Er is momenteel sprake van een misleidende
vorm van light-hulpverlening: de a.s. "OpvoedingsOndersteuning", die
dwingend opgelegd kan worden aan een gezin.
In huisartspraktijken en op scholen komen 'ogen' van jeugdhulp, het vroegere
jeugdzorg, die op basis van slechts een mening van de sociaal werker deze dwang
kan opleggen.
Het werkt als een spook-OTS en kan uitgroeien tot een OTS of UHP.
Het werkt als een spook-OTS en kan uitgroeien tot een OTS of UHP.
Daar tegenover staat het voorstel om tot een echte light-vorm, een P-OTS, te
komen, die minder op onderbuikgevoelens afgaat; maar op diagnostisch niveau het
kind beschermt, tegen zowel misbruik door opvoedomgeving, als door
jeugdzorgwerkers met machtsmisbruik en onkunde.
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/12/bescherm-het-kind-tegen-jeugdzorg.html
Er is een alternatief voor jeugdzorg (SSF-plan)
https://dl.dropbox.com/u/2479159/2012-Verkort%20Jeugdbeschermingsplan-JzBlH.pdf
De TOEGANGSPOORT tot DWANG dient middels het
boven aangegeven Jeugdbeschermingsplan van de SSF te verlopen, omdat deze
onderzoekslijn met een diagnost onderzoekt.
Het is een lijn waar geen slager eigen
werkgelegenheidsvlees mag keuren, zoals nu BJZ/AMK doet, en dan de RvdK
bestookt met polariserende, eenzijdige, en zelfs geïnsinueerde gegevens om een
OTS-mandaat te verkrijgen; en de RvdK heeft een protocol om geen
BJZ-'onderzoek' over te doen. De RvdK neemt deze gegevens aan als feiten, al zijn
het veelal geen echte feiten of halve feiten. U kent het spreekwoord wel:
Een halve waarheid is erger dan een leugen.
Daar krijgen rechters mee te maken, en
dienen dus degelijker te onderzoeken, niet op geloof te werken. Dat is van
belang voor het welzijn van een kind's ontwikkeling, dat beter af is in z'n
vertrouwde omgeving.
Verwijder de bedreiger, niet het kind!
Daarom is het wegplaatsen van een bedreiger
juist. De 'bedreiger' (in het cliché van BW1:254 lid 1) kan een ouder zijn, een
schoolwerker, een maatschappelijk werker, een pester op school of woonomgeving,
een boze buurvrouw, een betweter, een jeugdzorgwerker met onkunde.
Derhalve is DIAGNOSTIEKE WAARHEIDSVINDING voor onderzoek tot dwangmaatregelen
een overheidstaak zelf, niet te verhuren of uit te besteden aan 'jeugdzorg'.
IVRK 3 behoort samen te gaan met IVRK 24, het recht van het kind. Op
hoogwaardige(re) hulp.
TSRedactie Jeugdzorg Dark horse: In het kader van de discussie over waarheidsvinding, plaatsen wij hier een commentaar van Nico Mul dat wat meer helderheid kan verschaffen over de tweeledigheid van de oplossing hieromtrent, bij BJz-speculaties.
Omdat het voor sommigen niet duidelijk is wat er met 'diagnostische waarheidsvinding' wordt bedoeld en waarom / wanneer dit van toepassing is:
Op de eerste
plaats dient naar mijn mening bij een melding van een zaak of omstandigheid
éérst gekeken te worden 'is de bewering waar?'. Als er gesteld wordt: 'er is mogelijk sprake
van huiselijk geweld' heb je niets met diagnosten van doen, of 'er is sprake van slechte verzorging'. In dit
soort gevallen hoort dit gewoon objectief vastgesteld te zijn en daar is in
deze gevallen géén 'diagnost' of onderzoek aan het kind bij nodig.
Een diagnost
of (ortho)pedagoog / kinderpsycholoog etc. is wél vereist als er een
kind-gerelateerd probleem is zoals 'kind heeft nachtmerries' en 'kind vertoont
heel druk / teruggetrokken of agressief gedrag....' dán dient wél éérst het
kind door een échte deskundige onderzocht te zijn, voordat welke jeugdzorg-maatregel
dan ook geïndiceerd wordt. Hiervoor zouden ouders wat mij betreft direct naar
een echte deskundige mogen gaan, maar dit wordt door BJZ (wetgever) min of meer
verboden...
Overigens:
een gewone OTS is juist bedoeld voor 'hulp en ondersteuning' bij de opvoeding.
Juist uit het feit dat DIT juist niet geleverd wordt, bewijst de overbodigheid
van het hele BJZ! Om nu via 'P-OTS' te doen alsof er iets nieuws komt, om
wederom BJZ belangrijk te doen lijken, lijkt me eerder in het belang van de
werkgelegenheid voor BJZ-medewerkers dan in het belang van welk kind dan ook!
Het zou eens
tijd worden als ook in Nederland sociale werkers gevangenisstraf kunnen krijgen
wegens het opmaken van valselijke rapporten. In de VS kreeg een sociaal werker
recentelijk 5 jaar gevangenis wegens een vals rapport over 'seksueel misbruik'
over een kind!
Overigens
heeft de RECHTER de wettelijke taak om aan WAARHEIDSVINDING te doen. Treurig is
dat zelfs de wetgever (Regering en Staten-generaal) weigert rechters hier,
desnoods per wet, op aan te spreken!
Nico Mul
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
Toen onze kleindochter bij moeder was weggelopen naar school, werd mijn zoon gebeld door de school dat kind daar was. Hij zei: 'Ik kom eraan' maar moest wel 2 uur rijden, omdat moeder 7 jaar terug is verhuisd na de scheiding. Door onze onwetendheid gingen wij kontakt opnemen met kindermishandeling. De grootste fout van ons leven! Wisten wij veel. We kregen het kind niet mee. We hadden het toen mee moeten nemen. Maar ja, weet jij veel. Je denkt dat ze het beste voor hebben met kinders, maar we weten nu wel hoe het werkt. In ieder geval geen belang van kinderen dat voorop staat. Als je nagaat dat vader in 2011 een stabiele persoon genoemd werd door jeugdzorg, maar het komt nergens meer voor in de papieren. Wel heeft hij het zwart op wit. Alles over de rug van weerloze kinderen, en degene die je liefhebt zover mogelijk weghouden. Soms kan ik niet meer stoppen. Arme kids.
BeantwoordenVerwijderenMarijke Vlasveld
Ik denk dat Nico Mul met "er is soms geen diagnost nodig" niet bedoelt dat een sociaal werker, een jeugdzorgwerker dan maar uitmaakt wat de 'behandellijn' wordt. Ter nuancering:
BeantwoordenVerwijderenIn woorden die rechters kunnen herkennen: er dient door een diagnostisch deskundige (orthopedagoog-generalist tot psych.) gekeken te worden naar de beste 'behandellijn', behalve waar er met een schuldsaneerder uit problemen gekomen kan worden.
Immers het gaat om de psyche en het welbevinden van een kind, ook in de toekomst.
Dus er moet eerst op niveau gekeken worden naar de juistheid van het beweerde, de vermeende 'bedreiging', het beweerde.
Het is juist dat fase 1 is het kijken of het beweerde waar is, maar als een jeugdzorgwerker dat mag doen èn daarop het vervolg mag bepalen, dat zakt men weg naar het niveau BJZ.
Beter is toch een echte universitair opgeleide deskundige te laten bepalen of het door melder of sociaal werk/BJZ beweerde waar is, omdat deze deskundige dan ook de vervolglijn kan uitstippelen.
Weg uit de sfeer van de slager die z'n eigen vlees keurt. Dit moet voor rechters en juristen helder zijn.
Kijk maar eens naar omgangsfrustratie:
Wanneer een jeugdzorgwerker daar de juistheid van echtelijke beschuldigingen gaat uitvogelen, dan wordt het belang van het kind vergeten. Een sociaal werkster kan niet alles op niveau onderscheiden en interpreteren, want daarvan hebben we de gevolgen gezien: jeugd-pseudo-zorg.
Nee, een gespecialiseerd diagnost kan de omgangsfrustrerende ouder of beschuldigende ouder begeleiden en duidelijk maken dat de ouder een keuze moet maken:
- of het kind bij die ouder weg en de eigen emoties voorop zetten (en naar keuze verwerken), of
- of het kind steunen door het met gericht ouderschap voorop te zetten, zonder het te belasten (verbaal en non-verbaal) met eigen emoties die de mens zo geneigd is bij een ander te leggen, terwijl dat geen constructieve methode is.
= De ouder moet dus kiezen z'n verantwoordelijkheid naar het kind, het ouderschap', voorop te zetten, en dan maar de eigen emoties naar de ex uit te stellen tot bij een psycholoog.
\ Of toch kiezen voor de eerste optie: wraak en verzet, beschuldigen, het kind belasten, zichzelf schoonpraten van weinig inzicht over onderbewuste drijfveren.
Veel pas gescheiden ouders worden geconfronteerd met rouwverwerking over de verloren relatie. Ja, dan kan men zelf èn de partner enigszins gek doen, maar bepaal daarop niet de 'behandellijn' voor het kind.
De specialist met mediator-certificaat kan de frustrerende ouder duidelijk maken wat deze ouder zelf het kind aandoet. Het kind is geneigd beide ouders in bescherming te nemen, en een ouder moet dat voorkomen; er mag geen sprake zijn van loyaliteits-polariserende signalen naar het kind!!! BJZ ziet graag dat ouders dit niet weten en zogenaamd strijden en beschuldigen; dan kan BJZ partij kiezen of zelfs het kind in een pleegsetting plaatsen. Dàt moeten de ouders vooraf door de deskundige gezegd zijn, voor het maken van bovenstaande keuze.
Loopt een kind weg, dan is de 'behandeling' niet het weghouden van thuis. De gewone gang bij BJZ. Pleegplaatsing of éénouder-plaatsing na scheiding.
Er wordt niet naar de psyche gekeken d.m.v. diagnostiek en aan directe thuisplaatsen gewerkt omdat de therapie vanuit thuis beter is: de vertrouwde omgeving. Voor vele gezinsvoogden een crime.
Dus is voor zogenaamd eenvoudige zaken toch voor de toekomst (naar psyche) van het kind deskundigheid noodzakelijk. Diagnostiek, dat zo nodig doorverwijst naar de juiste hulpverlener, maar graag geen BJZ!!!
BJZ is Russische roulette. Het kan goed gaan, maar.... (lees meer)
Naast het [spook-] OTS komt er ook een gedwongen OpvoedOndersteuning, als werkgelegenheid voor de jeugdzorgwerker.
BeantwoordenVerwijderenHet niveau, daar gaat het om, en de drang tot werkgelegenheid bij de BJZ-lobby.
Moet "huiselijk geweld" 'onderzocht' worden door een jeugdzorgwerker? En het gevolg daarna???... (Is dat vervolg een therapie??)
Moet een "slechte verzorging" bepaald worden door een jeugdzorgwerker? Welk vervolg kan men dan verwachten?...
Er komt gedwongen opvoedingsondersteuning aan! Buiten de OTS om!