Dinsdag 25 december 2012 – 1e kerstdag
Vanochtend kwam ik uit de slaapdienst een oud-collega tegen. We hadden elkaar ruim 2 jaar niet gezien. We wensten elkaar fijne kerstdagen en een goed 2013. Ik vroeg haar hoe het ging met haar man en dochtertje.
Trots
Haar dochtertje is inmiddels twee jaar oud. Trots haalde ze een fotoalbum uit haar tas. Een vrolijk meisje met heldere ogen. We bekeken de foto’s één voor één. Hierna ging het gesprek over een andere boeg. “Ze is hartstikke gezond en levendig, alleen zit ze onder de groeicurve en maakt het consultatiebureau zich ‘ernstige zorgen’. Ik zelf was vroeger ook geen grote eter, ze heeft nu eenmaal een tengere bouw”. Mijn oud-collega zuchtte diep. “Je wilt het beste voor je kind, dus zijn we op aanraden van het consultatiebureau naar het ziekenhuis gegaan.”
Behandeld als een crimineel
Ze trekt een vermoeid gezicht:“Wat een ellende, we hebben al zes specialisten gehad en ze spreken elkaar allemaal tegen! De één zegt dat ze sondevoeding nodig heeft, de ander zegt dat ze er wel over heen groeit en het laatste wat we hoorden was dat een andere ‘specialist’ haar opnieuw uitgebreid wil laten onderzoeken. We krijgen ook allemaal rekeningen van het ziekenhuis. Mijn man begint ontzettend kwaad te worden en ik heel onzeker”. We hebben nu besloten naar een ander ziekenhuis te gaan. Hierop zei men in het ziekenhuis: “Daar krijgt u hetzelfde te horen. Ik wordt er moedeloos van. Als we vertellen dat onze dochter vrolijk is en zich voor de rest goed ontwikkelt, luisteren ze niet.”
Signalen op rood
Terwijl ik haar verhaal aanhoorde voelde ik bij mijzelf alle signalen op rood gaan. Ik rook jeugdbeschermers in het verlengde van haar huidige ergernissen. Voorzichtig begon ik mijn oud-collega in te lichten over de meldcode, het AMK etc, en haar te vertellen over de informatie op onze blog. Ik gaf haar het advies dat te gaan lezen. Ze vertelde dat zeker te gaan doen. Ze voegde nog toe dat maanden geleden wat spettertjes bakvet op het voetje van haar dochtertje was gekomen. “Je ziet er niets meer van, maar het staat allemaal breed uitgemeten in het dossier. “Het staat er alsof ik express bakvet over mijn kind heb gegooid. Ik voel me net een verdachte”.
UHP zo geregeld
Mijn oud-collega is een liefdevolle moeder en een intelligente vrouw, met een man die ontwikkeld is en een goede baan heeft. Deze ouders willen het beste voor hun kind, maar zodra ze advies en hulp vragen worden ze in het verdachtenbankje geplaatst. Geen wonder dat je daar als normaal mens ontzettend boos over wordt. Dit gebeurd steeds vaker. Mensen vertrouwen de ‘hulpverlener’ niet meer, want de hulpverlener is de verklikker van jeugdzorg geworden. Door onzorgvuldig met zorgmeldingen om te gaan, bestaat een reële kans dat ouders het kostbaarste wat ze hebben, hun kinderen, kunnen verliezen. De overheid wordt al fanatieker in het opsporen van kindermishandeling en het vertrouwen tussen arts en patiënt komt hiermee steeds meer onder druk te staan. Onze overheid maakt mensen bang en werkt hiermee in de hand dat mensen zich een paar keer bedenken voordat ze naar een arts of hulpverlener gaan. Je bent potentieel een verdachte als ouder. Met de nieuwe Meldcode die in juli 2013 van kracht gaat maakt dit de situatie alleen nog maar erger.
Het AMK-rapport
Hoe AMK-rapporten in elkaar geflanst worden, kan menigeen die met deze instantie te maken heeft gehad, uit zijn hoofd opzeggen: Het negatieve uitvergroten, het positieve weglaten of marginaliseren, gedane beweringen van ouders verkeerd uitleggen, woorden verdraaien en weergeven zonder zinvolle context (om het de volgende ‘jeugdbeschermer’ alvast makkelijk te maken), insinueren, speculeren en overdrijven, ouders voor gek verklaren als ze tegenspreken, het oor lenen aan de meest negatieve van twee ex-en (in geval van scheiding), chanteren, reacties uitlokken en beledigen. Er zijn AMK-BJz ervaringsdeskundige ouders die personen aan de telefoon hebben gehad, die voor het eerst een AMK-rapport over zichzelf hadden ontvangen. Zij konden dan zonder deze mensen te kennen vragen: ‘Staat er soms in dat je psychische problemen hebt, of dat je de problematiek niet wilt erkennen, of dat…’. Waarna degene aan de andere kant van de lijn verbaasd vroeg, ‘maar hoe weet u dat???’ ‘Nee, geen helderziendheid. Die flauwekul staat in alle AMK-rapporten en is een vaste vocabulaire die ze gebruiken om u met de rug tegen de muur te zetten.’
Om de AMK medewerkers in deze financieel barre tijden een beetje te helpen, maak ik alvast een opzetje voor het AMK onderzoeksrapport, dat past bij het gezin van mijn oud-collega.
Ouders consulteren meerdere specialisten.
Ouders externaliseren hun problemen.
Ouders hebben geen inzicht in hun eigen problematiek.
Ouders weigeren advies op te volgen van de specialisten en willen uitwijken naar een ander ziekenhuis.
De veiligheid thuis is niet gegarandeerd, want eerder heeft het kind bakvet op haar voetje gekregen. Ouders blijven volhouden dat dit per ongeluk ging en relativeren het met de woorden: ”Je ziet er niets meer van’.
Mogelijke individuele psychische problematiek bij ouders.
Moeder lijkt via de problemen van haar kind aandacht te willen.
Geen zicht op het familienetwerk.
Moeder komt onzeker en gespannen over.
Vader heeft verscheidene malen ‘bozig’ gereageerd. Dit kan betekenen dat er problemen spelen in de relatie en dat dit zijn weerslag heeft op het gevoel van veiligheid van het kind.
Consultatiebureau-arts maakt zich ernstige zorgen over de ontwikkeling van het kind.
Kind is niet op het normale gewicht. Moeder relativeert dit met haar eigen eetproblematiek in het verleden.
Ouders zeggen zich verward te voelen door de adviezen van de professionals.
Het AMK vindt de situatie bedreigend voor het kind en verzoekt de Raad om een kinderbeschermingsmaatregel.
(of iets dergelijks)
Ranada van Kralingen
http://www.powned.tv/nieuws/buitenland/2012/12/database_kindermishandeling_gr.html
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/09/we-vertrouwen-geen-hulpverlener-meer.html
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2011/11/meldingsdwang-artsen.html
http://www.powned.tv/nieuws/buitenland/2012/12/database_kindermishandeling_gr.html
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/09/we-vertrouwen-geen-hulpverlener-meer.html
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2011/11/meldingsdwang-artsen.html
Zie hier gedeeltelijk mijn eigen verhaal voorbij komen.
BeantwoordenVerwijderenTsja...die één-tweetjes tussen hulpverlening en Jeugdzorg zie je wel meer. Of tenminste vaak, het lijkt het er toch erg veel op. Echt te bewijzen is het niet vanwege de geslotenheid van deze 'gemeenschap.'
BeantwoordenVerwijderenMaar, het ligt dik voor de hand dat de hulpverlener..of eigenlijk de hulpopdringer, de aangever is voor Jeugdzorg en als tegenprestatie zet Jeugdzorg de hulpverlening aan het werk.
Zo wassen beide handjes elkaar en de ouders en kinderen mogen als zeep fungeren.
Ik heb het van nabij mee gemaakt dat er sprake van was dat de Kinderbescherming en de hulpverlenende instantie 'Toevluchtsoord' driftig samenwerkten en het ook voor elkaar opnamen.
De vader die bepaald niet te spreken was over de 'hulpverlening' van het Toevluchtsoord, werd daarvoor door een medewerkster van de Kinderbescherming ter verantwoording geroepen.
Volgens mij is het één grote kliek(sekte)die elkaar de hand boven het hoofd houdt.
Dus oppassen geblazen met consultatiebureaus, schoolartsen en alle hulpverlening die rechtstreeks aan de overheid is gelieërd. Vaak zijn het bemoeizuchtige control-freaks, die maar wat al te graag het ouderschap over willen nemen en het dus van jou willen afpakken.
opa
Om de argumenten van AMK wat steviger te maken.
BeantwoordenVerwijderenMoeder werkt en besteedt daardoor te weinig aandacht aan kind. (mocht moeder niet werken besteedt ze uiteraard te veel aandacht aan kind).
Vader "bozig"? Welnee, vader komt agressief over.
Kind is erg levendig, waarschijnlijk uiting van de problematiek in het gezin.
Ouders zouden de rapportages die over hen en hun kinderen worden geschreven openbaar moeten maken. Dan wordt pas duidelijk wat voor onzin er in staat en hoezeer de rapportages op elkaar lijken.
BeantwoordenVerwijderenEenmaal hoorde ik van ouders uit Gelderland die toevallig met ouders uit Groningen in contact kwamen, dat ze hun rapportages naast elkaar hebben gelegd en wat schetst hun verbazing toen ze bemerkten dat het exact dezelfde rapportages waren, alleen de namen waren veranderd. Nou ja, op één keer na, toen was de naam gewoon blijven staan.
Aanrader voor de volgende verlenging van de uhp en/of ots: schrijf uw eigen indicatie en plan van aanpak vergezeld van bewijsstukken (en/of rapportages) en stuur dat als verzoekschrift aan de rechtbank. Waarom zou u dat niet kunnen, u bent toch beter dan wie dan ook op de hoogte van de situatie?
jeugdzorg
Beste mensen, redactie. Allereerst iedereen Prettige Dagen. In de tweede plaats, beseft u wel dat in duizenden zaken het gezag over de kinderen automatisch werd gegeven aan borderliners-vrouwen, die onder de plu Rechtspraak al jaren zelfs hun eigen kind -kinderen belazeren en manipuleren als kenmerk van ernstige geestesstoornis? (Zie bpdcentral.com bijvoorbeeld, of Trimbos).
BeantwoordenVerwijderenWellicht dat u een verschil kunt maken tussen de broodnodige aktiviteiten om kinderen te beschermen van het AMK, Jeugdzorg, de GGZ etc
en die zaken waarbij het volgens u dan "niet nodig" zou zijn?
Of....bent u van mening dat er geen kinderen worden mishandeld in Nederland, vervreemd van een ouder vaak de eigen vader en grootouders
en dat de kopprojekten er voor niks zijn?
Mijn mening: Waarheidsvinding invoeren in familierecht en geen gezag meer geven bij geboorte aan geestesgestoorden die al bekend zijn als vrouw bij de ggz met een ernstige geestesstoornis wat borderlinesyndroom IS! Dat geldt ook voor Münchhausen by Proxy onder andere.
Verplichte prikpil invoeren bijvoorbeeld. Prima idee. En duizenden risicogevallen door gaan lichten. Waar je later volwassenen van ziet
o.a. in Tros Vernmist die hun vaders zoeken, beschadigd over jaren...
Onnodig wanneer preventief gewerkt wordt.
VUQuiescant
Het doel van deze blog is niet het ontkennen van de ernst van de problematiek bij kinderen die echt gevaar lopen bij manipulerende, of anderszins geestelijk gestoorde ouders. Wij hameren op het aanpakken van de volstrekte willekeurigheid waarmee bepaalde conclusies worden getrokken door jeugdbeschermers en rechters. In veel gevallen kregen moeders in het verleden na scheiding automatisch de voogdij, ook als ze daar niet geschikt voor waren, en vanuit wraakzuchtige motieven de vader buiten spel wilden zetten. Maar omgekeerd komt het ook voor; de narcistische, psychopatische vader die het gezinsvoogdmeisje van 23 in zijn zak steekt en moeders leven kapot maakt. Het zou niet moeten gaan om de vraag of het aan de vader of de moeder ligt, maar wat 'hulpverleners' mankeert die zo vaak partij kiezen. Daarnaast en daar hoor je relatief weinig over, zijn er ook veel ouders die in het geheel geen psychische problemen hebben, maar die ze wel aangesmeerd krijgen in smaad-rapporages, waar zonder waarheidsvinding weinig tegen te doen valt. Leugens en laster tegenspreken, is al bewijs van...
VerwijderenGezien de tekst van VUQuiescant bestaat het risico dat zich achter deze naam de Louis Koppenol alias Lambertus Koppenol, alias juspol, alias etc. verbergt.
VerwijderenZodra er in een stuk tekst voor alle problemen een enkele oorzaak, te weten borderline moeders, wordt aangewezen, dan ga er maar vanuit dat het de heer Koppenol is die schrijft.
Even googelen en je weet wat te denken van het schrijfsel....
Ja, er worden kinderen mishandeld. Maar dat er een kind wordt mishandeld impliceert niet dat het door de ouders wordt mishandeld. Daarbij is niet gesteld dat een kind, dat wel door de ouders wordt mishandeld, vervolgens ook beter af is zonder die ouders. En laten we wel wezen, iedere gezonde ouder die met Jeugdzorg te maken heeft loopt nou eenmaal een zeer groot risico om borderline te krijgen door de traumatische gebeurtenissen die Jeugdzorg veroorzaakt.
VerwijderenDe zielige VUQ... heeft kennelijk geen belangstelling voor het feit dat op deze site reeds meerdere malen het voorstel gegeven is op:
Verwijderenhttps://dl.dropbox.com/u/2479159/2012-Verkort%20Jeugdbeschermingsplan-JzBlH.pdf .
Dit voorstel op : http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/08/beleidsplan-jeugdzorg-voor-de-politiek.html (2e link)
bewijst dat zowel publicisten, advocaten, ouderondersteuners en wetenschappers buiten (en onafhankelijk van) BJZ wel degelijk inzicht hebben in gevallen die beschermt moeten worden.
Er moet in TWEE richtingen BESCHERMD worden:
- de verwaarloosde en misbruikte kinderen, en
- de door BJZ verkeerd 'onderzochte' kinderen die bedreigd worden door OTS en UHP, die schadelijk zijn voor opvoedsfeer en veiligheidsgevoel bij het kind.
Het geldt voor VUQ... en voor jeugdzorgbestuurders.
Leuk is dat VUQ... een voorbeeld geeft hoe slecht uithuisplaatsen of verwijdering van een ouder werkt in de psyche van een kind: het wegplaatsen veroorzaakt loyaliteitsproblemen, identiteitsproblemen, depressie, PAS, onthechting en zo meer. Als zij dit zien, sluiten zij hun ogen.
Een tweesporenbeleid in AMK-onderzoek met echte diagnostiek is gewenst voor kinderen, een kinderrecht (24).
Vergelijk dit eens bij de machtswellustige gezinsvoogdij!
Zie de genoemde link, dat oplossend is.
Aanvulling: iedere gezonde ouder die met Jeugdzorg te maken heeft loopt een zeer groot risico om niet alleen borderline te krijgen, maar ook crimineel te worden, en aan de drank en aan de drugs te raken.
BeantwoordenVerwijderenImmers wat maakt het uit: wat je ook doet, je krijgt je kind toch niet meer terug. En waarom zou jij je als ouder aan regels houden, als Jeugdzorg (die toch in elk geval een voorbeeldfunctie zouden moeten hebben) zich niet aan de regels houdt?