Laat het geen grap zijn

http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/opinie/columns/handdoek-in-de-ring.9012453.lynkx

Als het geen 1 april-grap betreft, gaat BJAA-bestuursvoorzitter Erik Gerritsen stoppen met zijn columns op Binnenlands Bestuur, vanwege zijn grote ergernis over de negatieve commentaren van sommige lezers, waarvan hij meent dat er vooral één persoon is die het persoonlijk op hem voorzien heeft. Hij verklaart deze persoon wel te kennen, ook al reageert deze persoon uitsluitend anoniem, maar hij vertelt er niet bij waar hij deze persoon van kent en waarom deze zo gedreven is om hem steeds van repliek te dienen op zijn schrijven.

Een aantal mensen geeft aan het heel jammer te vinden dat Gerritsen ermee ophoudt. Zij hebben zich altijd graag door hem laten inspireren. Maar dat is vooral op het theoretische vlak. Dat zijn bestuurders onder elkaar, die jeugdzorg niet kennen van een gesprekje met de gezinsvoogd, of een AMK-onderzoeker bij je thuis op de bank. 

Mensen die het betreuren dat deze columns gaan eindigen, verkeren in de luxe positie dat ze nooit in levende lijve met de macht van jeugdzorg geconfronteerd zijn geweest, om het zwaard van Damocles boven het hoofd van hun eigen kinderen te voelen (OTS/uithuisplaatsing). ‘Drang’ klinkt als een heel redelijke term, maar betekent in de praktijk gewoon vele slapeloze nachten en je moeten onderwerpen aan de hulpverleningsvernedering, ook als de mishandelingzorgen volstrekt denkbeeldig zijn. Zodat BJz dan achteraf kan verklaren dat de geboden ‘hulp’ resultaat heeft gehad en je verder mag leven met een jeugdzorgstempel.

Ook veel lezers op Binnenlands Bestuur gaan aan het vooroordeel mank, dat het alleen gezinnen aan de onderkant van de samenleving betreft, die in het web van jeugdzorg terechtkomen. 'Mij gebeurt dat niet' denkt de brave burger met wat meer scholing en betere omgangsvormen, maar het overkomt ook ouders die goed ontwikkeld zijn, en zelfs hen die in het onderwijs of de politiek werkzaam zijn. Jeugzorg behandelt hen niet anders dan de aso-gezinnen, de multi-probleemgezinnen die in de columns van Gerritsen altijd zo veelvuldig voorbij kwamen.

Jammer dat er nog steeds mensen zijn die berichtgeving hierover niet willen geloven, en zichzelf gerust stellen dat wanneer men zich naar BJz redelijk opstelt, er ook een redelijke behandeling te verwachten valt. Dit is om twee redenen niet waar. Ten eerste kunnen veel jeugdzorgwerkers zelf niet goed het verschil bepalen tussen ouders waar ‘iets aan mankeert’ en ouders die tijdelijk emotioneel reageren - door de jeugdigheid en gebrek aan levenservaring van die jeugdbeschermers zelf - en ten tweede zijn ze uitsluitend gefocust op signalen van gevaar, omdat de samenleving eist dat er geen familiedrama’s meer mogen voorkomen, terwijl een bepaalde marge aan volstrekte onvoorspelbaarheid op dit gebied, gewoon blijvend moet worden ingecalculeerd.

Daarnaast is er het ‘technische’ gegeven dat er voor jeugdbeschermende instanties geen verplichting tot waarheidsvinding bestaat zoals in het strafrecht, waardoor er eigenlijk niets anders verwacht mag worden dan grove fouten op zijn tijd, met onterechte beschuldigingen, onnodige uithuisplaatsingen en traumatisering van kinderen.

Maar wat het allemaal nog erger maakt, is de halsstarrigheid van BJz om die fouten vervolgens toe te geven en haar onjuiste beslissingen terug te draaien, omdat zij vreest haar autoriteit te verliezen (BJz verwart angst zaaien/chanteren, met gezag uitstralen) en daarnaast het schrikbeeld van de gigantische schadeclaims, als eenmaal de schuldbewuste kogel door de kerk zou gaan.

Want het blijft een feit, dat jeugdzorg geen goed onderzoek doet naar kinderen en net zoals in het geval van Yunus (lees de feiten op Jeugdzorg Dark horse - het echte dossier!) vaak maar aanneemt dat er van mishandeling sprake is, terwijl jaren later blijkt dat de ouders daarvan worden vrijgesproken. En heel belangrijk, dat BJz de ontlastende rapporten die de ouders vrijpleiten bewust voor de rechter heeft achtergehouden, twee jaar lang. Wie hecht er nog enig geloof aan zo'n organisatie? En wie wil er nog columns lezen van BJz-bestuurders die hier geen aandacht aan durven te schenken?

Sven Snijer