Verschil tussen medicaliseren en ontmedicaliseren

"Medicaliseren" = na indicatie (jeugdzorg) of vakbekwaam diagnosticeren (j-GGZ) zelf (dus in eigen beheer) een therapie of behandeling inzetten. Jeugdzorg heeft geschreeuwd dat j-GGZ dat doet en onnodige behandelingen geeft zonder deze beëdigde deskundigen voor het tuchtrecht te slepen.  

Daarentegen geven vele gezinsvoogden (op suggestieve gronden) (pleeg)kinderen pleegzorg en dan Ritalin om het weggeplaatste kind rustig te houden voor de pleegouders. Ook is het wegplaatsen naar een voor het kind vreemde omgeving een dure vorm van medicaliseren (in eigen beheer). Ook dat is medicaliseren.... (Maar daar wordt geen ruchtbaarheid aan gegeven!)

 

Ontmedicaliseren

"Ontmedicaliseren" = het niet in eigen beheer behandelen na een indicatie (Jeugdzorg) of diagnose (GGZ); dus de diagnost verwijst nu door naar een therapeut voor effectieve behandeling (op basis van de WGBO en de medische beroepsethiek), en BJZ zou behoren door te verwijzen naar een diagnost om een echte basis te leggen voor een behandeltraject in plaats van het op suggesties wegnemen uit de vertrouwde omgeving van gezin van het kind.

Waar medici vallen en werken onder de beroepsethiek en beëdigd zijn,
werken de jeugdzorgwerkers zowel als ingang en met kinderbeschermend oog, als met dwang en gezinsvoogdij.

Duurder 

Uit cijfers bleek dat dit veel duurder is dan GGZ-zorg, en schadelijke effecten heeft op een weggeplaatst kind. BJZ/gezinsvoogdij gebruikt smoesjes om de rechter te overtuigen, en dat kan, want BJZ heet voor de goedgelovige rechter 'geen partij te zijn' waar BJZ uiteraard wel partij is van werkgelegenheidsbevordering. (Cijfers zijn op deze blog genoemd.)

Het kind binnen de invloedssfeer te houden (in eigen beheer) van BJZ, d.m.v. gezinsvoogdij en dus met OTS en/of UHP of Oh/Oz, is juist dit een vorm van medicalisering; doch dit wordt in de p.r. vanuit JN (BJZ's) verzwegen.

Het niveau van jeugdzorgwerk (BJZ) is niet hoog genoeg om integraal te zien. Eveneens 'vergeet' jeugdzorg dat dwang contraproductief werkt in de 'behandeling'.

Gevaarlijk 

Pleegzorg kent gevaarlijk negatieve aspecten voor het ontheemde kind. Uithuisplaatsen is geen therapie en wordt niet als veilig ervaren door een kind of jongere.

Waar pleegadept Weterings, Leiden, vragen heeft gecreëerd voor de rechter, vergat ze bewust om de vragen over de gevolgen van pleegplaatsen te noemen; de negatieve aspecten van pleegplaatsen.

Valse smoesjes 

Wat gebeurt er met een opgegroeide die ontdekt dat de 'smoesjes' (=de gronden of argumenten om tot OTS/UHP te komen) van BJZ om tot UHP te verzoeken (en te verlengen) ongegrond en onheus waren? Wat doet pleegplaatsen met het hormoonhuishouden in een kind? Wat voor zelfbeeld ontwikkelt een kind dat zo een signaal ontvangt dat hij en zijn ouders kennelijk niet 'goed' waren? Wat doet dit met het identiteitsgevoel?  

Wat doet die ontdekking over valse 'smoesjes' waardoor hij niet bij zijn eigen ouders mocht blijven met de identiteitsgevoelens? Welke schadelijke weg gaat de jongvolwassene dan nog in? Wat doet dit ontheemden met de adolescent die zijn genetische afkomst nauwelijks of niet meer kent? (Deze vragen zijn bekend in de adoptiezorg-wereld.)

Waar uit Weterings 'onderzoek' bleek dat een kind wel vijf jaar moet wennen aan een pleegplaatsing, is dat een kwart van diens jeugd, en dus gevaarlijk lang!

Welke gevolgen dat heeft, zijn in de onafhankelijke wetenschap bekend, maar worden niet genoemd in direct verband met pleegplaatsen door jeugdzorg, en de wetenschappers die dat wel noemen worden weggewoven door dit niveau van jeugdzorg.

Pleegplaatsen wordt als mooipraat wel "perspectiefbiedend" genoemd ("een perspectiefbiedend pleeggezin"), wat wel zo geldt voor het inkomen van BJZ, doch zeker niet voor de gevolgen in de ontwikkeling en het wereldbeeld van de opgroeiende! Pleegplaatsen is een schadende en dure vorm van 'medicaliseren'.

 

Teamlid JDH