Peter
Kouwenberg: De schaamte voorbij
Hier volgt
een commentaar van Peter Kouwenberg Voorzitter Raad van Bestuur William
Schrikker Groep (WSG) Diemen Zuid op de discussie over seksueel misbruik en
seksuele veiligheid in de zorg, dit stond in MGv 2012; 67(4)
De discussie
over seksueel misbruik die op deze site gevoerd wordt, is vaak academisch. De
echte harde dagelijkse praktijkgeluiden ontbreken of worden zijdelings genoemd.
Die
echte harde dagelijkse praktijkgeluiden waren en zijn al jaren bekend –in ieder
geval binnen uw organisatie. Afgelopen
jaren hebben de media hier al regelmatig voorbeelden van laten zien. O.a. uw
organisatie deed dit meestal af met de opmerking: ‘Op individuele cases gaan
wij niet in i.v.m. de privacy!’ Meneer Kouwenberg, niet U maar de ouders zijn
de ‘schaamte’ voorbij. De ouders kiezen voor transparantie en openbaarheid, U
nog steeds niet!
·
Hoe
ga je als organisatie met een dergelijk gegeven om?
·
Hou
je het binnenskamers of kies je voor transparantie om het probleem echt
bespreekbaar te maken?
De William
Schrikker Groep koos voor de laatste optie.
Sinds
wanneer heeft u daar voor gekozen? Veel
van de WSG ouder(s)/kinderen zouden willen dat dit waar was!
Dit levert
dilemma’s op voor de organisatie en de medewerkers.
Het
zal ouders een worst wezen met welke dilemma’s jullie worstelen. De wijze
waarop de WSJ in het verleden en nu met vragen en klachten omtrent dit
onderwerp omgaat is voor ouders en kinderen in de dagelijkse praktijk geen
dilemma, maar een regelrechte ramp.
Gespecialiseerde
jeugdzorg Gespecialiseerd waarin, meneer Kouwenberg?
De William
Schrikker Groep is een organisatie voor specialistische Jeugdbescherming en
Jeugdreclassering en Pleegzorg. De doelgroep bestaat uit kinderen die te maken
hebben met een lichamelijke, auditieve, visuele of verstandelijke beperking van
henzelf en/of hun ouders. Ouders verwachten dus dat
hiervoor binnen uw organisatie specialistische hulp en gespecialiseerde
medewerkers aanwezig zijn. Helaas, blijkt dit veelal niet zo te zijn. Ik spreek
dan vanuit de dagelijkse praktijk: na 4 gezinsvoogden!
Naast de
beperking is er altijd sprake van een ernstig verstoorde opvoedsituatie.
Ach,
meneer Kouwenberg, gezien de vermeende ‘expertise’ van waaruit u opereert neem
ik zulke opmerkingen, dat er altijd sprake is van een ernstig verstoorde
opvoedsituatie, al lang niet meer serieus.
In totaal
vallen er zo’n 10.000 kinderen onder de verantwoordelijkheid van de William
Schrikker Groep. Daarvan zijn er zo’n vierduizend uit huis geplaatst (40%!), deels in onze eigen pleegzorg, maar vooral
ook in AWBZ gefinancierde instellingen.
In
totaal zijn er dus 10.000 kinderen overgeleverd aan uw Schrikkerbewind of
Verschrikkelijkbewind, uitgevoerd door slecht gescreende Pleegzorg, of de AWBZ
instellingen o.a. de Terebint en de Loot, die onder verscherpt toezicht gesteld
zijn door de inspectie van volksgezondheid, of slecht gescreend ondeskundig
personeel?! Wat houdt het begrip verantwoordelijkheid eigenlijk voor u in,
meneer Kouwenberg?
Van meet af
aan heb ik een beleid van transparantie voorgestaan over incidenten en calamiteiten
in het besef dat dit risico bij ons
vele malen hoger ligt dan in de reguliere jeugdzorg.
Van
dat besef hebben ouder(s)/kinderen anders niet veel gemerkt. Zij beseffen dat
zij vaak zijn genegeerd, bedreigd en voorgelogen. Zelfkennis is u totaal
vreemd, want u gaat in uw eigen leugens geloven. De harde dagelijkse praktijk
leert dat ouders aan uw mooie woorden geen enkele waarde kunnen hechten.
We doen nu
ongeveer 225 keer per jaar melding van een incident of calamiteit bij de
Inspectie Jeugdzorg, waarvan zo’n honderd een vermoeden van seksueel
misbruik betreffen.
Het
leeuwendeel van dit misbruik vindt plaats in instellingen (60%), zo’n 20% in de
thuissituatie en 20% in Pleegzorg.
Vanaf
welk jaar meldt u incidenten/calamiteiten bij de Inspectie Jeugdzorg?
Hoe
u met cijfertjes omgaat, hoe u de keuze maakt wat wel en wat niet te melden,
daar heb ik zo mijn twijfels over. U presenteert hier als feit dat: 80 van de
100 seksueel misbruikte kinderen onder verantwoordelijkheid van de WSG vallen
en naar wij aannemen al jaren lang.
In staat
van beschuldiging
Toen ik
een start maakte met het beleid van transparantie, had ik geen idee wat ik me
op de hals haalde.
Voor medewerkers is transparantie namelijk geen sinecure. Het betekent een
intern of extern onderzoek en het risico om zelfs in staat van beschuldiging te
worden gesteld, ook al hebben ze zelf niets met het misbruik te maken.
En
het onderzoek bij ouders? Wat is er transparant aan het ‘onderzoek’ dat bij
ouders plaatsvindt? Ouders zouden willen dat er bij hen echt deskundig
onderzoek gedaan zou worden, voordat zij door uw medewerkers voor de rechter in
staat van beschuldiging worden gesteld! Want uw zogenaamde onderzoekjes naar
ouders zijn bepaald niet secuur en allerminst transparant!
Dan hebben
we het nog niet over de problemen die zo’n melding kan veroorzaken in
bijvoorbeeld een pleeggezin.
Het
onderzoek van de politie kan tot complicaties leiden, omdat de politie soms
de zaak stil wil houden (op wiens verzoek?) vanwege
justitieel onderzoek, waar onze medewerkers juist in gesprek met betrokkenen
willen gaan.
(?)
Dus
volgens u willen uw medewerkers wel en de politie niet met betrokkenen praten?
Weer
een leugen, want veel ouders hebben heel andere ervaringen met de medewerkers
van WSG. De politie wil vaak wel verhoren, maar de jeugdzorgwerkers vinden dit
dan ‘pedagogisch onverantwoord’ voor het kind.
Daarbij komt
dat de politie slechts beperkte landelijke capaciteit heeft voor het verhoren
van onze doelgroep, waardoor het onderzoek al snel lang duurt.
Het
leeuwendeel van de meldingen wordt nooit bewezen, maar de
loyaliteitsvraagstukken die er uit voortkomen kunnen verwoestend zijn, ook al
wordt soms later een melding ingetrokken. Deze
loyaliteitsvraagstukken, meneer Kouwenberg, worden door uw eigen
ondeskundigheid en incapabele medewerkers veroorzaakt.
Waarheidsvinding is praktisch
onmogelijk! (?)
Uw
conclusie klinkt haast als een opluchting voor u! Zulke stellige uitspraken
kunnen alleen gedaan worden door iemand, die weet hoe hij vanuit zijn
machtspositie de rechter een rad voor ogen kan draaien! En net als Pilatus zijn
handen in onschuld wil wassen. Maar meneer Kouwenberg er komen steeds meer
deskundigen die uw mening niet delen en er vanuit gaan dat de waarheid
uiteindelijk, ondanks u aan het licht zal komen.
Ongemakkelijke
vragen
De door mij
ingevoerde transparantie (narcistische uitspraak, die
Peter alleen zelf wil geloven) leidde ertoe dat we al snel bij de
Inspectie Jeugdzorg qua meldingen bovenaan stonden.
Dat
was niet alleen uw ‘verdienste’. Ouders hebben zelf de moed verzameld om
ondanks bedreigingen van uw medewerkers (bezoekregelingen saboteren, wanneer
aangifte dreigt te worden gedaan door ouders) toch meldingen te doen.
In deze
context scoren wij ook bij de Commissie Samson wat betreft meldingen hoog. Dat
roept meteen ongemakkelijke vragen op.
Noem
er eens een paar? Of zal ik het voor u doen: Hoe komt het dat wij ouders zo
vaak de mond snoeren? Hoe komt het dat kinderen bij ons misbruikt kunnen
worden? Hoe komt het dat wij onze macht misbruiken? Hoe komt het dat er zoveel
ondeskundige ‘professionals’ bij ons werken? Hoe komt het dat wij zo goed in
staat zijn de rechter voor te liegen? Hoe komt het dat wij ons pas in januari
2013 middels klinische lessen met dit vraagstuk gaan bezighouden? Allemaal heel
ongemakkelijk!
Deze
ongemakkelijke vragen hebben mij doen inzien dat seksueel misbruik een nog
groter vraagstuk is binnen ons werk dan ik had aangenomen.
95% van
de kinderen die we uit huis plaatsen (dat zijn dus
3800 kinderen), is vooraf in aanraking geweest met seksueel
grensoverschrijdend gedrag.
Weliswaar zijn de cijfers mij bekend, maar omdat seksueel misbruik nu
als apart onderwerp aandacht krijgt in het totaal van incidenten en
calamiteiten, is het een punt geworden dat nadrukkelijk met management en
medewerkers besproken is.
Nu
pas, terwijl het u bekend was?
Met een
groot project Aanpak Seksueel Misbruik als resultaat.
Natuurlijk,
want alles is toch megalomaan bij u, evenals de PR. Nu de excuses nog!
Praten
doorbreekt
In dit
project is praten over seksualiteit het belangrijkste element. Met elkaar, met
kinderen en pleegouders, en zo snel als mogelijk (de ervaring van ouders leert, dat dit een zeer rekbaar begrip is bij de
WSG!) binnen het
hulpverleningsproces. Dat raakt een breed taboe. Seksualiteit is een onderdeel
van ons aller leven, maar het zit in een spannende en verboden kamer. En in die
verboden kamer zit de dode hoek van misbruik. Als we ons schamen (een gevoel dat nauwelijks bekend is bij de WSG) voor
deze kamer, dan kunnen we de dode hoek nooit zien. De durf om seksueel misbruik
te zien en de wil om het aan te pakken, daar draait het om.
Ach,
loze praatjes daarop zijn de ouders al veel vaker getrakteerd. Het commentaar
wat u hier hebt gegeven meneer Kouwenberg past binnen uw PR-praktijken. In
plaats van schaamteloos de schaamte voorbij te zijn zoals u zegt, zou u zich
nog steeds moeten schamen!
LB en YB
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
