Wildgroei van kinddossiers

Stukjes uit de oratie van Ido Weijers op 20-01-’12 .

Een groot risico ziet hij in de aanleg van een amper nog te volgen aantal digitale kinddossiers:

- Elektronisch Leerlingdossier 
- Dossier Warme Overdracht van kinderdagverblijf naar basisschool
- Verwijsindex Risicojongeren tot ProKid,
- Het politiesignalerings-systeem voor 12 minners,
- Justitieel Casusoverleg Support  
- Het Elektronisch Kind Dossier.  

Dat laatste is intussen vanwege alle kritiek omgedoopt tot Digitaal Dossier Jeugdgezondheidszorg.

Hij ziet eveneens een groot risico in het volstrekt onderschatte probleem van het gebrek aan transparantie met betrekking tot de meeste van deze proactief verzamelde kennis.

Daarbij gaat het om vragen als:

- wie bij deze gegevens mag,
- welke gegevens mogen worden gekoppeld en door wie, en
- hoe ouders en kinderen hier inzicht in kunnen krijgen,
- wat er gebeurt met foute gegevens, etc.

 
Overal waar op dit moment sprake is van digitalisering van gegevens zien we een parallelle verzwakking van de rechtspositie van de betrokkenen. Dit gaat onder meer gepaard met risico’s van non-corrigeerbare fouten en van self fulflling prophecies, of zoals Mireille Hildebrandt opmerkt met een variatie op de bekende uitspraak van Robert Merton:

‘If machines define a situation as real, it is real in its consequences.’

Hij vraagt zich af wat de zin is van deze massale dossiervorming. Het is inefficiënt, de enorme hoeveelheid bureau-arbeid die in het analyseren, bewerken en interpreteren van al deze gegevens gaat zitten, gaat uiteindelijk ten koste van de middelen en menskracht die vereist is voor de werkelijk ernstige gevallen.  

Wat is dan de zin van het aanleggen van miljoenen dossiers die decennia lang worden bewaard en die informatie over alle Nederlandse kinderen bijeenbrengen? We volgen hierbij ten onrechte het voorbeeld van Engeland. Daar is overigens al enkele jaren geleden vastgesteld dat deze ontwikkeling eerder contraproductief uitwerkt voor de echte alarmerende opvoedingssituaties.

Goede kinderbescherming heeft weinig te maken met het opstellen en hanteren van lijstjes met voorwaarden voor ontwikkeling en het turven van risico’s is niet meer dan een hulpmiddel waar kinderbescherming uiteindelijk niet om draait. Goede kinderbescherming is allereerst en in hoofdzaak heel goed luisteren, naar het verhaal van het kind en naar het verhaal van de ouders.

http://igitur-archive.library.uu.nl/law/2012-1101-200658/Oratie_Weijers.%20volledige%20tekst.pdf

               Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html