Pagina's

zaterdag 8 september 2012

Pas op voor ziekenhuizen

http://www.nji.nl/smartsite.dws?id=142411

Screening kindermishandeling op SEH werkt


29 augustus 2012
 
Door systematische screening op de afdelingen Spoedeisende Hulp (SEH) van ziekenhuizen wordt kindermishandeling eerder opgemerkt. Dat concluderen wetenschappers van het Erasmus MC in Rotterdam.

 
Uit een studie van het Erasmus MC blijkt dat SEH-afdelingen van ziekenhuizen kindermishandeling effectief opsporen door goede observatie, het gebruik van een checklist en ervaring en training van hulpverleners. In de groep kinderen die systematisch werd gescreend, zijn vijf keer meer signalen van kindermishandeling ontdekt dan in de groep die niet werd gescreend.


Het onderzoek vond plaats op de SEH-afdelingen van zeven ziekenhuizen. Bij het onderzoek waren ruim 104 duizend kinderen betrokken, die tussen februari 2008 en december 2009 het ziekenhuis bezochten.


In Nederland is screening op kindermishandeling op afdelingen SEH verplicht.
Een artikel over het onderzoek is verschenen in het wetenschappelijk tijdschrift Pediatrics.


Bron: Erasmus MC

Redactie Dark horse: je durft bijna niet meer met je kind naar het ziekenhuis, als hij of zij echt per ongeluk van de fiets is gevallen en een arm of been breekt.


                      Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse



 

8 opmerkingen:

  1. Ook als je zelf met spoed naar het ziekenhuis moet is het belangrijk om daar nooit te kennen te geven dat je thuis een kind hebt!

    Neem nooit je kind mee naar het ziekenhuis. De kans is groot dat het ziekenhuis suggereert dat je partner de zorgen over je kind niet aankan. Het AMK geeft medische gegevens door aan de school waar je kind op zit en vraagt de school om je gezin heimelijk in de gaten te houden. Ook al wordt zo'n valse melding bij het AMK ontkracht, bij een volgende melding krijgt je de suggesties als feiten weer keihard terug.

    Dat het waar is wat ik hier beweer kan ik aantonen in de dossiers die heb opgevraagd.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Soms kom ik in het ziekenhuis waar ik werk de naam tegen van de dokter die de hele wergroep fanatiek aanstuurt want: kindermishandeling is het ergste dat er is. Dan fantaseer ik dat ik haar eens benader, een afspraak maak, haar even apart neem in het personeelsrestaurant. Soms staan er ineens spotjes met haar en met ander ziekenhuispersoneel op de website, hoe erg het allemaal is en daarom moeten we dat doen..... En dan is er weer een aankondiging van een workshop of congres. Dan fantaseer ik dat ik daar zelf de zaal toespreek en ons verhaal vertel ter lering ende vermaak. Maar ik doe het niet. Ik heb mijn baan hard nodig en men zou mij nooit meer serieus nemen. Inderdaad, ouders die beschuldigd zijn van kindermishandeling hebben dit zelf aangehaald op een of andere manier. Ook al ben je vrijgesproken. Dat is toch de mening van veel buitenstaanders. Maar ik vraag me weleens af wat die fanatiekelingen zouden denken als ze beseffen dat het hun collega's zijn die daar de wrange vruchten van plukken. Van die hysterische campagnes.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Over kindermishandeling gesproken...en de Spoed Eisende Hulp.
    De eerste keer dat ik ernaar toe ging, had mijn kind een behoorlijke poos een bloedende neus gehad en veel pijn als gevolg van een grote klap van een schommel, vol op haar gezicht. Met spoed naar het ziekenhuis dus,zou je denken. Niks spoed... daar 45 minuten in de wachtkamer gewacht, na gemeld te hebben ad receptie (waar bij drukte zelfs nog 10 bedden en een paar dokters hadden kunnen staan,in geval van nood..!) Terwijl wij ongelooflijk bezorgd wachten op hulp, en ik denk aan schedelfracturen, gezien de harde klap en de ernst van de neusbloeding, staan de dienstdoende artsen gewoon een gezellige babbel te maken, met veel gelach, maar niet helpen. Daarnaast is het 22.00 uur 's avonds en weten ze dat mijn kind ook graag naar bedje wil.'Pardon, ik kom hier met spoed?' Oh, u kunt hier even wachten (half uur voorbij)

    Beste mensen, dat vind ik een nou een gevaarlijke situatie. Als pas na een kwartier gezellig babbelen de betreffende arts ons binnenlaat, is het enige wat hij vraagt of het bloeden is gestopt en hij kijkt van een afstandje meer naar zijn laptop dan naar mijn kind. Die helemaal bleek zit te trillen van de pijn...Het enige wat hij heeft gevraagd is wat er is gebeurd en of het bloeden is gestopt. Hij is nooit opgestaan uit zijn stoel, heeft gezicht niet van naderbij, grondiger onderzocht en had als enig advies: Ik hoop dat u in de toekomst voorzichtig zult zijn met uw kind...Volgende patiënt. Zij heeft dus een aantal weken een fikse hersenschudding gehad en dat mag je niet over het hoofd zien. Desondanks had ik zelfs daarvoor geen enkel advies ontvangen. ben benieuwd wat dat grapje me heeft gekost..

    De tweede keer was onlangs. Met mijn kind 's avonds hals over kop naar huisartsenpost, waar de arts zei dat het een stijve nek was en een griepje. Maar met griep was ik het niet eens en ik heb uitgelegd waarom. Vervolgens schrijft hij twee verschillende medicijnen voor, voor die in mijn ogen foute diagnose. Daarnaast was één van de medicijnen heel slecht voor kinderen (de arts vond dat wel meevallen..) hetgeen de apotheker later voor me bevestigd heeft. Deze medicijnen zijn schadelijk voor kinderen (alsmede voor volwassenen)
    Bij het volgende bezoek aan een andere arts blijkt de diagnose een mogelijke bacteriële infectie te zijn, die spoedig onderzocht en behandeld dient te worden in het ziekenhuis. Mijn kind een week lang aan het infuus. Dat noem ik nou kindermishandeling. Als de mensen op wie je aangewezen bent en die je in vertrouwen moet nemen, terwijl jij als ouder het onmogelijke waar moet maken, deze mensen ZO omgaan met de veiligheid van en zorg voor onze kinderen....
    En deze mensen nemen het recht om te beoordelen of ouders hun kinderen mishandelen...?Mmmmmm.
    Issue.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Als men dat 'wetenschappelijk onderzoek' van de EUR eens goed bekijkt, ziet men wat er ontbreekt: nergens staat vermeld wat er wérkelijk aan de hand was en al helemaal ontbreekt het gevolg voor de 'onderzochte kinderen'!
    Ook is geheel niet enige aandacht geschonken aan de institutionele mishandeling (Mishandeling in pleeggezin of Jz-instelling) en de psycho trauma's opgelopen door de UHP en daarop volgende liefdeloosheid in Jz-instellingen en pleeggezinnen.)
    Deze campagne 'kindermishandeling' kan naar mijn mening gezet worden na 'incest' en 'ADHD': alleen maar bedoelt om meer kinderen in 'jeugdzorg' et krijgen.

    Waar is de 'incest' ook al weer gebleven? Komt dat opeens niet meer voor terwijl het in 1987-1990 zo'n hot item was?!
    Waarom verminderd opeens de hoeveelheid ADHD en is nu PDD-NOS populair dan wel 'autisme stoornis'?

    Ik heb zelf als arts ook een uinodiging gehad om me aan te melden voor zo'n cursus.... gegeven door AMK/BJZ... voor ca. 500 € kan ik deelnemen aan zo'n 2-daagse cursus en krijg ik ook mijn accreditatiepunten!
    De cursus gaat er van uit dat artsen niets weten over kindermishandeling... (Ik ben nog niet dementerend maar herinner me nog steeds de colleges over dit onderwerp in 1984-1985 / Radboud-universiteit)

    Ik hoop dat mijn collegae zo verstandig zijn om zich te realiseren wat het gevolg kan zijn van een AMK-melding... treurig dat ouders die dit overkomen is géén woord mogen voeren bij die cursus. (Zoals gewoonlijk zou ik haast zeggen.)

    Drs. N.J.M.Mul, arts

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Huisartsen VERWACHTEN degelijk onderzoek bij een AMK.
    Dat is BJZ, die op roddel afgaat, dus NIET degelijk.
    Die roddel wordt als feit naar de RvdK overgebriefd, voor een OTS.
    Dan neemt BJZ het weer over en vraagt een UHP aan of dreigt ermee.
    De RvdK is nu slecht genormeerd.
    Het doet geen gegevens-natrek volgens het protocol geen dubbel onderzoek te doen.
    De VERWACHTING van melders is dus ONGEGROND.
    Dat is een knelpunt.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het maakt helemaal niet meer uit, waar je komt. Al dan niet met kind. Waar je nl. ook voor uit moet kijken: Voor de mensen die dicht bij je staan. Er is een vreselijke verlinkcultuur in dit land aan het ontstaan.
    Vroeger leerde je als hulpverlener nog dat het zelfs ongepast was je clienten ongevraagd van advies te voorzien. Tegenwoordig krijg ik te pas en te onpas commentaar van jan en alleman op mijn kind en hoe ik met haar omga.
    Ik word er doodziek van. Ik leef al 12 jaar alleen voor mijn kind. Ik heb alles voor haar altijd opzij gezet. Ik kom nergens meer. En die enkele keer dat ik wel ergens heen ga en haar meeneem (overdag, 1 of andere superbrave thema-bijeenkomst), krijg ik daar ook al commentaar op.
    Ik ben als de dood dat ze met gym haar blauwe plekken zien, die bij haar bij het minst geringste aanstoten tegen een tafel al ontstaan.
    Ik leer haar om vooral in het bijzijn van anderen geen akelige grapjes meer te maken over haar moeder, omdat mensen er iets achter kunnen zoeken wat er niet is.
    En nu moet ik dus ook al hopen dat ze geen ongeluk met haar waveboard krijgt...
    Wij zijn FREAKS geworden :-(

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mijn huisarts had mij al op de hoogte gesteld. Kinderen kunnen soms door jonassen een zondagsarm krijgen, dat moet dan in het ziekenhuis op z'n plaats gezet worden. Nu kan dat anders lopen. Na 3 keer jonassen uit de bocht doet de EHBO in het ziekenhuis een melding bij het AMK. Werkelijk waar, het AMK bestaat nu ook uit artsen en ziekenhuis specialisten. Nederland draait deur ...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Klopt helemaal,

    Door het ziekenhuis ben ik in contact gekomen met bureau jeugdzorg. Afschuwelijk!!!

    Ik wou dat ik er nooit naartoe was gegaan.
    We zijn gevlucht naar het buitenland voor er een ots kon worden uitgesproken.

    Niet mijn kinderen hadden medische hulp nodig, ik was de patient. Ze dachten in het ziekenhuis dat door mijn extra klachten tijdens de zwangerschap, dat ik niet voor mijn kinderen zou kunnen zorgen en schakelde achter mijn rug om bjz in.

    Terwijl ik een man heb, vrienden, familie enzo die mij hielpen de zwangerschap door te komen.

    Ja ik kon minder op dat moment, maar ben ik dan meteen een slechte moeder?

    BeantwoordenVerwijderen