De gezonde ontwikkeling van jeugdigen bevorderen?

Dag, NJI,

Met alle commotie rondom wat er misgaat bij Jeugdzorg, vraag ik me af in hoeverre jullie als instituut op de hoogte zijn van de misstanden en hoe jeugdzorg op het eerste niveau beleefd wordt, namelijk daar waar alles zich afspeelt, bij de ouders en kinderen. Op jullie website staat dit geschreven: "Hoe kunnen we de gezonde ontwikkeling van jeugdigen bevorderen en hun leefomgeving verbeteren? 

En hoe kunnen we kinderen, jongeren, ouders en andere opvoeders helpen als er problemen zijn bij het opvoeden en opgroeien? Dat is een uitdaging waar diverse overheden en professionals dagelijks voor staan."

http://metdezachteg.blogspot.be/2014/06/in-voorlopige-hechtenis-jeugdzorg-moet.html
 

Maar daar horen ook de ouders en kinderen bij over en voor wie beslissingen worden genomen die verstrekkende en niet altijd fijne gevolgen hebben. Wordt hun stem ook gehoord en gerespecteerd? De mensen die ik tag, Sven Snijer, Via Von, Ada Busman, Ilja NB, Nora Yorukseven, Maria Bog, Mascha Roedelof zijn als ervaringsdeskundigen, hulpverleners, slachtoffers of belangstellenden en meedenkers (met gezond verstand) betrokken bij discussie over diverse kwesties rondom (Bureau) Jeugdzorg en jeugdzorg in het algemeen. Zij hebben hun eigen kennis die niet onderschat mag worden!

Als jullie op de pagina's Stop Jeugdzorg Leugens en Jeugdzorg slachtoffers lezen, dan zie je onopgesmukte en vaak recht uit het hart geschreven ervaringen van mensen die met jeugdzorg te maken hebben (gehad), als ouder, als kind, als opgroeiende tiener, als ooit uithuisgeplaatst maar wel beschadigd voor het leven. De meeste verhalen zijn schrijnend, en het wordt ook duidelijk dat er in diverse lagen van de bevolking problemen door een falend jeugdzorgsysteem zijn, met alle frustraties en verdriet van dien.

Van ongeschoold tot universitair opgeleid, ze delen allen dezelfde nare ervaring met Bureau Jeugdzorg! Mij lijkt niet dat je vraagstukken als verbetering van leefomgeving en een gezonde ontwikkeling van jeugdigen alleen met professionals en overheden kunt bespreken, als diezelfde overheden en professionals er mede debet aan zijn dat er zaken misgaan, toch?

Is het niet raadzaam om een D I A L O O G te starten, juist ook met hen, of met vertegenwoordigers en belangenbehartigers, die het in hun dagelijks leven treft, wat er besloten wordt voor hun leven, hun toekomst, hun welzijn en emotionele/geestelijke gezondheid.

Dat laat gezien de vele reacties op boven vernoemde pagina's toch echt nog te wensen over, namelijk. Wat ik zie, is een kloof tussen het gesoebat over de transitie van de zorg, de daarbij horende budgetten, het "productie draaien" enerzijds, en oprechte aandacht voor de mensen, de ouders, kinderen en andere familieleden en/of vrienden die door gemaakte fouten allen geraakt worden, in hun dagelijks leven. Dit zijn de mensen die er baat bij hebben dat er instanties zijn waar ze op kunnen bouwen, dat er kinderrechters zijn die naar waarheidsvinding streven en oordelen, dat als er hulp gevraagd wordt, men ook kan rekenen op hulp, en niet op de nachtmerrie die door velen als oneindig wordt gezien of ervaren. Er zijn vele getuigenissen, artikelen, video's, reportages in omloop over de misstanden in de jeugdzorg.

Wil je constructief werken aan je doelstellingen, als instituut, om de dienstverlening te verbeteren, dan dien je ook open te staan voor al dat er fout gaat. En te luisteren naar hen bij wie er fouten worden gemaakt! Vergeet niet, ondanks al het gepraat over kostenplaatjes, budgetten en productie, gaat het nog altijd om mensen. Om kinderen, en het welzijn van kinderen. Leg je oor dan ook daar te luister waar het nodig is, waar het telt.

Met vriendelijke groet, 

Gina Vodegel

Gina.