Het uitkleden van de rechten van kinderen op zorg

Aan de Kinderombudsman, dhr. Dullaert,
Postbus 93122
2509 AC Den Haag 

Amsterdam, 18 april 2013

Betreft: het uitkleden van de rechten van kinderen op zorg  

Zeer geachte heer Dullaert,

Van de u (en mij) bekende Ferry Houterman kreeg ik uw e-mailadres, doch ik wend mij liever persoonlijk, althans via papier tot u.

Graag wil ik u informeren over de brief die mijn baas, de Opvoedpoli (zorgaanbieder jeugd en gezin), heden heeft gestuurd naar de grote clusters zorgverzekeraars (VGZ, Achmea, CZ, Menzis, DSW, ASR, Zorg & Zekerheid).

De brief gaat over de in onze ogen onfatsoenlijke, onbehoorlijke en onrechtmatige wijze van handelen van de verzekeraars t.a.v. (nieuwe) zorgaanbieders en daarmee hun cliënten. In ons geval zijn dat kinderen (en hun ouders) en jongeren.

Dit raakt tevens het onderwerp, waarover wij op korte termijn hopelijk een gesprek zullen hebben met dhr. Kohnstamm van het College Bescherming Persoongegevens: de privacy van kinderen en jongeren wordt steeds ernstiger bedreigd door de ‘wilde’ handelwijze van de zorgverzekeraars.

Wij worstelen steeds meer met ons beroepsgeheim, de Wet op de privacy, het Internationaal verdrag voor de rechten van het kind in relatie tot de handelwijze en onze ondertekening van ‘wurgcontracten’ die verzekeraars ons afdwingen.

Daarbij hoort eens te meer de discussie die nu woedt over het advies van het College van Zorgverzekeraars dat de minister VWS adviseert om o.a. uit het zorgbasispakket behandelingen te halen die wij nu juist hanteren om kinderen en jongeren integraal in hun context (ouders, school, buurt) weer op de rails te krijgen. Kinderen zijn immers volop in ontwikkeling en als je hun stoornissen en angsten (pesten!) en trauma’s (mishandeling, misbruik) niet vroegtijdig en/of zonder de context er om heen aanpakt, kun je blijven ‘prutten’ aan het kind, maar het schiet niet op. En juist deze (innovatieve en succesvolle) aanpak wordt de nek omgedraaid als het aan de verzekeraars ligt.

Zo wil het CVZ de zogeheten ‘omgevingsgerichte/gerelateerde therapie’ uit het pakket halen, die juist zo goed werkt voor kinderen. Ook wordt door verzekeraars met veel dédain gepraat over het belang van opvoeders: ‘ach ja, die ouders, dat opvoedingsgedoe, dat is geen verzekerde zorg’. Terwijl juist vaak een medisch/GGZ-probleem veel sneller (en goedkoper) wordt verholpen als je de ouders er bij betrekt c.q. ermee leert omgaan, ook bij problemen die niet overgaan, zoals licht verstandelijk beperkte kinderen.

Verzekeraars zijn er op uit - begrijpelijk, want ze moeten de zorgkosten omlaag brengen - om het zorgpakket zodanig te verkleinen dat er voor wat betreft jeugdGGZ-zorg een verschrompeld budget over blijft dat in 2015 overgaat naar gemeenten. Gemeenten zullen op hun neus kijken, als zij merken hoe weinig budget er mee komt uit de jeugdGGZ vanuit de zorgverzekeraars, als die hun zin krijgen bij VWS.

Gemeenten zijn vanaf 2015 verantwoordelijk voor de hulp aan kinderen en jongeren: de transitie in de jeugdzorg die eigenlijk moet leiden tot een transformatie. Het moet écht anders in de jeugdzorg en zo werkt de Opvoedpoli nu al. Maar de gemeenten zullen op hun neus kijken als ze t.z.t. de jeugdGGZ-budgetten van zorgverzekeraars over krijgen, terwijl de nieuwe zorgaanbieders, zoals de Opvoedpoli, die al werken op de manier die iedereen wenseijk vindt, inmiddels het loodje kunnen hebben gelegd omdat ze nu door zorgverzekeraars op deze onheuse manier worden behandeld.

Te uwer informatie hierbij een brochure over de Opvoedpoli zodat u zich een beeld kunt vormen van ons werk. Wij zijn in 2008 voor eigen rekening en risico begonnen met een klein multidisciplinair team van psycholoog, psychiater, kinderarts, orthopedagoog, sociaal-psychiatrisch verpleegkundige en maatschappelijk werker. Aanleiding tot oprichting van de Opvoedpoli was ergernis over de versnipperde en verkokerde jungle van de zorg voor kinderen en jongeren. Als ouder raak je al snel het spoor bijster, laat staan dat je serieus wordt genomen als eerst verantwoordelijke opvoeder. Dat moet veel beter, sneller en goedkoper kunnen, mét aanboring van de eigen kracht van gezinnen en jongeren, dachten wij.

We zijn nu uitgegroeid tot 22 teams, verspreid over twaalf gemeenten en behandelen jaarlijks zo’n 10.000 gezinnen. Ouders en verwijzers (huisartsen, scholen, Google) weten ons massaal te vinden. We zitten in de buurten, op kleinschalige (gehuurde) kleine panden: zes in Amsterdam, een in Alkmaar, in Den Helder, in Heemstede, Haarlem, Zaanstad, Den Haag, Zoetermeer, Utrecht, Zwolle, Enschede en Hengelo. Veelal samen met de Care Express, onze ‘partner in crime’ die zich specifiek richt op zeer ‘moeilijke’ jongeren van 12-25 jaar. En in Leeuwarden/Groningen, Dordrecht, Geldrop en Rotterdam zijn er initiatieven voor het oprichten van een Opvoedpoli/Care Express.

We hebben geen wachtlijst voor kinderen, wel voor sollicitanten: die krijgen van ons het vertrouwen, de ruimte én de verantwoordelijkheid om hun vak uit te oefenen en samen met de gezinnen hun krachten te bundelen om het leven weer op de rails te krijgen. Ze staan letterlijk in de rij om bij ons te mogen werken. Helaas moeten we door toedoen van de wurgcontracten van de verzekeraars nu zo’n 70 van de 500 fte laten gaan. Iedereen moet inleveren, dat snappen we, maar er wordt een zeer onrechtvaardig onderscheid gemaakt tussen de oudere bestaande instellingen en de nieuwe innovatieve initiatieven die dankzij de wettelijk verankerde[1] zorgkeuzevrijheid voor ons allemaal  konden ontstaan en die voldoen aan een grote behoefte voor steun en hulp van in ons geval ouders, kinderen en jongeren.

Bijgaand ook een zeer persoonlijke (en voor ons lovende!) brief van een van onze cliënten. Daar zijn wij bere-trots op. Oogmerk van de Opvoedpoli is niet winst maken maar goede en efficiëntere zorg voor jeugd en gezin. En we proberen het ook tot normale proporties te brengen: volgens steevast onderzoek is meer dan 90% van de Nederlandse kinderen gelukkig.

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/zorgverzekeraars-maken-de-opvoedpoli.html

Recentelijk heeft Unicef dat nog eens onderzocht en spreekt zelfs van 95%. Waar hebben we het dan over? Over vele miljarden die over ons worden uitgestort om een relatief kleine groep te ‘helpen’ met ‘ketenaanpak’ en ‘zorgregisseurs’, de dood in de bureaucratische pot. 

Pieter Winsemius noemt ons in zijn WRR-rapport ‘Vertrouwen in burgers’ (medio 2012)
een top-voorbeeld van  burgerinitiatief en sociaal-ondernemerschap.

En Lodewijk Asscher noemde in zijn wethouderstijd in Amsterdam ‘De Opvoedpoli schudt de betonnen wereld van de jeugdzorg op’.

 Hoogachtend en met vriendelijk groeten,

Mr. drs. Mechtild Rietveld[2]

Bestuurssecretaris Opvoedpoli

mechtild@opvoedpoli.nl
 

[1]
Zie art. 13 Zorgverzekeringswet.

http://www.nu.nl/binnenland/3603563/opvoedpoli-hekelt-toegang-medische-dossiers.html

http://www.telegraaf.nl/feed/21975082/__Dwangsom_Opvoedpoli__.html 

http://blogs.kenniscentrum-kjp.nl/robert-vermeiren/2013/09/02/ontschotte-jeugdzorg/

---