http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/opinie/columns/amk-voorkomt-dwang.7688724.lynkx#.T_r9dAgJ-EQ.twitter
Sven Snijer
9 juli 2012 – Erik Gerritsen
Het jaarverslag 2011 van de Advies- en Meldpunten Kindermishandeling (AMK) van de Bureaus Jeugdzorg dat vorige week werd uitgebracht bevat een aantal interessante feiten. Natuurlijk is het goed nieuws dat de meldingsbereidheid weer verder is toegenomen met 6% ten opzichte van 2010 en met 58% de laatste vijf jaar. Zeker als je daarbij bedenkt dat zo’n 80% van de meldingen na onderzoek terecht blijkt.
Veel interessanter is dat er in tweederde van de gevallen waarin kindermishandeling is vastgesteld vrijwillige hulp op gang is gebracht of kindermishandeling is beëindigd. Door de positionering van het AMK binnen het Bureau Jeugdzorg zijn de lijnen naar vrijwillige hulp kort en kunnen kinderen snel worden geholpen. Doordat gezinnen in een vroeg stadium – weliswaar onder druk van het lopende AMK onderzoek – “vrijwillige” hulp accepteren is er ook in 2011 weer sprake van een relatief gering deel (12,5%) van het aantal AMK onderzoek dat resulteert in een verzoek tot onderzoek aan de Raad voor de Kinderbescherming (de eerste stap naar een ondertoezichtstelling),
Deze feiten zijn interessant, omdat ze weer eens aantonen dat de focus van Bureaus Jeugdzorg en hun AMK’s primair is gericht op het voorkomen van gedwongen jeugdzorg. Dit in tegenstelling tot de algemene beeldvorming. Wist u bijvoorbeeld dat van alle kinderen die aan de zorg van Bureaus Jeugdzorg zijn toevertrouwd slechts 25% onder toezicht worden geplaatst en slechts 10% uithuis? In de andere 75% van de gevallen is er natuurlijk wel sprake van “drang”. Formeel is sprake van vrijwilligheid, maar ouders weten dat als ze niet “vrijwillig” meewerken de volgende stap een ondertoezichtstelling is.
Daarmee is natuurlijk niet gezegd dat het niet beter kan. Door verder te investeren in professionalisering en innovatiever jeugdzorgaanbod moet het mogelijk zijn het percentage dwangmaatregelen, dat in Nederland internationaal gezien relatief hoog is, verder terug te dwingen. Ik spiegel me daarbij graag aan die bestuurders in de GGZ die er in slagen om het aantal gedwongen “separaties” (isoleercel) tot bijna nul terug te dringen. Veelal van te voren door velen als onmogelijk geacht, maar in de praktijk realiseerbaar. Zou dit ook in de jeugdzorg mogelijk zijn? Geen ondertoezichtstellingen meer en geen gedwongen uithuisplaatsingen, alleen nog vrijwillige? Geen dwang meer als laatste redmiddel, hoogstens drang? Ik weet het niet, maar de ambitie spreekt me aan.
Wat we dan in ieder geval niet moeten doen is de onderzoeksfunctie van het AMK samenvoegen met die van de Raad voor de Kinderbescherming. Onlangs bleek uit een onafhankelijk onderzoek al dat er nauwelijks sprake is van overlap. De RvdK doet onderzoek om vast te stellen of er een ondertoezichtstelling bij de kinderrechter moet worden aangevraagd, maar doet verder niets. Het AMK doet onderzoek naar vermoedens van kindermishandeling, maar doet er tegelijkertijd, vanwege haar inbedding bij de Bureaus Jeugdzorg, alles aan om te voorkomen dat een verzoek tot onderzoek aan de RvdK nodig is. Met succes zo blijkt uit de feiten.
Samenvoeging van onderzoekstaken van AMK en RvdK betekent dat de huidige preventieve functie van het AMK wegvalt, hetgeen zal leiden tot een onnodige toename van het aantal ondertoezichtstellingen. Niet doen dus.
Meneer Gerritsen,
U legt vreemde verbanden met de cijfers die u presenteert. Als de meldingsbereidheid is toegenomen met 58% de laatste 5 jaar, dan is het een utopie om te verwachten dat het relatief hoge percentage van gedwongen maatregelen (t.o.v. andere landen) snel zal dalen. U zegt het zelf al; van alle meldingen is 80% terecht. En omdat er intensief campagne wordt gevoerd, ook door uzelf, om die meldingsbereidheid nog verder op te voeren, zal die 80% lekker meegroeien!
Daarbij is het natuurlijk niet waar dat 80% van de meldingen terecht is. Dat is nu juist het leuke van de chantage van het AMK / BJZ. Wanneer ouders instemmen met de 'vrijwillige hulp' om een grotere ramp van kinderroof te voorkomen, komt dit automatisch te boek te staan als een terechte melding. Ook mijn gezin werd aanvankelijk door het AMK schuldig bevonden op vier punten aan kindermishandeling. Het onderzoek van de RvdK toonde het volledig tegenovergestelde aan, maar u denkt toch niet dat de 'bewezen' mishandeling in de statistieken van het AMK wordt veranderd? Sterker nog, na een confronterend gesprek met de RvdK, bleef het AMK bij haar 'eigen mening', terwijl hun ongelijk al was aangetoond, door de traumatherapie die onze dochter na die tijd had gevolgd.
Over de vrijwillige hulp die een OTS of UHP kan voorkomen: De mevrouw van Altra die 6 weken bij ons over de vloer kwam, heeft in feite uit haar neus kunnen eten. Wij moesten háár vermaken (we moesten werken aan niet bestaande doelen, waarbij we een knipoog kregen van deze gezinsbegeleider die in vertrouwen zei dat ze ook wel wist dat wij geen crisisgezin waren.) Maar 'meewerken' met de chantage was nu eenmaal de makkelijkste weg. Veel makkelijker dan het AMK confronteren met hun prutswerk en ze attent te maken op het feit dat het geld van de belastingbetaler eigenlijk beter aan de echte probleemgevallen kan worden besteed.
Weet u meneer Gerritsen, buiten BJZ om is er niemand die controleert hoe 'bewezen' de mishandelingsgevallen zijn, want u zegt het zelf al: Het werk van de RvdK overlapt normaal gesproken het werk van het AMK niet. Dat betekent dat ze in veel gevallen klakkeloos de slordige rapportages vol insinuaties van hen overnemen, te lui als ze meestal zijn om zelf goed onderzoek te doen.
Mijn oplossing? De RvdK als enige onderzoek laten doen naar mishandeling en BJZ alleen als hulpverlener. Om de gedwongen maatregelen terug te dringen, moet je er voor zorgen dat een probleem in een gezin niet onmiddelijk als een crimineel feit wordt opgevat, maar als een hulpvraag. Stop een keer met de heksenjacht.
PS heeft u mijn mail over de geheime informant van de gemeente in goede orde ontvangen?
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/07/w …
U legt vreemde verbanden met de cijfers die u presenteert. Als de meldingsbereidheid is toegenomen met 58% de laatste 5 jaar, dan is het een utopie om te verwachten dat het relatief hoge percentage van gedwongen maatregelen (t.o.v. andere landen) snel zal dalen. U zegt het zelf al; van alle meldingen is 80% terecht. En omdat er intensief campagne wordt gevoerd, ook door uzelf, om die meldingsbereidheid nog verder op te voeren, zal die 80% lekker meegroeien!
Daarbij is het natuurlijk niet waar dat 80% van de meldingen terecht is. Dat is nu juist het leuke van de chantage van het AMK / BJZ. Wanneer ouders instemmen met de 'vrijwillige hulp' om een grotere ramp van kinderroof te voorkomen, komt dit automatisch te boek te staan als een terechte melding. Ook mijn gezin werd aanvankelijk door het AMK schuldig bevonden op vier punten aan kindermishandeling. Het onderzoek van de RvdK toonde het volledig tegenovergestelde aan, maar u denkt toch niet dat de 'bewezen' mishandeling in de statistieken van het AMK wordt veranderd? Sterker nog, na een confronterend gesprek met de RvdK, bleef het AMK bij haar 'eigen mening', terwijl hun ongelijk al was aangetoond, door de traumatherapie die onze dochter na die tijd had gevolgd.
Over de vrijwillige hulp die een OTS of UHP kan voorkomen: De mevrouw van Altra die 6 weken bij ons over de vloer kwam, heeft in feite uit haar neus kunnen eten. Wij moesten háár vermaken (we moesten werken aan niet bestaande doelen, waarbij we een knipoog kregen van deze gezinsbegeleider die in vertrouwen zei dat ze ook wel wist dat wij geen crisisgezin waren.) Maar 'meewerken' met de chantage was nu eenmaal de makkelijkste weg. Veel makkelijker dan het AMK confronteren met hun prutswerk en ze attent te maken op het feit dat het geld van de belastingbetaler eigenlijk beter aan de echte probleemgevallen kan worden besteed.
Weet u meneer Gerritsen, buiten BJZ om is er niemand die controleert hoe 'bewezen' de mishandelingsgevallen zijn, want u zegt het zelf al: Het werk van de RvdK overlapt normaal gesproken het werk van het AMK niet. Dat betekent dat ze in veel gevallen klakkeloos de slordige rapportages vol insinuaties van hen overnemen, te lui als ze meestal zijn om zelf goed onderzoek te doen.
Mijn oplossing? De RvdK als enige onderzoek laten doen naar mishandeling en BJZ alleen als hulpverlener. Om de gedwongen maatregelen terug te dringen, moet je er voor zorgen dat een probleem in een gezin niet onmiddelijk als een crimineel feit wordt opgevat, maar als een hulpvraag. Stop een keer met de heksenjacht.
PS heeft u mijn mail over de geheime informant van de gemeente in goede orde ontvangen?
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/07/w …
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
Het gegoochel met de cijfers. Justine Pardoen toonde het volgende aan.
BeantwoordenVerwijderen"Het echte cijfer ziet er dus zo uit: 4,5% van de oorspronkelijke contacten met het AMK gaat over lichamelijk geweld tegen of verwaarlozing van het kind zelf, en 16% van de oorspronkelijke contacten gaat over een niet-wenselijke opvoedingssituatie (getuige van geweld, affectieve of pedagogische verwaarlozing."
En bij de affectieve of pedagogische verwaarlozing zitten opgerekte zaken als OTS voor obesitas en niet erkende door jeugdzorg zelf gestelde diagnoses en suggesties.
Dus 5% is realistisch. En dan te bedenken dat daar ook nog eens zelf hulpvragende ouders onder vallen. De kindermishandelaars!
http://sargasso.nl/archief/2010/07/17/de-marketing-van-kindermishandeling/
Het netto-effect van al die campagnes is 0.
BeantwoordenVerwijderen"Tussen 2005 en 2010 is het aantal mishandelde kinderen niet afgenomen."
http://sargasso.nl/archief/2011/11/30/kindermishandeling-doe-iets/
Er wordt namelijk in een andere vijver gevist. Die van hulpvragende ouders en ouders die door hulpinstanties of zure buren gemeld worden, gewoon omdat het kan.
Mishandelende ouders vragen meestal geen hulp.
BeantwoordenVerwijderenSlachtoffer zijn veelal kinderen en ouders die bij jeugdzorg belanden (al dan niet met een hulpvraag) en vervolgens worden vastgehouden met uiterst vage en arbitraire kreologieën m.b.t. 'zorgen over de 'veiligheid' van het kind', 'zorgen over de opvoedersfactoren', 'gezinssituatie', 'perspectieven', enz.
In de praktijk leidt 'niet braaf doen wat Bjz zegt/wil' steevast tot 'zorgen' over de veiligheid van het kind (etc).
Het gaat dan al snel niet meer over feiten, maar over vage processen in het hoofd van Bjz-medewerkers ..
En zo is de wettelijke 'ernstige bedreiging voor de ontwikkeling' in de praktijk verworden tot iets heel anders, namelijk vage en steeds wisselende 'zorgen' in het onvoldoende geschoolde brein (zie Prof. J. Hermanns) van Bjz-medewerkers ..
Zeer zorgwekkend is dat rechters en de wetgever zelf zich kennelijk niet wensen te bekreunen m.b.t. het FEIT dat in de praktijk veelal andere (uiterst vage) criteria worden gehanteerd dan de wetgever heeft bedoeld.
De attitude van BJZ-werkers (ook CJG en AMK) is dusdanig (gericht op werkgelegenheid en bezettingsgraden en wsch. macht) dat een beschermingsmaatregel een bedreiging kan vormen voor het kind (BW1:254.1), ernstiger dan de beweringen van onbeëdigd BJZ zelf.
BeantwoordenVerwijderenOok geadopteerden worden slachtoffer van ondeskundig en speculatief BJZ: http://adoptie.0rg.nl/ !
BJZ leidt vaker dan bij ouders tot (justitiële) kindermishandeling, maar dat ziet de rechter niet. Ook al klagen ouders bij de rechter over valse informatie door de gezinsvoogd.