En niemand die iets doet of kan doen

http://www.rnw.nl/caribiana/article/kindermisbruik-aruba-niemand-die-iets-doet

Drie tot vier nieuwe gevallen zag ze per week in haar praktijk. De meeste kinderen onder de acht jaar. Kinderen die al vanaf hun vierde jaar seksueel werden misbruikt. ‘En niemand die iets doet of kan doen.’  (Hier in Nederland ook niet hoor... Bij ons gaat het misbruik ook gewoon verder.) 

http://www.schrijverijmooimens.nl/plaatjes/interview%20rita%20stentor%20274012.pdf

Kinderpsychiater Rita Zecher-Enahoro kijkt met boosheid, frustratie en teleurstelling terug op haar tijd op Aruba. Ze werkte er twee jaar als kinderpsychiater bij het Horacio Oduber Hospital en zette zich in tegen kindermisbruik. Maar iets veranderen kon ze niet. “Ik was een roepende in de woestijn."

Ze schreef een boek over haar ervaringen op Aruba. 'Boa, Aruba in de wurggreep', verschijnt morgen. Ze houdt een persbijeenkomst in Apeldoorn. Op Aruba durft ze niet meer te komen. Ze is te vaak bedreigd.

Haast moedeloos somt de Duits/Vlaamse kinderpsychiater op waarom het misgaat in de aanpak van kindermisbruik: "De kind- en zedenpolitie werkt niet goed mee. De betrokken instanties, zoals de stichting Sostenemi en de Voogdijraad werken onvoldoende samen. Kinderartsen willen het probleem wel aanpakken, maar durven geen aangifte te doen uit angst voor represailles, huisartsen steken hun kop in het zand. En boven dat al de corruptie, die iedereen in de wurggreep houdt."

Politie

Justitie en politie zijn een van de grootste boosdoeners. Zij zorgen er volgens de psychiater voor dat daders van seksueel misbruik vrijwel nooit voor de rechter verschijnen. Of ze maken geen proces-verbaal op of dossiers verdwijnen. “Ik denk ze willen de zaak uit onkunde of om moeilijkheden te voorkomen vermijden. Omdat iedereen, iedereen kent.”

De Stichting Sostenemi en de Voogdijraad werken onvoldoende samen in de ogen van Zecher-Enahoro. Ze hebben bovendien te weinig capaciteit of nemen niet alle aantijgingen serieus. “Er is toch wel vaak de tendens van dat kind zal wel liegen. En als ze boven de twaalf jaar is, zal ze het er wel naar hebben gemaakt. Het probleem wordt gebagitaliseerd. Ook door deze instanties.

Schaamte 

Het probleem van seksueel misbruik van kinderen op Aruba is groot. Het onderwerp is met schaamte beladen. ‘Op Aruba zegt niemand zomaar dat het is misbruikt. “ Zecher onderzocht de (vermoedelijke) slachtoffers.

Zij zijn vaak bang, somber, hebben slaapproblemen, huilen veel of hebben buikkrampen, vallen soms flauw en vertonen soms geseksualiseerd gedrag. “Ze masturberen veel of proberen volwassen mensen te verleiden tot seks, omdat ze dat zo hebben geleerd.”

Zechers eerste zorg was het kind veilig stellen. En daarbij zag ze de kinderen regelmatig en hield ze alles bij in dossiers. Ook probeerde ze familieleden ertoe te bewegen aangifte te doen.

In een enkel geval deed ze dat zelf. Volgens haar stond ze daarin alleen. Kinderartsen willen volgens haar wel, maar zijn bang hun medisch geheim te schenden. Daar staat op Aruba een gevangenisstraf op, ook al is het ter bescherming van kinderen.

Het probleem van kindermisbruik op Aruba is volgens Zecher groot omdat de daders niet worden gepakt. Maar, zegt ze, als morgen bijvoorbeeld elke huisarts aangifte doet, verandert er iets. Maar een enkeling kan dat niet doen. “Je moet de moed opbrengen.”

https://www.bol.com/nl/p/boa/9200000002575768/

              Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html