De schaamte voorbij....

Peter Kouwenberg: De schaamte voorbij

Hier volgt een commentaar van Peter Kouwenberg Voorzitter Raad van Bestuur William Schrikker Groep (WSG) Diemen Zuid op de discussie over seksueel misbruik en seksuele veiligheid in de zorg, dit stond in MGv 2012; 67(4) 

De discussie over seksueel misbruik die op deze site gevoerd wordt, is vaak academisch. De echte harde dagelijkse praktijkgeluiden ontbreken of worden zijdelings genoemd.

Die echte harde dagelijkse praktijkgeluiden waren en zijn al jaren bekend –in ieder geval binnen uw organisatie.  Afgelopen jaren hebben de media hier al regelmatig voorbeelden van laten zien. O.a. uw organisatie deed dit meestal af met de opmerking: ‘Op individuele cases gaan wij niet in i.v.m. de privacy!’ Meneer Kouwenberg, niet U maar de ouders zijn de ‘schaamte’ voorbij. De ouders kiezen voor transparantie en openbaarheid, U nog steeds niet! 

·        Hoe ga je als organisatie met een dergelijk gegeven om?

·        Hou je het binnenskamers of kies je voor transparantie om het probleem echt bespreekbaar te maken?

De William Schrikker Groep koos voor de laatste optie.

Sinds wanneer heeft u daar voor gekozen? Veel van de WSG ouder(s)/kinderen zouden willen dat dit waar was!  

Dit levert dilemma’s op voor de organisatie en de medewerkers.

Het zal ouders een worst wezen met welke dilemma’s jullie worstelen. De wijze waarop de WSJ in het verleden en nu met vragen en klachten omtrent dit onderwerp omgaat is voor ouders en kinderen in de dagelijkse praktijk geen dilemma, maar een regelrechte ramp.  

Gespecialiseerde jeugdzorg Gespecialiseerd waarin, meneer Kouwenberg?  

De William Schrikker Groep is een organisatie voor specialistische Jeugdbescherming en Jeugdreclassering en Pleegzorg. De doelgroep bestaat uit kinderen die te maken hebben met een lichamelijke, auditieve, visuele of verstandelijke beperking van henzelf en/of hun ouders. Ouders verwachten dus dat hiervoor binnen uw organisatie specialistische hulp en gespecialiseerde medewerkers aanwezig zijn. Helaas, blijkt dit veelal niet zo te zijn. Ik spreek dan vanuit de dagelijkse praktijk: na 4 gezinsvoogden! 

Naast de beperking is er altijd sprake van een ernstig verstoorde opvoedsituatie.

Ach, meneer Kouwenberg, gezien de vermeende ‘expertise’ van waaruit u opereert neem ik zulke opmerkingen, dat er altijd sprake is van een ernstig verstoorde opvoedsituatie, al lang niet meer serieus. 

In totaal vallen er zo’n 10.000 kinderen onder de verantwoordelijkheid van de William Schrikker Groep. Daarvan zijn er zo’n vierduizend uit huis geplaatst (40%!), deels in onze eigen pleegzorg, maar vooral ook in AWBZ gefinancierde instellingen.

In totaal zijn er dus 10.000 kinderen overgeleverd aan uw Schrikkerbewind of Verschrikkelijkbewind, uitgevoerd door slecht gescreende Pleegzorg, of de AWBZ instellingen o.a. de Terebint en de Loot, die onder verscherpt toezicht gesteld zijn door de inspectie van volksgezondheid, of slecht gescreend ondeskundig personeel?! Wat houdt het begrip verantwoordelijkheid eigenlijk voor u in, meneer Kouwenberg?

Van meet af aan heb ik een beleid van transparantie voorgestaan over incidenten en calamiteiten in het besef dat dit risico bij ons vele malen hoger ligt dan in de reguliere jeugdzorg.

Van dat besef hebben ouder(s)/kinderen anders niet veel gemerkt. Zij beseffen dat zij vaak zijn genegeerd, bedreigd en voorgelogen. Zelfkennis is u totaal vreemd, want u gaat in uw eigen leugens geloven. De harde dagelijkse praktijk leert dat ouders aan uw mooie woorden geen enkele waarde kunnen hechten. 

We doen nu ongeveer 225 keer per jaar melding van een incident of calamiteit bij de Inspectie Jeugdzorg, waarvan zo’n honderd een vermoeden van seksueel misbruik betreffen.

Het leeuwendeel van dit misbruik vindt plaats in instellingen (60%), zo’n 20% in de thuissituatie en 20% in Pleegzorg.

Vanaf welk jaar meldt u incidenten/calamiteiten bij de Inspectie Jeugdzorg?

Hoe u met cijfertjes omgaat, hoe u de keuze maakt wat wel en wat niet te melden, daar heb ik zo mijn twijfels over. U presenteert hier als feit dat: 80 van de 100 seksueel misbruikte kinderen onder verantwoordelijkheid van de WSG vallen en naar wij aannemen al jaren lang. 

In staat van beschuldiging

Toen ik een start maakte met het beleid van transparantie, had ik geen idee wat ik me op de hals haalde. Voor medewerkers is transparantie namelijk geen sinecure. Het betekent een intern of extern onderzoek en het risico om zelfs in staat van beschuldiging te worden gesteld, ook al hebben ze zelf niets met het misbruik te maken.

En het onderzoek bij ouders? Wat is er transparant aan het ‘onderzoek’ dat bij ouders plaatsvindt? Ouders zouden willen dat er bij hen echt deskundig onderzoek gedaan zou worden, voordat zij door uw medewerkers voor de rechter in staat van beschuldiging worden gesteld! Want uw zogenaamde onderzoekjes naar ouders zijn bepaald niet secuur en allerminst transparant! 

Dan hebben we het nog niet over de problemen die zo’n melding kan veroorzaken in bijvoorbeeld een pleeggezin.

Het onderzoek van de politie kan tot complicaties leiden, omdat de politie soms de zaak stil wil houden (op wiens verzoek?) vanwege justitieel onderzoek, waar onze medewerkers juist in gesprek met betrokkenen willen gaan. (?)

Dus volgens u willen uw medewerkers wel en de politie niet met betrokkenen praten?

Weer een leugen, want veel ouders hebben heel andere ervaringen met de medewerkers van WSG. De politie wil vaak wel verhoren, maar de jeugdzorgwerkers vinden dit dan ‘pedagogisch onverantwoord’ voor het kind.  

Daarbij komt dat de politie slechts beperkte landelijke capaciteit heeft voor het verhoren van onze doelgroep, waardoor het onderzoek al snel lang duurt.

Het leeuwendeel van de meldingen wordt nooit bewezen, maar de loyaliteitsvraagstukken die er uit voortkomen kunnen verwoestend zijn, ook al wordt soms later een melding ingetrokken. Deze loyaliteitsvraagstukken, meneer Kouwenberg, worden door uw eigen ondeskundigheid en incapabele medewerkers veroorzaakt. 

Waarheidsvinding is praktisch onmogelijk! (?)

Uw conclusie klinkt haast als een opluchting voor u! Zulke stellige uitspraken kunnen alleen gedaan worden door iemand, die weet hoe hij vanuit zijn machtspositie de rechter een rad voor ogen kan draaien! En net als Pilatus zijn handen in onschuld wil wassen. Maar meneer Kouwenberg er komen steeds meer deskundigen die uw mening niet delen en er vanuit gaan dat de waarheid uiteindelijk, ondanks u aan het licht zal komen. 

Ongemakkelijke vragen 

De door mij ingevoerde transparantie (narcistische uitspraak, die Peter alleen zelf wil geloven) leidde ertoe dat we al snel bij de Inspectie Jeugdzorg qua meldingen bovenaan stonden.

Dat was niet alleen uw ‘verdienste’. Ouders hebben zelf de moed verzameld om ondanks bedreigingen van uw medewerkers (bezoekregelingen saboteren, wanneer aangifte dreigt te worden gedaan door ouders) toch meldingen te doen. 

In deze context scoren wij ook bij de Commissie Samson wat betreft meldingen hoog. Dat roept meteen ongemakkelijke vragen op.

Noem er eens een paar? Of zal ik het voor u doen: Hoe komt het dat wij ouders zo vaak de mond snoeren? Hoe komt het dat kinderen bij ons misbruikt kunnen worden? Hoe komt het dat wij onze macht misbruiken? Hoe komt het dat er zoveel ondeskundige ‘professionals’ bij ons werken? Hoe komt het dat wij zo goed in staat zijn de rechter voor te liegen? Hoe komt het dat wij ons pas in januari 2013 middels klinische lessen met dit vraagstuk gaan bezighouden? Allemaal heel ongemakkelijk!

Deze ongemakkelijke vragen hebben mij doen inzien dat seksueel misbruik een nog groter vraagstuk is binnen ons werk dan ik had aangenomen.

95% van de kinderen die we uit huis plaatsen (dat zijn dus 3800 kinderen), is vooraf in aanraking geweest met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Weliswaar zijn de cijfers mij bekend, maar omdat seksueel misbruik nu als apart onderwerp aandacht krijgt in het totaal van incidenten en calamiteiten, is het een punt geworden dat nadrukkelijk met management en medewerkers besproken is.

Nu pas, terwijl het u bekend was?  

Met een groot project Aanpak Seksueel Misbruik als resultaat.

Natuurlijk, want alles is toch megalomaan bij u, evenals de PR. Nu de excuses nog! 

Praten doorbreekt 

In dit project is praten over seksualiteit het belangrijkste element. Met elkaar, met kinderen en pleegouders, en zo snel als mogelijk (de ervaring van ouders leert, dat dit een zeer rekbaar begrip is bij de WSG!) binnen het hulpverleningsproces. Dat raakt een breed taboe. Seksualiteit is een onderdeel van ons aller leven, maar het zit in een spannende en verboden kamer. En in die verboden kamer zit de dode hoek van misbruik. Als we ons schamen (een gevoel dat nauwelijks bekend is bij de WSG) voor deze kamer, dan kunnen we de dode hoek nooit zien. De durf om seksueel misbruik te zien en de wil om het aan te pakken, daar draait het om.

Ach, loze praatjes daarop zijn de ouders al veel vaker getrakteerd. Het commentaar wat u hier hebt gegeven meneer Kouwenberg past binnen uw PR-praktijken. In plaats van schaamteloos de schaamte voorbij te zijn zoals u zegt, zou u zich nog steeds moeten schamen!

 

LB en YB

 

                   Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html