Door
kinderen met autisme niet serieus te nemen en geen rekening te houden met hun
andere manier van omgaan met prikkels en informatie zorgen wij zelf voor een
toename van gedragsproblemen bij deze kinderen. Dat is kindermishandeling door
de omgeving en door de overheid. Door niet naast deze kinderen te gaan staan en
samen te puzzelen hoe het wel gaat lukken rekening houdend met de beperkingen
zoeken kinderen eigen vaak disfunctionele manieren om zich staande te houden.
Dan
hoef je niet gek op te kijken als kinderen geen controle hebben over zichzelf, woede-uitbarstingen
krijgen, zich opsluiten in zichzelf en hun rigiditeit toeneemt omdat ze zich
moeten beschermen tegen voor hen onmogelijke opgaven en aanspraken. Als je
voortdurend overprikkelt en overvraagd wordt op school krijg je schooluitval.
Als je thuis niet voldoende hulp krijgt bij je behoefte aan rust en geduld,
emotieneutraliteit, ongeorganiseerdheid en je gebrek aan overzicht krijg je
problemen met je opvoeders. Daar kan een Sociaal Wijkteam met onbegrip op
blijven reageren, het ligt aan de ouders, stuur ze maar naar voetbal, proces
verbaal van de leerplicht ambtenaar, maar dat helpt niemand. Ja, van de wal in
de sloot.
Bureau HALT
Als
je die autibril eenmaal op hebt kun je dat niet meer niet zien. In mijn omgeving,
een tiener met autisme die een voortdurend pestende klasgenoot te grazen nam
wordt naar bureau HALT gestuurd. Een kind met autisme dat naast een diagnose
geen uitleg krijgt, en zijn ouders ook niet, vervalt tot een jarenlange strijd
met ouders waar de politie en jeugdzorg aan te pas komen. In het Eigen Kracht
Gesprek blijkt zonneklaar dat men liever blijft denken in sociale kaders dan
het autisme van dit kind eindelijk serieus te nemen.
Ook
het kind zelf blijft hinken op twee gedachten, want het wil graag sociaal
geaccepteerd worden en geeft daarom sociaal wenselijke antwoorden en
toezeggingen die vervolgens niet haalbaar blijken te zijn, waarna er weer een
faalervaring is ontstaan en er steeds grotere moeilijkheden zijn in de omgang
en de schoolgang.
Wij
zorgen zelf voor slecht gedrag bij deze kinderen, en hun ouders, door hun
andere conditie niet serieus te nemen en te luisteren naar de medische en
andere kennis die er inmiddels wel is.
Anoniem
Wetenschappelijk over autisme:
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.youtube.com/watch?v=Gd4MqZ5Otzk
Mijdt Jeugdzorg en AM(H)K !!!
Ga naar een medisch specialist (via huisarts).
Bovenstaand verhaal had mijn verhaal kunnen zijn. Ouders wringen zich in allerlei bochten en zijn continu aan het uitleggen hoe hun kind "werkt" Waardoor ze aan begeleiden nauwelijks nog toe komen.
BeantwoordenVerwijderenEn waar lopen die zelfde ouders tegenaan onbegrip, ongeloof en de standaard hij /zij moet het maar leren!!
Van ouders word niets maar dan ook niets aangenomen. je moet maar net het geluk hebben dat je een paar hulpverleners treft...........die achter de ouders gaan staan en de visie van de ouders bevestigen.
Gelukkig heb ik die gevonden na een lange zoektocht van ONBENUL en ONWETENDHEID en BETWETTERS, voor mijn zoon was het te laat(voor school/opleiding), hij is inmiddels thuiszitter.
Maar wat een zegen is dat gebleken voor mijn zoon dat thuis zitten, hij is helemaal tot rust gekomen, hij hoeft niet meer op zijn tenen te lopen om aan de verwachtingen van de buitenwereld te voldoen. Hij kan gewoon zijn hier thuis waar we hem kennen, herkennen en accepteren zoals hij is.
En op basis daarvan komen we steeds iets verder met elkaar en is hij nu zover dat hij het weer aandurft naar school te gaan in september, VAVO tot die tijd houd hij zichzelf bezig met IVIO onderwijs. Heeft zijn rijbewijs gehaald(op zijn 17e, loopt twee dagen stage in een kringloopwinkel.
Ja die kinderen van ons komen er wel, maar geef ze de ruimte en rust en steun die ze nodig hebben.