Ouders nemen kinderen mee terug naar Duitsland

Dark horse heeft contact gehad met advocaat Huib Struycken

Update 13-12-2012 

Ik heb de officier van Justitie gedagvaard op straffe van een dwangsom alle opsporingshandelingen te staken. Morgen heb ik een uitspraak. Het is wel de Groningse rechter die daar een oordeel over moet geven. 

Het is gebleken dat de Nederlandse rechter Flinterman de Duitse rechter Arlinghaus heeft bewerkt om oogluikend toe te staan dat het Jugendambt de kinderen uit Duitsland heeft ontvoerd op Kerstavond.  

Ook heeft de officier van Justitie, de Vries valselijk arrestatiebevelen uit doen gaan naar de ouders. De officier van Justitie heeft BJZ tevens aangezet om om in Duitsland valselijk aangifte van ontvoering te doen. 

Contactjournaals 

Uit de contactjournaals blijkt dat de van de officier van justitie bedoeling daarvan  was dat de kinderen dan uithuis moesten worden geplaatst als de ouders werden gearresteerd, en dat het Jugendambt dan de kinderen kon wegvoeren naar Nederland.  

Dat willen ze weer doen. Dit is allemaal gebeurd terwijl iedereen wist dat de voorgeschreven weg door het verdrag HKOV namelijk een teruggeleidings procedure geen kans van slagen had.

Kinderontvoering onder regie van rechters

Wat hier gebeurd is pure kinderontvoering onder regie van rechters, die er vervolgens ook voor gezorgd hebben dat de onrechtmatigheid werd afgedekt door hun collega's.  

De rechters hebben volstrekt onbevoegd en strafbaar gehandeld en houdt BJZ en de Raad zorgvuldig de hand boven het hoofd. De hoofdofficier van Justitie doet net of zijn neus bloedt. De Procureur Generaal van de hoge Raad kijkt ook zorgvuldig de andere kant op. 

Rechters kijken de andere kant op  

Ik ben van mening dat de wantoestanden bij BJZ voornamelijk komen omdat de rechter de andere kant op kijkt. In deze zaak is het duidelijk geworden dat het allemaal afgesproken werk is tussen rechters, BJZ en de Raad. 

Huib Struycken (advocaat)

http://www.antibjz.nl/page/articles.html/_/jeugdzorg-algemeen/advocaat-spant-geding-aan-tegen-hoofdofficier-r1538

Update 2 december 2012

Advocaat Huib Struycken spant een kort geding aan tegen Jan Eland, hoofdofficier van justitie in Groningen.

De raadsman van Paul de Hoop en Anna Kruize eist dat justitie stopt met het opsporen van de drie kinderen van het gezin, die met hun ouders zijn ondergedoken in Duitsland. De arrestatiebevelen moeten worden ingetrokken 'op straffe van een dwangsom van 100.000 euro voor iedere daad van opsporing en/of vervolging', zo staat het omschreven in de dagvaarding.

In 2011 moesten de kinderen op last van de Raad voor de Kinderbescherming uit huis worden geplaatst. Het gezin, dat destijds in Stadskanaal woonde, emigreerde vlak voor de uitspraak van de kinderrechter naar Esterwegen, net over de grens in Duitsland. Bureau Jeugdzorg heeft de kinderen met de hulp van een Duitse nevenorganisatie teruggehaald naar Nederland. Ze werden ondergebracht bij pleeggezinnen in Groningen. Tijdens een omgangsregeling in Hoogezand hebben De Hoop en Kruize hun dochters 'terug ontvoerd' naar Duitsland. Justitie heeft vervolgens een Europees aanhoudingsbevel uitgevaardigd, dat nog steeds van kracht is.

10 november 2012 – Ranada van Kralingen 

Interview met advocaat Huib Struycken over het Nederlandse gezin dat naar Duitsland  is gevlucht. 

Onafhankelijke rechtspraak in Nederland? 

Hoe gaat het op dit moment met het gezin? 

“De politie in Duitsland is zeer actief het gezin aan het opsporen. (JDH:  terwijl er volgens Martin Sitalsing van BJZ Groningen 'geen klopjacht' zou worden geopend.) Ze hebben alle telefonisch verkeer afgesloten. De politie in Duitsland had bij het gezin de post meegenomen, die ze konden komen ophalen bij de politie.  Daarover was telefonisch contact gezocht door vader met het bureau. Het gezin moest toen weer verhuizen (onderduiken), omdat de politie het mobiel nummer bleek te hebben uitgepeild.” 

Kinderen lichamelijk ernstig verwaarloosd in pleeggezin 

De advocaat Huib Struycken heeft verzocht aan BJZ, de politie, maar ook aan de hoofdofficier van justitie, alle onderzoeksactiviteiten op te schorten teneinde het gezin tot rust te laten komen. De kinderen bleken lichamelijk ernstig verwaarloosd, zo constateerde een Duits ziekenhuis. 

Ontvoering met behulp van de Officier van Justitie 

“Ik heb ontdekt dat de ontvoering uit Duitsland in december 2011 is gebeurd met behulp van de officier van justitie mr. D. V., de kinderrechter F. van de rechtbank Groningen en ook met de liaisonrechter in Den Haag, dezelfde rechtbank die het verzoek tot teruggeleiding van de kinderen heeft afgewezen. De kinderrechter F. heeft ook contact opgenomen met een Duitse rechter. “ 

Waarom denkt u dat BJZ en de rechterlijke macht in Nederland zo heeft gehandeld? 

“Dit is allemaal gebeurd ter ontduiking van de procedure van het Haags Kinderontvoeringsverdrag. De conclusie is dat alle beschikkingen die er door rechters zijn genomen uiteraard zijn genomen met de kennis dat rechters betrokken zijn geweest bij kinderontvoering. Vandaar dat het Gerechtshof te Leeuwaarden nog steeds op 18 oktober 2012 volhoudt dat de kinderen niet naar Duitsland zijn verhuisd, ondanks dat de advocaat bewijzen heeft overgelegd dat de kinderen bijvoorbeeld vanaf 23 november 2011 een burgerservicenummer hadden.”

“Er was zelfs in november 2011 een spaarbankboekje voor de kinderen. Naast het feit dat de ouders geen woning meer hadden in Nederland en vanaf november 2011 een huurcontract hadden voor een woning in Duitsland voor de duur van 2 jaar. 

Wanneer heeft BJZ Groningen aangifte gedaan? 

“De Groningse BJZ heeft de aangifte die is gedaan van kinderontvoering op 6 december 2011. De familie K. zou verdacht zijn van kinderontvoering vanaf 25 november 2011, omdat de rechter, stellende op 25 november 2011 dat de ouders waren geëmigreerd naar Duitsland, de uithuisplaatsing had uitgesproken. Deze aangifte is evident een valse aangifte en ook het internationaal arrestatiebevel dat door ovj  d. V.  is afgegeven lijkt op valsheid in geschrifte. Nadat aangifte was gedaan, moest de aangifte worden gewijzigd. BJZ wilde dat er in werd opgenomen dat het gezin was gevlucht. “

Onzin 

“Dat was onzin, maar de vlucht is zowel door het Gerechtshof Leeuwarden als door de rechtbank Den Haag en het Gerechtshof Den Haag als motivatie gebruikt, om ervan uit te gaan dat de kinderen nooit naar Duitsland zijn verhuisd. Het Gerechtshof te Leeuwarden heeft op 18 oktober 2012 opnieuw valselijk gesteld, dat de grond waarop de kinderen nog langer moesten worden vastgehouden op geheime plekken in Groningen, was dat de ouders elkaar lichamelijk ernstig zouden hebben mishandeld. “ 

“Maar ook dat zij elkaar zouden hebben uitgescholden. Het Gerechtshof stelt dat ongeloofwaardig zou zijn, dat de kinderen daarbij nooit aanwezig zijn geweest. Er is voor deze aanname geen greintje bewijs en niet valt in te zien dat ruzies die in 2010 en in 2011 hebben plaats gehad, op de een of andere manier een bedreiging kunnen zijn voor de kinderen en daarom de kinderen weg te houden van hun ouders.” 

Gerechtshof Leeuwaarden 

De advocaat heeft het Gerechtshof Leeuwarden de kans geboden hun fouten te herstellen, maar ze blijven de schijn wekken,  valsheid in geschrifte te plegen. De advocaat heeft het Gerechtshof ook gewraakt, omdat van het Gerechtshof een rechter deel uitmaakte, die al eerder een foute uitspraak had gedaan en omdat de advocaat ter zitting niet zijn pleitnotities mocht overleggen, omdat deze langer waren dan de voorgeschreven 2 pagina's. 

Inmiddels heeft de advocaat bij de Procureur Generaal de kwestie neergelegd, dat de betrokkenheid van de rechters bij de kinderontvoering een eerlijke en onafhankelijke rechtspraak in de weg heeft gestaan en invloed zou moeten hebben op de uitspraak van de Hoge Raad in cassatie.

Geen onafhankelijke rechtspleging

“De zaak K. is het bewijs dat er geen sprake is van onafhankelijke rechtspleging. Er zijn allemaal afspraken bij voorbaat gemaakt, door rechters officieren van justitie zonder dat advocaten bij deze kwesties worden betrokken.”

Testcase voor de Centrale Autoriteit 

“Ik heb allerlei vragen gesteld aan rechter en officier van justitie, maar ik krijg nergens antwoord op. De blog Jeugdzorg Dark horse wordt heel goed bekeken door Bureau Jeugdzorg en de officier van justitie. Deze zaak wordt wel een testcase voor de Centrale Autoriteit.  Het is wel duidelijk dat je als ouders geen schijn van kans hebt tegen Bureau jeugdzorg. Bureau jeugdzorg heeft zich volledig ingedekt door rechters en officieren van justitie te betrekken.”

Centrale Autoriteit  

“De Centrale autoriteit  baseert  zich op het HKOV verdrag en de uitvoeringswet (art 13)wanneer zij zegt dat de kinderen in december 2011 alleen krachtens een bevel van de Duitse rechter naar Nederland hadden mogen worden vervoerd. Nadat de er in Duitsland een teruggeleidingsprocedure was gevoerd.  Wat de Centrale autoriteit ook zegt dat zo’n teruggeleidingsprocedure alleen maar kan als de kinderen onrechtmatig naar Duitsland waren meegenomen. De Centrale autoriteit stelt vast dat de ouders het volle gezag hadden toen zij nar Duitsland verhuisde en dus had een teruggeleidingsprocedure in Duitsland geen schijn van kans gehad.”

“Dat standpunt van de centrale Autoriteit is zowel door de rechtbank Den Haag als door het gerechtshof Den Haag als ook door de rechters in Groningen en het gerechtshof in Leeuwarden volkomen genegeerd. En zonder enige motivatie! Wat is dan nog de functie van de Centrale Autoriteit? Als je door de rechter gewoon genegeerd en geschoffeerd wordt.”

“Ik herinner mij dat er jaarrede is geweest van Raad voor de Rechtspraak. Die moet toezicht houden op de rechterlijke macht en die vond de Triaspolitica, de scheiding van de machten , maar een achterhaald begrip. Mr vd E. had als kinderrechter heel vaak zonder de advocaat te betrekken allerlei maatregelen getroffen met de officier van justitie samen. Wat nu zo erg is dat valse aangiftes en ook het aanzetten tot het doen van valse aangifte, door de officier van justitie en het betrekken van de rechter bij strafbare kinderontvoering heel normaal worden gevonden.”

Geen Rechtstaat meer

“Wat ook zo erg is dat vanuit Justitie geweigerd wordt mij stukken toe te sturen en geweigerd wordt onderzoek te doen. Alle rechters, rechtbank en Gerechtshoven weigeren gewoon een oordeel te geven over de Kinderontvoering. En dat merk je vaker. Een Uithuisplaatsing die volkomen onterecht is, een onbevoegde rechter die beslist wat hij niet mag beslissen. Er is gewoon sprake van onrechtmatige rechtspraak, van valsheid in geschrifte. Als je dat weigert te beoordelen dan heb je gewoon geen rechtstaat meer.

“Kinderontvoering op grond van een uitspraak van een onbevoegde rechter is gewoon mede plegen aan kinderontvoering. Later doen alsof de rechter wel bevoegd was door tegen beter weten in de rechter wel bevoegd te achten is net zo zeer mede plegen van kinderontvoering. Een dergelijk crimineel verband vormen om kinderontvoering mogelijk te maken en te legitimeren heet een criminele organisatie en dat is afzonderlijk strafbaar.art 140 Sr.”

Update 21 oktober 2012

De ouders worden op alle mogelijke manieren gezocht, advocaat Struycken heeft rust gevraagd tot na de zitting, maar dit gebeurt niet. De kinderen hebben in het ziekenhuis gelegen omdat 'de verzorging tijdens de uhp zo geweldig was'.

Update 2 oktober 2012

http://www.rtvnoord.nl/artikel/artikel.asp?p=114058

'Meegenomen zusjes verwaarloosd door pleeggezin' 

Geplaatst: 16:21 uur, dinsdag 2 oktober 2012

De drie kinderen die vrijdag door hun ouders zijn weggehaald bij hun pleeggezin in Hoogezand werden daar niet goed verzorgd.

Dat zegt de advocaat van de ouders, die tot een jaar geleden in Stadskanaal woonden en vandaaruit naar Duitsland verhuisden. Daar werden hun drie dochters in opdracht van Bureau Jeugdzorg eind vorig jaar weggehaald wegens vermeende kindermishandeling en ondergebracht bij twee pleegezinnen.

Nu, een klein jaar later, hebben de ouders hun dochtertjes van 2, 5 en 6 jaar op hun beurt weer meegenomen naar een schuiladres in Duitsland. Volgens advocaat Huib Struycken blijkt na dokterbezoek dat de kinderen allerlei bacteriën en ziekten hebben die wijzen op ernstige verwaarlozing.

De ouders willen de uitspraak van een Duitse rechter die hen vrijwaart van een nieuwe poging van Jeugdzorg om de kinderen weer bij ze weg te halen. Bureau Jeugdzorg heeft de ouders verzocht om de kinderen terug te brengen. De ervaring van het Bureau is dat kinderen in de betreffende pleeggezinnen goed worden opgevangen en verzorgd.

Update maandag 1 oktober 2012

Bron: Telegraaf

Lees ook onderstaande link!

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/09/cassatieverzoek-legale-kinderontvoering.html

Bron: Telegraaf, zaterdag 29 september 2012

Een echtpaar dat onlangs tegen Bureau Jeugdzorg aangifte deed van ontvoering en gijzeling van hun drie dochtertjes heeft de meisjes gisteren terug ontvoerd. Tijdens een bezoekuur pakten vader Paul en moeder Anna de kinderen af, zetten hen in de auto en gingen ervandoor.

Het voorval is het zoveelste hoofdstuk in de wrange zaak rond Catharina (5), Carmen (4) en Caithlyn (2), die inmiddels tot aan de Hoge Raad wordt uitgevochten. De ouders van de meisjes zijn al langer bekend bij Bureau Jeugdzorg, zij het volgens henzelf en hun advocaat volkomen ten onrechte.

Toen Jeugdzorg vorig jaar hoorde dat het gezin uit Stadskanaal naar Duitsland was geemigreerd, stapte de organisatie direct naar de rechter. Hoewel de ouders formeel het gezag over de kinderen hadden en er geen juridische belemmering was om het land te verlaten, kreeg Jeugdzorg toestemming om de kinderen uit huis te halen. Daartoe schakelde Jeugdzorg haar Duitse zusterorganisatie Jugendamt in, die met hulp van de Duitse politie de kinderen van de ouders afnam en bij de grens overdroeg aan Jeugdzorg.

Omdat de actie plaatsvond buiten de Duitse rechter om, stapten de ouders naar de Duitse politie om tegen Jeugdzorg en Jugendamt aangifte te doen van kinderontvoering en gijzeling. De ouders doen die beschuldiging aan het adres van Jeugdzorg verderop in deze krant. De openbaar aanklager in Duitsland heeft de zaak nu in onderzoek.

Gisteren mochten de ouders de kinderen even bezoeken. De advocaat van de ouders, Huib Struycken, vindt het ’volkomen begrijpelijk’ dat zij de kinderen hebben meegenomen. „De ouders hebben terecht een einde gemaakt aan deze criminele situatie. Jeugdzorg heeft geen enkel recht de kinderen onder zich te houden en deze situatie veel te lang te laten dooretteren. Het gezin heeft nu vooral rust nodig.”

Directeur van Jeugdzorg Groningen Martin Sitalsing is bezorgd over het lot van de drie meisjes. „De gezinsvoogd wilde nog voor de auto springen om de ouders de doorgang te beletten en de kinderen eruit te halen, maar besefte op tijd dat dit kon uitlopen op een traumatische gebeurtenis. Zorgelijk is dat de mogelijkheden voor de ouders hiermee steeds verder worden beperkt.

Ik hoop dat zij zichzelf niets aandoen”, zegt de voormalige korpschef van de politie Twente, die ook laat weten dat hij zijn z’n vroegere collega’s bewust niet vroeg om bijvoorbeeld wegen af te sluiten.

„Want er moeten geen domme dingen gebeuren. Dat zou ook traumatisch zijn voor de kinderen, als zich een situatie zou voordoen met zwaailichten en dergelijke.”

Bij de grensovergang stopte op 27 december vorig jaar een Duits personenbusje. Deuren gingen open, drie kleine Nederlandse zusjes werden uit de cabine gehaald en overgedragen aan mensen van het Nederlandse Bureau Jeugdzorg. De meisjes, pas met hun ouders geëmigreerd naar Duitsland, waren in opdracht van Jeugdzorg uit hun huis weggehaald. En daarmee is Nederland finaal uit de bocht gevlogen…

Althans, zo redeneren de ouders en hun advocaat, die in cassatie zijn gegaan bij de Hoge Raad om de kinderen terug te krijgen. „Met goedkeuring van de rechter heeft Jeugdzorg de meisjes in Duitsland laten kidnappen, over de grens gesmokkeld, op geheime locaties vastgehouden en zodoende mishandeld. Illegaler kan niet.”

Ergens in ons land zijn de drie ontheemde zusjes Catharina (5), Carmen (4) en Caithlyn (2) ondergebracht bij pleegouders. Twee hebben elkaar, de ander is elders geplaatst. Ze zitten in de schrijnende situatie van een gedwongen uithuisplaatsing en ondertoezichtstelling, net als veel andere kinderen in ons land. Maar in dit geval is er meer aan de hand.

Het leven van de drie piepjonge meisjes kreeg een dramatische wending doordat hun ouders Paul en Anna het niet meer met elkaar zagen zitten. Vader Paul spreekt van ’een dipje in de relatie’. Maar volgens Bureau Jeugdzorg was er achter de voordeur van het gezin veel meer aan de hand en was de veiligheid van de kinderen in het geding door de echtelijke strubbelingen.

„Omdat we er zelf niet helemaal uitkwamen, hebben we hulp gezocht”, beweert vader Paul. „De huisarts kon ons niet doorverwijzen en relatietherapeuten waren niet te betalen. Bij het Advies- en Steunpunt Huiselijk Geweld werd ons aangeraden aangifte tegen elkaar te doen bij de politie, omdat ze anders geen grond hadden om ons te helpen. We vonden dat vreemd, maar hebben die raad opgevolgd en elkaar beschuldigd van onder andere mishandeling. Twee maanden later kreeg mijn vrouw een huisverbod.”

De verklaringen belanden bij Bureau Jeugdzorg, dat overwoog de kinderen onder toezicht te stellen bij hun oma. „Jeugdzorg gelooft niet dat wij die verklaringen alleen hebben gedaan om hulp te krijgen. Er is tussen mijn vrouw en mij nooit iets onoorbaars gebeurd. Er is ook geen spat bewijs, zoals een aantekening van de politie. Kijk zelf, we zijn nog steeds bij elkaar."

Uiteindelijk kwam het niet tot een concrete maatregel van Jeugdzorg. Intussen speelde de lang gekoesterde wens van de ouders om Stadskanaal achter zich te laten en met het gezin naar Duitsland te emigreren. Daar, vijftig kilometer verderop in het rustieke Esterwegen, wonen hun vrienden en voelen ze zich beter dan in Nederland, betoogt het stel. En zo stak het gezin in november 2011 de grens over, naar een nieuwe toekomst tussen de bossen en de heide.

Bij Jeugdzorg sloeg de uitschrijving uit de gemeente Stadskanaal in als een bom. Onmiddellijk stapte de organisatie naar de rechter, met het verzoek de kinderen uit huis te mogen plaatsen en onder toezicht te stellen. De Groninger rechtbank stemde daarmee in, redenerend dat de kinderen formeel in Nederland woonden. Het geëmigreerde gezin zou binnen veertien dagen worden opgeroepen. Omdat het gezin geen huisadres meer had in Nederland, werd de oproep naar het adres van de oma in Nederland gestuurd.

Op het nieuwe adres in Duitsland viel geen oproep op de mat. Wel werd tegelijkertijd vanuit Nederland een internationaal arrestatiebericht verspreid tegen de ouders wegens kinderontvoering. Kwamen zij naar de zitting, dan werden ze direct aangehouden. Daarom stuurden zij een advocaat naar de rechtszaal om de rechter ervan te overtuigen, dat die niet bevoegd was om te beslissen over kinderen die in Duitsland wonen. Dat lukte niet.

Ruim een week nadat Jeugdzorg van de rechter toestemming had gekregen om de kinderen uit huis te plaatsen, schakelde de instantie haar Duitse zusterorganisatie Jugendamt in om hen op te halen. Volgens een brief van het regiobestuur – Landkreis Emsland – meldde de Nederlandse gezinsvoogd dat de ouders in Nederland waren ontheven uit het ouderlijk gezag, na een proces bij de rechter. „Een leugenachtige verklaring”, briest Huib Struycken, de nieuwe advocaat van de ouders.

Het hartverscheurende schouwspel, twee dagen voor kerst, speelde zich af in de woning van de Nederlandse buren, waar het gezin op visite was. De twee gezinnen kennen elkaar goed; ook in Nederland woonden ze jarenlang naast elkaar. Buurman en buurvrouw Hendriks schreven naderhand in een brief aan de Groningse rechtbank: „Om half negen ’s avonds kwamen mensen ons huis binnenstormen die zeiden dat ze van het Jugendamt waren.

Buiten bleven twee beambten van de Polizei wachten. Ze zeiden dat ze de kinderen mee moesten nemen op grond van een bevel van de rechtbank te Groningen. Daarop vroegen we waar het Duitse bevel was, maar die hadden ze niet. Wij hadden onmiddellijk bij binnenkomst deze mensen verzocht onze woning te verlaten, wat ze niet deden. Wat ze wel deden, was ons ernstig bedreigen. Na enige tijd huilen en alle kinderen zwaar overstuur zijnde, hebben ze de kinderen dus meegenomen.”

„Ik en mijn vrouw zijn door deze gebeurtenis ernstig geschrokken en zwaar getraumatiseerd. We hebben bijna twee maanden hiervan niet meer kunnen slapen. Mijn kinderen hebben wekenlang nachtmerries gehad. Mijn vrouw heeft er zelfs antidepressiva voor gehad van de huisarts.”

Voor zowel de kinderen als de ouders werd het een gitzwarte kerst. De meisjes werden tijdens de feestdagen in een kindertehuis in Papenburg geplaatst. Vier dagen na de abrupte scheiding van hun ouders droeg Jugendamt de meisjes bij de Duits-Nederlandse grens over aan Jeugdzorg. „Ze werden van elkaar afgezonderd en naar twee geheime adressen gereden”, zegt Struycken. „Een illegale actie. De Duitse rechter is hier nooit aan te pas gekomen en Jugendamt was niet bevoegd. Het weghalen, wegvoeren en vasthouden in Duitsland en Nederland levert daarmee de strafbare feiten ontvoering en gijzeling op.”

Struycken krijgt bijval van de Centrale Autoriteit, het overheidsorgaan dat toeziet op naleving van het Haags Kinderontvoeringsverdrag uit 1980. In een brief stelt deze instantie vast, dat de ouders belast waren met het ouderlijk gezag toen zij naar Duitsland vertrokken en dus het recht hadden om te beslissen over de verblijfplaats van de kinderen.  

Redactie Dark horse: De brief van de Centrale Autoriteit is in bezit van de redactie.

Voor Jeugdzorg heeft de Centrale Autoriteit een hard oordeel in petto: ’Het had op de weg van Stichting Bureau Jeugdzorg gelegen een verzoek tot teruggeleiding van de minderjarige kinderen in te dienen bij de Centrale Autoriteit, dan wel bij de bevoegde gerechtelijke instantie in Duitsland. Die had zich dan kunnen buigen over de vraag of er sprake is van een (on) rechtmatige overbrenging van de minderjarige kinderen naar Nederland in de zin van het Haagse verdrag.’

De ouders gingen in beroep tegen het afnemen van hun kinderen, maar het gerechtshof in Leeuwarden bepaalde tot hun verbijstering dat de kinderen nog steeds in Nederland wonen. Struycken: „Partijdiger kan niet! De kinderen zijn uitgeschreven in Nederland, ingeschreven in Duitsland. Ze zijn daar verzekerd, hebben een Duits spaarbankboekje, een huisarts, staan ingeschreven op school, hun ouders zijn daar belastingplichtig. De kinderen zijn daar feitelijk ontvoerd en illegaal aan Nederland uitgeleverd. En de rechter vindt dat juist!” Ook de Haagse rechtbank wees de teruggeleiding af, redenerend dat de kinderen hun woonplaats altijd in Nederland hebben gehad. Over de vraag of de kinderen legitiem uit Duitsland zijn gehaald, wilde de rechtbank zich niet uitlaten.

„De gang van zaken is volledig in strijd met de Europese wetgeving. Die bepaalt dat hier alleen de Duitse rechter bevoegd was om een beslissing te nemen over kinderen die in Duitsland wonen”, argumenteert Struycken. „Alle verzoeken van Jeugdzorg zijn gedaan nadat de kinderen waren ingeschreven in Duitsland. Maar ook al zou er sprake zijn geweest van een rechtsgeldige beschikking door de Nederlandse rechter, dan kan die niet in Duitsland ten uitvoer worden gelegd, omdat Jeugdzorg alleen op Nederlands grondgebied kinderen uit huis mag plaatsen, en niet over de grens.”

De advocaat wil nu dat een afhankelijke psychiater kijkt naar de situatie van de kinderen. „Zij willen naar hun ouders. Zij willen weg bij de onbekende mensen. Dit waren blije, vrolijke kinderen. Het zijn nu wrakken. Hun hele verdere leven is onnodig ernstig aangetast.”
Ook oma Carla is verscheurd van verdriet. In een noodmail aan deze krant schrijft ze: „Er mankeerde niets aan deze kinderen en hun ouders. Mijn hart breekt als ik mijn kleinkinderen zie. Zij willen zo graag naar huis. Hoe kan dit allemaal? Alstublieft, help ons.”

Een serie foto’s van de kinderen, van voor en na de uithuisplaatsing, geeft een indruk wat de situatie met hen heeft gedaan. De pretoogjes hebben plaatsgemaakt voor een doffe blik, de kuiltjes in de wangen voor strakke gezichtjes. Een filmpje dat vader Paul met de telefoon maakte van het einde van een bezoekuur, toont hartverscheurende taferelen. Krijsend om hun mama en papa worden ze door oudere dames in hun jas geperst en weg geloodst.

Inmiddels hebben de ouders de Raad voor de Kinderbescherming en Bureau Jeugdzorg voor de Hoge Raad gesleept. Het hoogste rechtsorgaan van ons land moet nu bepalen of de kinderen inderdaad onrechtmatig uit Duitsland zijn weggehaald en illegaal in Nederland op geheime adressen zijn ondergebracht.

Advocaat Jan van Ruth: Tip voor de ouders:
Breng je kinderen ergens heen en kijk niet meer om als je vertrekt.
Zorg dat er geen enkele link ligt uit het verleden of het heden naar de plaats waar de kinderen zitten.
En kom dan terug naar Nederland en vecht het uit vanuit een Nederlandse cel.
Zwicht niet voor de chantage en intimidatie van de Nederlandse autoriteiten en blijf zwijgen over de verblijfplaats van de kinderen.

Win je de zaak dan vertrek je met/naar je kinderen naar/in het buitenland.
En keert NOOIT meer terug.
Verlies je de zaak dan zit je de straf uit en wacht je tot de jongste meerderjarig is alvorens de kinderen op te gaan zoeken.

Israël levert nooit of te nimmer, aan wie dan ook, een Jood uit.
En je kunt Joods worden naar het schijnt.

Inderdaad we zijn terug bij 40/45.... 

UPDATE: 15 januari 2015 - De Telegraaf

Update 26 januari 2015: Op 29 januari te 10.00 uur vindt bij het gerechtshof Amsterdam de behandeling plaats van het wrakingsverzoek tegen het gerechtshof  Den Haag over de onlangs uit Duitsland door jeugdzorg ontvoerde kinderen. Na eerst de ouders gevangen te hebben genomen. De Centrale Autoriteit vindt dit onwettig!

Deze zaak gaat eigenlijk over de onafhankelijkheid van de hele rechterlijke macht in Nederland met betrekking tot kinderzaken.

Graag zoveel mogelijk pers en andere belangstellenden. De advocaat probeert een openbare behandeling te krijgen. 

Update: 28 januari 2015: De ouders zitten in de gevangenis op beschuldiging van ontvoering. Het is onbekend waar en er is geen contact met de overige familie.  De kinderen zijn ondergebracht in een instelling in Duitsland. Er wordt naar de familie toe geen enkele uitspraak over de kinderen gedaan.

Update: 4-4-2015

Sven en Ranada,

Ik wil jullie nog even berichten dat inzake de Hoop/Kruize dat de ouders vanuit de Duitse gevangenis naar de Nederlandse gevangenis zijn vervoerd en op 11 maart in vrijheid zijn gesteld.

Op 13 maart zijn ouders en kinderen met elkaar na 59 dagen in een tehuis en zonder contact met de ouders en eenmaal een kort bezoekje van oma herenigd. De voorlopige voogdij zal worden opgeheven.

Ook nu weer is er sprake van een samenwerking tussen rechters,centrale autoriteit en justitie kinderen te ontvoeren uit Duitsland.

Huib Struycken, advocaat

                Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

=>http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html