AANGETEKEND
Kabinet der Burgemeester
Stadhuis Amstel 1
1011 PN Amsterdam
Betreft: Onduidelijkheden in de zedenzaak Signis, Slotervaart
Open brief aan de Burgemeester van Amsterdam
Amsterdam, vrijdag 13 juli 2012
Geachte heer Van der Laan,
Graag willen wij uw persoonlijke aandacht vestigen op een element in de zedenzaak van de Signisschool in Slotervaart, dat aangeeft dat er politieke betrokkenheid is geweest, bij het tot stand komen van het AMK-rapport over ons gezin.
U bent in de woorden van de heer Van Meggelen ‘een belangrijk en druk bezet man’, waardoor het voor ons niet duidelijk is, hoeveel details u in deze zaak bekend zijn en om die reden zullen wij sommige zaken moeten herhalen die wij reeds hebben vermeld in brieven aan de teamleider van het AMK, mevrouw H. en aan BJAA- bestuursvoorzitter Erik Gerritsen, evenals in de documenten die reeds door ons aan de heer Van Meggelen zijn verstrekt, in het eerste gesprek bij het Kabinet der Burgemeester, in oktober 2011.
Wij krijgen van het AMK en BJAA niet genoeg respons op onze brieven, als voor een goed functioneren van een democratische rechtsstaat wenselijk mag worden geacht (zelfs geen ontvangstbevestiging). Dit versterkt bij ons het vermoeden, dat men ermee in de maag zit, niet in de laatste plaats vanwege het verband met de gemeente Amsterdam.
Journalist Elsevier
Centraal in onze zaak, staat de informatie van een journalist van Elsevier in maart 2011, die door ons is benaderd in verband met mogelijke publicatie van een artikel. Verder dan een conceptartikel (in ons bezit) is het nooit gekomen, maar het contact is voldoende geweest voor ons als ouders, om te kunnen vast stellen dat het spel niet volgens de regels is gespeeld door betrokken instanties. Al vóór het informantenonderzoek van het AMK van start ging, werd er over ons gezin verteld aan de journalist, dat wij een ‘probleemgezin’ waren dat met meerdere schoolbesturen conflicten zou hebben gehad en wij als gevolg daarvan onze kinderen veelvuldig van school hebben laten wisselen.
Niet alleen heeft deze volkomen onjuiste informatie de redactie van Elsevier afgehouden van publicatie, het verhaal wordt nog veel kwalijker als twee maanden later blijkt, dat de leugens in exact dezelfde bewoordingen terecht zijn gekomen in het AMK-rapport! Dit geeft aan dat men al van plan was ons gezin te veroordelen, nog voordat er onderzoek was gedaan.
De scholengeschiedenis is door de Amk-onderzoeksters ook nooit met ons besproken, wat aangeeft dat zij sterk de indruk hebben gehad, dat degene die hen deze informatie verstrekte de waarheid sprak. Het moet een belangrijk en geloofwaardig persoon zijn geweest.
Speciaal de opmerking die de journalist achter de schermen vernam:”Jeugdzorg laat dit gezin niet meer los”, heeft ons de koude rillingen bezorgd. Wij hebben voor deze zaak nooit iets met Jeugdzorg te maken gehad. En blijkbaar zijn de verhoudingen tussen Jeugdzorg en de gemeente Amsterdam zo hecht, dat er uitkomsten van rapporten kunnen worden geregeld, waarvan het onderzoek nog niet begonnen is.
Voor de bespreking van de lijst van door het AMK opgegeven informanten, verswijs ik u naar de eerste bijlage. Deze toont aan waarom de geheime informant er niet bij staat, wat betekent dat het AMK een informant verzwijgt en dit is onwettig. Volgens de journalist kwam wat hij hoorde bij de Gemeente vandaan en van Jeugdzorg. Beiden hebben voor hun beurt gesproken. Beiden zijn ook uw verantwoordelijkheid als burgemeester en met het oog op de transitie van de Jeugdzorg van de provincie naar de gemeente in 2015 (waarvan de ontwikkeling al is ingezet) zou het u toch ook grote zorgen moeten baren, wanneer er geheime dealtjes kunnen worden gemaakt, die de rechtspositie van de gewone burger geweld aandoen. De laksheid waarmee de gemeente Amsterdam reageert op deze zaak, maakt ons er in ieder geval niet geruster op. Waarheid en transparantie zijn de fundamenten van een democratische rechtstaat en deze worden ernstig ondermijnd, door de houding van diegenen die direct onder uw verantwoordelijkheid vallen..
Misbruik op de school
Het feit dat wij zijn vrijgesproken door de RvdK, in samenhang met de traumatherapie van onze dochter die haar oorspronkelijke verhaal bevestigt, geeft aan dat het misbruik op de school moet hebben plaatsgehad. Dit is niet zomaar een detail, maar raakt de kern van zaak.
De kwetsbaarheid van onze dochter (vanwege haar PDD-NOS) maakt dat wij haar buiten schooltijden nooit één seconde alleen laten. Als wij niet het probleemgezin zijn wat men geprobeerd heeft van ons te maken, moet onze dochter het slachtoffer zijn geweest van de door haar reeds in 2010 genoemde zusjes uit hetzelfde gezin, die de gewelddadige seksuele handelingen met haar en de andere kinderen hebben bedreven. De logische gedragslijn hierbij zou zijn geweest, dat wanneer de school in haar informatieplicht richting andere ouders uit de toenmalige klas van onze dochter tekort schiet, de gemeente zelf hierin voorziet.
Functionaris
Als de veiligheid van de kinderen in Amsterdam zo hoog op de agenda staat, waarom worden ouders dan niet voldoende in kennis gesteld wat er op een school plaats heeft gevonden, om zelf in de gelegenheid te zijn hun eigen kinderen te bevragen. Waarom wordt dat op paternalistische wijze voor hen beslist, door gezagsdragers die geen behoefte hebben aan nog meer publiciteit van wéér een zedenzaak. Dit brengt ons bij de functionaris die in juni 2012 in ons dossier heeft gekeken, die tot onze schrik wist mede te delen dat het oppervlakkige onderzoek van de zedenpolitie niet alleen te snel werd afgesloten vanwege de jonge leeftijd van de kinderen (beneden de 12 jaar niet strafrechtelijk vervolgbaar), maar dat verder onderzoek is tegengewerkt van bovenaf. In de woorden van de functionaris: “U bent bewust tegengewerkt, men had geen trek in nog een schandaal voor Amsterdam. Niet met die zaak van ’t Hofnarretje en die Robert M. U zult voor veel dichte deuren komen te staan”.
Beleidsvragen
Vanaf 3 februari 2011 hebben wij persoonlijk contact met Wethouder Onderwijs, Lodewijk Asscher over onze zaak. Hij belooft zich voor ons te gaan inzetten. Op 16 februari 2011 doet hij ons via de leerplichtambtenaar beleidsvragen toekomen, waarin hij vraagt wat er volgens ons als ouders nodig is, om de relatie met de school te kunnen herstellen. Diezelfde dag nog, sturen wij ons antwoord op deze beleidsvragen, waarin wij het redelijke verzoek doen onze dochter te laten horen, door een onafhankelijke orthopedagoog, gespecialiseerd in autisme/ PDD-NOS. Wij verkeren in de veronderstelling dat ons gezin recht zal worden gedaan, nu wij ons in een zeer moeilijke positie bevinden, tegenover een school die nergens van wil weten, die onze dochter niet wil horen en die niet kan garanderen dat zij daar veilig naar school kan (juist vanwege de ontkennende houding!) en wij ons getraumatiseerde kind, niet zomaar op een andere speciale school (cluster 2) kunnen plaatsen. De wethouder is op dat moment onze enige hoop, aangezien de Signisschool, de zedenpolitie en het AMK de ‘horloges al met elkaar gelijk hebben gezet’.
De ons toegestuurde beleidsvragen op 16 februari 2011, tonen aan dat ons gezin op dat moment nog vrij is van enige smet. Het duurt wel erg lang voordat wij antwoord krijgen en er wordt überhaupt van gemeentelijke zijde niet met ons gecommuniceerd. Wij zoeken zelf weer contact, met verschillende beleidsmakers en hieruit maken wij op dat er door de gemeente op een weinig daadkrachtige wijze wordt gehandeld richting de Signisschool. Er is erg veel begrip voor de houding van de school en er wordt van ons gevraagd of we niet gewoon ‘als vrienden uit elkaar kunnen gaan.’ Een vraag die ons danig in het verkeerde keelgat schiet, nadat onze dochter er seksueel is aangerand en wij als ouders worden beschuldigd van kindermishandeling / misbruik, om het geheel toe te dekken! Wij besluiten de media in te schakelen, omdat wij zien in welke richting deze zaak zich begint te ontwikkelen.
Dus 16 februari 2011 komen de beleidsvragen, en begin maart wordt er opeens ‘achter de schermen’ (Gemeente / Jeugdzorg) kwaad gesproken over ons gezin. Op 17 maart 2011 komt er een korte mail van de Wethouder Onderwijs, dat hij zijn handen van ons af trekt, en wij maar moeten vertouwen op de uitkomst van het AMK-onderzoek. Hij laat ons vallen als een baksteen.
Vanaf dat moment zijn wij geheel op ons zelf aangewezen. En hebben wij niets anders dan ons analytisch vermogen en de vechtlust voor onze kinderen, om ons te verweren in een smerig spel, dat wordt gespeeld over de rug van ons gezin. Wij weten niet precies wie hier allemaal de hand in hebben gehad, maar het is duidelijk dat deze zaak niet klopt.
Wie luistert naar het slachtoffer?
Wij willen nog eens benadrukken dat onjuiste informatie over een problematische scholengeschiedenis, zonder geloofwaardige informant in een AMK-rapport opgenomen, via de Raad voor de Kinderbescherming grote juridische gevolgen had kunnen hebben voor onze kinderen. Wij hebben nog het geluk gehad een integere gedragswetenschapper aan te treffen bij de RvdK, al was het beeld van ons gezin toen al in een ander perspectief komen te staan, met de uitslag van de traumatherapie van onze dochter (die het AMK heeft proberen te verhinderen achter onze rug om, zie: bijlage) Eerst werd onze dochter niet gehoord door de orthopedagoog van de Signisschool, later weigerde de zedenpolitie haar persoonlijk te spreken en tenslotte wilde het AMK de therapie verhinderen. Drie maal mocht de waarheid door onze dochter niet gezegd worden.
De vreemde breuk van de Wethouder Onderwijs met ons op 17 maart 2011 zien wij in samenhang met wat de journalist van Elsevier al begin maart 2011 te horen kreeg van de gemeente en van Jeugdzorg.
Vragen die voor ons na anderhalf jaar nog steeds onbeantwoord zijn:
- Wie gaf de zedenpolitie de opdracht om het onderzoek zo snel te sluiten? Waarom mocht onze dochter haar verhaal niet doen in een speciale verhoorruimte?
- Waarom gaf de Wethouder van Onderwijs geen gehoor aan ons redelijke verzoek om een onafhankelijke orthopedagoog met onze dochter te laten spreken?
- Wat was de reden dat hij het contact zo plotseling met ons verbrak?
- Waarom werd de GGD niet ingeschakeld, om in goede orde rustig andere ouders in te lichten?
- Waarom werd er nadat ons gezin van kindermishandeling werd vrijgesproken en de traumatherapie het verhaal van onze dochter bevestigde, door Jeugdzorg geen onderzoek gedaan naar het gezin van de twee zusjes die onze dochter traumatiseerden?
- Wie van de gemeente kan contact hebben gehad met het AMK om de inhoud van het rapport over ons gezin te beïnvloeden? (diezelfde info die de journalist ook al te horen kreeg begin maart 2011) Concreet: Van wie had AMK-onderzoekster B... de informatie over de scholengeschiedenis?
- Waarom werd ons gezin niet op de hoogte gesteld van – of uitgenodigd voor – het evaluatiegesprek over de Signisschool op 2 mei 2011, dat door mevrouw S. Brilleslijper-Kater, orthopedagogisch specialist kindermishandeling, Team Kindermishandeling van het AMC als onafhankelijk getuige werd bijgewoond?
- Hoe kon het gebeuren, dat dit evaluatiegesprek dat door ons was aangevraagd bij Van der Wansem, oorspronkelijk zou gaan over de handelswijze van het AMK(!), over wiens bevooroordeelde houding wij hadden geklaagd, maar achteraf over de school ging?
- Waarom werd mevrouw S. Brilleslijper-Kater niet voorzien van informatie die onze kant van het verhaal weer gaf?
- Waarom was onze toenmalige advocaat Richard Korver daar niet voor uitgenodigd?
- Waarom heeft beleidsadviseur mevrouw Van der Wansem bij twee gesprekken met ons op het gemeentehuis, niets gezegd over haar eigen aanwezigheid bij dat evaluatiegesprek en moesten wij dat maanden later van mevrouw S. Brilleslijper-Kater vernemen?
- Waarom was de heer Van Meggelen als coördinator van het meldpunt seksueel misbruik op scholen, niet actief geïnteresseerd in de mening van de ervaren traumatherapeut van onze dochter, inzake de kwestie Signis (en de reactie van de verantwoordelijke instanties) en kregen wij van Van der Wansem te horen dat de therapeut ‘de gemeente zelf maar moest bellen’?
- Waarom konden wij door het AMK aan ‘pedagogische verwaarlozing’ schuldig worden bevonden, terwijl wij van de leerplichtambtenaar en haar coördinator toestemming hadden om onze dochter voor onbepaalde tijd thuis te houden?
- Waarom wil de heer Gerritsen als bestuursvoorzitter BJAA geen antwoord geven op onze vragen in deze kwestie?
- Waarom wil mevrouw S. H. teamleider AMK geen onderzoek laten doen naar de informantenlijst?
U ziet, het is behoorlijke lijst van merkwaardige elementen in onze zaak, die de geloofwaardigheid en de betrouwbaarheid van de gemeente Amsterdam geen goed doen.
Wij hopen dat u zich de zorgen die wij hebben ten aanzien van deze onbeantwoorde vragen zult aantrekken en er spoedig meer duidelijkheid zal komen, wanneer u bereid bent uw persoonlijke invloed in deze kwestie aan te wenden.
Met vriendelijke groet,
S.S.S.Snijer
A.P.M.van Kralingen
Bijlagen:
- ‘Wie was de geheime informant?’ (Deel 1, 2 en 3)
- Beleidsvragen
- Antwoord op de beleidsvragen door ouders
- Mail Wethouder Asscher van 17 maart 2011
- Communicatieverslag KRAM Zaandam
- Communicatieverslag KRAM Zaandam
Update over de ‘geheime informant’ 18 - 7 - 2012
Op basis van de volharding van BJAA (brief Gerritsen 13 – 7 – 2012), dat er geen sprake is van een andere informant buiten de genoemde instanties in het AMK-rapport, moeten wij tot de conclusie komen dat de leugens en verdraaiingen betreffende de scholengeschiedenis van onze kinderen geheel en uitsluitend afkomstig zijn van de AMK-onderzoekster, die zich baseert op een klein tekstgedeelte uit een BJAA-dossier, dat niet met de ouders besproken, volledig negatief geïnterpreteerd in het AMK-dossier wordt opgenomen. In combinatie met een verkeerde uitleg van het verblijf van de beide kinderen op het MOC, aangevuld met verzinsels over conflicten met de scholen, ontstaat hierdoor een volkomen scheefgetrokken beeld van de ware scholengeschiedenis. Uitleg hierover: ‘Wie was de geheime informant?’- deel 5 en de brief ‘Geachte heer Gerritsen’.
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
Volhouden!
BeantwoordenVerwijderen