Behoorlijk brutaal

Column van Erik Gerritsen 

http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/opinie/columns/100!.9025804.lynkx  

Het is behoorlijk brutaal, om te beweren dat het aantal uithuisplaatsingen met 50% of meer naar beneden kan, omdat jeugdzorg sinds kort PROFESSIONELER is gaan werken. Wat heeft jeugdzorg dan al die jaren hiervoor gedaan!? Een muntje opgooien?  

Wat een hoopvolle boodschap zo opeens vanuit jeugdzorgland, nadat BJZ de afgelopen jaren genadeloos op haar donder heeft gekregen van ontevreden ouders en advocaten die zich steeds meer beginnen uit te spreken tegen de zorgterreur. En wat een leuk bericht voor al die ouders die nog onder het 'oude systeem' van de jeugdzorg hebben mogen genieten. Ouders die nodeloos hun kinderen zijn kwijtgeraakt, omdat BJz toen nog niet geprofessionaliseerd was.  

Krijgen deze mensen nu met terugwerkende kracht, in het licht van de nieuwe inzichten hun kinderen terug? Of blijft in al die zaken zoals die van Arlette Heskes,  Jordy en de Culemborg-affaire de verkramping bestaan?  

Is fouten toegeven alleen mogelijk, tussen neus en lippen door bij een sprong voorwaarts , onder het motto 'zo amateuristisch  en autoritair als toen, doen we het niet meer'?  

Fijn, dat er niet nog meer onnodige jeugdzorgslachtoffers zullen komen, indien deze mooie droom doorgang zal vinden. Het lijkt me dan wel zaak, om naast meer respect (en Eigen Kracht) voor ouders, nog een klein dingetje in te voeren, genaamd 'materiële toetsing' (van hypothetische ontwikkelingsbedreiging), zodat die zaken die makkelijk controleerbaar zijn (een trap waar moeder zogenaamd vanaf geduwd is door vader) straks ook echt gecontroleerd zullen worden, zodat in rapportages niet langer de niet-bestaande trap (in de gelijkvloerse woning) kan blijven voortspoken en jeugdzorg kan doen alsof het 'moeders woord tegenover dat van vader' is.  

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/01/de-spook-ots.html 

Ook een 'positievere' jeugdzorg moet zich baseren op feiten en niet op de vermoedens en speculaties van de hulpverleners. Eigen Kracht is net zo goed een dwangsysteem, waar niemand mee opgezadeld wil worden, als er niet werkelijk iets aan de hand is. Jeugdzorg moet leren om feiten en de interpretatie van feiten, als twee aparte dingen te zien. Jeugdzorg wordt pas echt professioneel, als ze niet langer de feiten binnen haar eigen subjectieve beleving trekt en misvormt naar de reeds bestaande vermoedens of ze gewoon negeert, omdat ze het bestaande beeld niet lijken te bevestigen (tunnelvisie).  

Een hoop werk voor een organisatie die zo lang gewend was om haar gang te kunnen gaan, totdat internet roet in het eten gooide. Maar jeugdzorg is nu op de goede weg en wij blijven met z’n allen flink druk uitoefenen, bij wijze van aanmoediging. En als het straks allemaal gelukt is jeugdzorg, dan niet vergeten om ook de rotzooi op te ruimen die achter jullie ligt. De spanningsboog van het heden, wordt tenslotte gevormd door een duidelijke visie voor de toekomst en een volledige erkenning (en herstel) van wat er gebeurd is in het verleden. 

 

Sven Snijer