Geachte mevrouw Tielen,
Hierbij wil ik u verder informeren over de meldingen van omstanders bij
het AMK en waarom het zo belangrijk is dat Jeugdzorg geen gesloten
klachtencircuit blijft!
Vanaf 2000/2001 zijn omstanders die zorgen meldden niet gehoord door het AMK, omdat van professionals werd verwacht dat zij kinder-mis-handelingen op zouden kunnen lossen en omstanders geen macht hebben in deze.
In uw beslist waardevolle onderzoek naar de advies- en consult- functie van het AMK geeft u aan dat professionals niet altijd instaat waren om preventieve zorg en hulp te realiseren. Ik neem even als voorbeeld het AMK Amsterdam:
U schrijft:
Een derde van de adviesvragers geeft aan dat hun zorgen niet zijn verminderd, veelal omdat het kind uit het zicht van de adviesvrager is geraakt of de thuissituatie niet is verbeterd of dat men niet genoeg vertrouwen heeft in Bureau Jeugdzorg.
En wat te doen in acute situaties?
Betreffende het AMK Utrecht merkt u op:
Een aanzienlijk deel van de advies ragers houdt zorgen, door complexe problematiek of omdat de adviesvrager geen zicht meer heeft op het kind.
Zo heeft u elk AMK onderzocht en men kan op internet opzoeken hetgeen u opmerkt over professionals die kinder-mis-handeling op moeten lossen.
Wat u opmerkt over de zorgen van professionals geldt ook voor de omstanders die zorgen meldden, maar bij geen enkele professional met hun zorgen terecht konden.
Ik geef hier twee voorbeelden, maar ik heb er nog meer:
Een oma vertelde mij dat haar zoon vijf maal zijn zorgen bij het AMK heeft gemeld dat zijn kleine dochtertje verkracht werd door de stiefvader. Uiteindelijk heeft een onbekend gebleven persoon het kind bij het AMK aangemeld.
Het kind werd in een pleeggezin geplaatst en de dader bleef in het gezin. Deze oma maakte zich ook zorgen om het kind van deze man, want zei ze: "Als hij niet met zijn handen van het kind van een ander af kan blijven, kan hij dat ook niet van zijn eigen dochter."
Vanaf 2000/2001 zijn omstanders die zorgen meldden niet gehoord door het AMK, omdat van professionals werd verwacht dat zij kinder-mis-handelingen op zouden kunnen lossen en omstanders geen macht hebben in deze.
In uw beslist waardevolle onderzoek naar de advies- en consult- functie van het AMK geeft u aan dat professionals niet altijd instaat waren om preventieve zorg en hulp te realiseren. Ik neem even als voorbeeld het AMK Amsterdam:
U schrijft:
Een derde van de adviesvragers geeft aan dat hun zorgen niet zijn verminderd, veelal omdat het kind uit het zicht van de adviesvrager is geraakt of de thuissituatie niet is verbeterd of dat men niet genoeg vertrouwen heeft in Bureau Jeugdzorg.
En wat te doen in acute situaties?
Betreffende het AMK Utrecht merkt u op:
Een aanzienlijk deel van de advies ragers houdt zorgen, door complexe problematiek of omdat de adviesvrager geen zicht meer heeft op het kind.
Zo heeft u elk AMK onderzocht en men kan op internet opzoeken hetgeen u opmerkt over professionals die kinder-mis-handeling op moeten lossen.
Wat u opmerkt over de zorgen van professionals geldt ook voor de omstanders die zorgen meldden, maar bij geen enkele professional met hun zorgen terecht konden.
Ik geef hier twee voorbeelden, maar ik heb er nog meer:
Een oma vertelde mij dat haar zoon vijf maal zijn zorgen bij het AMK heeft gemeld dat zijn kleine dochtertje verkracht werd door de stiefvader. Uiteindelijk heeft een onbekend gebleven persoon het kind bij het AMK aangemeld.
Het kind werd in een pleeggezin geplaatst en de dader bleef in het gezin. Deze oma maakte zich ook zorgen om het kind van deze man, want zei ze: "Als hij niet met zijn handen van het kind van een ander af kan blijven, kan hij dat ook niet van zijn eigen dochter."
Wat een leed voor deze vader, de grootmoeder, het broertje dat in het
gezin bleef wonen en het kind zelf dat in een pleeggezin terecht kwam,
verkracht werd en haar hele familie ook nog eens kwijt was.
Dit is toch een verschrikkelijk leed!?
Of de grootmoeder die mij vertelde dat haar kleinzoon door zijn stiefvader ernstig werd mishandeld. Dit kind vertelde het tegen zijn voogd die een gesprek aanging met de stiefvader. Hierop werd het kind nog ernstiger mishandeld. Ook werd er gedreigd dat als hij het nogmaals tegen zijn voogd zou zeggen, hij nog ernstiger mishandeld zou worden. Ook deze grootmoeder meldde dit leed bij het AMK, maar werd niet gehoord.
Naar omstanders is meteen niet meer geluisterd, nadat het Bureau Vertrouwensartsen verdwenen was.
Hoe wordt deze kwestie nu opgelost als de zorg- en hulp bij de Gemeenten wordt neergelegd? Krijgen omstanders weer recht om hun zorgen bij een deskundige professional te melden, zodat tijdig, indien nodig, preventieve zorg zo snel mogelijk verwezenlijkt kan worden? In het Project HELP was dit ook de bedoeling!
Hoogachtend,
Of de grootmoeder die mij vertelde dat haar kleinzoon door zijn stiefvader ernstig werd mishandeld. Dit kind vertelde het tegen zijn voogd die een gesprek aanging met de stiefvader. Hierop werd het kind nog ernstiger mishandeld. Ook werd er gedreigd dat als hij het nogmaals tegen zijn voogd zou zeggen, hij nog ernstiger mishandeld zou worden. Ook deze grootmoeder meldde dit leed bij het AMK, maar werd niet gehoord.
Naar omstanders is meteen niet meer geluisterd, nadat het Bureau Vertrouwensartsen verdwenen was.
Hoe wordt deze kwestie nu opgelost als de zorg- en hulp bij de Gemeenten wordt neergelegd? Krijgen omstanders weer recht om hun zorgen bij een deskundige professional te melden, zodat tijdig, indien nodig, preventieve zorg zo snel mogelijk verwezenlijkt kan worden? In het Project HELP was dit ook de bedoeling!
Hoogachtend,
G.J. McMurter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten