http://angelssiteblog.blogspot.nl/2012/10/jeugdzorgen.html
Er is de laatste dagen veel te doen rondom jeugdzorg en de verbazing is landelijk groot. Veel mensen zijn verontwaardigd. Dat is toch de instantie die de kinderen in ons land beschermt? Mijn verbazing is niet zo groot, want ik weet al vele jaren dat jeugdzorg meer 'jeugdzorgen' is. Mooi dat er nu dingen boven water komen over misbruik, maar dit is maar het topje van de ijsberg van de vele fouten die jeugdzorg maakt. Er is zoveel meer mis binnen deze organisatie en niet de laatste jaren, nee, al vele en vele jaren waarin weinig constructiefs is veranderd.
Zelf was ik 15 toen ik voor het eerst te maken kreeg met jeugdzorg. Ons gezin kreeg een gezinsvoogd toegewezen nadat ik voor de eerste keer thuis was weggelopen. Ik gaf heel duidelijk aan bang voor mijn ouders te zijn, gaf aan dat ik mishandeld werd. De oplossing van jeugdzorg en de gezinsvoogd? Gesprekken met mijn ouders erbij. Zaten we aan een tafel mijn ouders, ikzelf en dan vroeg de gezinsvoogd 'hoe gaat het thuis'? Wat denk je zelf? Dat ik waar mijn vader bijzat, die me die nacht misbruikt, mishandeld en bedreigd had, zou zeggen: 'Niet zo goed. Ik ben vannacht nog verkracht!!' Zit ik daar te praten met de wonden van de mishandelingen onder mijn kleren, onzichtbaar voor de wereld. Nooit sprak ik de gezinsvoogd alleen. Na een paar maanden kon ik niets anders doen dan weer weglopen en ik kwam terecht in een wegloophuis voor tieners in Nijmegen.
Daar stond ik dan met een boekentas, helemaal alleen. Op advies van de gezinsvoogd weigerden mijn ouders me kleren te geven of iets anders. Van dat huis kreeg ik een beetje geld om ondergoed, tandenborstel en tandpasta te kopen. In een kast met achtergelaten kleren, zocht ik wat kleren uit. De begeleiding van dit wegloophuis pikte signalen op dat er ernstig misbruik in het spel was en gaf dit ook door aan de gezinsvoogd van jeugdzorg en nodigde hem uit met me te komen praten. Zijn antwoord? 'Nee hoor, ik kom niet. Angel moet eerst naar huis naar haar ouders terug. Eerder praat ik niet met haar'. Hallo (!) er is MISBRUIK in het spel. U hoort niet goed? Jawel, de gezinsvoogd hoort wel goed, maar wil niet horen. Waar hij in de drie maanden dat ik daar zit wel spreekt zijn mijn ouders. Ik word volkomen genegeerd, zodat ik ten einde raad terug naar huis ga. Terug naar mijn verkrachters en agressors.
Het is 2 jaar later. Ik ben inmiddels 17 als ik eindelijk tegen een docent van mijn school durf te vertellen dat ik bijna elke nacht verkracht word door vader, soms door moeder. Hij belt onmiddellijk jeugdzorg op. Hun antwoord? 'Wij zullen het zo spoedig mogelijk behandelen, maar we kunnen helaas niet meteen ingrijpen'. Gevolg: ik moet terug naar huis wetend dat ik ons grote geheim heb verteld! De zenuwen gieren door mijn hele lijf. Mijn ouders voelen onmiddellijk dat er iets veranderd is. Bijna word deze stap van jeugdzorg mij fataal. Met alle kracht die ik in me heb, weet ik aan mijn dood, mijn moord te ontsnappen.
Nu zou je denken dat jaren later dit allemaal veranderd is, maar nee. Mijn vriendin die zorgcoördinator is op een school, vertelde me precies hetzelfde verhaal. Een meisje wat misbruikt word en dit op school verteld. School die jeugdzorg inschakelde en jeugdzorg die het meisje terug stuurt naar haar misbruikende stiefvader. De verhalen die mijn vriendin vertelt zijn nog net zo verbazingwekkend en schrijnend als jaren geleden. Mijn hart bloed voor deze kinderen, die nog steeds moeten doorstaan wat ik heb moeten doorstaan.
Wil je het hele verhaal weten? In het voorjaar komt mijn boek uit, wat ik samen met Maria Genova geschreven heb. Daarin staat het hele verhaal.: http://www.angelssite.nl/Boek.html
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
Er is de laatste dagen veel te doen rondom jeugdzorg en de verbazing is landelijk groot. Veel mensen zijn verontwaardigd. Dat is toch de instantie die de kinderen in ons land beschermt? Mijn verbazing is niet zo groot, want ik weet al vele jaren dat jeugdzorg meer 'jeugdzorgen' is. Mooi dat er nu dingen boven water komen over misbruik, maar dit is maar het topje van de ijsberg van de vele fouten die jeugdzorg maakt. Er is zoveel meer mis binnen deze organisatie en niet de laatste jaren, nee, al vele en vele jaren waarin weinig constructiefs is veranderd.
Zelf was ik 15 toen ik voor het eerst te maken kreeg met jeugdzorg. Ons gezin kreeg een gezinsvoogd toegewezen nadat ik voor de eerste keer thuis was weggelopen. Ik gaf heel duidelijk aan bang voor mijn ouders te zijn, gaf aan dat ik mishandeld werd. De oplossing van jeugdzorg en de gezinsvoogd? Gesprekken met mijn ouders erbij. Zaten we aan een tafel mijn ouders, ikzelf en dan vroeg de gezinsvoogd 'hoe gaat het thuis'? Wat denk je zelf? Dat ik waar mijn vader bijzat, die me die nacht misbruikt, mishandeld en bedreigd had, zou zeggen: 'Niet zo goed. Ik ben vannacht nog verkracht!!' Zit ik daar te praten met de wonden van de mishandelingen onder mijn kleren, onzichtbaar voor de wereld. Nooit sprak ik de gezinsvoogd alleen. Na een paar maanden kon ik niets anders doen dan weer weglopen en ik kwam terecht in een wegloophuis voor tieners in Nijmegen.
Daar stond ik dan met een boekentas, helemaal alleen. Op advies van de gezinsvoogd weigerden mijn ouders me kleren te geven of iets anders. Van dat huis kreeg ik een beetje geld om ondergoed, tandenborstel en tandpasta te kopen. In een kast met achtergelaten kleren, zocht ik wat kleren uit. De begeleiding van dit wegloophuis pikte signalen op dat er ernstig misbruik in het spel was en gaf dit ook door aan de gezinsvoogd van jeugdzorg en nodigde hem uit met me te komen praten. Zijn antwoord? 'Nee hoor, ik kom niet. Angel moet eerst naar huis naar haar ouders terug. Eerder praat ik niet met haar'. Hallo (!) er is MISBRUIK in het spel. U hoort niet goed? Jawel, de gezinsvoogd hoort wel goed, maar wil niet horen. Waar hij in de drie maanden dat ik daar zit wel spreekt zijn mijn ouders. Ik word volkomen genegeerd, zodat ik ten einde raad terug naar huis ga. Terug naar mijn verkrachters en agressors.
Het is 2 jaar later. Ik ben inmiddels 17 als ik eindelijk tegen een docent van mijn school durf te vertellen dat ik bijna elke nacht verkracht word door vader, soms door moeder. Hij belt onmiddellijk jeugdzorg op. Hun antwoord? 'Wij zullen het zo spoedig mogelijk behandelen, maar we kunnen helaas niet meteen ingrijpen'. Gevolg: ik moet terug naar huis wetend dat ik ons grote geheim heb verteld! De zenuwen gieren door mijn hele lijf. Mijn ouders voelen onmiddellijk dat er iets veranderd is. Bijna word deze stap van jeugdzorg mij fataal. Met alle kracht die ik in me heb, weet ik aan mijn dood, mijn moord te ontsnappen.
Nu zou je denken dat jaren later dit allemaal veranderd is, maar nee. Mijn vriendin die zorgcoördinator is op een school, vertelde me precies hetzelfde verhaal. Een meisje wat misbruikt word en dit op school verteld. School die jeugdzorg inschakelde en jeugdzorg die het meisje terug stuurt naar haar misbruikende stiefvader. De verhalen die mijn vriendin vertelt zijn nog net zo verbazingwekkend en schrijnend als jaren geleden. Mijn hart bloed voor deze kinderen, die nog steeds moeten doorstaan wat ik heb moeten doorstaan.
Wil je het hele verhaal weten? In het voorjaar komt mijn boek uit, wat ik samen met Maria Genova geschreven heb. Daarin staat het hele verhaal.: http://www.angelssite.nl/Boek.html
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten