Wel even
opletten:
Het gaat eigenlijk NIET om waarheidsvinding, maar het gebruik van insinuaties
door jeugdzorg en kinderbescherming in het indicatiebesluit (of Plan van
Aanpak) die het diagnostieke en pedagogische belang voor het kind (vanuit de
belevenis en ontwikkeling van het kind gedacht), ook voor diens toekomst,
miskent, omdat jeugdzorg niet met diagnostiek en beëdigd onderzoek aankomt maar
met 'feiten' die meer weg hebben van geuite beweringen overnemen, zonder een deskundige
te hebben geraadpleegd voor een valide hulptraject.
Dat kan zonder degelijke uitleg hoe het kind zal ontwikkelen onder de gevraagde maatregel nooit voldoende zijn om een bedreiging van de ontwikkeling thuis als zwaarwegender aan te tonen. Het kind voelt zich in z'n vertrouwde omgeving het veiligst en verwerkt daar het makkelijkst en snelst. Therapie op een diagnostisch rapport werkt snel en veel effectiever dan een jeugdzorgtraject.
Een verwachting of vermoeden is nooit steekhoudender naar het belang van het kind gemeten dan diagnostisch feitenonderzoek, lichamelijk en psychologisch en in verband gesteld met de nabije en verdere toekomst van de opgroeiende.
Spreek niet enkel over het "kind", maar laat zien dat het leeft: "opgroeiende", "ontvankelijke", de jongere die zijn eigenwaarde zoekt en zeker niet zal vinden in een ontheemde situatie, zonder de gewenste hulpverlening die uit een degelijke diagnose dient voort te komen. Heb daarom als aanbeveling de naam van een orthopedagoog-generalist die wil en kan testen achter de hand. Laat merken dat u boeken gelezen hebt over pedagogie en ontwikkelingspsychologie. U kunt dan beter uitleggen hoe een contraproductieve dwangmaatregel zal werken in het kind dan jeugdzorg dat zal doen Zie op de blog:
"Waarheidsvinding"
en wat te negeren:
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/11/waarheidsvinding-is-een-drogreden.html
Ga niet - ik herhaal: NIET - in op de suggestie (vanuit rechter of jeugdzorg) dat u zich moet verdedigen, zeker als u 'uitgenodigd' of verleid wordt iets te zeggen tegen de bewering dat waarheidsvinding niet zou kunnen...
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/11/waarheidsvinding-is-een-drogreden.html
Ga niet - ik herhaal: NIET - in op de suggestie (vanuit rechter of jeugdzorg) dat u zich moet verdedigen, zeker als u 'uitgenodigd' of verleid wordt iets te zeggen tegen de bewering dat waarheidsvinding niet zou kunnen...
Dat kan zonder degelijke uitleg hoe het kind zal ontwikkelen onder de gevraagde maatregel nooit voldoende zijn om een bedreiging van de ontwikkeling thuis als zwaarwegender aan te tonen. Het kind voelt zich in z'n vertrouwde omgeving het veiligst en verwerkt daar het makkelijkst en snelst. Therapie op een diagnostisch rapport werkt snel en veel effectiever dan een jeugdzorgtraject.
Een verwachting of vermoeden is nooit steekhoudender naar het belang van het kind gemeten dan diagnostisch feitenonderzoek, lichamelijk en psychologisch en in verband gesteld met de nabije en verdere toekomst van de opgroeiende.
Spreek niet enkel over het "kind", maar laat zien dat het leeft: "opgroeiende", "ontvankelijke", de jongere die zijn eigenwaarde zoekt en zeker niet zal vinden in een ontheemde situatie, zonder de gewenste hulpverlening die uit een degelijke diagnose dient voort te komen. Heb daarom als aanbeveling de naam van een orthopedagoog-generalist die wil en kan testen achter de hand. Laat merken dat u boeken gelezen hebt over pedagogie en ontwikkelingspsychologie. U kunt dan beter uitleggen hoe een contraproductieve dwangmaatregel zal werken in het kind dan jeugdzorg dat zal doen Zie op de blog:
Jeugdzorg verschuilt zich achter 'veiligstellen' van het kind, vanuit hoe een volwassene
van buitenaf er naar kijkt, zonder naar de datum te kijken van de maatregel.
Een hulptraject gewezen door een deskundige is meer waard voor een opgroeiende
dan een traject waarin jeugdzorg adviseert.
Leuk voor die
rechter van u:
Bij de vraag naar diagnostiek en het ‘doorverwijs- en terugplaats-beleid’ van
BJZ, herkent RAADSHEER mr. P. A. J. Th. van Teeffelen van het Hof te ’s
Hertogenbosch (juristenblad FJR, 10, 2010/92, p. 248) knelpunten. Hij somt drie
knelpunten op in de inzet van Bureau
Jeugdzorg, die door de opbouw der stukken voor een rechtsgeleerde al een waar
zoekplaatje oplevert, laat staan voor ouders:
“We vroegen ons af of er ook geen lessen uit het verleden te trekken vallen. …
Het wordt lastig, indien adequate beantwoording [van BJZ op diens verantwoordingsplicht] uitblijft en het wordt dubbel lastig, indien het hof niet kan instemmen met de lijn, die het bureau in het verleden heeft uitgezet, omdat het hof die bij een afweging van alle belangen niet voldoende redelijk vindt. In de praktijk is het dan voor het hof niet eenvoudig om het beleid van Bureau Jeugdzorg een beetje bij (c.q. om) te buigen, laat staan dat dit voor cliënten in een rechtstreeks contact met Bureau Jeugdzorg een gemakkelijk haalbare zaak is. …
Het wordt lastig, indien adequate beantwoording [van BJZ op diens verantwoordingsplicht] uitblijft en het wordt dubbel lastig, indien het hof niet kan instemmen met de lijn, die het bureau in het verleden heeft uitgezet, omdat het hof die bij een afweging van alle belangen niet voldoende redelijk vindt. In de praktijk is het dan voor het hof niet eenvoudig om het beleid van Bureau Jeugdzorg een beetje bij (c.q. om) te buigen, laat staan dat dit voor cliënten in een rechtstreeks contact met Bureau Jeugdzorg een gemakkelijk haalbare zaak is. …
Om te beginnen met het eerste knelpunt, kinderen worden met een machtiging uit
huis geplaatst en vervolgens gebeurt er bij de ouders lange tijd niets. Ouders
stellen de vraag wat zij moeten doen om de kinderen weer terug thuis te krijgen
en krijgen daarop geen antwoord of worden min of meer met een kluitje in het
riet gestuurd.
Als ouders via derden zelf hulpverlening organiseren [als daaraan al wordt
meegewerkt], duurt het erg lang voordat Bureau Jeugdzorg een beslissing tot
terugplaatsing overweegt, laat staan voordat die genomen is. Zeker als het kind
'goed zit' [naar de kreet van jeugdzorg], is er weinig animo tot
terugplaatsing.
Uiteraard krijgen we als hof regelmatig die situatie ter beoordeling en een fatsoenlijk antwoord op de vraag naar de inspanningen die worden gedaan om het kind terug te plaatsen bij de ouders krijgen we lang niet altijd. Toch is het met name bij jonge kinderen de bedoeling van de wetgever dat terugkeer naar huis binnen het kader van de ondertoezichtstelling echt serieus genomen wordt. In deze situatie (dus niet voor, maar na de uithuisplaatsing) merken we weinig van het effect van de landelijk ingevoerde Delta-methode.” {Ouders zien hun inbreng niet terug in Plan van Aanpak of Indicatiebesluit.}
En hij vervolgt:
Uiteraard krijgen we als hof regelmatig die situatie ter beoordeling en een fatsoenlijk antwoord op de vraag naar de inspanningen die worden gedaan om het kind terug te plaatsen bij de ouders krijgen we lang niet altijd. Toch is het met name bij jonge kinderen de bedoeling van de wetgever dat terugkeer naar huis binnen het kader van de ondertoezichtstelling echt serieus genomen wordt. In deze situatie (dus niet voor, maar na de uithuisplaatsing) merken we weinig van het effect van de landelijk ingevoerde Delta-methode.” {Ouders zien hun inbreng niet terug in Plan van Aanpak of Indicatiebesluit.}
En hij vervolgt:
"Onwillekeurig rijst dan de vraag nogal eens: ‘Is het bureau er voor de
cliënten of zijn de cliënten er voor het bureau?'"
'Waarheidsvinding' dus in dit licht stellen! Denk vanuit de belevenis van het
kind, en haal vroegtijdig een deskundige erbij. Dat kan niet meer als er uit huis
geplaatst wordt, of jeugdzorg tegenwerkt.
TS (Teamlid JDH)
Bedenk dat het in de huidige situatie zinloos is om argumenten aan te dragen bij rechters die vooringenomen en partijdig zijn (ouders hebben reden om te liegen en jeugdzorg niet (HAHAHAHAHA!))
BeantwoordenVerwijderenHet is ook zinloos kosten te maken voor een beroep op incompetente rechters die in een ongeschikt systeem zitten.
De enige vraag is in feite of je bereid bent je jarenlang te laten beledigen en treiteren door maatschappelijk werkers die stelselmatig grensoverschrijdend gedrag vertonen of niet.
Zo niet, maak geen kosten, blijf weg op zitting, schrijf hooguit een brief, en denk aan iets leuks.
Waarom zou je je zonder grond laten beledigen door volslagen imbecielen?
Die rechter is bang (dat je aan het einde van de wereld er vanaf valt )
BeantwoordenVerwijderenAngst is illusoir.
Wij weten dat je niet aan het einde van de wereld eraf valt, omdat wij weten dat er geen einde van de wereld IS. En dat hebben wij ontdekt, OMDAT wij MET de angst de rand van de wereld zijn gaan opzoeken,…… en er achter kwamen dat er geen rand en einde van de wereld bestaat.
Die rechter denkt dat er een einde van de wereld bestaat. Maar dat is illusoir.
En de pest is dat hij niet DURFT (angst is illusoir ) mee op pad te gaan om te bezien of er een einde van de wereld bestaat, waar je dan vanaf valt.
Dus ben je gedoemd een Don Quichotte te zijn, die vecht tegen de windmolens (lees angsten) van de mensen (rechter, enz ) om je heen.
WIJ vaders weten veelal al lang dat er geen randje van de wereld bestaat en wij hebben angstigen om ons heen die nog wel bang zijn dat ze aan het einde van de wereld over de rand vallen. En daarom komen ze niet in beweging met je/ons.
Hoe kun je die angst wegnemen, angst die illusoir is, to begin with?
Eigenlijk kan alleen die rechter dat bij zichzelf.
Maar angst kan ook weggenomen worden door koste wat kost, de bange mensen te bestoken met kennis, wat leiden moet naar verhoging van de mate van begrip, acceptatie, vergeving en dan loslaten.
Nu is die rechter bang om mee op weg te gaan naar (het droppen van angst) het vergroten van begrip. acceptatie, vergeving en loslaten.
Laten we starten met bij voortduring zorg te dragen voor vergroting van het begrip. Dat is een start.
En dan starten we met het verhogen van de mate van begrip IN ons ZELF. Wij zijn de motor, wij hebben meer begrip dan….
En zet die motor dan niet uit..