Kindermishandeling, een superepidemie?

http://www.stichtingkog.info/pages/posts/kindermishandeling-een-superepidemie-kom-nou-toch425.php

Kindermishandeling een superepidemie? Kom nou toch!

Actualiteit >>
Kindermishandeling , een superepidemie? Kom nou toch!


Geachte Kinderombudsman, Marc Dullaert,

In het programma Spraakmakende Zaken van de IKON, donderdagavond 19 juli 2012, noemde u kindermishandeling een ‘superepidemie’. Op 20 november 2011 (radio programma De zondag van Van Willigenburg) vergelijkt u kindermishandeling met een griepepidemie, om van hieruit te kunnen concluderen dat er sprake is van een superepidemie.

Uitbreiding van criteria


Mijn vraag: waarom meent u recentelijk dat er sprake is van een toename van kindermishandeling?
De intrede van de psychologie is een groot goed. Tegelijkertijd zijn hiermee de inzichten betreffende kindermishandeling verbreed. De toename van kindermishandeling is grotendeels te wijden aan de uitbreiding van de criteria. De verruiming is vastgelegd in de Wet op de jeugdzorg. In de huidige tijd verstaat men onder het begrip ‘kindermishandeling’ zowel kinderverwaarlozing als kindermishandeling. Het Rapport Kindermishandeling 2010, uitgebracht 2011, bevat een uitgebreide bijlage waarin de vele criteria zijn te lezen.
Het woord epidemie is ruim op te vatten. Onder een epidemie kan men verstaan een situatie waarin een ongunstig verschijnsel/ziekte/aandoening in een grotere frequentie dan normaal voorkomt, gedurende een beperkte periode bij een groot aantal mensen binnen hetzelfde geografisch gebied. Het is een plotselinge optredende ziekte die velen gelijktijdig aantast en zich snel verspreidt/uitbreidt en die ook weer overgaat. De ziekte kan besmettelijk zijn.
Kindermishandeling is van alle tijden. Het is geenszins te vergelijken met een epidemie of te bezien als een superepidemie. Er is heden ten dage geen sprake van een plotseling onverwacht opkomend en toenemend verschijnsel. In vergelijking met het onderzoek van 2005 is er een lichte stijging waarneembaar op grond van het statische onderzoek. U maakt een onjuiste vergelijking en werkt mee aan een vorm van indoctrinatie waarin geesten lijken te moeten worden rijp gemaakt voor meer overheidsbemoeienis. Het mogelijk gevolg van meer leed voor kinderen en ouders neemt u schijnbaar op de koop toe.

Afname


Er is door de tijd heen geen toename van kindermishandeling maar eerder een afname. In de laatste gegevens gaat men er van uit dat 70% van de ooit mishandelde kinderen, de eigen kinderen later niet mishandelt. Dit is een enorm positief bericht en pleit tegen uw visie van een superepidemie.
Het gebruik van de door u gehanteerde term ‘superepidemie’ is onterecht en bevestigt een negatieve insteek. Het lijkt erop dat met het promoten van de angstcultuur, de tijdsgeest wordt beïnvloed waardoor men eenvoudiger ouders aan de kant kan schuiven. De term ‘superepidemie’ staat bol van overdrijving. De cijfers laten zien dat er kindermishandeling plaats vindt in Nederland, maar niet in die getale dat er sprake is van een nieuwe trant. Het wordt hoogtijd voor enige nuchterheid. Dit onderwerp moet in alle rust en gedegen worden aangepakt.

Dubbele boodschap

Daarbij opgemerkt: indien de huidige verruimde kindermishandeling criteria worden toegepast op vroegere tijden, dan zou er tegenwoordig duidelijk sprake zijn van een afname van kindermishandeling. Immers, de generatie van ‘voor de uitvinding van de pil’ bestond uit grote gezinnen. Binnen de huidige criteria zouden er vele van deze gezinnen onder kindermishandeling vallen. Het is de vraag of verzorgend ouders van één oudergezinnen er toe aangezet mogen worden te gaan werken. Het risico op kindermishandeling neemt enorm toe voor één oudergezinnen, aldus verklaringen in Spraakmakende Zaken. De overheid zendt dubbele boodschappen uit: werken en zorgen moet, ontstane stress is niet legaal.

Zware en lichte vormen

U erkent dat er lichte en zware vormen van mishandeling zijn.
De grootste groep van mishandelde kinderen (2,3% van het totaal aantal Nederlandse kinderen) valt onder de categorie ‘verwaarloosde’ kinderen (60% van het totaal aantal ‘mishandelde’ kinderen), waaronder de lichte vorm van pedagogische verwaarlozing. Onder pedagogische verwaarlozing verstaat men dat ‘ouders geen grenzen stellen, onverschillig staan tegenover school en er niet voor zorgen dat hun kinderen dagelijks naar school gaan’. Daarbij opgemerkt: in Nederland hebben meer dan 16.000 kinderen (0,4% van het totaal aantal Nederlandse kinderen) vanwege het ontbreken van passend onderwijs geen toegang tot school/onderwijs, ondanks de leerplicht. Het is de vraag in hoeverre deze laatste problematiek in de gemeten gegevens voor kindermishandeling is meegenomen. Het is vervolgens de vraag in hoeverre de overheid tekort schiet.

Volgens bovenstaande gegevens wordt 98,7 % van de Nederlandse kinderen niet zwaar ‘mishandeld’. De kleinere groep zwaardere mishandelde kinderen betreft 1,3% van het totaal aantal Nederlandse kinderen (40% van het totaal aantal Nederlandse mishandelde kinderen).

'In het belang van het kind' 

Bezien vanuit de geschiedenis zijn de Nederlandse en Europese wetten in betrekkelijk korte tijd als uitgangspunt en strenge leidraad voor het tegengaan van kindermishandeling genomen. Kinderbeschermingswetten dienen de humaniteit. Daarvoor zijn zij ooit bedoeld. Recentelijk lijkt men de humaniteit uit het oog te hebben verloren of enkel te worden geïnterpreteerd vanuit het uitgangspunt ‘in het belang van het kind’.

Het verheerlijken van dit belang heeft geleid tot een eenzijdige visie op het gezin en op ouderschap, waardoor een aantal kinderen hun ‘thuis’ is kwijtgeraakt. Er heerst een angstcultuur bij mensen van wie men verwacht dat zij ‘kindvriendelijk’ zijn. Heden ten dage kan deze kindvriendelijkheid daaruit bestaan dat men kinderen onverwacht uit hun vertrouwde omgeving haalt (UHP). Het gezin in verwarring en machteloosheid achterlatend. Kinderen, ook getuige uw ervaringen in 2011 (Jaarverslag pg 16 en 17), vragen zich af waarom zij bij hun ouders zijn weggehaald.

Media

Tegenwoordig worden via de media indoctrinerende visies verspreid die nauwelijks weersproken worden. Velen voelen zich geroepen middels de media de gangbare visie met betrekking tot kindermishandeling te volgen en te ondersteunen (zie twitter). Er lijkt sprake te zijn van een zekere hysterie: het opkloppen van de problematiek. Het verheerlijken van ‘het kwetsbare kind’ leidt tot een idealisme waar nuchterheid en relativeringenvermogen op stuk botsten.

Overdrijving en stemmingmakerij

Steeds weer vraag ik mij af: welke nut heeft deze overdrijving? Wie is er bij gebaat? De gestreste angstcultuur leidt niet tot enige positieve benadering en ontspanning waardoor men in alle rust het onderwerp kindermishandeling kan benaderen. De kinderen zijn zeker niet gebaat bij deze bang- en stemmingmakerij. Zij zijn de kinderen van de rekening. In hun belang dient u ook af te zien van idee van ‘superepidemie’. Kinderen zijn daar niet mee geholpen.

De samenleving wenst dat de Gevestigde Orde ingrijpt. Preventie is heden ten dage het nieuwe toverwoord voor jeugdproblematiek. Hèt nieuwe criterium om zich op grote schaal te gaan bemoeien met de opvoeding. Van bovenaf weet men hoe het perfect en verantwoorde opvoeden moet, grijpt vervolgens in en is daarna doorgaans stil. De grondrechten van veronderstelde mishandelende ouders dienen direct tot het minimum te worden beperkt. Ouders worden zo vervolgd en rechteloos gemaakt.

De nieuwe inquisitie

Het AMK en de Raad voor de Kinderbescherming mogen optreden als een nieuw soort inquisitie: hun goede en redder taak bestaat daaruit dat zij de samenleving ‘beter’ maken en beschermen tegen ouders. Dat er een flinterdunne lijn loopt tussen idealisme en sadisme ziet men doorgaans niet of neemt men op de koop toe. Welk schrijnend leed men ouders en kinderen aandoet, weigert men te zien.
Preventie gezien als toenemende staatsbemoeienis schendt niet alleen de grondrechten van ouders maar kan ook leiden tot een averechts effect: het vertrouwen in de overheid neemt af.
Indien in ons systeem rechters dienen te worden overtuigd om kinderen onder curatele te stellen, is het een kleine moeite om zaken op te kloppen, te verdraaien of zaken te verzinnen aangaande veronderstelde kindermishandeling. Zo verkrijgt men het gewenste effect. De verruiming van de criteria kindermishandeling maken ouders tot een makkelijk slachtoffer. Is eenmaal de rechter overtuigd dan neemt een ieder klakkeloos aan dat de werkelijkheid is zoals deze door jeugdbeschermers wordt voorgesteld.

Gevangen in het systeem

Na de bevestiging door de rechter lijkt er geen weg meer terug en is men gevangen in het systeem, de beruchte keten jeugdzorg. Cijfers rondom kindermishandeling en OTS/UHP worden op deze wijze kunstmatig omhoog gebracht. In uw jaarverslag geeft u er notie van dat u zich niet mag bemoeien met de uitspraak van de rechter. Kinderen en gezinnen zijn de dupe van deze werkwijze.

Meldingsdwang en angstcultuur

Professionals worden opgeroepen vooral te melden. Burgers worden genadeloos onderworpen aan tv spotjes over kindermishandeling. De incidenten zijn veelvuldig in het nieuws. Zo wordt de angstcultuur over de samenleving verspreid middels een stroom aan onvolledige informatie.

Men meldt niet dat de kindermishandeling is toegenomen vanwege de uitbreiding van de criteria. Geen ouder ontkomt vrijwel meer aan pedagogische mishandeling, gezien door de bril van tot perfectie neigende psychologische uitgangspunten. Men verleent zichzelf, vanuit de breed uitgemeten criteria, de toegang tot gezinnen zonder dat ouders hierom hebben gevraagd. Bij vermoedens van geweld tegen kinderen worden de autonomie van ouders en de terughoudendheid van de overheid bij opvoeding terzijde geschoven. De visie van ouders doet er niet meer toe, met alle gevolgen van dien.

Onjuiste kennis

Jeugdbeschermers die weinig van de betreffende kinderen weten, zijn in staat grote fouten te maken op grond van onjuiste kennis. Het risico op kindermishandeling treedt opnieuw op: nu van de zijde van de overheid. Echter, dit mag niet worden gezien.

Wordt het niet hoog tijd om de negatieve beelden en negatieve wijze van kijken achter ons te laten en ons te focussen op de toekomst? Een meer optimistisch mens- en ouderbeeld kan het huidige vastgeroeste jeugdbeleid hervormen. Er is een nieuw elan nodig om zaken ten goede te keren en grondig te veranderen. Ideeën over een superepidemie passen daarin niet. U heeft als Kinderombudsman een voorlichtende en verantwoordelijke taak.

Jeugdzorgketen afschaffen

Het idee in Spraakmakende Zaken om meerdere multidisciplinaire centra op te richten waarin gericht therapie kan worden gegeven, schept ruimte. Wie weet kan de jeugdzorgketen worden afgeschaft en kan weer worden teruggegaan naar waar het werkelijk om draait: hoe helpen wij kinderen indien zij worden mishandeld en hoe helpen wij hun ouders.

Tevens: hoe laten wij ouders met rust indien er geen sprake van kindermishandeling blijkt te zijn en schenken wij hen hun kinderen zo spoedig mogelijk weer terug.

Vervalsing van de werkelijkheid

Hoe dringen wij de overdreven meldcultuur/angstcultuur terug en behouden wij als samenleving enige nuchterheid. Kindermishandeling mag niet. Dat staat buiten kijf. Wat ook buiten kijf staat: een vervalsing van de werkelijkheid. Een realistische weergave van de werkelijkheid behoort een voorwaarde te zijn om een ieder recht te doen. Dit is in het belang van het kind en zijn ouders.

Hoe kunnen wij als samenleving humanitair bezig zijn? Door opnieuw naar ouders en kinderen te durven luisteren en hen serieus te nemen en vervolgens samen te werken. Door ouders hun grondrecht van de autonome opvoeding te laten behouden of terug te geven in plaats van hen naar de rechter te sturen voor de zekerheid of drang achter de hand te houden.

Cultuuromslag

Een cultuuromslag waarin men humaniteit, medemenselijkheid proeft en niet de klikcultuur promoot, is mogelijk. De tijd van de zondebok en de machtsmonopolies van instanties, kunnen wij dan eindelijk verantwoord achter ons laten en terugverwijzen naar de Middeleeuwen. Misschien kunt u de term superepidemie mee terugsturen naar de tijden van vòòr de Verlichting.

Ouders uitdagen, prikkelen en nieuwsgierig maken naar ‘gezond’ opvoeden is van grote waarde.
Teruggaan naar de wortels is teruggaan naar de humaniteit.
Wat in de vergetelheid is geraakt en lijkt te zijn uitgewist mag vanuit de nederige oorsprong weer worden teruggehaald en worden omgevormd. Op de breuklijn van de steeds weerkerende machtsstrijd die eeuw op eeuw geleverd wordt tussen mensen en instanties, kunnen wij de geschiedenis veranderen: ten goede.

Hoogachtend en met vriendelijke groet,
….
ouder

Bijlage:

In het rapport Kindermishandeling 2010, uitgebracht augustus 2011, wordt gemeld dat er naar schatting 118.836 kinderen worden mishandeld (0 t/m 17 jaar). Dit is 3,3% tot 3,4% van het totaal aantal kinderen in Nederland (3.514.478 kinderen in 2010).

In Nederland vallen de meeste kinderen die worden mishandeld onder de lichtere vorm van kindermishandeling namelijk de kinderverwaarlozing. Onder deze categorie vallen de lichte vormen als pedagogische verwaarlozing, opvoedproblemen. Op de site van het NJI staan gegevens, cijfers en een tabel.
Van de 3.514.478 Nederlandse kinderen wordt er
± 1,5% van hen emotioneel verwaarloosd (± 42.480 kinderen; 36% van de mishandelde kinderen)
± 0,8% van hen fysiek verwaarloosd (± 28.320 kinderen; 24% van de mishandelde kinderen)

Bij elkaar opgeteld betekent dit dat 2,3% van de Nederlandse kinderen (60% van het aantal mishandelde kinderen) wordt verwaarloosd.

Van de 3.514.478 Nederlandse kinderen wordt er
± 0,4% van hen emotioneel mishandeld (± 12.980 kinderen; 11% van de mishandelde kinderen)
± 0,6% van hen fysiek mishandeld (±21.240 kinderen; 18% van de mishandelde kinderen)
± 0,13% van hen seksueel misbruikt (± 4720 kinderen; 4% van de mishandelde kinderen)
± 0,2% van hen valt onder een ‘overige categorie’ (±8260 kinderen; 7% van de mishandelde kinderen)

Bij elkaar opgeteld betekent dit dat ± 1,3% van het totaal aantal Nederlandse kinderen (40% van de mishandelde kinderen) onder een zwaardere vorm van kindermishandeling valt.


1- http://www.ikonrtv.nl/uitzendingDyn.aspx?lIntType=12
2- http://media.leidenuniv.nl/legacy/rapportnpm-2010-screen.pdf
3- http://www.dekinderombudsman.nl/ul/cms/fckuploaded/documents/VoorveiligenveiligverderWEB.pdf
4- http://www.nji.nl/smartsite.dws?id=10618
5- http://www.rkk.nl/zondag-van-Van-Willigenburg/archief/2011/detail_objectID736370.html
6- http://twitter.com/#!/search?q=%23spraakmakendezaken
7- http://www.dekinderombudsman.nl/ul/cms/fck-uploaded/documents/0515-JAARVERSLAGKinderombudsman2011web.pdf
8- http://www.eenvandaag.nl/binnenland/40904/zeilen_voor_onderwijs

De Kinderombudsman heeft op 26 juli 2012 laten weten ernaar te streven binnen 4 weken een reactie te sturen.

=> Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html