Ouders en OTS/UHP kinderen:
gezinsvoogd
Deze tekst
is geheel op eigen verantwoordelijkheid geschreven en berust niet op
wetenschappelijk onderzoek of publicaties, doch enkel op eigen ervaring en
indrukken. Een “Cri de Coeur”
Schriftelijke aanwijzing: “SA”
Ouders van
wie de kinderen onder toezicht zijn gesteld of uit huis geplaatst zijn krijgen
te maken met een gezinsvoogd. Een gezinsvoogd kan een schriftelijke aanwijzing
(SA) geven.
Artikel 1:
258 BW: de met het gezag belaste ouder (s) en de minderjarige dienen deze
aanwijzing op te volgen, op straffe van sancties. De gezag ouder(s) of de
minderjarige 12+ kunnen de kinderrechter verzoeken de schriftelijke
aanwijzing vervallen te verklaren. (korte termijn van 14 dagen)
Toonzetting en teneur
Het gaat mij
– nu even niet - om de juridische merites van de wetsbepaling. Het gaat
om de toonzetting en teneur van de gemiddelde SA.
De taken van
Jeugdzorg op grond van de Wet op de Jeugdzorg zijn verheffend. Hulp voor
en begeleiding van ouders en het gezin. Bevordering/herstel van de
band/contact tussen ouders en kinderen. Respect voor het familieleven
enzovoort. Naleving internationale verdragen.
Werken (als het even
kan) naar terugplaatsing. Zomaar een greep uit al dan niet wettelijke
uitgangspunten die te vaak niet worden nageleefd door Jeugdzorg, erger:
waar men blijkbaar geen weet van heeft.
Terug naar de SA
De SA’s die
ik onder ogen krijg kenmerken zich veelal door: intimiderende toonzetting:
onnodige diskwalificatie van ouders: kleinerende opdrachten en zelfs
vernederende/grievende uitingen.
Binnenkort
zal ik, ter illustratie, een aantal (geanonimiseerde) SA’s op mijn blog plaatsen.
Ouder(s)
worden te vaak gediskwalificeerd tot , opvoedingsonmachtige, domme
en slechte ouders. Ouders die niet “deugen”. De betrokken kinderen
krijgen -direct of indirect - te maken met deze aanwijzingen, hoe dan ook. De
kinderen weten dat de eigen ouder(s) het niet goed doen , worden gecorrigeerd,
worden berispt, en nog erger. Het kind ervaart dat de positie van de
eigen ouder (papa en mama) smelt, verdwijnt. Het kind gaat zich schamen en
raakt in de psychische problemen. Hoe kan het ook anders. Dat is
dan weer de schuld van de ouders en als een Pavlov Reactie wordt de omgang
verder beperkt.
Voor de
kinderen moet dit verwarrend, zelfs onthutsend en ook verdrietig
zijn. Immers de ouders verdienen over het algemeen respect, ook in een situatie
van een kinderbeschermingsmaatregel. Het blijven immers de ouders.
Lees
verder…
Het werd al vaker aangegeven, jeugdzorg is geen hulp maar regelrechte terreur.
BeantwoordenVerwijderenLogisch. Er wordt vanuit wrok en wraak verregaand gepolariseerd. Daar ligt angst (die er is bij de gratie van de afwezigheid van werkelijk diepgaand begrip) aan ten grondslag, waaraan de individuele jeugdzorgwerker, die binnen de casus op een riante positie zit waardoor er geen noodzaak bestaat om aan die angst wat te doen, niets doet. Die jeugdzorgwerker wordt door collega's, ook allemaal in een riante positie dus niet genegen gedrag en visie te wijzigen, uiteraard ondersteunt. Perverse prikkels. Het gaat om het collectief handhaven van de individuele posities van de jeugdzorgwerker en de continuïteit van jeugdzorg, niet om hulp aan een gezin. Dat gezin is de brandstof waardoor de schoorsteen bij de jeugdzorgwerker thuis rookt.
BeantwoordenVerwijderenJa, dit beroepsniveau is van dermate laag niveau, kennelijk, zo bewijzen ze, dat ondanks hun college met de profs N.W. Slot en Carlo Schuengel in Amsterdam (VU) nog niet duidelijk is dat dwang in jeugdzorg contraproductief is:
BeantwoordenVerwijderenhttp://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/dwang-in-de-jeugdzorg.html
Het is hen zo uitgelegd.
De Jeugdzorgwerker kan zorgen dat er geen dwang nodig is als met een hart heeft voor dat OTS-kind (met ouders vlgs BW1:257) en echt deskundig wenst te werken, want
er bestaat pedagogie, er bestaat ontwikkelingspsychologie;
deze jeugdzorgwerkers hoeven niet met hun onderbuikjesgevoel te speculeren.
De rechter gelooft, de rechter ziet niets aan diagnostiek of het gebrek daaraan.
De rechter heeft geen idee wat een maatregel doet met een kind en zijn sfeer.
Dwang-zorg is contraproductief: wetenschappelijk bewezen.
Ook heeft de Kinderombudsman onlangs bewezen dat jeugdzorg veel fouten maakt, die het kind centraal treffen en vaak onterecht ontheemden.
Helaas ontbreekt het de meeste jeugdrechters aan basaal vermogen om de feiten boven water te krijgen ..
BeantwoordenVerwijderen