In 2009 was er al een vuistdik rapport over professionalisering in de Jeugdzorg.
http://www.nji.nl/nji/dossierDownloads/Op_Het_Goede_Spoor.pdf
http://www.internetconsultatie.nl/jeugdwet/reacties/datum/4
http://www.internetconsultatie.nl/jeugdwet/reactie/0dbbbf35-114d-45ee-8000-166ee0fb6c56
http://www.internetconsultatie.nl/jeugdwet/reactie/1a6981c4-00bc-4b8a-a791-21f5dc7c3e4c
In de concept Jeugdwet en in de memorie van toelichting wordt nergens aandacht besteed aan de verantwoordelijkheid van gemeenten voor de zorg voor adoptiegezinnen en geadopteerden. Het betreft hier een relatief kleine maar kwetsbare doelgroep, waarvoor preventieve adoptiespecifieke zorg en opvoedingsondersteuning noodzakelijk is. Dit wordt ook bevestigd door de beleidsdoorlichting interlandelijke adoptie, die in 2011 en 2012 werd uitgevoerd onder leiding van het ministerie van Veiligheid en Justitie.
In de Tweede Kamer was brede ondersteuning voor de noodzaak voor structurele adoptiespecifieke zorg in het Algemeen Overleg over adoptie van de commissie van Veiligheid en Justitie op 19 april 2012. Al eerder heeft ook de Inspecteur voor de Jeugdzorg in een brief aan de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie van 3 november 2011 hiervoor geplei't.
Adoptiekinderen vertonen direct na aankomst vormen van overlevings- en onveilig hechtingsgedrag. Bovendien is er vaak sprake van verwaarlozing, ondervoeding en trauma’s.
Het profiel van adoptiekinderen is de afgelopen jaren complexer geworden. De meeste kinderen zijn ouder dan twee jaar bij aankomst in Nederland, in meerderheid met een ‘special need’ (medische aandoening en/of een verhoogd risico). Uit onderzoek (Juffer, Van IJzendoorn 2006, Stern 2007) blijkt dat een problematische achtergrond een voorspeller is van gedragsproblemen bij adoptiekinderen.
Vooral in de eerste jaren na aankomst kan er veel hersteld worden. Vroegtijdige adoptiespecifieke hulp werkt bewezen sterk preventief, versterkt de eigen kracht van adoptieouders en voorkomt verwijzing naar dure tweedelijnszorg.
De Stichting Adoptievoorzieningen pleit ervoor in de Jeugdwet een passage op te nemen waarin de verantwoordelijkheid van gemeenten voor de zorg voor adoptiegezinnen wordt opgenomen. Daarbij is een centrale verankering van die zorg noodzakelijk: het gaat om een kleine doelgroep – zo’n 400-500 gezinnen per jaar– willekeurig gespreid over heel Nederland.
Het is ondoenlijk en niet efficiënt om van gemeenten te vragen die specifieke zorg op lokaal niveau te waarborgen. De Stichting Adoptievoorzieningen heeft deze expertise in huis en biedt die ondersteuning al jaren aan adoptiegezinnen door het hele land. Wij pleiten dan ook voor één landelijke voorziening waarin expertise en preventieve zorg is verankerd.
http://www.nji.nl/nji/dossierDownloads/Op_Het_Goede_Spoor.pdf
http://www.internetconsultatie.nl/jeugdwet/reacties/datum/4
http://www.internetconsultatie.nl/jeugdwet/reactie/0dbbbf35-114d-45ee-8000-166ee0fb6c56
http://www.internetconsultatie.nl/jeugdwet/reactie/1a6981c4-00bc-4b8a-a791-21f5dc7c3e4c
http://www.internetconsultatie.nl/jeugdwet/reacties/datum/2 (2, de eerste)
+
De Stichting AdoptieVoorzieningen SAV te Utrecht schreef voor de internetconsultatie [8, de zesde] op de a.s. Jeugdwet:
In de Tweede Kamer was brede ondersteuning voor de noodzaak voor structurele adoptiespecifieke zorg in het Algemeen Overleg over adoptie van de commissie van Veiligheid en Justitie op 19 april 2012. Al eerder heeft ook de Inspecteur voor de Jeugdzorg in een brief aan de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie van 3 november 2011 hiervoor geplei't.
Adoptiekinderen vertonen direct na aankomst vormen van overlevings- en onveilig hechtingsgedrag. Bovendien is er vaak sprake van verwaarlozing, ondervoeding en trauma’s.
Het profiel van adoptiekinderen is de afgelopen jaren complexer geworden. De meeste kinderen zijn ouder dan twee jaar bij aankomst in Nederland, in meerderheid met een ‘special need’ (medische aandoening en/of een verhoogd risico). Uit onderzoek (Juffer, Van IJzendoorn 2006, Stern 2007) blijkt dat een problematische achtergrond een voorspeller is van gedragsproblemen bij adoptiekinderen.
Vooral in de eerste jaren na aankomst kan er veel hersteld worden. Vroegtijdige adoptiespecifieke hulp werkt bewezen sterk preventief, versterkt de eigen kracht van adoptieouders en voorkomt verwijzing naar dure tweedelijnszorg.
De Stichting Adoptievoorzieningen pleit ervoor in de Jeugdwet een passage op te nemen waarin de verantwoordelijkheid van gemeenten voor de zorg voor adoptiegezinnen wordt opgenomen. Daarbij is een centrale verankering van die zorg noodzakelijk: het gaat om een kleine doelgroep – zo’n 400-500 gezinnen per jaar– willekeurig gespreid over heel Nederland.
Het is ondoenlijk en niet efficiënt om van gemeenten te vragen die specifieke zorg op lokaal niveau te waarborgen. De Stichting Adoptievoorzieningen heeft deze expertise in huis en biedt die ondersteuning al jaren aan adoptiegezinnen door het hele land. Wij pleiten dan ook voor één landelijke voorziening waarin expertise en preventieve zorg is verankerd.
=> Dit is dus een roep om deskundigheid voor een doelgroep, zoals Hoksbergen dat reeds in 2000 adviseerde, en de SSF dit breder trok naar doelgroepsgerichte specialisatiecentra in plaats van het brede niveau van BJZ of dergelijke opvolgers in bovengemeentelijke setting.
Het is een goed argument om dergelijke centra i.p.v. CJG in te zetten om de dure tweedelijnszorg te ontlasten; een UHP kost heel erg veel, jaar in jaar uit, en ongegrond op diagnostische waarheidsvinding!
_ _ _ _ _
Ook waar ouders het kind mogelijk na tijden van UHP terug krijgen, zo van ‘we zetten ze hier voor uw stoep’ en ‘zoek het maar uit’, lijkt het als op een adoptie: het kind heeft een afgestaan-ervaring achter de rug, en krijgt er weer een door op de stoep geplant te worden, zonder handleiding of diagnose.
Over dat afgestaan-gevoel bij een kind kan men lezen in het boek van Nancy N. Verrier, “Afgestaan”, ISBN 90-263-17417, met een voorwoord door prof.dr. R.A.C. Hoksbergen.
Terug
naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
O.a. uit de reactie van de VNG blijkt dat welhaast totale waanzin heeft toegeslagen in Den Haag.
BeantwoordenVerwijderenGemeenten verantwoordelijk, maar onvoldoende bevoegdheden.
De verkokerde wereld van de jeugdzorg wordt 'omgehangen' van de provincie naar de gemeenten, zonder al lang bekende ernstige knelpunten aan te pakken.
Deze a.s. Jeugdwet heeft in zich dat bovengemeentelijk BJZ straks weer de "specialist" gaat uithangen.
BeantwoordenVerwijderenEen 'specialist' van het niveau sociaal werker!
Dat kan uiteraard niet specialistisch zijn, daar deze beroepsgroep niet universitair opgeleid kan zijn; en geen diagnose kan verrichten; ze zijn niet eens in staat om moeilijke gedragsproblematiek te herkennen om door te verwijzen, nee, - ze zijn opgeleid om dan de ouders de schuld te geven en het kind als therapie een Uithuisplaatsing (UHP) gedwongen 'aan te bieden', met politiegeweld en -intimidatie.
En daarna blijkt er geen zelfcontrole in deze beroepsgroep te zijn om te zien hoe schadelijk deze inzet is tegenover andere behoeften van het kind op termijn.
Maar de politiek gaat er met blind geloof in mee, met die BJZ-lobby-inzet: Werkgelegenheid.
Geen onderzoek op niveau.
Geen kinderrecht op gezondheidszorg, daar dit niet herkend wordt door het slappe pseudo-onderzoek dat BJZ doet.
Dat kan gevolgen hebben: uithuisplaatsen met onpedagogisch weinig contact met de ouders.
Prof.dr.R. Hoksbergen schreef: "'Weten van wie je afstamt' is een basisgegeven en een basisrecht voor elk mens. Het heeft gevolgen wanneer je het niet weet. Een belangrijke consequentie van dit 'niet weten'... is de grote onzekerheid over hun identiteit. ..."
Nancy Verrier noemt dit soort afgestaan-gevoel The Primal Wound, de primaire wond in het gevoel en zelfbeeld van een kind! Dat is de consequentie waar BJZ/'gecertificeerde instelling' aan bijdraagt, als de politiek niet overgaat op degelijker onderzoek waar OTS of UHP wordt aangevraagd, of een UHP wordt verlengd.
Deze zeer zware dwangmaatregelen dienen naar internationaal recht een taak te zijn van de overheid zelf!
Niet ingehuurd, niet van sociaal werkers-niveau, laag opgeleid zodat er niets herkend wordt en er geen diagnose wordt verricht (Hoe vaak zien we niet dat ondanks de vraag om diagnostiek BJZ dat weigert of met te beperkte, sturende onderzoeksvragen aan komt zetten, gericht op het beschuldigen van ouders, wat niet de kern is, niet het belang van het kind raakt).
Eigenlijk zou 'jeugdzorg' of 'jeugdhulp' moeten verdwijnen, omdat gezondheidszorg reeds bestaat!
Dat zou veel leed en kosten besparen.