Politiek in rep en roer om Yunus

 

 

Wat veel ouders die onder het jeugdzorgregime leven de laatste dagen opvalt, is dat de politici die al jaren lang volhouden dat ze zich niet kunnen bezig houden met individuele gevallen, van misstanden waar hun aandacht op wordt gevestigd,  nu opeens over elkaar heen vallen om hun steun te betuigen aan de ‘dappere pleegouders’ van Yunus, die toch zoveel bewondering en respect verdienen.  

Vreemd, nu kan het dus wel? Terwijl jeugdzorg-ouders en advocaten al decennia lang een dichte deur vinden bij de Kamerleden, als zij van hen vragen zich uit te spreken over casussen waar het onrecht en het machtsmisbruik van BJz of de Raad vanaf druipen, weet men in het geval van Yunus, waarbij een buitenlandse mogendheid met de kritische vinger naar dit pedagogenlandje wijst, niet genoeg woorden te vinden om  kenbaar te maken dat deze pleegouders er niet alleen voor staan.

 

Zij hebben hun steun en hun zegen. Wat precies de gang van zaken is geweest in de ‘zorgvuldige handelswijze’ van jeugdzorg in deze casus, moet u de dames en heren politici maar niet vragen. “Jeugdzorg heeft gezegd”, is de onderbouwing van hun media-optreden. Oh, heeft jeugdzorg het gezegd? Nou, dat is dan een hele geruststelling! Is er ergens in het geheugen van de politici nog iets blijven hangen van de duizenden casussen van leugens en vuil spel van BJz, die ze in de loop der jaren zijn toegezonden? Zo te horen niet. 

 

Krokodillentranen

Wat een ellende toch voor die arme Yunus die nu moet onderduiken, waardoor hij niet naar school kan. Dat er 16.000 kinderen in Nederland met de één of ander beperking, geen onderwijs krijgen, maar gewoon thuis zitten, omdat er geen scholen bereid zijn hun passend onderwijs te geven, laten we maar even buiten beschouwing. Het grote aantal uithuisgeplaatste kinderen dat in instellingen onderwijs krijgt van belabberde kwaliteit, is even geen issue. Nu is het tijd om krokodillentranen te vergieten om Yunus.  

En vooral, om de hele discussie te versmallen tot de kwestie van het lesbisch zijn van de pleegouders, wat de aandacht mooi wegleidt van de handelswijze van Jeugdzorg in het algemeen. De zaak Yunus wordt niet gebruikt om lering uit te trekken over het volkomen willekeurige uithuisplaatsingsbeleid van Jeugdzorg, waarbij het merendeel der UHP’s volstrekt onnodig is (en wat een kunstmatig tekort aan pleeggezinnen creëert), nee, ze weten het wederom in de media uit te buiten door een pleidooi te houden voor meer allochtone pleeggezinnen.  

 

Het falen van Jeugdzorg

Het doet weer  denken aan het zoveelste dodelijke ongeval onder toezicht van Jeugdzorg, waarbij de vraag naar de reden voor het falen van Jeugdzorg, langzaam verschuift naar het ‘moeilijke en belangrijke werk’ van de ‘dappere gezinsvoogden’ die aan de ‘frontlinie’ van de maatschappij staan. En standaard eindigt de discussie dan natuurlijk met de vraag om meer geld. Want met meer geld probeert men in dit land altijd een inefficiënte werkwijze, in combinatie met een verrotte mentaliteit te veranderen. 

Even terugkomend op de individuele casus en de bereidwilligheid van politici om hun nek uit te steken. Ik heb de Staatssecretaris van Justitie een hele duidelijke, correcte en mooie brief gestuurd, over een schrijnende casus betreffende een zorgboerderij onder toezicht van de WSJ. Mijn oorspronkelijke email werd niet beantwoord, noch ontving ik daarvan een ontvangstbevestiging. Dezelfde brief heb ik drie weken later (26 februari 2013) aangetekend verstuurd en nu enkele weken later, wacht ik nog steeds op een ontvangstbevestiging. Mijn inschatting is dat de Staatssecretaris de maximale antwoordtermijn van zes weken zal benutten, voordat hij mij zal berichten en naar de inhoud daarvan kunnen we op basis van eerdere brandbrieven naar het Ministerie wel raden.

De woorden van Teeven

De woorden van Teeven tijdens de vergadering van de (thans opgeheven) werkgroep jeugdzorg van de Tweede Kamer galmen nog na in mijn hoofd. ‘Wij bestuurders hebben grote terughoudendheid bij het afdalen naar het niveau van de individuele casus”. Maar waarom dan niet wanneer het een pleeggezin betreft? Zijn die dan zoveel heiliger dan biologische ouders? Is de jeugdzorgouder dan per definitie een zwakzinnige, die pedagogisch onbekwaam en onwillig is, waar een gedistingeerd persoon als een minister of Staatssecretaris zich nooit zijn vingers aan mag branden? De Turkse premier denkt daar heel anders over… 

Wat ik de Kamerleden niet kan verwijten, is dat zij enige voorzichtigheid betrachten bij eventuele bemoeienis met een jeugdzorgcasus (meer voorzichtigheid dan bij de zaak Yunus), maar dat zij in het geheel niet willen weten van de werkelijke misstanden zijn en dat zij niet bereid zijn hun energie te geven aan zaken waarbij het goed ontwikkelde ouders betreft, die keiharde bewijzen hebben van het onrecht dat hen is aangedaan, dat is onvergefelijk. Is het voor de politiek echt zo moeilijk voorstelbaar dat er grove fouten worden gemaakt bij ondertoezichtstellingen en uithuisplaatsingen, als waarheidsvinding geen vereiste is bij informanten onderzoek en de zittingsvertegenwoordigers in de rechtbank niet onder ede staan?

 

De kinderrechter heeft geen eigen expertise

 

Ze weten toch dat de kinderrechter geen eigen expertise meer heeft en zich doorgaans als een mak lammetje laat leiden door de uitspraken van de gezinsvoogd, of de Raadsmedewerker die zich het merendeel van de beschuldigingen aan de ouders heeft laten voorkauwen door het AMK (waardoor er van een controlerende functie nauwelijks nog sprake is)? Waarom is het zo moeilijk om bij dit systeem twijfels te hebben omtrent de resultaten, alsof daar net als bij alle andere maatschappelijke gebieden niet hetzelfde  principe zou gelden van oorzaak en gevolg. Er gelden voor jeugdzorgzaken toch geen andere natuurwetten? Bij een gebrek aan controle van buitenaf, zal er bij een grote organisatie onvermijdelijk sprake zijn van machtsmisbruik. Helaas, de goede bedoelingen zullen niet volstaan en wie zich daarachter verschuilt is niet slechts een naïef mens, maar een lafaard die geen verantwoordelijkheid durft te nemen.  

 

Sven Snijer