Geen rechtspositie meer nodig met het ‘heerlijke jeugdzorg’

http://www.socialevraagstukken.nl/site/interview/haast-en-spoed-in-de-jeugdzorg-erik-gerritsen-versus-ido-weijers/

We hebben Erik Gerritsen, de bestuursvoorzitter van Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam, al heel wat boute uitspraken horen doen door de jaren heen, maar recentelijk heeft hij in een discussie met Prof. Ido Weijers over de sociale wijkteams er een nieuwe aan toegevoegd, die toch weer een geheel nieuwe dimensie geeft aan zijn vaak doorgeslagen ideeën.

In antwoord op Weijers, die zich zorgen maakt over de rechtspositie van ouders bij de met name door Gerritsen zo gepropageerde ‘drang en dwang’-methode, waarbij geen controle plaats vindt door de kinderrechter, stelt Gerritsen dat ouders vanwege de prettige samenwerking met hun gezinsmanager ook helemaal geen rechtspositie meer nodig hebben! 

Onder het motto ‘zo leuk is jeugdzorg nog nooit geweest’ vindt de bestuursvoorzitter dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met al die onterechte angsten van ouders voor het uit huis plaatsen van hun kinderen door Bureau Jeugdzorg. (In zijn laatste column op Binnenlands Bestuur herhaalt hij dit weer). Uit huis plaatsen? Daar is jeugdzorg in Amsterdam helemaal niet op uit. Ze willen graag vroeg ingeseind worden, door bijvoorbeeld scholen, wanneer er zorgen zijn over een kind zodat iedereen gezamenlijk en transparant naar een oplossing kan toewerken. Beter voor het kind, beter voor de school en oh ja, het is ook wel fijn dat dan niet steeds jeugdzorg de schuld krijgt van te laat melden door artsen, docenten, IB'ers, etc, waardoor dingen maar onnodig escaleren. Schakel op tijd jeugdzorg in luidt zijn advies, want dat kan veel ellende voorkomen! 

http://www.binnenlandsbestuur.nl/columns/2014/03/basisonderwijs-en-jeugdhulp.9227865.lynkx

Wat leert de ervaring?

Tja, dat lijkt niet helemaal in lijn met de ervaringen van ouders de laatste decennia en dus ook niet met die van scholen…of artsen…of andere hulpverleners buiten jeugdzorg. We zien momenteel een Bureau Jeugdzorg die met de transitie in zicht zo hard zijn best doet om ‘leuk’ te zijn, dat ik er een beetje een gevoel bij krijg van de boekjes van Jehova-getuigen: ‘En de lammeren en de leeuwen speelden samen’ (allemaal lachende en gelukkige mensen en spelende kindertjes).

Bij BJAA krijgen de medewerkers cartoons voorgeschoteld die op een grappige en informatieve wijze moeten uitleggen wat men al die jaren daarvoor nooit begrepen heeft, dat jeugdzorgcliënten ook mensen zijn, met gevoel en zelfs ideeën, dat je met ze kunt praten en dat je geen ziekte krijgt als je naast ze zit. Ouders moeten zelf de regie houden over hun leven, is nu de slogan. En om dat kracht bij te zetten komt er weer een serie cartoons voorbij. (Jonge gezinsvoogden denken in ‘plaatjes’, zo bleek uit onderzoek, want logica wil niet zo) Het wordt een groot feest met jeugdzorg, want in Amsterdam zijn de ondertoezichtstellingen en uit huisplaatsingen naar verluidt in een vrije val gekomen. Ze kelderen naar beneden en op een dag worden ze zelfs geheel overbodig, zo fantaseert Gerritsen verder, wat Weijers in dezelfde discussie wenst te betwijfelen.

Ouders geïnfantiliseerd

Het is natuurlijk maar wat voor naam je er aan wilt geven, ondertoezichtstelling of ‘drang en dwang’. Wanneer ouders zonder tussenkomst van rechter gedwongen kunnen worden mee te doen aan een hulptraject kan dat in feite een ondertoezichtstelling genoemd worden. Je krijgt immers niet de keuze voor geen -of een andere vorm van hulpverlening. Dat daarbij de rechter niet meekijkt, zal voor de huidige stand van het jeugdrecht niet veel uitmaken, maar het blijft principieel verkeerd en het is weer een stap verder weg van zelfstandigheid van ouders. Voor de minder ontwikkelden in de samenleving is de opgedrongen hulp misschien een verbetering, maar voor normale gezinnen betekent het eenvoudig een verslechtering van rechtspositie. Ouders worden in dit systeem geïnfantiliseerd. En de ondertoezichtstelling betreft niet zoals voorheen een kind, maar een heel gezin en niet een probleemgebied dat is afgebakend (Jantje heeft problemen op school) maar je hele sociale leven, omdat straks iedereen altijd en overal kinderen in de gaten gaat houden en ‘melden’ de nieuwe sport wordt, als het aan jeugdzorg en overheid ligt.

Ketenpartners

En ja, beste Gerritsen, zonder waarheidsvinding is dat nog steeds een kwalijke zaak. Zonder waarheidsvinding hebben scholen terechte terughoudendheid bij het doen van een zorgmelding/ AMK-melding. We hebben een paar voorbeelden gehad waarbij minder gewetensvolle scholen de eerste stappen van de Meldcode aan hun laars lapten en meteen naar jeugdzorg gingen met een melding, de ouders ermee overvallend, waarbij Bureau Jeugdzorg deze scholen geen enkel verwijt maakte over het niet juist volgen van het meldprotocol. Sterker nog, waarbij er lekker werd samengespannen tussen de school, jeugdzorg, leerplicht en overige instanties. Eén gezin, één plan, één valkuil, waar ze met z’n allen aan meewerkten. Het gezin met zijn allen met de rug tegen de muur zettend (want dat doe je in een ketenorganisatie).

Wat de rechten van ouders betreft, die met het blije jeugdzorg van nu niet meer nodig zouden zijn, daar zullen de meeste mensen nog wel de idiotie van inzien, maar helaas heeft dit geen gevolgen voor het handelen van de overheid in deze.

Die vindt het wel best dat ‘rupsje nooit genoeg’ de privacy en zelfbeschikking van burgers opvreet, als een jong espenblad. En als we die blijheid van het leuke jeugdzorg nu eens doortrekken naar andere gebieden, zoals criminaliteit, of het verkeer? Als de politie nu eens belooft vriendelijk met verdachten om te zullen gaan, dan hebben verdachten helemaal geen advocaat meer nodig! En als automobilisten nu eens beloven dat ze zich massaal aan de verkeersregels gaan houden, dan is er geen verkeerspolitie meer nodig. En als pedofielen nu eens beloven dat ze nooit meer in de buurt van speeltuinen en zwembaden zullen komen, dan heb je geen zedenrecherche meer nodig.

Sorry hoor…

En mocht er onverhoopt door de politie toch de ‘Zaanse verhoormethode’ worden toegepast, zodat je een moord bekent die je niet gepleegd hebt….dan zeggen ze later ‘sorry’… En mochten er toch nog automobilisten door rood licht rijden… gelukkig hebben we dan nog ziekenhuizen… En mochten er toch gezinsvoogden opstaan met een minder vrolijk gemoed, omdat de caseload zo hoog is, of omdat het geld op is, of omdat het vriendje het gisteren heeft uitgemaakt, of omdat de moeder van het gezin de gezinsvoogd zo doet denken aan de eigen vervelende oudere zuster…..dan zijn er gelukkig altijd nog een heleboel leuke pleeggezinnen en lucratieve plekjes in instellingen. Of op een zorgboerderij, met in de vakanties vrienden en kennissen van de leiding die de zorg even overnemen. 

http://www.telegraaf.nl/gezondheid/22398867/__Zorgboerderij_berispt_wegens_amateurisme__.html

Sven Snijer