Amsterdam, 05-01-2012
Geachte heer…..,
Wat mij iedere keer opnieuw opvalt aan het AMK, is dat men daar een ongelofelijke tunnelvisie heeft, die ook in onze zaak kwalijke gevolgen heeft gehad. Wanneer onderzoekers eenmaal in hun hoofd geprent hebben dat ouders schuldig zijn, zijn ze daar niet meer vanaf te brengen. In ons geval was de AMK-melding afkomstig van de vorige school van mijn dochtertje, om de aandacht af te leiden van haar eigen falen met betrekking tot de veiligheid van de kinderen.
Wij hebben met deze school een goede verstandhouding gehad. Niets leek erop dat ons kind daar niet de volledige basisschooltijd zou gaan volmaken. Totdat onze dochter met het verhaal thuis kwam dat kinderen uit haar klas (speciaal twee zusjes) haar sloegen, uitscholden en seksueel betastten. Wij gingen hiermee naar de school en verwachtten een professionele reactie, die er op gericht zou zijn ons als ouders gerust te stellen en er alles aan te doen om verdere seksuele intimidatie en pestgedrag te voorkomen.
Het tegendeel bleek. De school weigerde haar eigen orthopedagoog met ons kind te laten spreken, laat staan dat ze in gingen op ons voorstel van een onderzoek door een onafhankelijke orthopedagoog (ook voor de school beter). Niemand van het schoolpersoneel mocht met ons praten (ook haar eigen juffrouwen niet) en angstvallig wachtte de school het onderzoek van de zedenpolitie af die wij inmiddels hadden ingeschakeld. (Dit om twee redenen; de onwelwillende houding van de school en het feit dat onze dochter zei dat het ook met andere kinderen in haar klas gebeurd was)
Het onderzoek van de Amsterdamse zedenpolitie was oppervlakkig en hield niet meer in dan een inspectie van het schoolplein, de klas, de wc’s en gesprekken met het personeel. Wederom werd er niet met onze dochter gesproken, ook al hadden wij de zedenpolitie daar uitdrukkelijk om verzocht. Volgens hen was de school veilig. Om de schijn van goede wil ten toon te spreiden naar de instanties, liet de school na ons lange aandringen toch een onderzoek doen door de eigen orthopedagoog. Dat betrof een klas-observatie (onze dochter zat thuis) en alles werd veilig bevonden.
Ondanks dreigementen van de regio-manager dat de leerplichtambtenaar niet over ons als ouders te spreken zou zijn, en dat hij onze dochter onmiddellijk weer op school verwachtte, hielden wij onze dochter thuis. Het kind is 3 weken lang doodsbang geweest en vroeg iedere dag aan haar ouders of ze alsjeblieft niet meer naar die school hoefde? De leerplichtambtenaar is overigens de enige persoon geweest van de vele instanties en personen waar we contact mee hebben gehad die ons verhaal wel serieus nam. Omdat dat trucje met de leerplicht niet werkte, besloot de regiomanager een AMK-melding te doen en liet deze op naam zetten van de orthopedagoog, die onze dochter nooit gezien had. Er was geen arts betrokken bij de Commissie van Begeleiding, al loog de regiomanager van wel tegenover de Landelijke Klachtencommissie voor het onderwijs. (wat hij niet wist was dat de Commissie al over een document beschikte van de GGD waarin stond dat er op geen enkele wijze een arts betrokken was, of was geconsulteerd bij het doen van de melding)
Het AMK was vanaf het eerste moment volledig op de hand van de school en wij werden agressief bejegend door de case manager in het bijzijn van een onafhankelijk getuige. Wij hebben tijdens het onderzoek keer op keer aangegeven dat de AMK-melding een afleidingsmanoeuvre was van de school, en dat de andere kinderen in de klas nog steeds gevaar liepen om van het trauma van onze dochter nog maar te zwijgen, maar daar had men geen boodschap aan. (Bij een onafhankelijk instituut waar zij later traumatherapie kreeg van een drs., werd een PTSS geconstateerd) Het AMK heeft overigens nog geprobeerd de therapie tegen te houden, door het instituut te melden dat het zeer schadelijk zou zijn voor het kind.
Momenteel zijn wij bezig de onderste steen boven te krijgen, over de rol van alle partijen die hebben bijgedragen aan het demoniseren van ons gezin, zoals het AMK, de school, de Amsterdamse zedenpolitie (die achter onze rug om adviseerde tot de melding), en bepaalde verantwoordelijken bij de gemeente, die uit politiekcorrecte overwegingen er weinig bezwaar tegen hadden wanneer wij als een 'aso-gezin' konden worden afgeserveerd, zodat een 'zwarte school', waar een blond meisje wordt mishandeld en aangerand niet voor te veel opschudding gaat zorgen in de media.
Wat dat betreft hebben ze goed misgerekend, want inmiddels zijn we een jaar verder en heeft de Raad ons vrijgesproken. We werken aan een boek over deze doofpot, de tegenwerking door het AMK (die ons weer een dossier + contactjournaal stuurt waar belangrijke informatie aan ontbreekt) en het gemak waarmee scholen misbruik kunnen maken van zorgmeldingen. Nog steeds is niemand van de andere ouders op deze school ingelicht over wat zich daar heeft afgespeeld, mogelijk ook met hun kind.
Wij vinden het bespottelijk dat hoewel wij onze zorgen over deze school hebben gedeeld met de gemeente, het AMK, BJZ, Families First, de GGD en met de Raad, er nog niemand heeft gekeken naar het gezin waar de twee aanstichters van alle ellende vandaan komen. (Hoewel de echte ellende natuurlijk kwam door de valse melding van de school. Het horrorscenario dat je op grond van leugens je kind kan verliezen, terwijl je feitelijk het slachtoffer bent, tart iedere beschrijving!)
Wij hebben met deze school een goede verstandhouding gehad. Niets leek erop dat ons kind daar niet de volledige basisschooltijd zou gaan volmaken. Totdat onze dochter met het verhaal thuis kwam dat kinderen uit haar klas (speciaal twee zusjes) haar sloegen, uitscholden en seksueel betastten. Wij gingen hiermee naar de school en verwachtten een professionele reactie, die er op gericht zou zijn ons als ouders gerust te stellen en er alles aan te doen om verdere seksuele intimidatie en pestgedrag te voorkomen.
Het tegendeel bleek. De school weigerde haar eigen orthopedagoog met ons kind te laten spreken, laat staan dat ze in gingen op ons voorstel van een onderzoek door een onafhankelijke orthopedagoog (ook voor de school beter). Niemand van het schoolpersoneel mocht met ons praten (ook haar eigen juffrouwen niet) en angstvallig wachtte de school het onderzoek van de zedenpolitie af die wij inmiddels hadden ingeschakeld. (Dit om twee redenen; de onwelwillende houding van de school en het feit dat onze dochter zei dat het ook met andere kinderen in haar klas gebeurd was)
Het onderzoek van de Amsterdamse zedenpolitie was oppervlakkig en hield niet meer in dan een inspectie van het schoolplein, de klas, de wc’s en gesprekken met het personeel. Wederom werd er niet met onze dochter gesproken, ook al hadden wij de zedenpolitie daar uitdrukkelijk om verzocht. Volgens hen was de school veilig. Om de schijn van goede wil ten toon te spreiden naar de instanties, liet de school na ons lange aandringen toch een onderzoek doen door de eigen orthopedagoog. Dat betrof een klas-observatie (onze dochter zat thuis) en alles werd veilig bevonden.
Ondanks dreigementen van de regio-manager dat de leerplichtambtenaar niet over ons als ouders te spreken zou zijn, en dat hij onze dochter onmiddellijk weer op school verwachtte, hielden wij onze dochter thuis. Het kind is 3 weken lang doodsbang geweest en vroeg iedere dag aan haar ouders of ze alsjeblieft niet meer naar die school hoefde? De leerplichtambtenaar is overigens de enige persoon geweest van de vele instanties en personen waar we contact mee hebben gehad die ons verhaal wel serieus nam. Omdat dat trucje met de leerplicht niet werkte, besloot de regiomanager een AMK-melding te doen en liet deze op naam zetten van de orthopedagoog, die onze dochter nooit gezien had. Er was geen arts betrokken bij de Commissie van Begeleiding, al loog de regiomanager van wel tegenover de Landelijke Klachtencommissie voor het onderwijs. (wat hij niet wist was dat de Commissie al over een document beschikte van de GGD waarin stond dat er op geen enkele wijze een arts betrokken was, of was geconsulteerd bij het doen van de melding)
Het AMK was vanaf het eerste moment volledig op de hand van de school en wij werden agressief bejegend door de case manager in het bijzijn van een onafhankelijk getuige. Wij hebben tijdens het onderzoek keer op keer aangegeven dat de AMK-melding een afleidingsmanoeuvre was van de school, en dat de andere kinderen in de klas nog steeds gevaar liepen om van het trauma van onze dochter nog maar te zwijgen, maar daar had men geen boodschap aan. (Bij een onafhankelijk instituut waar zij later traumatherapie kreeg van een drs., werd een PTSS geconstateerd) Het AMK heeft overigens nog geprobeerd de therapie tegen te houden, door het instituut te melden dat het zeer schadelijk zou zijn voor het kind.
Momenteel zijn wij bezig de onderste steen boven te krijgen, over de rol van alle partijen die hebben bijgedragen aan het demoniseren van ons gezin, zoals het AMK, de school, de Amsterdamse zedenpolitie (die achter onze rug om adviseerde tot de melding), en bepaalde verantwoordelijken bij de gemeente, die uit politiekcorrecte overwegingen er weinig bezwaar tegen hadden wanneer wij als een 'aso-gezin' konden worden afgeserveerd, zodat een 'zwarte school', waar een blond meisje wordt mishandeld en aangerand niet voor te veel opschudding gaat zorgen in de media.
Wat dat betreft hebben ze goed misgerekend, want inmiddels zijn we een jaar verder en heeft de Raad ons vrijgesproken. We werken aan een boek over deze doofpot, de tegenwerking door het AMK (die ons weer een dossier + contactjournaal stuurt waar belangrijke informatie aan ontbreekt) en het gemak waarmee scholen misbruik kunnen maken van zorgmeldingen. Nog steeds is niemand van de andere ouders op deze school ingelicht over wat zich daar heeft afgespeeld, mogelijk ook met hun kind.
Wij vinden het bespottelijk dat hoewel wij onze zorgen over deze school hebben gedeeld met de gemeente, het AMK, BJZ, Families First, de GGD en met de Raad, er nog niemand heeft gekeken naar het gezin waar de twee aanstichters van alle ellende vandaan komen. (Hoewel de echte ellende natuurlijk kwam door de valse melding van de school. Het horrorscenario dat je op grond van leugens je kind kan verliezen, terwijl je feitelijk het slachtoffer bent, tart iedere beschrijving!)
Als u zich verder in deze zaak wil verdiepen….
Met vriendelijke groet,
S.S.S.Snijer
A.P.M. van Kralingen
Ik denk dat ws. een van de belangrijke lessen die we kunnen leren van het AMK en andere instanties is dat we niet moeten wachten totdat iemand anders ingrijpt. We moeten het zelf doen. Zoals jullie nu doen.
BeantwoordenVerwijderenIs overigens de leerplichtambtenaar betrokken geweest bij het AMK onderzoek? Is hij of zij gehoord? En heeft zij verder aan de bel getrokken? Want dat had zij kunnen doen.
Onbegrijpenlijk hoe dat allemaal kan,
BeantwoordenVerwijderenmaar geloof ons het kan, wij kennen meerdere gelijksoortige situaties,
helaas en het gekke is, niemand weet waar ze uiteindelijk terecht kunnen met hun klachten, want een BJZ en het AMK staan open voor klachten, maar doen er niks mee en bel je meer dan 1 keer dan zeggen ze, het is al bekend...
Arme kinderen...