De 'keukentafel specialist' ....

ENSCHEDE - Hij is de man van de gesprekken aan de keukentafel. Tussen de bijstand en werk zit Mark Hagemans. 


Iedereen heeft talenten 


Hagemans heeft een reïntegratiebedrijf, dat gespecialiseerd is mensen in beweging te krijgen. Vanuit die achtergrond is hij door de gemeente ingehuurd om als diagnose-adviseur keukentafelgesprekken te voeren met mensen die een bijstandsuitkering ontvangen.  

Vaak zit hij maar een uurtje bij mensen aan de keukentafel. Maar in die 60 minuten krijgt Mark Hagemans alles te horen waar hij voor gekomen is.

Zijn er schulden, zijn ze ooit in contact geweest met justitie, hoe zien ze hun toekomst, hoe staat het met de sociale contacten maar vooral, hoe staat het met werken? „De insteek is werk, daarvoor kom ik ook.   

Dus vraag ik de mensen of ze wel eens hebben gewerkt, waarom ze zijn ontslagen en waarom het niet lukt om een nieuwe baan te vinden? Uiteindelijk vertellen ze alles.”  

„Ik probeer altijd achter de naam te komen van hun contactpersonen bij zorginstellingen. Je wilt een tweede persoon spreken die hen al langer kent. Bij hen probeer ik meer informatie te krijgen, zodat meerdere partijen mee kunnen kijken. Als er kinderen in een gezin zijn ben ik extra waakzaam. Komen ze te kort, is het veilig, moet je dingen doorgeven? Ik heb wel eens een lijst met gezinnen doorgegeven aan het stadsdeel. 

Hagemans heeft een reïntegratiebedrijf, dat gespecialiseerd is mensen in beweging te krijgen. Vanuit die achtergrond is hij door de gemeente ingehuurd om als diagnose-adviseur keukentafelgesprekken te voeren met mensen die een bijstandsuitkering ontvangen. Zijn werkgebied: Deppenbroek en een deel van Twekkelerveld. Zijn doelgroep: „De mensen die om wat voor reden dan ook niet in beeld zijn bij de gemeente.” Een groep die geselecteerd wordt uit de lijst met alle inwoners van een postcodegebied die een uitkering ontvangen.

Hagemans heeft ervaring met huisbezoeken: „Het was voor mij niet vreemd om bij de mensen thuis te komen. Het is ook veiliger om bij de mensen thuis af te spreken. In hun eigen omgeving vertellen ze toch gemakkelijker hun verhaal. Sommigen vinden het in eerste instantie niet leuk. Eenzame mensen zijn juist blij dat er iemand komt en luistert zonder regeltjes. Anderen hebben een aversie tegen de gemeente, die denken vaak dat ze allerlei verplichtingen krijgen.”

Als het ijs eenmaal gebroken is zijn de mensen voor wie Hagemans komt vaak verrassend openhartig. „Mijn insteek is altijd: ik ben niet van de gemeente, ik weet niets van uw uitkering, daar gaan we het nu niet over hebben. Eerst praat je over koetjes en kalfjes. Je moet niet gelijk, bam, d’r op vliegen. Zo’n gesprek waait meestal alle kanten uit. Je moet het echt filteren. Ik vraag hen of ze in een prettige woonomgeving wonen. Of ze bepaalde voorzieningen missen en een goed contact met de buren hebben. Dat wil het stadsdeel graag hebben. Als je vraagt naar hun toekomstperspectief komen daar de raarste dingen uit. De eerste reactie is vaak een beetje negatief. Vraag je echter door, dan komen er soms hele aardige dingen uit. Iemand geeft bijvoorbeeld aan computerprogrammeur te willen worden. Maar zegt er gelijk bij dat er toch niemand op hem zit te wachten. Als je dat realiseert, daar kun je wel wat mee. Stel, je bent heftruckchauffeur geweest. Zorg er dan als gemeente voor dat zo iemand zijn certificaat weer haalt. Een kleine investering die veel kan opleveren. Werkervaring is heel belangrijk, net als scholing.”

Financiële problemen komen eveneens aan de orde. Hoe komt dat nou, wil Hagemans weten, wat doe je eraan en krijg je daar hulp bij? „Vaak verwijs ik naar de Formulierenbrigade.” De gezondheid en het welzijn staan ook op zijn lijstje. „Vaak staan de medicijnen al klaar. Daar moet je doorheen leren prikken. Als je doorvraagt kunnen ze altijd nog wel iets doen. Iedereen heeft bepaalde talenten. De gemeente wil dat iedereen meedoet, desnoods als vrijwilliger.”

„Ik probeer altijd achter de naam te komen van hun contactpersonen bij zorginstellingen. Je wilt een tweede persoon spreken die hen al langer kent. Bij hen probeer ik meer informatie te krijgen, zodat meerdere partijen mee kunnen kijken. Als er kinderen in een gezin zijn ben ik extra waakzaam. Komen ze te kort, is het veilig, moet je dingen doorgeven? Ik heb wel eens een lijst met gezinnen doorgegeven aan het stadsdeel. Een keer heb ik echt wakker gelegen van een gezin. Door het contact met de gezinsvoogd ben ik wel gerustgesteld. De verhalen van de mensen raken me wel. Maar ik kan het wel goed achter me laten.” Om een goed keukentafelgesprek te kunnen voeren moet je volgens Hagemans wel over bepaalde eigenschappen bezitten: „Je moet de mensen serieus nemen, respect tonen en inlevingsvermogen hebben. Je moet je kunnen verplaatsen in hun situatie. Goed kunnen praten en goed kunnen luisteren. Ik vind het leuk werk. De mensen stellen zich voor je open. Het verbaast me dat ze echt alles vertellen. Misbruik? Ik heb niet vaak het idee dat daar sprake van is.” Deppenbroek heeft hij leren kennen als een rustige wijk. Een buurt waar de meeste mensen naar tevredenheid wonen. „Wat me wel is opgevallen dat hier families wonen die generaties achtereen in de bijstand zitten. En ik ook wel een beetje geschrokken van de schulden die sommige gezinnen hebben. Misschien komt dat ook wel door de crisis.  Het gevolg is wel dat mensen niet meer naar de huisarts gaan als hen iets mankeert. Ze zijn bang dat ze worden doorverwezen naar een specialist en dat ze een eigen risico moeten betalen. Schrijnend!”

Na het diagnosegesprek zet Hagemans zijn bevindingen op papier. Voordat het rapport er ligt moet er veel uitzoekwerk worden verricht. In het rapport moet alles komen te staan, zodat de gemeente een goed beeld krijgt van die persoon. Ik stuur de mensen altijd door. Ze gaan iets doen! In sommige gevallen krijgen ze een ontheffing, anderen gaan een groepstraining volgen om weer aan het werk te komen en dan zijn er nog mensen die ik doorverwijs naar Surplus, de lokale werkontwikkelingsorganisatie. Ik kom terug als iemand niet komt opdagen. Of als ik het nodig vind om iemand te overtuigen van het nut om weer aan het werk te gaan. Want ik volg ze wel. Je probeert de mensen toch te helpen. Je kunt ze ook laten zitten. Maar we willen ze uit de uitkering halen. Dat is lastig. Betaald werk is niet overal haalbaar. Maar het is goed dat iedereen wat doet. Je wordt er niet beter van als je alleen maar thuis zit.” 

Lees verder…


http://www.tubantia.nl/regio/enschede/werk-in-uitvoering/aflevering-8-hij-breekt-het-ijs-aan-de-keukentafel-1.3946048?ref=teasers_with_image_and_title

Jeugdzorg Dark horse: Mark wint het vertrouwen van mensen en "uiteindelijk vertellen ze alles". Dat heeft veel weg van de jeugdzorg verhoormethode. Mark is geen psychiater of psycholoog, maar bij 'vermoedens' levert hij een lijst met de gezinnen aan de gemeente. Bij 'vermoeden' van tandbederf stuurt Mark zijn cliënten waarschijnlijk ook naar de tandarts en bij menstruatieproblemen stuurt hij ze door naar de gynaecoloog.

Wat 'fijn' dat wij als burgers toch zoveel om elkaar geven dat we ons gaan bemoeien met zaken waar we eigenlijk niets mee te maken hebben en ook geen verstand van hebben. Als gezinnen met dank aan deze oplettende medeburger in de juridische molen van jeugdzorg in de vernieling worden gedraaid, kan Mark zichzelf geruststellen in de wetenschap dat hij het allemaal goed bedoeld heeft. Want Mark heeft meer talenten dan hij zelf kan vermoeden. Niet alleen is hij reïntegratie-deskundige, maar zonder het zelf te weten ook desintegratie-specialist voor gezinnen.