cliënt er voor het bureau?”. “Waarom zien we zoveel knip- en plakwerk in indicatiebesluiten jaar op jaar?  

Waarom wordt er zo zelden uitleg gegeven hoe de gevraagde maatregel werkt in de psychische ontwikkeling van het kind?” Wetenschappers vroegen om een gespecialiseerde ingang voor pleeg- en adoptiekinderen, naar het recht volgens het Haags Adoptieverdrag of IVRK artikel 24; en wat is er door BJZ van terecht gekomen?...  

Er is kennis rond therapieën voor gehechtheid: http://www.hechtingsproblemen.nl/nl/behandelvormen. Daar zijn de eigen ouders veelal bij nodig.

Het is een gemiste kans om niet eerst aan de ouders te denken, waar hulp vermoed wordt nodig te zijn: “De kans op overplaatsingen is te verkleinen door zowel kinderen als pleegouders te helpen met:...” . Mosterd na de maaltijd is zeker voor kinderen niet goed; het zijn geen experimentobjecten en geen juridische objecten; ze leven en ondervinden; ze hebben latere belangen waar zorgvuldigheid aan het begin voor van node is.  

Het is jammer dat de dames niet bij het begin begonnen zijn.  

Het Jeugdbeschermingsplan 

Het Jeugdbeschermingsplan geeft een beter filter tegen valse kinderbeschermingsmaatregelen, en het is nog goedkoper ook. De kinderslager zou zijn eigen werkgelegenheidsvlees niet meer mogen keuren. Het kan veiliger en zuiniger. https://dl.dropbox.com/u/2479159/2012%20Jeugd-beschermingsplan%20Meldingen%20-SSF.pdf  pag. 18, 11, 8, etc.)

Er is bij een vermoede problematiek eerst diagnostische inzet nodig, om niet op speculatieve gronden te werken, met vele vooroordelen die dan als vals etiket geplakt zit op het veroordeelde kind in de jeugdzorg. Het belang van het kind vraagt om beëdigde deskundigen, niet om amateurs op sociaal-werk-niveau. De jongleur-gezinsvoogd gaat nogal eens over de schreef, zoals uit een van de publicaties van stichting KOG te lezen valt.

TS

http://www.stichtingkog.info/pages/publicaties.php > De Jongleur over de Schreef.

http://www.peterprinsen.nl/WAARHEIDSVINDING.htm > Diagnostische waarheidsvinding;  

http://www.peterprinsen.nl/HERZIENINGOTS.OPENBRIEFEERSTEKAMER.htm en meer. 

http://www.adoptioninstitute.org/research/2010_10_promises.php als groots onderzoek met aanbevelingen, het IBAP-voorstel bevestigend. 

Op het Research memorandum 2010, nr.6, van F. Juffer is een belangrijke aanvulling geschreven in maandblad voor juristen en rechters FJR 2012, nr.11, artikel 95.

Een tabel van ‘909 zorgen’: 

              Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html