Bureau Jeugdzorg faalt en is ondeskundig

Het is een feit dat zowel besturen van BJZ’s als de betrokken jeugdzorg-Kamerleden bewust niet naar onafhankelijk van BJZ-signalen uitgevoerde wetenschappelijke onderzoeken wilden kijken en hun conclusies wilden trekken. 

Velen snappen niet dat op de vloer van BJZ zo manipulatief wordt gewerkt, hun baan beschermend. Dat er zo een beroepsgroep is die zo dom of gewetenloos werkt in de praktijk, kinderen beschadigend, is eigenlijk niet te geloven; echter we ondervinden het en we zien het uit dossier-onderzoeken, en het wordt bevestigd door advocaten en wetenschappers.

Adoptiezorg faalt bij (Bureau) jeugdzorg:

Uit ‘Keeping the Promise’ door S.L. Smith van het E.B. Donaldson Adoption Institute, 2010, een heel groot onderzoek, blijkt dat het advies van professor dr. R.A.C. Hoksbergen uit 2000 om tot de oprichting van een stichting IBAP te komen voor de doelgroep (te onderzoeken) hechtingsgestoorde, pleeg- en adoptie-kinderen geheel juist was.

Geheel in lijn met het Haags Adoptieverdrag (preambule) en kinderrechten IVRK artikel 24. Keeping the Promise . De ‘reguliere jeugdzorg’ matcht de kennis niet bij de hulpvraag, naar diagnostisch niveau.{Noot: R.A.C. Hoksbergen: “Adoptie: een levenslang dilemma?”, 2000, Openbaar college, pag. 25: IBAP; ISBN 90-805430-2-0}

De huidige indicatieve en (te) wijde toegangspoort “Bureau Jeugdzorg” (BJZ) en CJG blijkt als kern-probleem niet de kennis te koppelen aan de case, de hulpvraag.

Dat bleek ook uit andere onderzoeken (Onderzoeksraad voor de Veiligheid[Van Vollenhoven; ‘Savanna's’ onder toezicht van jeugdzorg]en Kamercommissie Samson [seksueel misbruik onder toezicht]). – Diepergaande deskundigheid ontbreekt, zeker daar de eventuele gedragswetenschapper de cliënt niet ziet, en het blinde team, het kind niet ziende, beslist op de meningen van een sociaal werk(st)er. (Artikel 35 van het Uitvoeringsbesluit bij de Wet op de jeugdzorg is als ‘alternatief’ gesteld: dus niet wettig werkzaam.

Dit controlemiddel, waarop tuchtrecht bestond, is door de lobby weggewerkt om hun “werk eenvoudiger te maken”.

Ook advocaten die dossiers grondig hebben bestudeert, erkennen dit probleem van speculatieve jeugdzorg als fuik, zonder diagnostisch onderzoek, slechts op meningen van een niet-universitair-geschoolde; een advocaat zoals: http://www.peterprinsen.nl/WAARHEIDSVINDING.htm e.v.. {Noot: meer advocaten te vinden op de site http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com}

Speculatieve jeugdzorgmethode:

BJZ kan de indicatie middels ondeskundigheid (en in harteloos geloof in de Deltamethode) leiden tot een gedwongen ‘kinderbeschermingsmaatregel‘, zijnde chantage tot verplichte hulpaanvaarding naar een verkeerd traject, dat niet past bij de hulpvraag, met als dreigement van BJZ dat, als de ouders dat niet aanvaarden, BJZ zal overgaan tot OTS (ondertoezichtstelling) en erger (UHP of OZ). – Of het blijft niet bij zo een spook-OTS, maar BJZ vraagt met enkele insinuaties een OTS aan via de Raad voor de Kinderbescherming. De ‘kinderbescherming’ doet geen ‘onderzoek’ ofwel meningen-inventarisatie over de gegevens vanuit BJZ. U, het gezin, krijgt een gezinsvoogd, die zegt het beter te weten dan u die het kind kent….

Wanneer er eenmaal een OTS is, dan heeft het gezin ~60%(±10%sd) kans op een uithuisplaatsing (UHP). Er komt veelal geen diagnostisch traject bij een toegesneden specialist. De gezinsvoogd kan goed feiten halveren, verdraaien, of ‘maken’, zijnde insinuaties die het gezin veroordelen in consequentie. Dat leidt tot dwangmaatregelen… OTS en UHP zijn gedwongen maatregelen, en als u zich er niet aan houdt als ouders, dan komt een spook-ontheffing of zelfs een ‘uit de ouderlijke macht zetten’ om de hoek kijken. De ‘jeugd-zorg’ gaat u bedreigen. Deze zet u in een vals daglicht.

U heeft niets meer te zeggen, want – zo zegt de gezinsvoogd – “de rechter heeft beslist”. Ja,ja, ‘de rechter’ die moet afgaan op de suggesties/info van de gezinsvoogd, en zelf geen gekwalificeerd psychiater of psycholoog is. De rechter houdt het bij ‘geloof’ in ‘jeugd-zorg’, waar het woordje zorg misleidend is, omdat BJZ zelf geen zorg mag geven volgens de wet.

De gezinsvoogd hoeft alleen maar te beweren dat ‘de ouders niet meewerkten’, wat vaak volkomen uit de lucht gegrepen is of eigen falen van de gezinsvoogd moet verbergen. Jeugdzorg kan ook ‘jeugd-hulp’ gaan heten, zonder dat er werkelijk deskundige hulp wordt geboden. (Ouders kunnen beter –voor het te laat is– zelf via de huisarts naar een specialist gaan, buiten BJZ om! En niets zeggen over deze juridiserende gang van BJZ; niets aankondigen. Verkrijg een diagnostisch rapport zwart op wit.)

Mogelijkheden beperkt:

Ouders mogen binnen (beperkte) termijnen in hoger beroep gaan, en dat is vaak aan te raden, want de ervaring leert dat beloftes bij BJZ niet veel waard zijn. Er zijn raadsheren die al door hebben dat BJZ ‘wel eens’ sjoemelt met hun inzet:  Mr. P.A.J.Th. van Teeffelen is deeltijd raadsheer van het Hof te ’s-Hertogenbosch en plaatsvervangend voorzitter van de vereniging voor Familie- en Jeugdrecht. Hij publiceerde in (juridisch maandblad) FJR, nummer 10, 2010, op blz. 248-249. Hij somt 3 knelpunten op, die door de opbouw der stukken voor een rechtsgeleerde al een waar zoekplaatje oplevert, laat staan voor ouders:

“Voor cliënten lijkt het in een aantal situaties dan ook een gevecht tegen windmolens in plaats van dat de hulp wordt verleend, waar het allemaal om begonnen is.
Het derde knelpunt heeft betrekking op de verantwoordingsplicht van Bureau Jeugdzorg. Het bureau heeft er jegens het hof nogal eens zichtbaar moeite mee zich te verantwoorden. Dat kan gemakkelijk leiden tot irritaties over en weer. Voor het hof is het de kunst om hoffelijk te blijven, ook al heb je soms grote problemen met de wijze waarop door het bureau in het verleden is gewerkt. Doordat er soms in een jaar weinig structureel aan een bepaalde zaak is gewerkt, ontstaat in het vraaggesprek nogal eens een pijnlijke situatie. Het bureau wil dan nogal eens een houding aannemen van: ‘wij weten het beter en u begrijpt niets van ons vak.’…

[Bij BJZ] is er weinig animo tot terugplaatsing. Uiteraard krijgen we als hof regelmatig die situatie ter beoordeling en een fatsoenlijk antwoord op onze vraag naar de inspanningen die worden gedaan om het kind terug te plaatsen bij de ouders krijgen we lang niet altijd. Ouders stellen de vraag wat zij moeten doen om de kinderen weer terug thuis te krijgen en krijgen daarop geen antwoord of worden min of meer met een kluitje in het riet gestuurd. x85 Onwillekeurig rijst dan de vraag nogal eens: ‘is het bureau er voor de cliënten of zijn de cliënten er voor het bureau?’“(Citaten) ©.www.recht.nl/vakliteratuur/auteur.html?auteur=7498

In FJR 2012, artikelnr.95, staat een artikel hoe BJZ het begrip ‘hechtingsstoornis’ misbruikt naar de rechter: zonder diagnose reeds met een pseudodiagnose komen. Diagnostische waarheidsvinding is gewenst in het belang van het kind, ook op termijn aangezien het feit dat een kind opgroeiende is, later door een identiteitsfase heen moet waarbij het helpt diens ouders te ‘kennen’, en daarvoor is wenselijk behandeling met evidence-based trajecten (prof.dr.F.Juffer). Dat geschiedt niet in BJZ. De Bureaus jeugdzorg (ook WSJ, SGJ en Leger des Heils, LdH) lijken er voor eigen werkgelegenheid te zijn, is geopperd.

Het is zeer moeilijk voor rechters om bij beschermingsverzoeken vanuit de ‘jeugdzorg’ nog de diagnostische werkelijkheid/-waarheid te achterhalen.

Rechters kunnen wel beschikken dat er diagnostisch onderzoek moet starten (rechters mogen zelf een specialist benoemen maar dat gebeurt te zelden en laten het helaas over aan BJZ), maar BJZ kan negeren of uitstellend zeggen dat er een wachtlijst is, of zelf voor een ondeskundige zorg dragen, of suggereren dat alles opeens normaal is bij het kind in de pleegsituatie en dat de ouders maar moeten bewijzen dat zij kunnen opvoeden.

Hoe doe je dat? De eisen van de gezinsvoogd zijn te vaag, vormen geen meetpunt, en uitstel tot terugplaatsing leidt tot schade aan de psyche van een opgroeiend kind door het uithuisgeplaatst-zijn.

De gezinsvoogd is niet deskundig (op diagnostiek en therapeutisch niveau), en zeker niet qua (het herkennen van) gedragsstoornissen, waar schijnaanpassingen aan de pleegsituatie er één van kan worden (PAS, loyaliteitsproblematiek, verlatingsangst, minderwaardigheidgevoelens). Uitstel leidt ook tot zogenaamde (schijn-)‘hechting’ aan het pleeggezin, waardoor BJZ kan gaan zeggen dat “het kind gehecht is en dus niet teruggeplaatst kan worden”. (Dat is helaas grote onzin, en het is helaas gangbaar om dit reeds binnen 5 jaar UHP te beweren).

Vreemde bewijslast:

De bewijslast is dus omgedraaid. Zelden vraagt een rechter om binnen een maand alsnog een (diagnostisch) rapport op tafel te leggen. Vele rechters accepteren het dat BJZ binnen een termijn geen diagnostisch rapport levert en om uitstel vraagt, keer op keer, en dan zoet gehouden worden met een zogenaamd ‘expertiserapport’ dat op eigen geselecteerde gegevens van BJZ wordt gemaakt (zonder dat de cliënt gezien en onderzocht is). En als er al een rapport komt via BJZ, is dat gebaseerd op half onderzoek, met sturende en gepolariseerde onderzoeksvragen van de gezinsvoogd, zonder instemming met de ouders die het kind kennen. Die ‘deskundigen’ zijn dan huiverig vanwege het juridisch proces dat OTS en UHP is, voor en aan het einde van dat mandaat-jaar, en zullen zich dan beperken tot de wil van BJZ!

Ouders kunnen terecht zeer bezorgd worden door deze attitude van BJZ. . Ouders kunnen, zo voelen ze zich naar zeggen, kapotgemaakt worden. En dan zegt de gezinsvoogd: “Ziet u wel, rechter, de ouders zijn van de kaart”. Dat is verdraaiend omgekeerd bewijs.
(OUDERS: Er zijn ouder-organisaties. Het is belangrijk om daar tijdignaar te oriënteren en lid te worden.)

Het kan u, het gezin,onverwacht overkomen dat het AMK (Algemeen Meldpunt Kindermishandeling of Meldpunt Kindermishandeling en Huiselijk geweld) in BJZ of de Raad op de stoep staat wegens een melding tot onderzoek naar mogelijke kindermishandeling. (Het gaat niet om wat ouders denken maar om de suggestieve methode van ‘beschuldiging zoeken’ door de jeugdzorg).

Het signaal, de melding kan van een school zijn, een arts, een buurtbewoner, die onderzoek geraden acht. Doch Raad (via BJZ) ziet een melding veelal als een feit. De rechter zal dan nauwelijks naar u als ouder luisteren, want ouders heten geen specialisten te zijn, immers weet u precies hoe het orthopedagogisch en ontwikkelings-psychologisch zit bij uw kind en kunt u dat kòrt uitleggen (omdat de rechter zeer weinig tijd heeft of neemt ná de woorden van BJZ?)

Kent u de smoesjes van BJZ? http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/01/de-lege-terminologie-van-jeugdzorg-deel.html,3 delen met opmerkingen). Zorg dat u als ouders tijdig voor een AMK-melding al een diagnostisch deskundige in de armen hebt genomen (dat kost tijd!), want naar lid 2 van artikel 3 (en 4) van het Uitvoeringsbesluit bij de Wjz heeft het kind dan recht op gezondheidszorg in plaats van laagwaardiger jeugdzorg. En gezondheidszorg (diagnostisch met evt. therapie daarop, lid 2) isbeter dan het halfbakken indicatieve van jeugdzorg (lid 1), dat BJZ graag wegens het halen van bezettingsgraden e.d. in eigen hand wil houden door middel van dwangmaatregelen, die de schatkist nogal wat kosten.

Ziehier: politici hebben deze wetenschappelijke informatie gekregen en zien (of willen zien) toch geen bezuinigingsmogelijkheid om BJZ op te heffen door gespecialiseerde ingangen voor hulp te creëren per doelgroep, gelijk naar het idee van een IBAP voor genoemde doelgroepen. De politiek heeft een goedkoper uitvoerbaar, centraal Jeugdbeschermingsplan gekregen van de SSF waardoor meldingen op niveau onderzocht kunnen worden, met een filter tegen onkunde en in eigen-beheer-houden: https://dl.dropbox.com/u/2479159/2012-Verkort%20Jeugdbeschermingsplan-JzBlH.pdf, zie bijv. pagina 11 en 8.

Ouders dienen de wet te kennen. En als dat wat teveel is, zijn er ouderorganisaties. Maar dat kost tijd. En die heeft een ouder niet wanneer het AMK of BJZ of Raad op de stoep staat of zich aankondigt (er kan dan reeds politiebegeleiding bij komen). Jeugdzorg geeft de volledige wetkennis niet aan ouders.

Hoe de bureaus jeugdzorg werken, is op internet te vinden, omdat advocaten, journalisten en ouders erover schrijven. https://www.youtube.com/watch?v=0ewLryqLtAg als een voorbeeldje.

Hoe BJZ hun ‘wetenschap’ en ‘onderzoek’ bedrijven: https://www.youtube.com/watch?v=ymwV2AqLBBE

Waren er maar diagnostici, jeugdpsychiaters, die niet huiverig zijn voor deze juridiserende wereld van BJZ en konden verklaren en ondersteunen dat uithuisplaatsen echt te vaak schadelijk werken en BJZ te weinig tot de juiste behandeling leidt. De laatste link naar Youtube geeft wel iets weer.  

TS

                       Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html