Stop machtsmisbruik door WSG en Jeugdzorg
Kinderen huilen om hun moeder en vader, zachtjes in hun bed. Ze mogen het niet, want ze moeten sterk zijn. Jeugdzorg houdt geen rekening met gevoelens van ouders en kinderen.
De rechten van kind en ouders worden geschonden.
Het kind wordt compleet uit de familie gehaald. Bezoekregelingen verlopen traag of zijn niet mogelijk. Het is zeer moeilijk om kind dat uit huis wordt geplaatst bij de eigen familie onder te brengen. Rapporten worden door de Kinderbescherming zodanig opgesteld, zelfs met onwaarheden, om het gelijk van Jeugdzorg te bewijzen.
Radeloos
Als pastoor kom ik vaak bij mensen thuis. Dit niet alleen in mijn parochie, maar ook daarbuiten. Het mooie in mijn werk is dat mensen open kunnen praten. Zij weten dat wat zij zeggen ook geheim blijft. Ik kom hier ook mensen tegen die dan openhartig spreken over hun problemen met bureau Jeugdzorg.
Vaak zijn ze radeloos, omdat niemand naar hen wil luisteren. Familie en kennissen laten merken dat ze wel fout moeten zijn. Jeugdzorg zou toch nooit een kind onder toezicht stellen of uit huis plaatsen zonder goede en wel overwogen redenen? Natuurlijk leefde bij mij ook dit idee bij het eerste verhaal. Maar na een derde keer bij iemand anders weer hetzelfde verhaal gehoord te hebben, begon ik te twijfelen. De verhalen zijn bijna allemaal met het zelfde probleem.
Er wordt niet geluisterd
Er wordt niet geluisterd en Jeugdzorg zet alles naar zijn hand om het kind te beschermen. In hun ogen is het kind vaak beter af in een pleeggezin dan bij de ouders thuis. Vervalsen van waarheden wordt niet geschuwd om hun gelijk te bewijzen. Dit is een groot oordeel over instanties die kinderen moeten beschermen, maar ik kan niet tot een andere conclusie komen.
Ouders zijn blij dat zij bij mij een luisterend oor vinden. Het is frustrerend dat ik niet kan helpen, omdat ook ik als pastoor machteloos sta bij het machtsvertoon dat bij jeugdzorg naar voren wordt gebracht. Toen ik op internet ging en de petitie vond, ontdekte ik dat het niet alleen een Limburgs probleem is, maar een landelijk. Ik heb meer dan 100 verhalen in mijn bezit van mensen die gedupeerd zijn. Ook hier ontdek ik weer dat de verhalen hetzelfde zijn. Via deze weg ben ik ook de William Schrikker Groep tegengekomen. Ook hier heb ik verhalen van, waar je verdrietig van wordt. Dit zeker omdat zij de belangen behartigd van mensen die zich niet goed kunnen verweren. Zij zijn speciaal voor mensen met een verstandelijk beperking. In ons land lijkt dit een groot probleem te zijn, daar je al bij voorbaat je kind niet kunt opvoeden. Liefde kan echter ieder mens geven, ongeacht welke opleiding een persoon heeft gehad.
Machteloos
Als ouders eenmaal contact hebben met WSG of Jeugdzorg, dan kunnen zij nergens terecht met klachten of problemen. Dit omdat alles onder één dak functioneert: WSG, BJZ en AMK. Ouders zijn dus machteloos en hebben alleen maar te gehoorzamen. Ze hebben zelf niets meer te zeggen over hun eigen kind. Ouders zien hun kinderen verdwijnen, weggehaald bij hun thuis. En nog erger op school opgehaald, zonder dat de kinderen thuis komen. Een nachtmerrie voor iedere ouder. Je wilt je kind beschermen en in je armen kunnen houden om het lief te hebben. Een kind is voor menig ouder reden om te werken en te leven. Ouders veranderen bij de geboorte van hun kind, waar hun relatie niet meer centraal staat maar hun kind. Ik mag hier altijd van genieten als bij een doopgesprek ouders over hun kind spreken.
Savanna
Er zijn helaas ook gevallen waar dit niet het geval is. Ouders zijn dan niet in staat hun kind op te voeden of het kind wordt mishandeld. Dit laatste is natuurlijk zo erg van aard, dat geen inwoner van Nederland wil dat dit gebeurd. In 2004 schokte heel Nederland na het gebeuren rond Savanna. Heel Nederland vond dat er iets moest gebeuren. Er werd zelfs een voogd vervolgd. Dit geval heeft ertoe geleid dat het aantal onder toezichtstellingen/ uithuisplaatsingen sinds 2004 bijna zijn verdubbeld.
Wat is er toen gebeurd?
De peuter Savanna werd jarenlang mishandeld en in 2004 door haar moeder en stiefvader omgebracht. Deze familie stond onder toezicht van de jeugdzorg. De gezinsvoogd moest terechtstaan op verdenking van dood door schuld, omdat ze niet ingreep. Vervolgens namen steeds meer gezinsvoogden het zekere voor het onzekere. (Gelderlander, zaterdag, 24 januari 2009)
Praktijkvoorbeelden
Ik wil hier enkele praktijkvoorbeelden noemen. Ik noem geen namen, omdat dit in de wereld van Jeugdzorg meteen tegen ouders gebruikt kan worden. Een ouder komt in de problemen bij het opvoeden van haar kind. Na de geboorte van haar kind had ze het moeilijk. Jeugdzorg greep in en liet het kind weghalen. Meteen neemt een familielid contact op met de voogd die alles regelt en deelt mee dat iemand van de familie graag het kind opneemt in haar huis.
Ondanks dat de jeugdzorg op haar Website vermeld dat eerst aan de familie wordt gedacht voor plaatsing, wordt dit proces plotseling zonder opgave van reden stop gezet. De moeder word te kijk gezet als drugsverslaafde, terwijl dit niet waar is. Een andere moeder heeft ook in het begin problemen met het opvoeden van haar kinderen. Maar na jaren van begeleiding, onder andere door de familie wordt het steeds beter. Ze krijgt spijt van haar daden en besluit er te zijn voor haar kinderen. Het gaat goed met het ene kind dat nog thuis mocht blijven. (het ander kind was al uit huis geplaatst) Als beloning van haar goed gedrag word ook het tweede kind uit huis geplaatst. Op dit moment roept het kind altijd naar haar moeder en begrijpt niet waarom dit moest. De familie staat weer machteloos en heeft ook in dit geval aangeboden om het kind op te vangen. Ook nu wordt er weer niet van dit aanbod gebruik gemaakt.
Rapport rammelt van onwaarheden
Een ander probleem was er bij een moeder die geen universiteit, maar de praktijkschool heeft gevolgd. Zij is getrouwd met een man met een verstandelijke beperking van hoog niveau. Hieruit is een kind geboren. En zonder ook maar een zorgwekkend teken, wordt de procedure van onder toezichtstelling opgestart. Er wordt een rapport opgemaakt die rammelt van de onwaarheden. Er wordt verteld dat zij door haar gestorven vader misbruikt zou zijn. Er wordt verteld dat haar vader en moeder verstandelijk beperkt zijn, Er wordt verteld dat zij het kind niet goed verzorgd en er wordt verteld dat zij haar huis niet goed schoonmaakt. Alles wordt bij de rechter weerlegd. Toch is de rechter blind en luistert naar de Raad voor Kinderbescherming en de WSG . Het kind dreigt onder toezicht gesteld te worden van WSG, terwijl dit niet nodig is. Met begeleiding zou je een heel eind komen, maar men wil het zekere voor het onzekere nemen.
Scheiding
Als ouders scheiden is dit ernstig. Zeker voor de kinderen die tussen de ouders staan. Door de rechter wordt meestal bepaald bij wie het kind komt. Als het kind oud genoeg is, mag het zelf kiezen. Kinderen houden evenveel van beiden ouders. Toch kan het mogelijk zijn dat een van de ouders niet geschikt is en het kind zelfs mishandelt. De voogd van Jeugdzorg gaat steeds meer praten met de ouder die lijkt mee te werken en het goed vindt dat het kind uiteindelijk uit huis is geplaatst.
De rechter heeft het kind echter toegewezen aan de andere ouder. Het komt zover dat de ouder, bij wie het kind eerst was, het niet meer te zien krijgt. Alle bewijzen die aantonen dat het kind bij de ouder die meewerkt mishandeld wordt, worden terzijde geschoven. Dit kan volgens de voogd niet waar zijn. Dit zijn enkele praktijkvoorbeelden. Ik heb meer verhalen en je leest overal hetzelfde. De ouders worden niet gehoord, of alleen diegene die alles goed vindt. De rapporten worden met onwaarheden gevuld of aangepast. Dit om het gelijk van Jeugdzorg, WSG of kinderbescherming te bewijzen.
Ook leren de verhalen dat onder toezicht stelling vaak en men kan zelfs zeggen meestal, tot uit huisplaatsing leidt. Dat ouders hun kind daarna enkele maanden niet meer zien is geen uitzondering.
Er is een mogelijkheid om in beroep te gaan. Je kunt je klacht over jeugdzorg indienen bij het AKJ. Deze heb ik gemaild om raad te vragen. Dit omdat ik niet meer wist hoe ik als zielzorger in de parochie om moest gaan met deze onrechtvaardige praktijken. Hoe begeleid je ouders die het niet meer zien zitten omdat hun kind uit huis is geplaatst. Overigens ook merkwaardig dat de ouders niet worden bijgestaan door professionele hulp, maar deze zelf moeten zoeken. U begrijpt dat mensen overal zullen zoeken bij wie er ook maar lijkt hulp te bieden.
Gegronde klachten
Als pastoor ben je dan ook iemand die nog iets zou kunnen betekenen. Zelfs voor ouders die de kerk nooit van binnen zien, ben ik aanspreekpunt. Ik kreeg het moeilijk omdat ik zag dat er iets aan de hand was met de rechtvaardigheid van Jeugdzorg. Vandaar dat ik mailde naar AKJ om van hen te horen hoe ik deze mensen moest begeleiden. Tot mijn verbazing kreeg ik een antwoord waar ik niet op zat te wachten. De persoon in kwestie vond dat hij mij toch terecht moest wijzen. Ik moest inzien dat alles goed getoetst wordt door de rechter. Zij kwamen wel eens gegronde klachten tegen, maar bij de meeste was dit niet het geval. Ik moet dan als hulpverlener de mensen overtuigen dat jeugdzorg goed zit en dat ze het maar moeten accepteren dat hun kind is weggehaald.
Te ver doorgeschoten
Ik kan als zielzorger en als drager van de boodschap van Christus geen onrechtvaardigheid ondersteunen. Als het echt nodig is dan kan uit huis plaatsing van het kind noodzakelijk zijn.
Maar zijn wij nu niet te ver doorgeschoten? Kinderen worden er echt niet beter van. Kinderen horen bij hun ouders. Jeugdzorg zou dit ook als doel moeten hebben, maar daar lijkt het niet op.
Hoe meer kinderen veilig ondergebracht worden bij pleeggezinnen hoe beter. Daar hebben ze dan grip op. Als een uithuisplaatsing met een foutief opgesteld rapport moet worden bewerkt, dan klopt het niet.
De juiste feiten?
Alles zou toch gebaseerd moeten zijn op de juiste feiten die dan door de rechter getoetst worden. De rechter heeft hier echter te weinig tijd voor. Ook luistert hij meer naar de Raad voor Kinderbescherming dan naar de ouders. (Deze mogen soms zelfs niets zeggen). Een rechter zou er op moeten kunnen vertrouwen dat hij de juiste informatie krijgt en dan ook alle informatie. Er wordt namelijk ook bewust informatie achter gehouden als dit niet in het straatje van jeugdzorg past. Als je een tegenrapport schrijft waar je in weerlegd wat er gezegd wordt door de Raad voor de Kinderbescherming, dan mag je van geluk spreken als het als een bijlage bij de papieren van de rechter wordt toegevoegd.
Hoorzitting
Tijdens de hoorzitting moet je je dan verdedigen en bewijzen dat het niet klopt wat de Raad voor Kinderbescherming in het rapport heeft gezet. De Raad voor de Kinderbescherming hoeft haar rapport niet te bewijzen. De rechter heeft daarom een moeilijke positie, want hij moet dan uitzoeken wie er nu liegt. Hij zal dan altijd geneigd zijn te kiezen voor de Raad voor de Kinderbescherming. Waarom zouden zij immers liegen? Van een onpartijdige rechtspraak zoals verwoord in artikel 6 EVRM is geen sprake. Ouders, maar ook kinderen staan feitelijk met lege handen in procedures waarbij de Raad voor de Kinderbescherming of bureau Jeugdzorg de verzoekende partij is.
Maatschappelijk werkster
De rechterlijke macht hecht meer waarde aan rapporten welke gebaseerd zijn op een persoonlijke visie van een maatschappelijk werkster, waar geen gedegen onderzoek aan ten grondslag ligt en waar feiten en omstandigheden niet op waarheid zijn onderzocht, dan aan de bewijzen welke ouders of anderen in een dergelijke casus aandragen.
De pers
Als door de pers aan Jeugdzorg om reactie wordt gevraagd, dan hoor je altijd. “Ik sta in voor de gezinsvoogden. Zij doen dit allemaal in het belang van het kind. Zij zijn mensen die het met liefde doen. Het kind staat bij ons centraal. Als je dan een besluit moet nemen die de ouders niet leuk vinden, dan krijg je natuurlijk verzet. Maar als wij een kind uit huis plaatsen, dan wordt dit altijd getoetst door een rechter.” De rechter is inderdaad een goed toetsingsorgaan in onze Staat, maar als de rapporten die worden opgemaakt niet deugen en vol verkeerde constateringen of hypothesen staan, dan kan een rechter niet toetsen. Het is dramatisch dat ouders zich hier niet tegen kunnen verweren. Ze worden dan radeloos.
Meer dan 100 verhalen
Ik dacht niet dat dit kon gebeuren in ons Nederland. Ik denk niet dat wij zonder Jeugdzorg moeten komen te zitten, maar ik vraag mij af of het op deze manier moet. Jeugdzorg luistert niet naar de ouders, maar alleen naar diegene die een signaal afgeeft naar de Raad voor de Kinderbescherming. Ik heb al meer dan 100 verhalen van ouders die hun verhaal aan mij hebben gemaild of mij deze hebben verteld. Ik heb ouders aan de lijn gehad die radeloos waren. Er is zelfs een organisatie die zorg draagt voor vluchtelingen. Mensen vluchten naar het buitenland om onder de jeugdzorg vandaan te komen. Ook worden mensen monddood gemaakt. Ze mogen niet naar de media, omdat dit niet ten goede zou komen aan hun kind.
Dwaalspoor
Het lijkt wel of de jeugdzorg de rechter op een dwaalspoor wil brengen en verdraaien van de waarheid niet schuwt, om koste wat het kost hen te bewegen een OTS of een UHP uit te spreken. Op deze manier krijgen zij zekerheid en controle over het kind en de ouders.
De ouders komen in de tang van Jeugdzorg of WGS en worden verplicht te doen wat zij zeggen, zonder overleg en wederhoor van de ouders. De rechten van het kind worden hier geschonden. Ieder kind heeft namelijk het recht om bij hun ouders op te groeien.
Als Jeugdzorg meer professionaliteit ten toon zou spreiden, dan zouden zij het OTS helemaal niet nodig hebben. Zij zouden dan worden geaccepteerd door de ouders. Dan is er een betere begeleiding mogelijk dan wanneer er gedreigd wordt met OTS of zelfs uithuisplaatsing. Je schiet dan je doel voorbij. De vertrouwensrelatie wordt verbroken.
Toetsingsorgaan
Ik zou ervoor pleiten dat er een toetsingsorgaan komt, die altijd de bevindingen van de Raad voor de Kinderbescherming toetst. Een orgaan dat onafhankelijk is ten opzichte van de jeugdzorg. Hun bevindingen moeten dan ook bindend zijn. Ook moet het verplicht worden dat er een breed onderzoek plaats vindt, alvorens een kind uit huis wordt geplaatst. Dit brede onderzoek houdt in dat veel mensen worden gehoord in de omgeving van het kind. Ouders, grootouders, familie, gezin, scholen, verenigingen. Het liefst iedereen waar kind en ouders mee te maken hebben. Hun uitspraken moeten door de rechter worden getoetst op juistheid. Waarom zou hij deze mensen niet zelf horen op de rechtbank? OTS moet niet gebruikt worden als sanctie of als verzekering om iets te kunnen zeggen over het kind. Het zou goed zijn dat bij OTS de ouders een vertrouwensman of vrouw krijgen toegewezen die niet in hetzelfde kantoor zit als de gezinsvoogd. Iemand die er voor de ouders is en die dus ook hun belangen behartigt. (soort advocaat maar dan ook met pedagogische kennis).
Bij familie geplaatst worden
Ouders worden nu aan hun lot overgelaten en alles gaat om het belang van het kind. Er moet eerst een onderzoek hebben plaats gevonden of het kind niet bij familie geplaatst kan worden. Er moeten dan duidelijke redenen zijn waarom dit niet zou gebeuren. Kinderen zijn toch het beste af in de eigen familie. Het kind wordt geheel uit de familie gehaald. Grootouders hebben het nakijken.
Hun kleinkind kunnen zij alleen zien bij gratie van de gezinsvoogd. Het moet niet mogen dat een instantie die mensen begeleidt met een verstandelijke beperking, in hun protocol heeft staan dat als cliënten een kind krijgen, dit altijd aan de Raad voor de Kinderbescherming moet worden gemeld. Zorg ervoor dat dezelfde instanties de ouders begeleiden en als het echt verkeerd gaat, dan kan nog altijd de RvdK worden gewaarschuwd.
Angst
De angst voor vervolging als het mis gaat, moet bij de gezinsvoogden worden weggenomen. Als je drijfveer angst is, dan is dit nooit goed. Men moet zich zeker gaan bezinnen op het zogenaamde Savanna-effect.
Er zal zeker niet voldoende boven tafel komen, als de minister zou navragen bij jeugdzorg. Dit omdat zij zullen blijven vinden alles te doen in het belang van het kind. Er zou een onafhankelijke commissie moeten komen om dit machtsmisbruik te onderzoeken. Een parlementair onderzoek naar de werkzaamheden van Jeugdzorg en WGS zou beter zijn, omdat dan iedereen onder ede uitspraken moet doen.
Pastoor R. Schols
(contactgegevens bekend bij Jeugdzorg Dark horse)
Kinderen huilen om hun moeder en vader, zachtjes in hun bed. Ze mogen het niet, want ze moeten sterk zijn. Jeugdzorg houdt geen rekening met gevoelens van ouders en kinderen.
De rechten van kind en ouders worden geschonden.
Het kind wordt compleet uit de familie gehaald. Bezoekregelingen verlopen traag of zijn niet mogelijk. Het is zeer moeilijk om kind dat uit huis wordt geplaatst bij de eigen familie onder te brengen. Rapporten worden door de Kinderbescherming zodanig opgesteld, zelfs met onwaarheden, om het gelijk van Jeugdzorg te bewijzen.
Radeloos
Als pastoor kom ik vaak bij mensen thuis. Dit niet alleen in mijn parochie, maar ook daarbuiten. Het mooie in mijn werk is dat mensen open kunnen praten. Zij weten dat wat zij zeggen ook geheim blijft. Ik kom hier ook mensen tegen die dan openhartig spreken over hun problemen met bureau Jeugdzorg.
Vaak zijn ze radeloos, omdat niemand naar hen wil luisteren. Familie en kennissen laten merken dat ze wel fout moeten zijn. Jeugdzorg zou toch nooit een kind onder toezicht stellen of uit huis plaatsen zonder goede en wel overwogen redenen? Natuurlijk leefde bij mij ook dit idee bij het eerste verhaal. Maar na een derde keer bij iemand anders weer hetzelfde verhaal gehoord te hebben, begon ik te twijfelen. De verhalen zijn bijna allemaal met het zelfde probleem.
Er wordt niet geluisterd
Ouders zijn blij dat zij bij mij een luisterend oor vinden. Het is frustrerend dat ik niet kan helpen, omdat ook ik als pastoor machteloos sta bij het machtsvertoon dat bij jeugdzorg naar voren wordt gebracht. Toen ik op internet ging en de petitie vond, ontdekte ik dat het niet alleen een Limburgs probleem is, maar een landelijk. Ik heb meer dan 100 verhalen in mijn bezit van mensen die gedupeerd zijn. Ook hier ontdek ik weer dat de verhalen hetzelfde zijn. Via deze weg ben ik ook de William Schrikker Groep tegengekomen. Ook hier heb ik verhalen van, waar je verdrietig van wordt. Dit zeker omdat zij de belangen behartigd van mensen die zich niet goed kunnen verweren. Zij zijn speciaal voor mensen met een verstandelijk beperking. In ons land lijkt dit een groot probleem te zijn, daar je al bij voorbaat je kind niet kunt opvoeden. Liefde kan echter ieder mens geven, ongeacht welke opleiding een persoon heeft gehad.
Machteloos
Savanna
Er zijn helaas ook gevallen waar dit niet het geval is. Ouders zijn dan niet in staat hun kind op te voeden of het kind wordt mishandeld. Dit laatste is natuurlijk zo erg van aard, dat geen inwoner van Nederland wil dat dit gebeurd. In 2004 schokte heel Nederland na het gebeuren rond Savanna. Heel Nederland vond dat er iets moest gebeuren. Er werd zelfs een voogd vervolgd. Dit geval heeft ertoe geleid dat het aantal onder toezichtstellingen/ uithuisplaatsingen sinds 2004 bijna zijn verdubbeld.
Wat is er toen gebeurd?
De peuter Savanna werd jarenlang mishandeld en in 2004 door haar moeder en stiefvader omgebracht. Deze familie stond onder toezicht van de jeugdzorg. De gezinsvoogd moest terechtstaan op verdenking van dood door schuld, omdat ze niet ingreep. Vervolgens namen steeds meer gezinsvoogden het zekere voor het onzekere. (Gelderlander, zaterdag, 24 januari 2009)
Praktijkvoorbeelden
Ik wil hier enkele praktijkvoorbeelden noemen. Ik noem geen namen, omdat dit in de wereld van Jeugdzorg meteen tegen ouders gebruikt kan worden. Een ouder komt in de problemen bij het opvoeden van haar kind. Na de geboorte van haar kind had ze het moeilijk. Jeugdzorg greep in en liet het kind weghalen. Meteen neemt een familielid contact op met de voogd die alles regelt en deelt mee dat iemand van de familie graag het kind opneemt in haar huis.
Ondanks dat de jeugdzorg op haar Website vermeld dat eerst aan de familie wordt gedacht voor plaatsing, wordt dit proces plotseling zonder opgave van reden stop gezet. De moeder word te kijk gezet als drugsverslaafde, terwijl dit niet waar is. Een andere moeder heeft ook in het begin problemen met het opvoeden van haar kinderen. Maar na jaren van begeleiding, onder andere door de familie wordt het steeds beter. Ze krijgt spijt van haar daden en besluit er te zijn voor haar kinderen. Het gaat goed met het ene kind dat nog thuis mocht blijven. (het ander kind was al uit huis geplaatst) Als beloning van haar goed gedrag word ook het tweede kind uit huis geplaatst. Op dit moment roept het kind altijd naar haar moeder en begrijpt niet waarom dit moest. De familie staat weer machteloos en heeft ook in dit geval aangeboden om het kind op te vangen. Ook nu wordt er weer niet van dit aanbod gebruik gemaakt.
Rapport rammelt van onwaarheden
Scheiding
Als ouders scheiden is dit ernstig. Zeker voor de kinderen die tussen de ouders staan. Door de rechter wordt meestal bepaald bij wie het kind komt. Als het kind oud genoeg is, mag het zelf kiezen. Kinderen houden evenveel van beiden ouders. Toch kan het mogelijk zijn dat een van de ouders niet geschikt is en het kind zelfs mishandelt. De voogd van Jeugdzorg gaat steeds meer praten met de ouder die lijkt mee te werken en het goed vindt dat het kind uiteindelijk uit huis is geplaatst.
De rechter heeft het kind echter toegewezen aan de andere ouder. Het komt zover dat de ouder, bij wie het kind eerst was, het niet meer te zien krijgt. Alle bewijzen die aantonen dat het kind bij de ouder die meewerkt mishandeld wordt, worden terzijde geschoven. Dit kan volgens de voogd niet waar zijn. Dit zijn enkele praktijkvoorbeelden. Ik heb meer verhalen en je leest overal hetzelfde. De ouders worden niet gehoord, of alleen diegene die alles goed vindt. De rapporten worden met onwaarheden gevuld of aangepast. Dit om het gelijk van Jeugdzorg, WSG of kinderbescherming te bewijzen.
Ook leren de verhalen dat onder toezicht stelling vaak en men kan zelfs zeggen meestal, tot uit huisplaatsing leidt. Dat ouders hun kind daarna enkele maanden niet meer zien is geen uitzondering.
Er is een mogelijkheid om in beroep te gaan. Je kunt je klacht over jeugdzorg indienen bij het AKJ. Deze heb ik gemaild om raad te vragen. Dit omdat ik niet meer wist hoe ik als zielzorger in de parochie om moest gaan met deze onrechtvaardige praktijken. Hoe begeleid je ouders die het niet meer zien zitten omdat hun kind uit huis is geplaatst. Overigens ook merkwaardig dat de ouders niet worden bijgestaan door professionele hulp, maar deze zelf moeten zoeken. U begrijpt dat mensen overal zullen zoeken bij wie er ook maar lijkt hulp te bieden.
Gegronde klachten
Als pastoor ben je dan ook iemand die nog iets zou kunnen betekenen. Zelfs voor ouders die de kerk nooit van binnen zien, ben ik aanspreekpunt. Ik kreeg het moeilijk omdat ik zag dat er iets aan de hand was met de rechtvaardigheid van Jeugdzorg. Vandaar dat ik mailde naar AKJ om van hen te horen hoe ik deze mensen moest begeleiden. Tot mijn verbazing kreeg ik een antwoord waar ik niet op zat te wachten. De persoon in kwestie vond dat hij mij toch terecht moest wijzen. Ik moest inzien dat alles goed getoetst wordt door de rechter. Zij kwamen wel eens gegronde klachten tegen, maar bij de meeste was dit niet het geval. Ik moet dan als hulpverlener de mensen overtuigen dat jeugdzorg goed zit en dat ze het maar moeten accepteren dat hun kind is weggehaald.
Te ver doorgeschoten
Maar zijn wij nu niet te ver doorgeschoten? Kinderen worden er echt niet beter van. Kinderen horen bij hun ouders. Jeugdzorg zou dit ook als doel moeten hebben, maar daar lijkt het niet op.
Hoe meer kinderen veilig ondergebracht worden bij pleeggezinnen hoe beter. Daar hebben ze dan grip op. Als een uithuisplaatsing met een foutief opgesteld rapport moet worden bewerkt, dan klopt het niet.
De juiste feiten?
Alles zou toch gebaseerd moeten zijn op de juiste feiten die dan door de rechter getoetst worden. De rechter heeft hier echter te weinig tijd voor. Ook luistert hij meer naar de Raad voor Kinderbescherming dan naar de ouders. (Deze mogen soms zelfs niets zeggen). Een rechter zou er op moeten kunnen vertrouwen dat hij de juiste informatie krijgt en dan ook alle informatie. Er wordt namelijk ook bewust informatie achter gehouden als dit niet in het straatje van jeugdzorg past. Als je een tegenrapport schrijft waar je in weerlegd wat er gezegd wordt door de Raad voor de Kinderbescherming, dan mag je van geluk spreken als het als een bijlage bij de papieren van de rechter wordt toegevoegd.
Hoorzitting
Tijdens de hoorzitting moet je je dan verdedigen en bewijzen dat het niet klopt wat de Raad voor Kinderbescherming in het rapport heeft gezet. De Raad voor de Kinderbescherming hoeft haar rapport niet te bewijzen. De rechter heeft daarom een moeilijke positie, want hij moet dan uitzoeken wie er nu liegt. Hij zal dan altijd geneigd zijn te kiezen voor de Raad voor de Kinderbescherming. Waarom zouden zij immers liegen? Van een onpartijdige rechtspraak zoals verwoord in artikel 6 EVRM is geen sprake. Ouders, maar ook kinderen staan feitelijk met lege handen in procedures waarbij de Raad voor de Kinderbescherming of bureau Jeugdzorg de verzoekende partij is.
Maatschappelijk werkster
De rechterlijke macht hecht meer waarde aan rapporten welke gebaseerd zijn op een persoonlijke visie van een maatschappelijk werkster, waar geen gedegen onderzoek aan ten grondslag ligt en waar feiten en omstandigheden niet op waarheid zijn onderzocht, dan aan de bewijzen welke ouders of anderen in een dergelijke casus aandragen.
De pers
Meer dan 100 verhalen
Ik dacht niet dat dit kon gebeuren in ons Nederland. Ik denk niet dat wij zonder Jeugdzorg moeten komen te zitten, maar ik vraag mij af of het op deze manier moet. Jeugdzorg luistert niet naar de ouders, maar alleen naar diegene die een signaal afgeeft naar de Raad voor de Kinderbescherming. Ik heb al meer dan 100 verhalen van ouders die hun verhaal aan mij hebben gemaild of mij deze hebben verteld. Ik heb ouders aan de lijn gehad die radeloos waren. Er is zelfs een organisatie die zorg draagt voor vluchtelingen. Mensen vluchten naar het buitenland om onder de jeugdzorg vandaan te komen. Ook worden mensen monddood gemaakt. Ze mogen niet naar de media, omdat dit niet ten goede zou komen aan hun kind.
Dwaalspoor
Het lijkt wel of de jeugdzorg de rechter op een dwaalspoor wil brengen en verdraaien van de waarheid niet schuwt, om koste wat het kost hen te bewegen een OTS of een UHP uit te spreken. Op deze manier krijgen zij zekerheid en controle over het kind en de ouders.
Als Jeugdzorg meer professionaliteit ten toon zou spreiden, dan zouden zij het OTS helemaal niet nodig hebben. Zij zouden dan worden geaccepteerd door de ouders. Dan is er een betere begeleiding mogelijk dan wanneer er gedreigd wordt met OTS of zelfs uithuisplaatsing. Je schiet dan je doel voorbij. De vertrouwensrelatie wordt verbroken.
Toetsingsorgaan
Ik zou ervoor pleiten dat er een toetsingsorgaan komt, die altijd de bevindingen van de Raad voor de Kinderbescherming toetst. Een orgaan dat onafhankelijk is ten opzichte van de jeugdzorg. Hun bevindingen moeten dan ook bindend zijn. Ook moet het verplicht worden dat er een breed onderzoek plaats vindt, alvorens een kind uit huis wordt geplaatst. Dit brede onderzoek houdt in dat veel mensen worden gehoord in de omgeving van het kind. Ouders, grootouders, familie, gezin, scholen, verenigingen. Het liefst iedereen waar kind en ouders mee te maken hebben. Hun uitspraken moeten door de rechter worden getoetst op juistheid. Waarom zou hij deze mensen niet zelf horen op de rechtbank? OTS moet niet gebruikt worden als sanctie of als verzekering om iets te kunnen zeggen over het kind. Het zou goed zijn dat bij OTS de ouders een vertrouwensman of vrouw krijgen toegewezen die niet in hetzelfde kantoor zit als de gezinsvoogd. Iemand die er voor de ouders is en die dus ook hun belangen behartigt. (soort advocaat maar dan ook met pedagogische kennis).
Bij familie geplaatst worden
Ouders worden nu aan hun lot overgelaten en alles gaat om het belang van het kind. Er moet eerst een onderzoek hebben plaats gevonden of het kind niet bij familie geplaatst kan worden. Er moeten dan duidelijke redenen zijn waarom dit niet zou gebeuren. Kinderen zijn toch het beste af in de eigen familie. Het kind wordt geheel uit de familie gehaald. Grootouders hebben het nakijken.
Hun kleinkind kunnen zij alleen zien bij gratie van de gezinsvoogd. Het moet niet mogen dat een instantie die mensen begeleidt met een verstandelijke beperking, in hun protocol heeft staan dat als cliënten een kind krijgen, dit altijd aan de Raad voor de Kinderbescherming moet worden gemeld. Zorg ervoor dat dezelfde instanties de ouders begeleiden en als het echt verkeerd gaat, dan kan nog altijd de RvdK worden gewaarschuwd.
Angst
De angst voor vervolging als het mis gaat, moet bij de gezinsvoogden worden weggenomen. Als je drijfveer angst is, dan is dit nooit goed. Men moet zich zeker gaan bezinnen op het zogenaamde Savanna-effect.
Er zal zeker niet voldoende boven tafel komen, als de minister zou navragen bij jeugdzorg. Dit omdat zij zullen blijven vinden alles te doen in het belang van het kind. Er zou een onafhankelijke commissie moeten komen om dit machtsmisbruik te onderzoeken. Een parlementair onderzoek naar de werkzaamheden van Jeugdzorg en WGS zou beter zijn, omdat dan iedereen onder ede uitspraken moet doen.
Pastoor R. Schols
Rene
Schols
is pastoor in het Limburgse plaatsje Ottersum
(contactgegevens bekend bij Jeugdzorg Dark horse)
Terug
naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
respect
BeantwoordenVerwijderengoed geschreven
een pastoor met hart voor zijn werk.
BeantwoordenVerwijderenHartelijk dank voor deze duidelijke uitleg over de manier van werken bij de jeugdzorg. Nog één niet onbelangrijk detail:
BeantwoordenVerwijderenWat te denken van de neefjes, nichtjes, klasgenootjes, vriendjes en vriendinnetjes, die dankzij jeugdzorg moeten constateren dat het mogelijk is dat een kind van het ene op het ander moment kan verdwijnen doordat het wordt meegenomen en in pleeggezin of kindertehuis wordt geplaatst. Zal dat voor de achterblijvers niet een ontzetend angstige gewaarwording zijn? Het betekent immers dat ook zij, zo van het ene op het andere moment, kunnen verdwijnen.
Prachtig Pastoor, u verwoord precies wat de mensheid voelt.
BeantwoordenVerwijderenOvergens spreekt u over onze ziel, de ziel van de mens en de zielen van kinderen, iets wat jeugdzorg vaak vergeet om over na te denken.
Wanneer de ziel op jonge leeftijd het lichtje kwijt raakt, door zielen die zomaar wat deden, zonder verder naar oplossingen te kijken, raakt het zieltje juist verward,over het vertrouwen in volwassenen. De lichtbrengers zullen dat nooit toe kunnen staan, en waar deze site van getuigt is dat er vele lichtbrengers komen. Moeders zie ik op you tube,en mijn hart breekt. Zij die zelf moe zijn gestreden, maar elke dag hun kind in hun hart houden. Niemand geen enkel weldenkend mens,en invoelend mens kan daar achter staan. Ze gaan over de grenzen van onze menselijke waardigheid.
Maar zoals men makkelijk kinderen onder toezicht stelt, zo staan zij ook onder een veel groter toezicht, daar ben ik van overtuigd geraakt. Ik weet dat omdat ik dingen meemaakte die onverklaarbaar bleken, maar enkel in de ziel te voelen waren. De jacht in de maatschappij maakt vaak dat men geen voeling meer heeft met iets wat er innerlijk gebeurt en zo ben ik ervan overtuigd, dat wanneer een ziel niet meer kan voelen, het nog vele levens moet gaan doormaken, en hetzelfde moet gaan ondervinden. Hetzelfde als het leed men in deze generatie op aarde achter heeft gelaten voor anderen. Wat men niet wil dat hen zelf geschied, doe dat ook een ander niet.
En een vriend is iemand die alles van je weet en toch van je houdt. Men maakt geen vrienden, zelfs de reclame`s die ik hoor op tv of radio, lijkt op marketing, een werving en selectieprocedure. We kunnen meer over elkaar gaan waken, daar waar een verwijdering tussen mensen was. Zorgen dat het nader tot elkaar komt te staan, niet stiekem bellen wanneer het ergens niet 'perfect' gaat. We zijn allemaal verre van perfect, maar ik geloof dat elk mens zijn best wil doen. En dat kan met een steuntje in de rug, in plaats van een duw richting de afgrond. We kunnen iets gaan opzetten wat een sterk tegenwicht geeft, maar we moeten onze lichtgevende krachten gaan bundelen. Mijn gevoel vertelt me dat er een grote onafhankelijke commissie gaat komen, en dat de besprekingen er nu al voor plaatsvinden. Ik help graag mee, wil al tijden iets doen.
Ik denk dat we wel beter af zijn zonder 'jeugdzorg' op dat niveau, met die opleiding.
BeantwoordenVerwijderenNaar een specialist stappen, die diagnostisch tests doet is veiliger, en die weg bestaat al via een doorverwijzing via de huisarts, als men maar assertief is en niet zich laat verleiden via BJZ te gaan.
Dit betreffende vrijwillig kader van zorg.
Voor meldingen rond beschermingsvraagstukken is er een overheidstaak middels het plan:
https://dl.dropbox.com/u/2479159/2012-Verkort%20Jeugdbeschermingsplan-JzBlH.pdf .
Dat beschermt beter twee kanten op.
Kinderen komen zo niet snel in en traject dat niet past of onveilig is tegenover een gewogen bedreiging.
Goed geschreven heer Schols!
BeantwoordenVerwijderenToch een kleine opmerking: Savanna wordt steeds aangehaald als een mishandeld kind en waar jeugdzorg niet ingreep. Ik zal de mishandeling niet ontkennen, dat is wel duidelijk, maar dat dit kind zelfs dood-mishandeld is, heeft eerder te maken met het gewoonweg systematisch negeren van een vader: wat vader zei was onzin, niet het vermelden waard en zal wel in de stukken gestaan hebben dat vader uit boosheid negatief over moeder zou spreken... gewoonweg hoe jeugdzorg steeds bezig is: partij kiezen voor een ouder en dan de andere ouder negeren, vooral NIET aan 'waarheidsvinding' doen... dat belooft wat met de nieuwste campagne 'herkenning kindermishandeling' (er zijn zelfs radio-ster-spots van!): dan volgen er ongetwijfeld meerdere UHP en krijgen meerdere kinderen 'jeugdzorg' maar zolang kinderen bij voorkeur worden terug geplaatst bij de ouder uit de alcohol-kliniek (waarbij die ouder enkele maanden later weer een forse terugval heeft en wordt gearresteerd wegens openbare dronkenschap....!)dan wel worden terug geplaats bij een drugs gebruikende moeder dan wel bij een moeder die de kinderen zonder enig toezicht bij een veroordeelde kindermisbruiker laat..(ik heb het over 2012!) dan is er toch ergens wat mis met wat 'jeugdzorg' heet!
Ik wil de schrijvers op deze blog voorstellen het dan maar in het vervolg niet meer te hebben over de 'professionals' van BJZ maar structureel te spreken over de amateurs: geen wettelijke vakopleiding, geen bereopsregistratie en rechtspraak... dus amateurs!
Nico Mul (ouder-ondersteuner Jz-Kb zaken)
Het Savanna meisje behoort tot de kinderen die op de zogenaamde wachtlijst staan, het zijn kinderen die daadwerkelijk worden mishandeld. Maar Jeugdzorg stelt die enkel onder toezicht omdat dit in ieder geval 7700 euro per kind opbrengt.
BeantwoordenVerwijderenUithuisplaatsen van deze kinderen doen ze niet, omdat deze kinderen reeds beschadigd zijn en ze dan ook daadwerkelijk hulp moeten verlenen. En dat kost BJZ geld en tijd en dat willen ze niet.
Van de kinderen die uithuisgeplaatst zijn zitten er maar 11% terecht en 89% onterecht uithuisgeplaatst. De 11% van de kinderen die er terecht zitten, die zitten er alleen voor de schijn.
Als de Staat komt controleren dan laten ze enkel deze kinderen zien en niet die 89% van de kinderen die er onterecht zitten. De kinderen die gezond zijn en Jeugdzorg die ze naar behoeve kapot maken of anders weggeven aan adoptieouders.
Dit, omdat je een gezond kind beter kan ‘verkopen’ (je gaat toch zelf ook niet naar de winkel om een nieuwe auto te kopen die kapot is). Nog even over het verhaal Savanna, de kinderen die op de zogenaamde wachtlijst staan, het is overduidelijk dat men wel na kan tellen op de vingers van een hand, dat er weer zo iets gebeurt.
Aan de ene kant loopt BJZ dan een deukje op, omdat het zogenaamd niet goed opgelet heeft op het OTS kind. Aan de andere kant, negatieve reclame is tevens ook positieve reclame. Jeugdzorg gaat met deze dossiers naar de Staat, de politiek, om te vragen voor aanscherping van regels en nog strengere wetgeving. Terwijl dit niet nodig is, omdat dit een smerig opzet spelletje is van BJZ zelf om geld te verkrijgen van de Staat.
Per kind ontvangt de Stichting BJZ 34000,- per kind voor een UHP en 7700 euro voor een OTS per kind. In totaal gaat er zo’n vier miljard rond in deze sector. Zoals ik al zei, de opzet is verkeerd.
Ze worden beloond om een kind te roven van de ouders, in plaats van hulp te bieden aan huis. Nederland is ziek, en in de politiek wil men deze werkwijze van Jeugdzorg niet zien. BJZ en de Raad moeten onmiddellijk opgeheven worden. Daar waar nodig echte specialisten die geregistreerd wetenschappers aan het werk zetten. Hen een bonus geven als ze een kind thuis kunnen laten wonen en daar hulp kunnen bieden. Die dan met succes zal worden afgerond.
Anoniem