Pagina's

maandag 11 februari 2013

Aantal kinderen onder toezicht neemt toe

http://www.telegraaf.nl/binnenland/21283683/__Vaker_toezicht_voogd__.html 

Maandag, 11 februari 2013

Aantal kinderen onder toezicht neemt toe  
 
DEN HAAG   

Bijna 40.000 kinderen en jongeren waren vorig jaar volledig of deels aan het ouderlijk gezag onttrokken. Zij stonden onder toezicht van een gezinsvoogd of woonden in een pleeggezin of instelling. Het gaat om ruim anderhalf keer zoveel kinderen als tien jaar geleden, zo heeft het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) maandag laten weten. Het CBS baseert zich op cijfers van september vorig jaar. 

31.000 kinderen stonden onder toezicht, anderhalf keer zo veel als in 2001. Onder toezicht wil zeggen dat de ouders het gezag niet kwijtraken, maar dat deze wel ingeperkt wordt. Meer dan de helft van de kinderen onder toezicht woont nog steeds thuis en een gezinsvoogd staat het gezin bij. 

Meer dan tienduizend kinderen kwamen in 2011 nieuw onder toezicht te staan, meer dan twee keer zoveel als het decennium daarvoor. 

Het aantal ondertoezichtstellingen is vooral tussen 2001 en 2007 gestegen, dat komt volgens het CBS onder meer omdat de aandacht voor kindermishandeling is toegenomen. 

Het aantal kinderen onder voogdij was in 2012 ruim anderhalf keer zoveel als in 2001: namelijk zo’n achtduizend. Onder voogdij wil zeggen dat ouders niet zelf voor het kind kunnen zorgen, ze verwaarlozen of mishandelen bijvoorbeeld hun kind.


Redactie Jeugdzorg Dark horse: Een verschil tussen 2001 en 2011 in het aantal ondertoezichtstellingen en een verhoging daarvan die vooral tussen 2001 en 2007 opmerkelijk was, omdat toen ‘de belangstelling voor kindermishandeling toenam.’ Er kan beter gesteld worden dat er na 2004, door de zaak Savanna een kindermishandelingshysterie is ontstaan en dat sindsdien er een trend op gang is gekomen om ouders sneller te wantrouwen, vanuit de constatering dat jeugdzorg in zaken waar ouders werkelijk een gevaar bleken voor hun kinderen, niet of veel te laat ingreep.  

De ‘belangstelling’ voor kindermishandeling komt echter niet uit de lucht vallen. Was de zaak Savanna de directe oorzaak van de mishandelingspaniek, de voorbereiding van het huidige klimaat begon al een paar jaar daarvoor, door de activiteiten van de stichting RAAK. Deze groep mensen, die zich baseert op de ideeën van psychiater Andries van Dantzig, promootte het begrip ‘verwaarlozing’ als een uitbreiding van de oude definitie van kindermishandeling, dat vooral over fysiek geweld ging. Op zichzelf was dit geen slecht idee en we kunnen de huidige meldingsobsessie ook niet in de schoenen schuiven van Van Dantzig, die ook sterk pleitte voor het helpen van ouders in hun opvoedkundige vaardigheden. Wat we echter zien gebeuren in de hele maatschappelijke discussie rondom kindermishandeling vanaf 2004, is dat veel mensen ervan overtuigd begonnen te raken dat er nooit voldoende mishandeling kon worden opgespoord en dat we indien er niet meer mishandelde kinderen worden gesignaleerd, we de criteria die we hanteren voor mishandeling dan maar nog verder moesten uitbreiden.

Beleidsadviseur voor AMK en jeugdzorg Adri van Montfoort heeft in verband hiermee al gewaarschuwd voor een toename van juridisering van de hulpverlening en alle ellende die dat met zich meebrengt. Voor ouders is dat niet wenselijk, maar voor hulpverleners werkt hulpverlenen op basis van dwang ook niet erg prettig en naar mijn idee is het gevaar van teveel gedwongen maatregelen voor het welzijn van kinderen, dat wanneer er een machtstrijd ontstaat tussen de hulpverlener (casemager) en de ouders, het op zeker moment niet meer gaat om wat het kind nodig heeft.  

Ter bescherming van de eigen veronderstelde professionaliteit, reageert de hulpverlener dan met maatregelen die meer bedoeld zijn om de ouders te straffen, dan om het kind in de bedreigde ontwikkeling te helpen. Gevolg hiervan, is dat het kind zijn/haar ouders moet missen, omdat door beleidsmakers nooit gecontroleerd wordt of ‘bewezen mishandeling’ of ‘ernstige ontwikkelingsbedreiging’ echt de feitelijke situatie is in een casus, of dat een opgelopen spanning tussen hulpverlener en ouder, door de juridisch veel sterkere jeugdzorg in de rechtszaal tot een einde wordt gebracht, om van de kritiek op het eigen functioneren verlost te zijn.  

Natuurlijk zijn er ook ouders die echt hun kinderen mishandelen of ernstig verwaarlozen, maar wie controleert het verschil? Zolang het woord professional niet verder gedefinieerd wordt in termen van bekwaamheid en ‘bewezen goede resultaten’, tot grote tevredenheid van ouders en met een heel gelukkig leven en succes in eigen huwelijk (+ geslaagde opvoeding van kinderen)  door hen die de jeugdzorg bij het opgroeien hebben mogen ‘genieten’ , zullen we maar op goed geloof moeten aannemen dat onze bedreigde jeugdigen, zodra ze zijn opgespoord en onder toezicht gesteld, in betrouwbare handen zijn. Dat is althans wat in meerderheid de kinderrechters doen en de politici die de nieuwe wetten in voorbereiding hebben.
 

Sven Snijer


                       Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
 

 

13 opmerkingen:

  1. Het CBS maakt in haar cijfers geen onderscheid tussen kinderen die onder toezicht zijn gesteld en kinderen die daarnaast ook uit huis zijn geplaatst. Daarbij ziet het CBS een OTS als lichte (...) kinderbeschermingsmaatregel. Bij een UHP behouden de ouders alleen nog in theorie het gezag. In de praktijk is ze het gezag ontnomen. De aanname dat ouders alleen uit het gezag gezet kunnen worden als ze hun kinderen verwaarlozen, mishandelen of niet voor ze kunnen zorgen is ook niet juist. Een kritische houding jegens jeugdzorg is al voldoende om je uit het ouderlijk gezag te zetten. Het in ernstige mate verontachtzamen van aanwijzingen van de jeugzorg of niet meewerken aan een uithuisplaatsing zijn in de wet genoemde gronden om een ouder uit het ouderlijk gezag te kunnen zetten. Ook als je kind langer dan 1,5 jaar uit huis is geplaatst, kun je het gezag verliezen. Uit de rechtspraak blijkt dat rechters hier erg gemakkelijk mee omgaan. Dat verklaart m.i. de toename van het aantal kinderen dat onder voogdij wordt gesteld.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is door een drogreden gebruikelijk geworden voor rechters om te denken dat uithuisgeplaatste kinderen al na 2 jaar gehecht zijn aan het opgedrongen pleeggezin, terwijl er wetenscahppelijke aanwijzingen zijn dat dat pas na 5 jaar zou kunnen met de juiste begeleiding, niet door jeugdzorg of 'pleegzorg'.

      Door het ontbreken van juiste begeleiding onder UHP, is UHP zeker voor jaren geen 'therapie' (zo doet BJZ wel voorkomen) die positief werkt. Zelden worden diagnostisch bevoegde hulpverleners ingezet door BJZ.

      Pleegouders worden niet goed begeleid om pleegkinderen voor te bereiden om naar de echte ouders te kunnen terugkeren of een positief beeld over hen te geven. Schijnaanpassingen worden niet gezien.
      Voor latere ontwikkeling is het omgaan en kennen van eigen (genetische) ouders belangrijk voor een kind; maar hoe vaak zien we deze inzet ondersneeuwen dankzij 'jeugdzorg'/jeugdhulp'?

      Te vaak werkt BJZ aan een vorm van "valse adoptie" naar pleeggezinnen die er goed betaald voor worden, terwijl echte adoptie geld kost bij ouders.
      De gronden waarop een kind uithuisgeplaatst gehouden wordt zijn regelmatig zeer dubieus en onwetenschappelijk. Vaak is slechts een insinuatie genoeg om de zin van de gezinsvoogd door te drijven bij de rechter.

      Verlenging uithuisplaatsing zou alleen moeten mogen met een diagnostisch rapport waarbij de ouders hebben ingestemd met de onderzoeksvragen, zodat deze vragen door BJZ (vaak beperkend) opgesteld zoals goed zou zijn 'open' onderzocht kunnen worden door de specialist, en de specialist moet instemmen met het vervolgtraject voor het kind, omdat BJZ te regelmatig zich niets aantrok van een aanwijzing van een diagnost.

      BJZ mag -is te wensen- nimmer meer met een 'expertiserapport' komen naar de rechter,
      omdat dit slechts een misleiding vormt naar de rechter: zo'n rapport is geen echt rapport, maar een samenstelling van door onbevoegden aangereikte gegevens, vaak verzonnen of geïnsinueerd door de gezinsvoogd, een sociowerker, geen diagnost, geen universtitair geschoolde specialist.
      Een handtekening van een deskundige onder een 'expertiserapport' zegt onder die naam NIETS.
      Er dient tevens een afweging gegeven te worden hoe de OTS onder verlenging gaat werken in de psychische ontwikkeling van het kind, anders moet het kind terug naar eigen ouders.

      Verwijderen
  2. Het wordt eens tijd dat het CBS onderzoek gaat doen naar het uiteindelijk terecht aantal OTS'en en uit huis plaatsingen.
    Volgens de statistieken behoren onze kinderen tot de ruim 10.000 van 2011. Gelukkig heeft de rechter na 1 jaar deze OTS weer opgeheven.
    Over het hoe en waarom heb ik hier al eerder geschreven.

    Dit stuk in de Telegraaf doet weer overkomen alsof het allemaal zo slecht is.
    Ik durf te beweren dat van deze 10.000 kinderen in 2011 er zo een 8.000 helemaal geen OTS nodig hadden.
    Deze cijfers zijn weer goed voor BJZ en levert hen alleen maar meer geld op.

    Ron V.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ben zelf voor gek verklaard door de gezinsvoogd in 2007. Zij heeft al mijn kinderen uit huis geplaatst, zelfs mijn pas geboren baby. Maar na onderzoek naar mij door een forensisch psycholoog, werd ik goed bevonden en zelfs een hele liefdevolle stabiele moeder gevonden.

    Ik heb zelfs willens en wetens mijn baby afgestaan, omdat ik wilde dat mijn baby alle medische zorg zou krijgen. Dan maar bij een ander, maar mijn kindje wilde ik gezond op de wereld brengen, ondanks dat ze hem gelijk af zouden nemen.

    Na drie maanden heb ik hem teruggekregen. De rechter ging staan met mijn forensisch psychiatrie's rapport en vroeg of jeugdzorg en de raad wel goed bij hun hoofd waren. En zei DEZE BABY MOET DIRECT TERUG NAAR ZIJN VADER EN MOEDER.

    Nu bijna zes jaar later wordt ik nog steeds achtervolgd door jeugdzorg. Elk half jaar weer dienen ze een klacht in tegen mij als moeder. En proberen ze ons weer de kleine af te nemen. Heeft iemand een tip of een oplossing?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb niet een tip, maar er velen. Zie mijn 'Nico Mul's link' hier in de rechter marge.

      de belangrijkste is: GA EMIGREREN, VERLAAT dit LAND!
      De 2e in belangrijkheid is: zorg dat u, net als 6 jaar geleden, bewijs heeft van échte deskundigen als een psycholoog of orthopedagoog over hoe u met uw kinderen omgaat.

      Laat ook BJZ ook NIET naar uw kinderen kijken: stel u op: 'als u mijn kind wilt onderzoeken, laat dan eerst even uw BIG-registratie zien en welke bevoegdheden u heeft, alleen een échte deskundige (kinderpsycholoog / kinderpsychiater of orthopedagoog-generalist) onderzoekt mijn kinderen'. De gezinsvoogd is er immers om u, zelfs wettelijk verplicht, 'hulp en ondersteuning in de opvoeding' te bieden, zie art. BW 1:257 !

      Zo voorkomt u dat BJZ komt met allerlei slodderwetenschap en kwakzalvers 'onderzoek'!

      U veel sterkte wensend,

      Nico Mul

      Verwijderen
    2. Misschien een tip;Reageer naar jeugdzorg met het verzoek te stoppen met die waarschijnlijk ongefundeerde klachten en bij niet voldoen aan de wens kunt u dreigen de klachten in z'n geheel inclusief data en namen op het net te plaatsen bv bij Dark Horse.

      Waar zijn de andere kinderen?Worden die nog gegijzeld door Jeugdzorg?

      Die rechter die het zo aandurfde om BJZ en de Raad op hun nummer te zetten verdient een lintje!

      Verwijderen
  4. Goed dat er, ook in mijn geval, rechtvaardige rechters bestaan. Helaas maar enkelen op deze onrechtvaardige bodem.
    Maar aasgieren ruiken hun prooi van mijlenver, en hun prooi zijn de lekker geurende babytjes en onze kinderen.
    Werkelijk waar, ze draaien hier echt door in het peuzelen van ouders en hun kinderen. Schandalig dat de regering zulke aasgieren toestaat om de rechten van het gezin en het kind te verwaarlozen en te negeren met alle gemak van dien.
    Jazeker, nog even wat binnenhalen, moet toch kunnen met al die onrechtvaardige kinder- rechters in ons onrechtvaardige staat?

    @moeder 11 februari 2013 13.55

    Misschien helpt het om die beschikking in te lijsten en op de voordeur te bevestigen, en bij elke brief die u krijgt stuurt u BJZ via een email een kopie als herinnering. Wat doet uw advocaat eigenlijk aan die klachten?


    BeantwoordenVerwijderen
  5. En weer eens prima verwoord door Sven!!

    CV

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik zie die 'vrijwaringsbrief' van de kinderrechter ook wel als een bewijs van goed ouderschap. Echter zo wordt dat door scholen en instellingen echt niet gezien. Het dossier met die shockerende beschuldigingen wordt gewoon overal bewaard voor het geval dat het 'nog een keer gebeurt'. Hoezo, nog een keer gebeurt? Nou, waar rook is is dus vuur, en men weet heus wel dat er niet aan waarheidsvinding wordt gedaan, dus jou 'vrijspraak' betekent ook niets.
    Het is niet anders. Tot de kinderen groot zijn houdt je dat trauma, dat gevoel van rechteloosheid, de angst voor je kinderen. Het enige dat je kunt doen is goed leven en genieten van je kinderen en je gezin.
    Je rug recht houden, steun zoeken bij anderen en zonodig bij advocaten, en er maar het beste van hopen. Je kunt niet voorkomen dat ze jou en je gezin kwaad doen. Waarschuw de ouders in je omgeving. Waarschuw je huisarts en de scholen van je kinderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zolang de gemeentes de OTS niet geheel overneemt van de regering zullen de rechters, jeugdzorg, AMK, GGz/en andere medici, een hoop scholen(zelfs leerplichtambtenaren), ook advocaten, RvdK, vele aanhankelijke BJZ hulpverleners >psychologen, orthopedadogen, psychiaters etc.< en subsidieslurpers, in het nadeel van gezinnen blijven diagnosticeren.

    Ze kwijlen nog even gretig en genadeloos verder, en dan gaat het tij keren voor die mensen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. (Samenvatting)
    Implementatie en doelmatigheid van de Deltamethode Gezinsvoogdij
    Geert Jan Stams, Mirjam Top - van der Eem, Samantha Limburg, Eveline van Vugt en Peter van der Laan
    - Universiteit van Amsterdam: Afdeling Pedagogiek en Onderwijskunde.

    Binnen alle Bureaus Jeugdzorg wordt inmiddels gewerkt volgens de Deltamethode
    Gezinsvoogdij. De mate waarin en de manier waarop bij de Deltamethode Gezinsvoogdij
    behorende hulpmiddelen worden gebruikt, verschilt echter tussen de Bureaus Jeugdzorg. Zo
    gaven de bevraagde teamleiders aan dat 69% van de gezinsvoogden de actie-agenda niet gebruikt en vult 31% van de gezinsvoogden niet consequent een veiligheidslijst in. Bij verschillende
    Bureaus Jeugdzorg wordt ook gewerkt met aangepaste versies van de instrumenten en hulpmiddelen die horen bij de Deltamethode. Hierdoor komt de landelijke uniformiteit van de werkwijze in het geding. Doorontwikkeling van de methode dient daarom plaats te vinden vanuit
    een landelijk kader.

    M.a.w. de meeste teamleiders rommelen maar wat aan.

    En wat doen de laagsten in rangorde? Juist ja, de leidinggevende volgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hoi,

    De Telegraaf heeft zich vergist. Dat zijn verouderde cijfers (medio 2011)

    Zie:
    http://xrl.nl/ZV7TD7 , een link naar een publicatie van het cbs op maandag 11 februari 2013, waarin staat dat in een meting van september 2012 bijna 40.000 kinderen onder OTS/etc staan.

    Royston Smith

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @Anoniem van 13/2/2013: wij hebben pakweg 200 contactmomenten gehad met BJz, tussen 2005 en 2013. Daarvan is 2 of 3 keer de actie-agenda van Deltaplan gebruikt.

    BeantwoordenVerwijderen