Vrijwillige
hulp
Ik ben een moeder van drie kinderen. Een meisje van bijna 22 jaar, die een borderlinestoornis heeft. Mijn oudste zoon, nu 19 jaar, ODD/CD, ADHD en een hechtingsstoornis. Mijn jongste zoon is nu 12 jaar en heeft geen stoornissen. Hij heeft alleen een vader die ons zowel geestelijk als lichamelijk mishandelde. En hij heeft daar de nodige trauma’s aan over gehouden.
Sinds C (mijn middelste zoon) 6 jaar oud was, had ik al een hulpvraag wegens zijn gedrag. Toen was ik alleen, maar een overbezorgde jonge moeder werd niet serieus genomen. Toen C 12 jaar was, werd hij gevaarlijk en zo kwam ik bij BJZ terecht, het zogenaamde vrijwillige hulpverleners traject. Tot aan zijn 15de jaar was het kommer en kwel, de ene therapeutische setting na de andere, maar nog steeds vrijwillig.
Totdat C met een ploertendoder de stad in wilde gaan om mensen te gaan slaan. Dit vond de groepsleiding oké, maar ik als moeder niet. Ik heb hem toen van die groep afgehaald met als gevolg OTS en UHP.
Dreigementen
U kent het allemaal wel neem ik aan: BJZ gesprekken, advocaten, rechtszaken, BJZ 'onderzoeken' hoger beroep, klachten procedures, etc. Dreigementen achter mijn rug, dat N uit huis gehaald zou worden als ik niet zou meewerken, etc…Bij veel mensen heb ik toen aangeklopt, tot aan de politiek aan toe. Een ieder kende de werkwijze van jeugdzorg, maar ze konden niets doen.
Driemaal OTS
Ondertussen verliep het thuis in de relatie ook niet meer vlotjes. Mijn ex raakte overspannen en werd gewelddadig. In 2004 ben ik bij hem weggegaan. We hebben naderhand nog wel een poging gedaan om te verzoenen, maar dat mislukte.
Toen het met C allemaal een beetje op de rit kwam, ontspoorde mijn dochter (toen 16 jaar) en ze werd opgepakt voor winkeldiefstal en spijbelen. Meteen weer BJZ over de vloer. We kregen een 2 jaar opgelegde 'vrijwillige hulpverlening'. Toen ze de indicatie Halsteren (poliklinische begeleiding) kreeg, weigerde mijn dochter alle hulpverlening. En pats een OTS voor haar.
Weer één voor C en meteen ook maar voor N. Hij was toen 8 jaar oud en had toen al geen normale jeugd achter de rug. N was doodsbang voor BJZ, maar volgens hen lag dat allemaal aan mij.
Dystrofie
Ik had ondertussen volgens BJZ psychosomatische stoornissen, was pedagogisch onmachtig, had een drankprobleem, kon niet meer koken, had moeite met mijn huishouden bijhouden en alles wat ze er nog bij konden verzinnen. Ik heb dystrofie in mijn enkel, waardoor ik moeizaam op gang kon komen.
In die tijd was de band met de vader van N nog redelijk. Hij mocht onder toezicht van mij N nog zien en daar was hij tevreden mee..
Geweld
In september 2010 werd de OTS voor N opgeheven, zijn tijd zat er op. In december 2010 kreeg ik een Sinterklaas cadeautje van mijn ex. Hij sloeg me op die avond half dood. Aangifte gedaan en meteen ook hulpverlening over de vloer.Mijn vraag was toen alleen, kunnen jullie mij helpen om te kijken of de vader van N geholpen kan worden. Zodat N een vader kon behouden. In de eerste instantie gingen ze daarmee akkoord, totdat ze zich op mij gingen focussen en dachten, waar in het verleden rook was, zal nu nog wel vuur zijn.
Stalken
Mijn ex stalkte mij nadien en bleef ons achtervolgen door de buurt heen. De politie deed er niets aan en regelmatig reed hij achter ons aan als we aan het fietsen waren. In juli 2011 kreeg ik een nieuwe relatie. Het stalken werd erger en plots vond BJZ, dat een nieuwe relatie niet goed was voor N.Dus ze hadden weer een nieuw speerpunt te pakken. Ondertussen was ik hun 'vrijwillige hulpverlening' helemaal zat en ik wees BJZ in oktober 2011 de deur.
Vluchten naar België
Eind november 2011 na weer een doodsbedreiging van mijn ex, heb iksamen met mijn jongste wat spullen ingepakt en ben op de vlucht geslagen. Er lag toen nog geen OTS of UHP voor N. Ik hoopte dat door mijn vlucht, deze was als tijdelijk bedoeld, de instanties zouden inzien hoe ernstig de bedreigingen waren en hoe bang we waren.
Al snel werd mij duidelijk dat BJZ nu helemaal vrij spel had en ze vroegen bij de rechter een spoed OTS en UHP aan. Deze werd in de eerste instantie afgewezen. N hebben we hier op een school ingeschreven en de bewijzen daarvan naar mijn advocate gemaild. Dat was hun enige grond voor de aanvraag voor de OTS en de UHP.
Leugens
Rapportages heb ik voor de zitting niet gezien en die werden op de zitting gepresenteerd als zijnde gelezen en goedgekeurd door de ouders, dit zou op 08 december 2011 gedaan zijn volgens BJZ, terwijl ik toen al in België zat.
Omdat ik mijn adres niet wou vrijgeven is de OTS en UHP alsnog uitgesproken op 22 december 2011, ondanks het verweer van mijn advocate.
Illegaal en zonder mensenrechten
Ik zit hier nu in België, zonder inkomen en teer op de weinige inkomsten van mijn vriend. Voor iemand die altijd een eigen bedrijf gehad heeft, valt dat niet mee. Ik heb angst om me in te schrijven hier, want we kunnen zo gevonden worden. Ik heb angst om te gaan werken, want ook zo zijn we makkelijk traceerbaar. Eigenlijk ben ik dus nu gewoon een illegaal in de EU, zonder mensenrechten en zonder inkomsten.
Afhankelijk van anderen en dat valt me heel erg zwaar. Eerst huis en haard achter moeten laten, jaren leven in angst en als klap op de vuurpijl dit.
Het lijkt er op alsof ik dit koud en kil neer zet, maar niets is minder waar. Ik heb al tegen mijn vriend gezegd dat ik liever naar NL terug ga en dan maar zie wat er gaat gebeuren, dan dat ik hem mee sleur in de afgrond die Jeugdzorg heet.
Ik zie hoe mijn jongste er onder lijdt en ook C lijdt er onder, want ik was het enige vaste toevluchtsoord voor hem in Nederland en dat is nu allemaal teniet gedaan door een stalkende ex en falende hulpverlening. Soms voel ik me als dader, in plaats van mijn ex, die vrolijk door gaat met leven en mij nog steeds bedreigt. Mijn vriend heeft hij gevonden via Facebook en ook hem intimideert en bedreigt hij.
Trauma
Alles is ons af genomen en als dat geen trauma oplevert voor een kind van 12 jaar, wat dan wel? BJZ heeft nu contact met N zijn nieuwe school en die bekeken ons vandaag heel raar. Dus maar weer het hele verhaal uitleggen, hoe ongeloofwaardig het voor anderen ook is. Het is helaas onze realiteit. Nog nooit heb ik een vinger naar mijn kinderen opgeheven. Dag en nacht sta ik voor ze klaar. Ik weet precies wat in ze omgaat en waar ze het moeilijk mee hebben.
Maar volgens BJZ ben ik tot niets in staat en mogen mijn kinderen niet vrij uit praten. Niets wat ook maar positief is, wordt vermeld. Als ik zelf objectief de rapportage lees, vind ik diegene die daar beschreven wordt ook een min mens. Maar helaas voor hen, ben ik dat niet. Ik zal blijven vechten tot mijn laatste ademtocht en zo hopen dat heel BJZ eens zal veranderen, voor mijn kinderen, maar ook voor andere kinderen en ouders, die zo geïntimideerd, kapot gemaakt worden door hen.
Voor hoe lang?
Ik kan zeggen dat we nu veilig zijn, maar voor hoe lang nog? Elke dag wacht ik met angst en beven op de schoolbus in de hoop dat mijn kind uitstapt. Dan is hij weer een paar uur veilig. Hoe kan je hier uitleggen dat BJZ Nederland alleen maar werkt uit winstbejag en dat ze niet werken in het belang van het kind?
Ik hoop dat u mij kan helpen, al is het maar door dit openbaar te maken.
Met vriendelijke groet,
K
Redactie dark horse: Wij hebben meerdere malen geprobeerd weer contact te krijgen met deze moeder, maar helaas is dit niet gelukt. We hebben niets meer van ze vernomen, maar hopen dat het goed met hen gaat.
Update 27 augustus 2012:
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
=> http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
Ik ben een moeder van drie kinderen. Een meisje van bijna 22 jaar, die een borderlinestoornis heeft. Mijn oudste zoon, nu 19 jaar, ODD/CD, ADHD en een hechtingsstoornis. Mijn jongste zoon is nu 12 jaar en heeft geen stoornissen. Hij heeft alleen een vader die ons zowel geestelijk als lichamelijk mishandelde. En hij heeft daar de nodige trauma’s aan over gehouden.
Sinds C (mijn middelste zoon) 6 jaar oud was, had ik al een hulpvraag wegens zijn gedrag. Toen was ik alleen, maar een overbezorgde jonge moeder werd niet serieus genomen. Toen C 12 jaar was, werd hij gevaarlijk en zo kwam ik bij BJZ terecht, het zogenaamde vrijwillige hulpverleners traject. Tot aan zijn 15de jaar was het kommer en kwel, de ene therapeutische setting na de andere, maar nog steeds vrijwillig.
Totdat C met een ploertendoder de stad in wilde gaan om mensen te gaan slaan. Dit vond de groepsleiding oké, maar ik als moeder niet. Ik heb hem toen van die groep afgehaald met als gevolg OTS en UHP.
Dreigementen
U kent het allemaal wel neem ik aan: BJZ gesprekken, advocaten, rechtszaken, BJZ 'onderzoeken' hoger beroep, klachten procedures, etc. Dreigementen achter mijn rug, dat N uit huis gehaald zou worden als ik niet zou meewerken, etc…Bij veel mensen heb ik toen aangeklopt, tot aan de politiek aan toe. Een ieder kende de werkwijze van jeugdzorg, maar ze konden niets doen.
Driemaal OTS
Ondertussen verliep het thuis in de relatie ook niet meer vlotjes. Mijn ex raakte overspannen en werd gewelddadig. In 2004 ben ik bij hem weggegaan. We hebben naderhand nog wel een poging gedaan om te verzoenen, maar dat mislukte.
Toen het met C allemaal een beetje op de rit kwam, ontspoorde mijn dochter (toen 16 jaar) en ze werd opgepakt voor winkeldiefstal en spijbelen. Meteen weer BJZ over de vloer. We kregen een 2 jaar opgelegde 'vrijwillige hulpverlening'. Toen ze de indicatie Halsteren (poliklinische begeleiding) kreeg, weigerde mijn dochter alle hulpverlening. En pats een OTS voor haar.
Weer één voor C en meteen ook maar voor N. Hij was toen 8 jaar oud en had toen al geen normale jeugd achter de rug. N was doodsbang voor BJZ, maar volgens hen lag dat allemaal aan mij.
Dystrofie
Ik had ondertussen volgens BJZ psychosomatische stoornissen, was pedagogisch onmachtig, had een drankprobleem, kon niet meer koken, had moeite met mijn huishouden bijhouden en alles wat ze er nog bij konden verzinnen. Ik heb dystrofie in mijn enkel, waardoor ik moeizaam op gang kon komen.
In die tijd was de band met de vader van N nog redelijk. Hij mocht onder toezicht van mij N nog zien en daar was hij tevreden mee..
Geweld
In september 2010 werd de OTS voor N opgeheven, zijn tijd zat er op. In december 2010 kreeg ik een Sinterklaas cadeautje van mijn ex. Hij sloeg me op die avond half dood. Aangifte gedaan en meteen ook hulpverlening over de vloer.Mijn vraag was toen alleen, kunnen jullie mij helpen om te kijken of de vader van N geholpen kan worden. Zodat N een vader kon behouden. In de eerste instantie gingen ze daarmee akkoord, totdat ze zich op mij gingen focussen en dachten, waar in het verleden rook was, zal nu nog wel vuur zijn.
Stalken
Mijn ex stalkte mij nadien en bleef ons achtervolgen door de buurt heen. De politie deed er niets aan en regelmatig reed hij achter ons aan als we aan het fietsen waren. In juli 2011 kreeg ik een nieuwe relatie. Het stalken werd erger en plots vond BJZ, dat een nieuwe relatie niet goed was voor N.Dus ze hadden weer een nieuw speerpunt te pakken. Ondertussen was ik hun 'vrijwillige hulpverlening' helemaal zat en ik wees BJZ in oktober 2011 de deur.
Vluchten naar België
Eind november 2011 na weer een doodsbedreiging van mijn ex, heb iksamen met mijn jongste wat spullen ingepakt en ben op de vlucht geslagen. Er lag toen nog geen OTS of UHP voor N. Ik hoopte dat door mijn vlucht, deze was als tijdelijk bedoeld, de instanties zouden inzien hoe ernstig de bedreigingen waren en hoe bang we waren.
Al snel werd mij duidelijk dat BJZ nu helemaal vrij spel had en ze vroegen bij de rechter een spoed OTS en UHP aan. Deze werd in de eerste instantie afgewezen. N hebben we hier op een school ingeschreven en de bewijzen daarvan naar mijn advocate gemaild. Dat was hun enige grond voor de aanvraag voor de OTS en de UHP.
Leugens
Rapportages heb ik voor de zitting niet gezien en die werden op de zitting gepresenteerd als zijnde gelezen en goedgekeurd door de ouders, dit zou op 08 december 2011 gedaan zijn volgens BJZ, terwijl ik toen al in België zat.
Omdat ik mijn adres niet wou vrijgeven is de OTS en UHP alsnog uitgesproken op 22 december 2011, ondanks het verweer van mijn advocate.
Illegaal en zonder mensenrechten
Ik zit hier nu in België, zonder inkomen en teer op de weinige inkomsten van mijn vriend. Voor iemand die altijd een eigen bedrijf gehad heeft, valt dat niet mee. Ik heb angst om me in te schrijven hier, want we kunnen zo gevonden worden. Ik heb angst om te gaan werken, want ook zo zijn we makkelijk traceerbaar. Eigenlijk ben ik dus nu gewoon een illegaal in de EU, zonder mensenrechten en zonder inkomsten.
Afhankelijk van anderen en dat valt me heel erg zwaar. Eerst huis en haard achter moeten laten, jaren leven in angst en als klap op de vuurpijl dit.
Het lijkt er op alsof ik dit koud en kil neer zet, maar niets is minder waar. Ik heb al tegen mijn vriend gezegd dat ik liever naar NL terug ga en dan maar zie wat er gaat gebeuren, dan dat ik hem mee sleur in de afgrond die Jeugdzorg heet.
Ik zie hoe mijn jongste er onder lijdt en ook C lijdt er onder, want ik was het enige vaste toevluchtsoord voor hem in Nederland en dat is nu allemaal teniet gedaan door een stalkende ex en falende hulpverlening. Soms voel ik me als dader, in plaats van mijn ex, die vrolijk door gaat met leven en mij nog steeds bedreigt. Mijn vriend heeft hij gevonden via Facebook en ook hem intimideert en bedreigt hij.
Trauma
Alles is ons af genomen en als dat geen trauma oplevert voor een kind van 12 jaar, wat dan wel? BJZ heeft nu contact met N zijn nieuwe school en die bekeken ons vandaag heel raar. Dus maar weer het hele verhaal uitleggen, hoe ongeloofwaardig het voor anderen ook is. Het is helaas onze realiteit. Nog nooit heb ik een vinger naar mijn kinderen opgeheven. Dag en nacht sta ik voor ze klaar. Ik weet precies wat in ze omgaat en waar ze het moeilijk mee hebben.
Maar volgens BJZ ben ik tot niets in staat en mogen mijn kinderen niet vrij uit praten. Niets wat ook maar positief is, wordt vermeld. Als ik zelf objectief de rapportage lees, vind ik diegene die daar beschreven wordt ook een min mens. Maar helaas voor hen, ben ik dat niet. Ik zal blijven vechten tot mijn laatste ademtocht en zo hopen dat heel BJZ eens zal veranderen, voor mijn kinderen, maar ook voor andere kinderen en ouders, die zo geïntimideerd, kapot gemaakt worden door hen.
Voor hoe lang?
Ik kan zeggen dat we nu veilig zijn, maar voor hoe lang nog? Elke dag wacht ik met angst en beven op de schoolbus in de hoop dat mijn kind uitstapt. Dan is hij weer een paar uur veilig. Hoe kan je hier uitleggen dat BJZ Nederland alleen maar werkt uit winstbejag en dat ze niet werken in het belang van het kind?
Ik hoop dat u mij kan helpen, al is het maar door dit openbaar te maken.
Met vriendelijke groet,
K
Redactie dark horse: Wij hebben meerdere malen geprobeerd weer contact te krijgen met deze moeder, maar helaas is dit niet gelukt. We hebben niets meer van ze vernomen, maar hopen dat het goed met hen gaat.
Update 27 augustus 2012:
Ondertussen zijn we een heel stuk verder, maar of we nu echt op orde zijn hier. Ik kan ik alleen maar nee zeggen. Het lijkt wel een soap. Ik ben semi ingeschreven, maar nog steeds werkzoekende.
Ik moet dus binnenkort weer opnieuw de procedure herstarten.
Voor N. (mijn zoon) is nog niets op orde. Hij gaat wel naar school, maar daar is ook alles mee gezegd.
Mijn - nog steeds niet ex - werkt nergens aan mee. Mijn advocate heeft me steeds voorgehouden dat ik geen ID kaart kon aanvragen zonder zijn toestemming. Nu dat ik er achter ben dat het wel kan, verwacht de Nederlandse ambassade hier een adres waar mijn zoon ingeschreven staat.
Echter, de gemeente wil hem niet inschrijven zonder toestemming/verklaring van zijn vader en zonder ID kaart. Mijn zoon is dus statenloos en iedereen stuurt ons van kastje naar de muur. Om moedeloos van te worden.
Ondertussen zijn we wel van BJZ af, want ze hadden hier geen zaak. Ze hebben wel hun uiterste best ervoor gedaan. We hebben hier ook een onderzoek gehad, maar er was niets aan de hand.
Behalve dan dat mijn zoon mishandeld was door zijn vader. N leeft lekker verder en mijn vriend en ik vechten nog tegen alles. Ik had gehoopt dat ik in België een beetje hulp kon verwachten, maar helaas….
Groetjes,
K
Redactie Dark horse: In deze problemen kun je als ouder dus
terecht komen, wanneer je ten koste van alles BJZ buiten de deur wilt houden,
als je ook nog eens belaagd wordt door een stalkende ex., waar de politie niet
adequaat op reageert. Er zijn ouders die met succes naar België of andere
landen zijn gevlucht, maar met deze moeder zit het vooralsnog niet mee. Ze is van Jeugdzorg verlost, maar daarmee
houdt het niet op. Wat een vriendelijk een sociaal land zijn we toch, dat
burgers die hier geboren zijn hun toevlucht moeten nemen tot een leven als
vluchteling.
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
=> http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten