Pagina's

vrijdag 8 februari 2013

Bang voor Dark horse


Van verschillende kanten krijgen we op de redactie te horen dat politici van diverse partijen bang voor ons zijn. Ze vinden dat ze teveel risico nemen door contacten met ons op te bouwen, hoewel ze wel aandachtig onze berichtgeving volgen. Ik denk dat ze gelijk hebben. Ze lopen beslist een risico met ons. Ondanks dat wij goede initiatieven van beleidsmakers om de jeugdhulpverlening te verbeteren toejuichen, zijn wij niemands vriendje en we zijn ook niet van plan dat te worden. Het kan zomaar gebeuren, dat wij de ene dag een Kamerlid nog prijzen voor een voorstel dat de rechtspositie van ouders iets lijkt te gaan verbeteren, maar als een dag later blijkt dat hetzelfde Kamerlid met een nog veel ingrijpender voorstel komt, om het territorium van jeugdbeschermers nog verder uit te breiden, dan komen wij onmiddellijk met de ‘pek-met-veren’.  

Veel bestuurders zeggen wel onze blog te volgen, maar daarvan zien wij in concreet beleid niet veel terug. Nederland is een land van consensus en daar zijn we bij Jeugdzorg Dark horse niet goed in. Wij geloven niet dat er een middenweg bestaat, tussen aan de ene kant ouders respectvol, met professionele hulp, gericht te ondersteunen en aan de andere kant een steeds verder opgevoerde meldingshysterie, waarbij het accent vooral ligt op de verdachtmaking van ouders.  

Laat politici nu maar eens een keuze maken. Zien ze de burgers in de basis als volwaardige rechtspersonen, die in meerderheid hun kinderen (eventueel met hulp) zelf kunnen opvoeden, of zijn ouders het kneedbare materiaal waar de professionals naar believen hun gang mee mogen gaan? 

Is het de waarheid? 

De vraag zou niet moeten zijn welke toon er gevoerd wordt op Jeugdzorg Dark horse, want een groot deel van die toonzetting betreft niet de vorm, maar de pijnlijk confronterende inhoud van onze berichtgeving. Wat afschrikt, is niet alleen het incidenteel voorbijkomen van termen als ‘imbecielen’,  ‘kinderhandel’, of opvoed-stasi, wanneer we spreken over het ‘terreursysteem’ (nou doe ik het weer) van het gedwongen hulpverleningskader. Wat vooral afschrikt, is de gedachte dat veel van wat ouders op onze blog vertellen, waar zou kunnen zijn en dat de mensen die het beleid maken, hier direct of indirect verantwoordelijk voor kunnen worden gehouden.   

Het vraagt nogal wat van een volksvertegenwoordiger om lijnrecht tegen de macht van de jeugdzorglobby in te gaan en het is zo verleidelijk om mee te gaan en je aan  te sluiten bij de weg die reeds is ingeslagen door het ministerie van VWS. Rekening houdend met het feit dat de meeste ouders in Nederland de ellende met jeugdzorg uit eigen ervaring niet kennen, is het geheel zonder risico om op te roepen om nog meer meldingsverplichtingen in te voeren voor zorgverleners. Wie niet weet in wat voor een horrortraject je kunt terecht komen, zodra de eerste AMK-melding over je gezin is gedaan, voelt allicht sympathie voor een Kamerlid dat maatregelen wil nemen om nog meer mishandelde kinderen te helpen. Die worden dan toevertrouwd aan de zorg van professionals. Weten de burgers veel wat dat in de praktijk inhoudt? 

Wij hebben herhaaldelijk overwogen om een coöperatieve weg in te slaan met politici en ze ideeën aan de hand te doen in persoonlijk mails, in plaats van ze bij tijd en wijle voor schut te zetten op onze blog. Maar keer op keer bewijzen bestuurders dat ze meerdere belangen dienen en dat wanneer ze ergens kennis van nemen, er geen garantie bestaat dat de ernst van het misstand ook helemaal doordringt. Het blijft kennelijk toch moeilijk om je te verplaatsen in een situatie die je persoonlijk nooit zult meemaken. De kinderen van Kamerleden worden niet gesloten geplaatst. En over het gezin van een Kamerlid zou jeugdzorg, al zou het onderzocht worden middels een informantenonderzoek, nooit onwaarheden durven verkondigen in de rechtszaal.  

Gezien de enorme impact van de volstrekt ongecontroleerde werkwijze van jeugdbeschermers en de schade die ze aanrichten, die niet alleen ouders, maar ook kinderen laat lijden, waarbij de politiek al decennia lang de ander kant opkijkt, is de toon op deze blog over het algemeen nog behoorlijk beschaafd te noemen. En wij streven er ook niet naar om een kopie te worden van kranten, die met hun berichtgeving vooral de propagandamachine van de sector een podium te bieden, en die van mening zijn dat ze voldoende gegraven hebben in een kwestie, als ze de PR van de tegenpartij ook haar zegje hebben laten doen.  

Jeugdzorg Dark horse is geen geparfumeerde handzeep, en we doen niets om uw gevoelige huid soepeler te maken. De meeste verantwoordelijke personen voor het jeugdzorgbeleid zijn al veel te soepel voor jeugdzorg en mogen wat ons betreft wel wat vuilere handen maken. Jeugdzorg Dark horse schuurt een beetje, het haalt de dode huidcellen weg, zodat er zich nieuwe en vitale cellen kunnen gaan vormen. Wij zijn een koude plens water, waar je even van schrikt, maar daarna ben je wel lekker wakker.  

Wie zich wil inschrijven bij de club Jeugdzorg Dark horse, komt bedrogen uit. Wij hebben geen statuten waar iedereen zich aan zou moeten houden en niemand kan per abuis voor zijn beurt spreken.  Wij zijn een open podium en wie een goed verhaal heeft, wordt gezien en gehoord. We stellen een kwaliteitsnorm, om juist het vooroordeel tegen te spreken, dat jeugdzorgouders minder ontwikkeld zouden zijn dan gewone ouders. Uit verschillende van onze plaatsingen, komt duidelijk naar voren dat ook hoger opgeleide mensen zich geschoffeerd voelen door jeugdzorg en misschien hebben zij juist door hun opleiding en beroepservaring (onderwijzer, hulpverlener, journalist) meer dan andere jeugdzorgslachtoffers oog voor het amateurisme en de pretentie van de jeugdbeschermers.  

Worden de lager opgeleide ouders de hoek in gedreven door jeugdzorg, omdat ze hun rechten niet goed kennen en te laat inzien dat ze niet worden geholpen, maar veroordeeld, bij hoger opgeleide mensen is het de nijd en de geldingsdrang van de (te jonge) lageropgeleide of onervaren jeugdbeschermers die de zaak laat escaleren.  

Hoogleraar Jo Hermanns noemde het probleem met gezinsvoogden al eens in een tv-programma over jeugdzorg: “Er wordt van ze verwacht dat ze autoriteit uitstralen”. Het jammerlijke daaraan, is dat je geen autoriteit kunt uitstralen die je van nature, of door ervaring verworven, niet hebt. Wat gezinsvoogden wel hebben is macht, maar dat is iets heel anders. 

De keizer van Lo Yang 

Een mooie illustratie van dat verschil, is te vinden in een boekje van de Taoïstische wijze, Fun Chang, waar een Chinese keizer naar voren komt, die zich allerlei dingen afvraagt over het leven. Over zijn rol als keizer en hoe hij zich zou moeten verhouden tot zijn onderdanen. Er verschijnt plotseling uit het niets een magiër/wijze die hem begint te onderwijzen.  Hoewel dit de keizer een hoop inzichten geeft, is het enkel nog theorie en geen levenswijsheid. Hij heeft nog steeds niet het gevoel dat hij zijn plaats in het leven gevonden heeft. De persoonlijke transformatie komt voor hem op het moment dat de stad Lo Yang door een aardbeving word getroffen. De keizer ondersteunt persoonlijk de slachtoffers tussen de puinhopen, geeft aanwijzingen en helpt bij de wederopbouw van de stad. Hij vergeet heel even dat hij keizer is en helpt de mensen waar hij kan.  

Zijn vraag over hoe de mensen hem zien, in zijn hoedanigheid als keizer, is na deze ervaring beantwoord. Ze bekijken hem met dankbaarheid en bewondering. Hij voelt de warmte van de mensen om hem heen, terwijl hij door de straten wandelt van Lo Yang. De keizer had iets nieuws gedaan. Hij was uit zijn afgeschermde paleistuin gekomen en naar de stad gegaan, om te doen wat van iemand in zijn positie verwacht mag worden; hulp bieden en leiding geven. ‘De mensen zijn niet bang voor je’ zei de wijze, ‘ze hebben eerbied voor je. Er is een subtiel verschil tussen vrees en respect.’  

Nu geloof ik niet dat het nodig is, om voor het werk dat door Jeugdzorg Dark horse wordt verricht, eerbied te hebben, maar een beetje respect voor het feit dat wij aan het licht brengen, wat de volksvertegenwoordigers eigenlijk zelf zouden moeten onderzoeken, lijkt me toch wel op zijn plaats.

Sven Snijer


                     Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

12 opmerkingen:

  1. De rechtspositie van ouders met een oog op BW1:247 is ook de rechtspositie van het opgroeiende kind, gezien zijn psychische ontwikkeling waar de kind-ouderband een zeer belangrijke is.
    |
    Hoe vaak zien we niet dat het niveau van jeugdzorgwerk deze kennis ontbeert en te vele onnodige en schadende OTS-sen en UHP's aanvraagt en verlengd met smoesjes, beweringen die als insinuaties worden gevoeld (door ouders en vaak kinderen) en gezien door deskundigen??? Te vaak.
    |
    Dat is een knelpunt van jeugdzorg: er is te weinig 'zin' om door te sturen naar een diagnost. -
    Men wil ín BJZ het oplossen met een dwangmaatregel i.p.v. doorverwijzing.
    Een dwangmaatregel brengt geld in het laatje, maar dat is NIET het belang van het kind (met zijn familie) voorop stellen.
    |
    De politiek, ook een knelpunt in het beleid van jeugdzorg, is voortbordurend (=voortdenderend) op het oneigenlijke plan van jeugdzorg..., uiteraard bordurend op het idee dat er kindermishandeling en verwaarlozing bestaat, maar de toeleiding tot degelijker onderzoek (of het zo is en wat dan te doen) wordt gesaboteerd door het niveau jeugdzorgwerkers met een allergie voor diagnosten. Zij weten het beter.
    Er bestaat echt jeugdgezondheidszorg met echt tuchtrecht en -ethiek!
    |
    Als er al een mate van 'mishandeling' te zien is, dan kan het nog zo zijn in het belang van het kind, dat een verplichte cursus aan ouders reeds de oplossing is. OTS is onnodig en bederft de sfeer waarin het ontvankelijke kind leeft (en dat doet BJZ!).
    |
    De politiek is te huiverig om een opvoedcursus á la Gordon verplicht te stellen, terwijl dit beter voor een kind is dan het te traumatiseren onder de gevolgen en sfeer-bedervende invloeden van een gezinsvoogdij.

    Durven politici dit nu echt niet te begrijpen? Waar is hun eergevoel, als hun geweten slaapt?
    Dit is geen belediging, doch een valide vraag, te meer omdat kinderen ontvankelijk zijn en beschadigd kunnen raken door de intentie van het jeugdzorg-werk.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hulde voor DH!

    Volhouden. Kennelijk begint de waarheid pijnlijk te worden!

    Enne, een rechter die adviezen volgt van instanties die zelf aangeven dat ze niet aan onderzoek naar de feiten doen IS toch een imbeciel?

    En als onderbouwde mededelingen van ouders en advocaten terzijde worden geschoven BEN je toch niet meer serieus te nemen?

    Het is natuurlijk wel erg 'hinderlijk' allemaal wat DH doet, want als de betrokkenen in het jeugd'recht' aan zelfreflectie gaan doen wordt het al snel ONDRAAGLIJK PIJNLIJK allemaal ..

    GA DOOR DH, tot ze allemaal misselijk worden van zichzelf en hun disfunctioneren!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nieuwsuur 7 februari 2013:

    Maria van de Schepop als schuddebollende kletsmajoor en bestuurder van de Raad voor de Rechtspraak.

    Zij kan zich blijkbaar van alles 'voorstellen' ..

    Beschamende vertoning.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Kijk, hier spreekt de enige echte woordvoerder Jeugdzorg!
    Elke volksvertegenwoordiger met het pakket Jeugdzorg kan hier een puntje aan zuigen en geheel gratis en voor niets een voorbeeld aan nemen. Dit is niet iemand die zich vér plaatst van de ouders, maar zich verplaatst in de ouders. Sven bedankt.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ook politici willen zich 'helden' voelen.
    Politici vinden het kennelijk makkelijker als makke schapen de mooipraat van de BJZ-lobby na te praten en elkaar na te APEN.

    Politici vinden het kennelijk makkelijker om net zoals beleidsmakers van BJZ de echte, onafhankelijke wetenschappers van tafel te vegen, waar "Hef BKJZ op" juist een onderbouwd goed advies is.

    Politici willen gemakshalve denken dat ALLE ouders die in aanraking komen met BJZ pedagogisch onbekwamen ouders zijn...
    ... dit denken zonder dat er gediagnosticeerd is dat dit zo is, is onbekwaam.

    Politici willen er niet aan denken dat jeugdgezondheidszorg een veelbeter alternatief is, ook om te onderzoeken of er sprake is van een werkelijke 'ERNSTIGE bedreiging' van het kind, naar het cliché vanuit lid 1 van BW1:254.

    Het is kennelijk te lastig voor politici om te bedenken dat het voor het kind beter is als de bedreiger weggeplaatst kan worden.

    Ook is het zo lastig om in het belang van het kind ouders verplicht een leuke opvoedcursus á la Gordontraining aan te bieden, en dit op een enthousiasmerende manier natuurlijk, niet op de betweterige machtswellustige maniet van de gezinsvoogdij, naar huidig gebruik. (nu komt het te zelden voor dat BJZ een cursus aanbied om het kind niet uithuis te plaatsen).

    Stimuleren naar hoger niveau is eervoller dan met gedrochtwetgeving te denken dat dit oplossend zou zijn; een afvoerputje laat het water wel uit zicht verdwijnen, maar het water blijft vervuild.

    Kijk maar eens of de OTS-sen na 2 jaar voor meer dan 28% een verbetering hebben opgelevert, met het doen van nulmeting voor het instellen van de kinderbeschermingsmaatregel, en diagnostiek (door echte diagnost, een passende specialist) na 1 aˊ 2 jaar.

    En heb dan wel het heldhaftige lef om bij falen BJZ op te heffen,zoals echte wetenschappers hebben geadviseerd.

    Er is de politiek reeds voorgesteld hoe de overgang van jeugdgezondheidszorg tot gedwongen jeugdzorg met het Jeugdbeschermingsplan kan worden geregeld, als een filter waar de slager niet zijn eigen werkgelegenheidsvlees mag keuren.

    De wetenschap heeft ook reeds voorgezegd dat er 'zwaargewichten in de ingang dienen te komen', en de politiek heeft dus, na een decennium, kennelijk geslapen. Want kent de politicus het woordje IBAP? Dat is te vinden op deze site.

    Geslapen, waar het kind door BJZ in de knel komt te zitten, met psychische gevolgen!

    DAT IS NIET HELDHAFTIG!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Beste Sven,

    Een zeer goed en pakkend betoog,het geeft precies weer hoe wij ouders ons voelen zodra BJz zich met ons gaat bemoeien.
    Wij zijn gelukkig na 1 jaar van gedwongen toezicht van BJz inclusief een UHP van 2 kinderen gedurende 1 maand volledig van hen verlost.

    In dat jaar heb ik vastgesteld dat BJz:
    - Niet luistert
    - Vooringenomen is
    - Doelbewust valse gegevens en 'feiten' opneemt
    - Ouders tegen elkaar uitspeelt
    - Adviezen van echte specialisten negeert
    - Bij de rechter liegt en bedriegt
    - De politiek manipuleert
    En zo kan ik verder gaan....

    Ik behoor tot de zogenaamde hogeropgeleide, en werd er inderdaad al snel mee geconfronteerd dat zij mijn partner (die slecht Nederlands spreekt) probeerden te manipuleren om zo te zorgen dat wij niet op één lijn zouden komen.

    Gelukkig is dat niet gelukt, en hebben wij samen met een goede advocaat de rechter na 1 jaar OTS ervan kunnen overtuigen dat een verlenging van de door BJz verlangde OTS absoluut niet noodzakelijk was.

    Helaas besef ik dat wij ontzettend veel GELUK gehad hebben om een rechter te hebben gehad die waarschijnlijk een helder ogenblik had toen zij onze zaak behandelde.

    Van anderen heb ik namelijk begrepen dat ook deze rechter het woord van de pubers van BJz (sorry, maar de meeste medewerkers bij BJz zijn nauwelijks uit de luiers) helaas meestal voor waar aanneemt.

    Hoe kwamen wij bij BJz? Problemen in de relationele sfeer, waarna er door maatschappelijk werk aan mijn partner werd geadviseerd om contact met BJz op te nemen omdat deze daar goed bij zouden kunnen helpen.

    Uiteindelijk is de rust dankzij de hulp van een goede psycholoog weer terug in ons huis. Deze psycholoog was zelfs toen BJz zich met ons ging bemoeien in eerste instantie buitenspel gezet en werd dus ook niet in hun rapportages opgenomen, omdat wij weigerden om BJz en deze psycholoog met elkaar informatie over ons uit te laten wisselen.

    Ik lees dit forum dagelijks meerdere malen, en wens alle ouders en anderen die met BJz te maken hebben veel succes. Ook hoop ik dat de ogen van de diverse politici eens open gaan en zij kiezen voor de kinderen i.p.v. de lobbyisten van BJz.

    Een tip voor de politici die meelezen.
    Als BJz wordt omgevormd in een organisatie die daadwerkelijk de belangen van kinderen EN ouders gaat behartigen, dan zijn wij als Nederland gelijk grotendeels van ons begrotingstekort af.

    Misschien dat cijfers u meer aanspreken dan gevoel.
    Dan moeten de cijfers, als u kunt rekenen, u en ons uiteindelijk allemaal een goed gevoel geven.

    Ron V.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Decennia lang zijn vele duizenden gezinnen op ondeugdelijke gronden ontwricht.

    En nu dreigen de tere zieltjes van onze jeugdrechters te worden gekrenkt doordat de FEITEN algemeen bekend beginnen te worden.

    Normaal gesproken ben ik wel een invoelend persoon, maar om de een of andere reden lukt me dat niet in dit geval. Helaas, geen medelijden.

    Hopelijk krijgen de tere zieltjes het zo moeilijk dat ze eindelijk hun werk behoorlijk gaan doen, of dat ze gaan weigeren zich nog langer te laten gebruiken voor list en bedrog cs.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Daarom, roep ik iedereen op om deze dames en heren in de Tweede Kamer en de pers te vertellen wat hun ervaringen zijn met Jeugdzorg en haar medewerkers.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. ''Politici bang voor ons?''

    Weet u dat dit mij als muziek in de oren klinkt...meestal hou ik er niet van als mensen bang voor me zijn. Meestal ben ik een lieve opa, maar falende en niet hun verantwoording nemende politici kunnen wat mij betreft niet bang genoeg zijn...hoe banger hoe liever...en het zijn in het algemeen al zulke angsthazen...maar dat laatste doen ze zichzelf aan.

    Wat een stimulans om door te gaan en er zo nodig nog een paar schepjes boven op te gooien...

    Ik verwacht binnenkort...als ze af en toe al niet aanwezig zijn..zogenaamde anti-reactanten, dat zijn door Jeugdzorg gesubsidieerde lieden, die op sites als deze tegengas moeten geven en moeten voorkomen dat het slechte imago van Jeugdzorg nog slechter wordt dan het al is. (Kan het trouwens nog slechter?)
    Maar, al met al een initiatief dat meestal mislukt is voordat het begonnen is.

    Wat mij betreft bent u welkom anti-reactant...u zal warmpjes ontvangen worden.

    Opa

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Tweede Kamer leest wel degelijk, ze hebben geen gezicht meer. Ze moeten zichzelf redden voordat ze ondergaan.
    En die ondergang wordt al geruime tijd aangegeven hier bij Dark Horse. Ik ben blij dat ze bang worden, het werd tijd. Nu gaat iedereen zien wat voor vreemde situaties jeugdzorg gaat verzinnen om te blijven mishandelen.

    Wie gelooft er eigenlijk in dat begrotingstekort? Ik in ieder geval niet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jaarlijks wordt 4 miljard verspild in de jeugdzorg.

      En dan nog de kosten van rechters, griffiers en wat al niet.

      Daarbij komt dat de huidige werkwijze de problemen in stand houdt.

      Het opheffen van de leugenindustrie kan in een klap alle knelpunten m.b.t. tijdgebrek bij de rechterlijke macht oplossen.

      En dan nog ouders rechtszekerheid bieden m.b.t handhaving van omgangsregelingen.
      Op dit moment verliest 40% van de kinderen van gescheiden ouders het contact met een van de ouders, simpelweg omdat een onwillige ouder vrijelijk kan doen wat hij of zij wil:

      De wet schenden (bv informatieplicht, plicht tot bevorderen band met andere ouder), de zorg- en contactregeling schenden (de andere ouder moet maar procederen in zo'n geval (NB! over een recht wat die al heeft!)), de rechter zit er bij als een volslagen imbeciel en stelt doodleuk wijziging van omstandigheden vast, vaak zonder een woord van kritiek op de ouder die de regeling schendt!), het is een strafbaar feit om een kind te onttrekken aan het gezag van de andere ouder, maar het OM komt pas in beweging als de onwillige ouder herhaaldelijk rechterlijke uitspraken over omgang negeert .. , verder kan je als onwillige ouder kritiekloos procederen over kinderalimentatie terwijl je tegelijkertijd de afspraken met je ex, de wet en rechterlijke uitspraken schendt, wat feitelijk bij elkaar mentale mishandeling van de andere ouder betekent.

      Nederland een rechtstaat? Laat me niet lachen!

      Hoe zou het toch komen dat sommige ouders problemen veroorzaken?

      Verwijderen
  11. Laat ze maar bang zijn...

    Kunnen ze de angst ook eens voelen,
    waarmee men de ouders en kinderen opscheept als hun kinderen geroofd worden door de instanties...

    Kunnen ze angst ook eens voelen,
    die ouders hebben van de machteloosheid van het steeds weer oplopen tegen de arrogante en misdadige houding van menig jeugdzorgmedewerker...

    Kunnen ze de angst ook eens voelen dat rechters bijna altijd meegaan in het kwakzalverachtige prutswerk en op banenbehoud gefixeerde werk van BJZ en RvdK

    Kunnen ze de angst ook eens voelen van jonge kinderen waarvan de banden met de ouders zijn losgescheurd..en die zich dan moeten hechten aan hun totaal vreemde kunstouders in pleeggezin of instelling.

    Kunnen ze de angst ook eens voelen van kinderen die tegen hun wil onder politiebegeleiding uit huis worden gesleurd...

    Kunnen ze de angst ook eens voelen van een familie, waarbij direct na de geboorte het kind wordt ingevorderd...

    Voel die angst ook maar eens...het is jullie van harte gegund door

    Opa

    BeantwoordenVerwijderen