Pagina's

donderdag 6 september 2012

We vertrouwen geen hulpverlener meer...

Het is mij ook opgevallen dat deze mensen (die zichzelf hulpverlener noemen) gewoon een negen-tot-vijf mentaliteit hebben. Ik moest met mijn baas maar zien te regelen dat ik overdag tijd vrij kreeg om aandacht te mogen geven aan die 'hulpverleners'. Lekker, als je in een proeftijd zit. Nu heb ik gelukkig een hele goede baas die begrip had voor de situatie. Bij een normale werkgever zou ik allang de laan uit zijn gestuurd.

Toen bij ons het crisisteam op de stoep stond stelde ik voor dat ik eerst met mijn advocaat zou overleggen en daarna op een bepaald afgesproken tijdstip terug zou bellen. Ja maar, dat kon niet want dan zat haar werktijd erop! Nou, dat was voor mij meteen duidelijk. Als ze niet eens even de moeite kon nemen om voor mijn kind over te werken dan was er dus ook niets aan de hand. De urgentie was meer gelegen in haar werktijd en het halen van targets, dan in de nep-zorgen over mijn kind.

Het is gewoon te absurd voor woorden. Je bent zoveel tijd en moeite kwijt om die lui zoet te houden en je kind veilig te stellen. Van deze investering zie ik geen cent terug. En dat stelletje ambtenaren wordt er wel grof voor betaald om je kind lastig te mogen vallen. Nota bene met belastinggeld van eerlijk hardwerkende mensen.

De bemoeizucht heeft mijn gezin veel tijd, geld en moeite gekost. We zijn nu bezig om de rotzooi op te ruimen die Jeugdzorg bij ons heeft achter gelaten. De schade is enorm en daar zullen we zelf voor op moeten draaien. Psychische schade zullen we ook zelf moeten verwerken, want we vertrouwen geen hulpverleners meer. Ook mijn werkgever en mijn familie hebben hier veel schade aan overgehouden.

We mogen zogenaamd blij zijn dat we er vanaf zijn. Maar de angst dat die smeerlappen weer in onze nek komen hijgen, met allerlei aantijgingen, is veel te groot.

Wat Jeugdzorg doet is ouders zover de grond in trappen, totdat ze wel hulp moeten nemen. En dan verwachten ze dat je ze hiervoor nog dankbaar bent ook. De smiechten.

Richard


Reactie van een moeder:

Ik ben zo blij dat nu overal mensen hetzelfde roepen!
Ik was afgelopen week bij een advocaat ivm het AMK. De man bevestigde wat hier op de blog geschreven wordt. AMK wordt als pestmiddel gebruikt. Ze krijgen geld per dossier, dus hebben er belang bij zoveel mogelijk aan dossiervorming te doen.

En werken met slecht personeel, dat nergens anders aan de bak kan. Vandaar ook de ontzettend slecht geschreven rapporten, waarin feiten en meningen niet gescheiden worden en veel taalfouten staan.

Ook was hij bekend met het feit dat ze zoveel mogelijk mensen zoeken voor hun onderzoek die iets negatiefs te melden hebben. En de mensen die iets positiefs hebben te melden vaak buiten beschouwing laten. Zelfs hij nam woorden in de mond als Inquisitie en Stasi....nou, dat zijn termen die je advocaten niet vaak hoort gebruiken. Als IK het zeg, dan ligt het zogenaamd aan een stoornis.
Zal de advocaat hetzelfde hebben dan???

Groet,
Sabine Neuteboom


                      Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse


10 opmerkingen:

  1. Herkenbaar. Toen onze dochter zogenaamd vrijwillig in een crisispleeggezin was geplaatst, moesten wij ook te pas en onpas komen opdraven voor "vergaderingen" met JZ. (Vergaderingen tussen aanhalingstekens, want echt vergaderd werd er niet. Het was allemaal eenrichtingsverkeer). Alsof je zomaar op elk moment vrij kunt krijgen. En als je dan niet kwam opdagen, omdat je geen verlof kreeg, werd dat uiteraard direct tegen je gebruikt. Vader toont geen interesse, of zoiets. En zij gooien om 5 uur de knip erop en zelf lig je de hele nacht wakker van de zorgen. Walgelijke instelling.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is inmiddels een bekend verhaal. Maar je weet niet wat je overkomt als je daar voor het eerst mee in aanraking komt. Het gebrek aan integriteit en fatsoen is een shock. De financiële en emotionele schade is ontstellend. Voortaan waarschuw ik andere ouders voor het risico van de jeugdhulpverlening en wijs ze op de ouderorganisaties, stichting KOG en Jeugdzorg Dark Horse. Merkwaardig hoeveel mensen dan al op de hoogte blijken te zijn. Ik wist het niet. Inmiddels ben ik niet meer naïef. Elk spotje kindermishandeling elke topic in het nieuws grijp ik aan om ons verhaal te vertellen. Als waarschuwing.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, hier leeft ook iemand met je mee hoor. Ben ook helemaal kapot. En de omgeving denkt vaak: waar rook is is vuur, dus er zal toch wel wat met die moeder zijn dan. Ik merk ook aan de vragen die ik van mensen krijg, dat ik me helemaal opnieuw bewijzen moet. Terwijl ik NIETS verkeerd heb gedaan!!! Respect voor iedereen die aan het puinruimen is hoor! Warme groet uit feodaal Drenthe.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Weet dus het verschil tussen 'hulpverlener' in de 'jeugdzorg', en diagnost-deskundige-specialist.
    De laatsen zijn beroepsgeregistreerd op hoog niveau (Zoek in register BIG, NVO, NIP). Er moet hoogwaardig tuchtrecht zijn. Academisch opgeleid liefst.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat betreft de beroepsregistratie: Mijn onderzoek werd gedaan door een stagaire, die ook ineens zonder wat te zeggen met de Noorderzon vertrokken was.

    De enigen die weten hoe het is om als ouder onterecht verdacht gemaakt te worden, zijn de mensen hier, geloof ik.
    Ik vertelde vandaag iemand over deze blog en kreeg als reactie, dat de Jeugdzorg alleen in actie komt als er echt iets aan de hand is.
    Ik stond met mijn mond vol tanden en was te verlamd om nog wat terug te zeggen.
    Ik zet regelmatig links naar deze blog op mijn Facebook en Twitter. Ik krijg er nooit een reactie op. Alleen als ik een suffe tekening of een leuke foto van de poes er op zet. Maar nooit hierop. Mensen willen het gewoon niet horen. En als ze het wel willen horen zeggen ze dat het aan mij ligt of dat ik me maar met leukere dingen bezig moet houden.
    Maar ik kan me haast niet meer met leuke dingen bezig houden, omdat er iets in me gebroken is.

    Sabine N

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Sabine, mijn ervaring is dat er mensen zijn die het niet willen horen, of die vinden dat het het risico van het vak is, je moet het maar accepteren want er zijn ook echt mishandelde kindertjes (maar die pakken ze niet dus, ze beschadigen ouders die wel willen meewerken en die vertrouwen dat het goed afloopt). Na zo'n proces ben je voor veel mensen een beetje vreemd geworden. En zo voel ik me ook. Ik ben ook veranderd. Ik ben niet meer dezelfde. Zolang mijn kinderen niet volwassen zijn kan ik die ervaring ook niet achter me laten. Maar het is ook een leermoment. Zoek in je traditie naar de steun die je daar kunt vinden. Want het is een hele menselijke ervaring om in de steek gelaten te worden door de gemeenschap en buitengesloten. Waar haal je dan je kracht vandaan? Bij de stoicijnen kun je leren dat je zelf baas bent over je emoties. Dan hebben anderen je al kwaad gedaan en dan sta je ze ook nog toe om je emotionele ruimte te bezetten. Doe dat niet. Dat is een leerproces. Goed leven voor jezelf en je kinderen is het enige antwoord. En delen met lotgenoten zoals hier. Maar na jaren heb ik ook veel mensen in mijn omgeving gevonden. Gewone mensen zoals jij en ik. Die herkenning en die steun doen me goed. Ook terugkijkend herken ik dit in de mensen die ik gekend heb. Sterke mensen die er, ondanks het vreemde in hun leven, wat van gemaakt hebben. Het is ook een fase. Midden in die toestand wilde ik wel flyeren voor de deur van de zogenaamd diagnostich deskundige instelling die ons dit aangedaan heeft. Nu denk ik, ze doen maar, hopelijk kan ik wat ouders bereiken om ze te waarschuwen en dat doe ik. En ik ben dankbaar dat mijn kinderen bij mij zijn. Ik ben onder de indruk van de mensen die er wel zijn, de ervaren ouders, de omstanders, die het opnemen voor ouders en kinderen. Je komt ze steeds weer tegen. Stichting KOG, Truus Barendse, Gaya de Vos, Ada Busman, Sven natuurlijk, Peter Prinsen, Nico Mul, Jan Hop, Arlette Heskes, oudernetwerk Gelderland, Arie Steenbergen, http://medicasterplein.nl, pastoor Schols. En al die mensen die ik hier nog niet genoemd hebben maar die zich weren tegen deze wantoestanden. Hier hoor je pastoor Schols met Ada Busman en Arie Boomsma. Pastoor Schols steekt een kaarsje op voor alle kinderen die onterecht uit huis zijn geplaatst. Daar is plaats voor in de kerk. Je vindt steun bij Maria, bij de traditie, bij de menselijke ervaring van de mensen die je voor gingen.
    http://www.eo.nl/radio/ditisdedag/artikel-detail/heilig-vuur/
    Ontroerend vind ik dat. En tegelijk stellen deze mensen zich ook bloot aan kritiek en afwijzing omdat ze zich identificeren met een groep die door de gemeenschap buitengesloten wordt. Daar heb ik veel respect voor. En daar kan ik troost uit putten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Amen! Mooi geschreven, anoniem. Bij ons kwam de steun vooral van de school waar mijn dochter op zat. De directrice en de schoolmaatschappelijk werkster. Die maken ook zo het nodige mee, met de instanties en die gaan dus pal achter de ouders staan. Ontroerend inderdaad. Ook heb ik een advocaat gevonden die het begrijpt. Maar in mijn kennissenkring geloof ik niet dat het helemaal doordringt. Ik krijg toch vaak als reactie dat, vooral na het vele dat ik al heb meegemaakt, het toch wel een beetje aan mij moet liggen. Bij de politie werd zelfs het woord ontvoering in de mond genomen, omdat ik geremigreerd was. Politie moet ik ook niet veel meer van hebben. heb je ze nodig zijn ze er niet. Heb je ze niet nodig, bemoeien ze zich met zaken die hen niet aangaan.
      Als we dan toch vreemd geworden zijn, dan ga ik er toch proberen een prettig soort van vreemd van te maken. Je kent vast de tekst: ooit een normaal mens ontmoet? En, beviel het?
      Hartelijke groet!

      Verwijderen
  7. Bedankt voor al jullie lieve reacties. Ik zal, als ik er aan toe ben, nog eens mijn hele verhaal insturen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Richard en Sabine,
    Zeer herkenbaar de verhalen over het slopend karakter van 'jeugdzorg'. Arlette Heskes heeft ergens een overzicht gemaakt over welke instanties ze allemaal zou moeten aflopen van BJZ... het was express bedoeld als 'stresstest' van BJZ... De lijst heeft ze ergens op internet gepubliceerd (google ff haar naam om het te vinden!). Ik wil jullie verhaal niet bagataliseren, maar ik constateer dat er vele ouders dank zij 'jeugdzorg' volledig in de WAO komen dan wel er alles aan gedaan wordt dat ze geen eigen bestaan of bedrijfje kunnen opbouwen en door en 'dank'zij allerlei eigen bijdragen financieel volledig geruïneerd worden... bekend verhaal, nu en 18 jaar geleden (toen ik hier mee begon) ook al... niets nieuws dus.. niet alleen kinderen worden gesloopt....DIEP TRIEST!

    (Let wel: neem deze schade ook mee als u begint aan schadeloosstellingsprocedures tegen BJZ/ Staat der Nederlanden!)

    U allen veel sterkte wensend,

    Nico Mul / ook geruïneerd dank zij RvdK / Jz en justitie

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hallo lieve mensen, ik wil ook graag even reageren. Jullie verhalen klinken zo bekend ook bij mij, en ik ben dan zelfs een oma.

    Ik heb het allemaal van heel dichtbij mee gemaakt. Jeugdzorg doet maar wat, er word niet aan het kind gedacht, alleen aan hun portemonnees. Ze hebben een negen tot vijf uur mentaliteit. Ik heb ze dat wel een gezegd als mevrouwtje weer op haar klokje keek,en zei dat ze ermee moesten stoppen.

    Ouderschap stopt ook niet om 17:00 uur, ouder ben je niet 24 maar 25 uur per dag. Ik zal mijn/ons verhaal in het kort vertellen :

    Ouders zijn gescheiden, de moeder houdt de twee kinderen en is al zwanger van haar nieuwe vriend (de scheiding is nog niet uit gesproken.) De oudste zoon was niet gewenst door moeder.

    Ze kon niet voor de kinderen zorgen, maar BJZ vond het toch beter de kinderen bij de moeder te laten, en toen begon de ellende. Twee kinderen in de leeftijd van 4 en 2 jaar. De 2 jarige (een meisje) werd op 9-jarige leeftijd met spoed uit huis gehaald, onder begeleiding van de politie (op zich al een traumatische ervaring ) want er was spraken van vermeend (let op vermeend) vermoeden van seksueel misbruik. Er werd naar vader gewezen, want dat had het kind aan de huisarts verteld. Het kind dacht dat de man die in huis was haar vader was.

    We hebben menigmaal BJZ er op gewezen dat het kind de stiefvader bedoelde, daar hadden ze geen boodschap aan. De crisisopvang wist binnen 1 week al dat kind de stiefvader bedoelde en ja, let op, dat het kind 2 jaar daarvoor dat ook al verteld had. BJZ deed daar niets mee, het was een eenzijdig visie. Haar broertje werd een paar dagen later uit huis gehaald, die dus 2 jaar ouder was. Gek genoeg bleef het andere kind (moeder was al zwanger weten jullie nog) gewoon bij de moeder. Waar één meisje misbruikt word, word ook het andere kind misbruikt, dus voorzorgsmaatregelen nemen toch, maar nee, niet dus. Blijkbaar denkt/dacht BJZ dat hij zijn eigen dochter niet zou misbruiken. Hoe dan ook, er is helemaal niets gedaan, BJZ doet niet aan waarheidsbevinding. Meisje zit inmiddels in een pleeg gezin, al 2 jaar (is nu 15 jaar en heeft haar vader al 3 jaar niet meer mogen gezien ) haar half zusje bij haar moeder en biologische vader, haar broertje (nu 17 jaar) inmiddels de instelling verlaten, en woont bij zijn vader.

    Haar broertje nu 17 jaar dus, heef grote problemen, gaat niet goed op school enz, enz, maar geen problemen met zijn vader. Hij is Psychisch gesloopt, hij heeft geen vertrouwen meer in hulpverleners. Ze waren er niet toen hij ze nodig had, stiefvader dronk, en werd dan agressief enz, enz. Hij heeft het misbruik van zijn zusje gezien (vermoeden bestaat dat hij ook slachtoffer was). Hoe dan ook, bedankt beschermers van je baantjes en portemonnees…

    Jolanda Scheenloop

    BeantwoordenVerwijderen