‘Moralistische vertellingen’

(Ter lering van een bestuurders volk)

In een bootje

Op een zonnige dag, zaten eens een wethouder van Onderwijs & Jeugdzaken en een schreeuwerige propagandist van een kinderrooforganisatie, in een bootje op een groot meer. Ze spraken wat over hun beider werkzaamheden, wat ze dikwijls deden aangezien ze beroepshalve vaak met elkaar te maken hadden.

De wethouder die in een ‘gekke bui’ was, keek de propagandist opeens ernstig aan. Hij zei:”Erik, vind je eigenlijk ook niet dat Jeugdzorg aan waarheidsvinding zou moeten doen? ‘Wat zeg je!??”, riep Erik verschrikt. “Nou”, zei Lodewijk, “Je weet wel, het achterhalen van de feiten, voordat er tot verdergaande maatregelen wordt overgegaan. Het doen van zorgvuldig diagnostisch onderzoek en het verzekeren van de rechtspositie van ouders, zodat deze niet voortdurend een strijd moeten voeren tegen roddels en achterklap.” Hij bleef Erik ernstig, maar vriendelijk aankijken. Deze was volkomen op het verkeerde been gezet.  “Maar, maar,..” hijgde hij. “Je zegt in feite dat, dat wij… dat de ouders…ik bedoel… waarom…"

Toen sloeg de wethouder hem keihard op de schouder en riep: “1 april!!! Ha! Ik had je even mooi beet, hé?" De propagandist was helemaal uit het veld geslagen en had moeite zich te herstellen. Hij veegde het zweet van zijn voorhoofd met een zakdoek en stamelde “Ik dacht dat je het meende. Ik kreeg al visioenen van honderden ontslagen BJZ-medewerkers. Waarheidsvinding!! Als we daar aan gaan beginnen! Ik dacht écht dat je het meende.” Ze keken elkaar een moment aan zonder iets te zeggen. Toen proestten ze en daarna bulderden ze van het lachen.

Van al dat gelach begon het bootje te schommelen en plotseling kapseisde het. De beide vrienden waren hier zo door verrast, dat ze een grote slok water binnen kregen en hun oriëntatie kwijt raakten. Zo zonken de propagandist van BV ‘Kinderroof’ en de valse belofte van de PvdA, langzaam naar de bodem van het meer. En als niemand ze van die drabberige bodem (hoe toepasselijk bij Jeugdzorg) heeft opgedregd, dan liggen ze daar nu nog…

                                                    - - - - - - - - - - - - - -

Bij de dokter

Op een dag kwam de directeur van Jeugdzorg bij de dokter. Deze vroeg hem wat er aan scheelde. Hij zei:”Dokter ik kan niet slapen”. De dokter vroeg hem waar dat aan lag. “Ach’, zei hij, “Ik heb de laatste tijd van die waanideeën. Het is midden in de nacht net of ik kinderen hoor schreeuwen.” De dokter keek hem verbaasd aan. ”Kinderen die schreeuwen, zegt u?” “Ja, hoe zal ik het zeggen”, zei de directeur. “Het zijn een soort stemmen in mijn hoofd, maar dan héél veel. Duizenden! Ik word er gek van! Volgens mij gaat het niet goed met me.” De dokter onderwierp hem aan een grondig onderzoek, waarbij hij zowel zijn psychische, als zijn lichamelijke conditie in ogenschouw nam.

Na enige tijd kwam het verlossende antwoord. “Meneer, u bent helemaal in orde hoor. Er is niets om u zorgen over te maken.” “Hé”’, zei directeur BJZ, “hoe kan dat nu? Ik hoor ’s nachts toch duidelijk kinderstemmen in mijn hoofd. Dat geeft toch aan dat ik hallucinaties heb. Is dat niet gevaarlijk dan?” “Welnee” zei de dokter (die ook esoterisch onderlegd was) “U heeft geen waanvoorstellingen. Die kinderstemmen die u hoort, die zijn echt. Dat zijn de duizenden onterecht uit huis geplaatste kinderen wiens gehuil en geweeklaag u hoort. U bent paranormaal begaafd, waardoor u dit soort dingen langs geestelijke weg kunt waarnemen” “Echt waar??” vroeg de patiënt verbaasd. “Is dat mogelijk? Maar, wat een verschil met hoe je dat leest op papier!! Als er in een rapport een UHP vermeld staat, dan voel ik dat niet zo. Maar ik hoor het nu echt in mijn hoofd.”

 “Tja”, zei de dokter. “Het is voor uw werk maar het beste als we dit soort waarnemingen een beetje kunnen afzwakken. Ik zal u een paar krachtige pillen voorschrijven die een gewetensonderdrukkende functie hebben. Dat zal voor u een stuk prettiger functioneren zijn. U heeft tenslotte een belangrijke baan en u moet wel kunnen slapen.” “Ja, dat is waar” zei de Jeugdzorgdirecteur. En tevreden ging hij met zijn pillen richting huis..

                                                       - - - - - - - - - - - - - - -     

De tuinman en de Jeugdzorgdirecteur

Op een dag kwam een directeur van BJZ die een wandeling door het park maakte, een tuinman tegen. Deze was met een hark alle dorre bladeren bijeen aan het brengen en vormde ze tot een grote hoop. Gefascineerd bleef de Jeugdzorgdirecteur er bij staan en hij begon een praatje. “Weet u” zei hij, “U en ik hebben eigenlijk hetzelfde soort werk. U harkt bladeren bijeen van allerlei soorten en afmetingen en gooit ze gewoon op één grote hoop. Ik hark zoveel mogelijk verschillende kinderen bijeen, voor een OTS en UHP en gooi ze ook gewoon -  zonder gespecialiseerde individuele diagnose - op één grote hoop. Nee, eigenlijk hebben we drie hopen. Eén voor de hechtingsstoornissen, één voor de ernstige bedreigingen (maar daar kunt u van alles onder verstaan hoor) en één voor…. voor, uh….ach ik weet niet meer precies waarvoor, maar daar verdienen we ook een hoop aan!

“Dat is interessant” zei de tuinman. “En wat doet u vervolgens? Kijk, ik steek de oude bladeren in de brand, om er vanaf te komen. Doet u dat ook met de kinderen?” “Uh, nee”, zei de BJZ directeur, “die dumpen we gewoon in een voogdijinstelling of een commercieel pleeggezin. Maar we zorgen er wél voor dat ze met wortel en tak van hun hele familie worden losgerukt. Dat heeft ongeveer hetzelfde effect.” “Ah, ik begrijp het”, zei de tuinman.”En dan? Ik strooi de verbrande bladeren namelijk rond de planten van dit park, zodat de grond vruchtbaar wordt en alles beter kan groeien. Maakt u de maatschappij ook vruchtbaar met uw bijeengeharkte en uit huis geplaatste kinderen?”

“Nou, niet direct de maatschappij”, zei de BJZ-directeur. Wel de Jeugdzorg, want als deze psychisch beschadigde kinderen straks volwassen zijn, met al hun trauma’s en  hechtingsstoornissen door ontworteling, ouderverstotingssyndroom, schuldcomplexen en emotionele afsluiting, en zij totaal verknipt aan de maatschappij worden afgeleverd, dan is dat voor Jeugdzorg weer vruchtbare aarde. Deze jonge volwassenen zullen door de constante wisseling van pleeggezinnen, voogdijinstellingen, gezinsvoogden en dergelijke, moeite hebben om een gezonde relatie met iemand op te bouwen. Dat zal zijn weerslag hebben op hún kinderen, die daar weer de volgende slachtoffers van zijn. En dan kunnen wij als kinderbeschermers weer rijkelijk oogsten.”

“U bent een wijs man” zei de tuinman. En dat vond de BJZ-directeur eigenlijk zelf ook.

Sven Snijer

             Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html