Pagina's

woensdag 17 oktober 2012

De onverbrekelijke band met je kind



[Bij het artikel ‘Jessica en Justus tegen de Kinderbescherming’]

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/10/jessica-en-justus-tegen-de.html

Zelf actie ondernemen, dat is ook mijn idee. Net zoals men nu zelf coöperatie`s opzet voor eigen stroomvoorziening, of het broodfonds voor kleine zelfstandigen. Mensen gaan steeds meer dingen zelf regelen, omdat ze geen vertrouwen meer hebben in systemen die afhankelijk maken en uitbuiten.

Naar mama vragen…
Kon ik je helpen.....
Dan hoorden ze het kindje niet vragen naar zijn mama.

Als ze integer zijn, waarom doen ze er dan niets mee? Wanneer ik die functie had en ik zou als begeleidster het kind zo naar zijn moeder zien verlangen, dan zou ik mezelf niet meer dan een monster vinden en mezelf verafschuwen als ik het kind niet gelukkig zou maken. Kinderen horen blij te zijn, is het niet? Waarom brengen dit soort mensen de kinderen dan juist meestentijds verdriet?

Die laatste terugblik, als hun leven hier op aarde erop zit…Ik zou mezelf graag als een 90 jarige vrouw nog in spiegel willen aankijken, zonder innerlijke wroeging van hoe of wie ik was, over welke rol ik speelde in het leven van anderen. Men zet mensen vast; ze pinnen ze op alles vast en het is heerlijk om te kunnen wijzen naar een ander. Als je dat ethisch verantwoord vindt en een narcistische insteek hebt en zelf niet in orde bent, althans.


Wat mankeert de hulpverlener?

Ik voelde de sissende gemene adem in mijn nek, van elk woord waarmee ik wantrouwend werd benaderd. Maar ik doe het goed. De kracht in mezelf was altijd zo groot, tot zij over de vloer waren geweest en de machten der duivels me het geloof in mezelf wilden laten wegvloeien. Geen lach meer op mijn gezicht, geen god die zo hard straft als wanneer er duivelse mensen op deze wereld rondlopen. Geen god die een kind emotioneel zoveel pijn toewenst. Enkel aardse duivels, die met verharde lelijke gezichten, niet liefdevol kunnen zorgen, maar zich enkel houden aan ''plichten''.
De robotten. Het mens dat nooit mens kon worden, omdat het kunnen voelen en zich inleven ontbreekt. De zelfreflectie is zoek. Hoe velen die er werken, schijnen er zelf psychologische stoornissen te hebben?...Ze missen empathie. Ik heb te doen met dit kindje en zijn moeder/grootouders, net als Arlette, de vrouw die moest boeten in het marteltraject van ''jeugdzorg'. Gemarteld, dat is het woord, psychologisch vermoord. Een vrouw met zoveel liefde in zich en ze pakten haar energie, maakten haar machteloos. Ben jezelf in orde dan, in je bovenkamer, als je zo kunt zijn?...Ze hebben het nodig, je energie en het geld van de burgers. Let maar op als je je op andere dingen om je heen gaat concentreren. Wordt bondgenoten van elkaar, als de 100 musketiers.

Musketiers die het niet meer pikken. Ze zullen lachen, omdat narcistische trekken hardnekkig zijn en ze hebben datgene wat de ander het meeste pijn kan doen; namelijk kinderen. Maar zodra de verplaatsing van je aandacht en het bundelen van kracht en energie tot stand komt, komt je energie terug. Een kind ontvangt jou energie altijd, al ben je aan de andere kant van de wereld. Echt, daaruit haalt het een bron van informatie, geloof me.

De kracht in jezelf
Wees sterk van jezelf en wees zeker. En zoals zijn papa zou hebben gewild, blijf geloven in het goede en neem de infectie van het kwade niet over. Wees de mannelijke kracht, ondanks het vrouw zijn en laat het maar stukje bij beetje naar je  terug komen. Haal het stukje bij beetje naar jezelf terug. In gedachten help en steun ik je. Die duivels vraten mij ook bijna op. Blijf in beweging. Ik bedoel laat je niet vastpinnen op woorden. Ga cake`s bakken, zie dingen voor je en wek je eigen vreugde weer op!!! Laat ze niet met jouw creativiteit of met je leven en emotie`s er vandoor gaan. Echt, hoe moeilijk ook, teken, schilder en geloof in wat er méér is. Doe dat en je kindje vangt dat ook op. Maak een mooie tekening voor hem.

Dat er mensen bestaan die zoveel emotionele ontwrichting kunnen veroorzaken…Maar stuur je zoontje liefde, vanuit je binnenste, dat voelt ie.
'Stand firm'...er zijn veel mensen om je heen.

Anoniem


                          Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

4 opmerkingen:

  1. Verbazend inderdaad, dat hulpverleners zich daar als mens voor lenen om schade toe te brengen aan je gezin. Ik kan alleen maar verzinnen dat het verloop niet voor niets zo groot is. Hopelijk is dat omdat mensen hun ziel niet willen verkopen. Maar ook omdat je te maken hebt met adolescente meisjes, die op die leeftijd gewoon niet zoveel hebben met ouders en misschien zelfs wel nog wat te verteren over hun eigen ouders, hoe kinderachtig ook. Dat is de leeftijd zeg maar. Ook is de insteek van Jeugdzorg of Jeugdhulpverlening misleidend alsof je een kind los kunt zien van het gezin. Maar ook het probleem dat er altijd sprake is van inschatting en dat mensen daarbij makkelijk tot een eigen gekozen tunnelvisie vervallen, omdat het houvast zo glibberig is. Dat zou tot relativering moeten stemmen, maar door de hype rondom melding kindermishandeling neemt men het zekere voor het onzekere. In de sturende systemen van Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming kan dat al snel leiden tot organisatiegerichte doelstellingen als OTS en UHP. Het vreemde doet zich voor dat juist de mensen die een hulpvraag hebben, kinderen met een beperking, nu moeten laveren tussen de noodzaak van hulp en de bedreiging met een zorgmelding en daarna een alles ondermijnend juridisch proces. Inmiddels ben ik door omstandigheden beter gehard tegen deze vreemde gang van zaken, maar het voelt traumatiserend, tot mijn kinderen oud genoeg zijn om niet meer bedreigd te kunnen worden door de zogenaamde hulpverlening. Jaren heb ik me afgevraagd hoe ik van dit trauma af kon komen, maar inmiddels weet ik dat je alleen van zo'n trauma af kunt komen als je veilig bent en dat zijn we niet tot de kinderen groot zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat mooi geschreven en helaas waar. Arlette is echt een supermoeder. Ik heb haar ontmoet en mijn kleine was helemaal gek van haar. Ik vind het zo mooi wat je schrijft, want uiteindelijk overwint de echte liefde altijd, daar geloof ik in. Helaas zijn er velen gestorven van verdriet zoals Wende. Laat dat niet gebeuren. Ook Ilja en zijn moeder steun ik en ik hoop dat het Europeesche Parlement een einde gaat maken aan deze verschrikkelijke kindermishandeling. Lieve Arlette en Ilja, ik steun jullie en we moeten snel eens bij elkaar komen, want samen zijn we sterker.

    Liefs xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En de rest die nog aan het creperen zijn? Alle moeders en vaders met hun kids die in deze penible situatie zitten hebben respect verdient. Maar ik lees weer eens hetzelfde, stop maar met vechten want met praten, verhaaltjes schrijven en zielig doen verliezen we onze kinderen toch maar liever.
      Het is niet tegen u persoonlijk bedoelt. We hebben nu eenmaal zo'n mentaliteit. Vecht met woorden maar niet met daden. Echte helden nemen het op voor de zwakke. En dat zie ik niet gebeuren. Het is een ikke ikke mentaliteit, ik wil, ik ben, ik doe, ik weet het beter, ik wil met de eer strijken. Ik ga maar eens slapen, heb dat ook al jaren niet gedaan. #Zelf actie ondernemen??# Ga je gang. Doe dat, maar kom dan niet zeuren dat het niet goed ging en kindje uit huis is geplaatst of zo. Hopelijk begrijpen mensen nu wel hoe mooi liefde is als het er niet komt waar het naartoe moet. Succes! Ik wens alle individuelen ontzettend veel sterkte toe.

      Verwijderen
  3. Prachtig stuk en zo waar!

    BeantwoordenVerwijderen