De dubieuze regelgeving van een gemeente hier nader beschouwd...

http://www.rotterdam.nl/Clusters/Maatschappelijke%20ontwikkeling/Document%202013/Jeugd%20en%20Onderwijs/RotterdamsJeugdstelsel/Verordening_Jeugdhulp_Rotterdam_2014_Consultatieversie130214.pdf

Bijgevoegd de de gemeentelijke concept verordening jeugdhulp Rotterdam.  

Volgens mij is dit niet conform het amendement van Mona Keijzer en de memorie van toelichting. 

Uit voornoemde stukken blijkt dat huisartsen, medisch specialisten,  jeugdartsen direct naar iedere vorm van jeugdhulp mogen doorverwijzen.  

De gemeente is bij een dergelijke doorverwijzing verplicht een verlengingsbeschikking moet afgeven. 

Uit artikel 3:2  van deze verordening blijkt dat huisartsen, medisch specialisten jeugdarsten wel mogen doorverwijzen, de cliënt moet dan echter wel afwachten of de gemeente een verlengingsbeschikking wil afgeven.  

Op deze manier kan de gemeente dus alsnog op de stoel van de huisarts gaan zitten. Hierdoor kan een medisch ondeskundig persoon de doorverwijzing van universitair geschoolde specialisten herroepen. Hierdoor krijgen jeugdig niet de zorg die noodzakelijk wordt geacht.   

Er zijn meldingen binnengekomen waaruit blijkt dat vele gemeenten niet op de hoogte zijn dat huisarts, medisch specialist en jeugdarts rechtsreeks zonder tussenkomst van de gemeente kunnen doorverwijzen.  

Ook zijn er gemeenten die afspraken hebben dat huisartsen eerst moeten doorverwijzen naar het wijkteam. De HBO geschoolden in dat wijkteam verwijzen dan door naar passende hulp. Wij vinden dit een zorgelijke ontwikkeling. 

Verder blijkt uit de bijgevoegde verordening dat er geen enkele duidelijkheid is over de privacy en het te voeren privacy beleid. Met Een gezin, een plan een hulpverlener wordt een elektronisch kind dossier ingevoerd zonder dat bekend is wie de eigenaar van dit dossier wordt. Zonder dat een Pia is uitgevoerd. En het CBP grote bezwaren heeft geuit op dit plan. 

Daarnaast ziet Rotterdam gesloten jeugdhulp als eerste mogelijkheid voor crisisplaatsing. Het dringt kennelijk niet door dat een gesloten plaatsing ( opsluiting) geldt als een  ultimum remedium.  

Eerst moeten ander middelen geprobeerd zijn en die moeten hebben gefaald. Jeugdige met een psychiatrische stoornis die acute hulp nodig hebben behoren specialistische zorg te krijgen binnen de jeugd-ggz. Ook daar kunnen jeugdigen in geslotenheid geplaatst worden. Interventies voor kinderen met psychiatrische problematiek binnen gesloten jeugdzorg + instellingen dragen niet bij aan het welbevinden van deze kinderen.  

Zij krijgen daar niet de juiste en passende hulp. Acute hulp aan kinderen met psychiatrische problematiek dient volledig gericht te zijn de behandeling van de aandoening en niet gestoeld te zijn op pedagogische aspecten. Een jeugdige met ernstige psychiatrische problematiek pedagogische hulp bieden is strijdig met artikel 24 van het IVRK... 

http://www.rotterdam.nl/Clusters/Maatschappelijke%20ontwikkeling/Document%202013/Jeugd%20en%20Onderwijs/RotterdamsJeugdstelsel/Verordening_Jeugdhulp_Rotterdam_2014_Consultatieversie130214.pdf

Conceptverordening Jeugdhulp Rotterdam 2015: 

De Raad van de gemeente Rotterdam,

Gelezen het voorstel van het college van burgemeester en wethouders van …2014;

(registratienummer 2014/…); raadsstuk 2014 -…………;

Gelet op artikel 2.9, 2.12, 8.1.1, vierde lid, en 12.4, tweede lid, van de Jeugdwet;

Gelet op artikel 149 van de Gemeentewet;

Gelezen het advies van … (naam raadscommissie);

Gelet op de doelstellingen van het Nieuw Rotterdams Jeugdstelsel (NRJ);

Overwegende dat het noodzakelijk is om regels vast te stellen over de door het college te verlenen individuele voorzieningen en overige voorzieningen, de wijze van afstemming met andere voorzieningen, de wijze waarop een persoonsgebonden budget wordt vastgesteld, de bestrijding misbruik en oneigenlijk gebruik van de wet, en regels ter waarborging van een goede verhouding tussen de prijs voor de levering van jeugdhulp of de uitvoering van een kinderbeschermingsmaatregel of jeugdreclassering en de eisen die worden gesteld aan de kwaliteit daarvan; 

Vaagheid troef! Veel bureaucratie ondanks dat men noemt niet bureaucratisch te willen zijn, lees ik alleen maar procedures die gevolgd moeten worden om gegevens vast te leggen maar waarbij de rationele waarom dit een meerwaarde heeft boven / naast de reeds geprotocolleerde afspraken in de Jggz. Dit werkt vertragend, bureaucratisch, duur en is een risico betreffende de schending van privacy en verkeerde langdurige verwijzing. Deze  Jeugdhulp beschrijving omhelst praktisch en alleen hoe jeugdzorg is / wordt geregeld. 

  

Nergens wordt jeugd-ggz procedures toegelicht of hoe dit hier geïmplementeerd moet worden. Nergens wordt gesproken over samenwerking met somatiek (in geval van anorexia, delier?) Wie betaald wat ? Wie doet wat? Als bij delier KJP betrokken wordt moet dan ook eerst een wijkteam langs, of erger het delirante kind naar de keukentafel met ziekenhuis bed en al? Hoe zit het met medisch psychische opnames? Diagnostiek? Second opinions?

   

Nergens toegelicht Landelijke verwijzingen, maar specialistische klinieken? Wie betaalt dat?, aansluiting met somatiek, aansluiting met volwassen GGZ, aansluiting (knip 18 jaar)

  

Hoe zit het gedwongen kader via BOPZ? Hoe zit het met crisisdienst, crisis in JGGZ? Hoe zit het met daklozen of kinderen in Rotterdam per toeval uit andere gemeenten?(eerst terug naar eigen regio en dan naar wijkteam daar?) Hoe is voorzien in kosten JGGZ? Is daar een raming over? Hoe kan zorgkeuze en diversiteit voor kind / ouder geborgd worden omdat alleen met de goedkoopste afspraken worden gemaakt? 

Hoe bepaalt gemeente wie preferente aanbieder wordt? Wie bepaalt dat? Wie controleert deze aanbieder? Wordt het een monopolie positie? Waar blijft de vrijheid van keuze?

- academische centra (Sophia) bekostigd? Hoe wordt wetenschap en onderwijs geborgd? 

Hoofdstuk 1 - Algemene bepalingen 

Artikel 1 Begripsbepalingen 

In deze verordening en de daarop berustende bepalingen wordt verstaan onder:

- andere voorziening: een voorziening niet vallend onder de wet, op het gebied van zorg, onderwijs, maatschappelijke ondersteuning of werk en inkomen;

- gesprek: het gesprek als bedoeld in artikel 5 van deze verordening;

- hulpvraag: de behoefte van een jeugdige of een ouder aan jeugdhulp in verband met opgroei- en opvoedingsproblemen, psychische problemen en stoornissen, als bedoeld in artikel 2.3, eerste lid, van de wet;

- individuele voorziening: de via een verleningsbeschikking toegankelijke op de

jeugdige of zijn ouders toegesneden jeugdhulpvoorziening die door het college in natura of bij pgb wordt verstrekt; 

"Toegesneden hulp"???... Kan een ingekochte jeugdzorgwerker namens de gemeente, die geen medicus is, wel juist verwijzen of  'toeleiden tot' een passende voorziening, zoals een arts, psychiater of therapeut dat kan? Dat kan niet! Dit is geen 'integrale zorg'!  

Artikel 2 Vormen van jeugdhulp 

1. De volgende overige voorzieningen zijn beschikbaar:

a. Basishulp:

- begeleiding en verzorging jeugdigen met verstandelijke beperking

2

- generalistische basis-ggz voor jeugdigen

- gebiedsgerichte hulp bij jeugdcriminaliteit en jeugdoverlast

- gezinscoaching

- gezinsondersteuning

- jongerentrajecten

- ambulante opvoedhulp 

O ja, 'beschikbaar'? Maar hoe dan? Als de jeugdhulp de 'ingang' is, zonder medicus die de cliënt ziet en onderzoekt?.... Als de ouders die het kind kennen al niet weten of ze naar de huisarts zouden moeten voor doorverwijzing naar een specialist, hoe moet dan een (relatief kortkijkend) wijkteamlid/generalist/gezinsregisseur weten dat de gezinsdyade specialistische hulp mèt diagnose nodig heeft, waar de jeugdzorgwerker is opgeleid om met kinderbeschermende ogen wat ànders te zien!?!  

De nadruk ligt op pseudopedagogische problematiek, en kennelijk is de WGBO (BW7:446 e.v.) te ingewikkeld bevonden om deze te implementeren! Dat werkt tegen het IVRM art. 24, en daardoor ook tegen de kindouderband en gehechtheid als er bureaucratisch (OTS/UHP-) dwang wordt  ingezet. (Dit is inspanningsverzuim van de gemeentelijke jurist of ambtenaar die deze Verordening heeft samengesteld.)  

2. De volgende individuele voorzieningen zijn beschikbaar:

Specialistische hulp:

- langdurige crisisopvang

- forensische hulp

- gesloten jeugdhulp

- medische kinderdagbehandeling

- pleegzorg

- residentiële hulp in vrijwillig kader

- residentiële hulp voor jeugdigen met verstandelijke beperkingen

- specialistische dagbehandeling en verzorging verstandelijk beperkte jeugd

- specialistische ggz voor jeugdigen

- verzorging van jeugd met een lichamelijke en zintuiglijke beperking 

Dito: de beschikbaarheid is niet geregeld: de jeugdzorgwerker is geen medicus, en kent de problematiek niet voldoende om de oorzaak op fysiek-pathogeen vlak te kunnen onderkennen. Met mooipraat dicht men geen gaten.  

Artikel 3 Toegang jeugdhulp, indiening hulpvraag 

1. Jeugdigen en ouders met een hulpvraag kunnen het college verzoeken om toeleiding naar een overige voorziening of toekenning van een door het college bij besluit te verlenen individuele voorziening.

2. De huisarts, medisch specialist en jeugdarts die een jeugdige of zijn ouders behandelen, stellen het college in kennis van hun verwijzing naar een door het college bij besluit te verlenen individuele voorziening.

3. Het college zorgt voor inzet van de jeugdhulp die de rechter of de gecertificeerde instelling nodig acht bij de uitvoering van een kinderbeschermingsmaatregel, die de rechter, het openbaar ministerie, de selectiefunctionaris, de inrichtingsarts of de directeur van de justitiële inrichting nodig achten bij de uitvoering van een strafrechtelijke beslissing, of die de gecertificeerde instelling nodig acht bij de uitvoering van jeugdreclassering. 

1.Hoe kan een college of een door hen gemandateerde jeugdzorgwerker medisch juist de toeleiding toekennen, als deze geen medicus is? Zorginkoop via een arts is efficiënter en uiteindelijk goedkoper, vanwege het tegengaan van gevolgschade door het te lage niveau van jeugdzorgwerkers, waar andere teamleden de cliënt niet zien en onderzoeken, en dus niet-medisch kunnen handelen, tegen de beroepscode van artsen in, want artsen dienen de cliënt te zien vooraleer er een gevolghebbend besluit/diagnose wordt genomen.

Een OTS duurt regelmatig veel langer dan een medisch behandeltraject.

2. Dit is in tegenspraak met het amendement en wettelijke afspraken.

Hoe is  het gezin tot deze medische zorg geraakt? De toeleiding is te vaag. Het is geen toveren en 'oeps'... daar is de medicus.... En de WGBO prevaleert boven deze privacyschending naar de gemeente c.q. het jeugdzorgwerk. Deze regeling wringt dus  met wetgeving.

3.  Ja, daar heb je het al: de kinderbeschermende ogen zonder dat er een diagnose is gesteld om de oorzaak en daarmee insinuaties vanuit jeugdzorg te kunnen uitsluiten.  De definitie over gezinnen in combinatie met jeugdzorg is gepolariseerd, omdat men geen medische kennis heeft.  

4. In spoedeisende gevallen treft het college zo spoedig mogelijk een passende tijdelijke voorziening, of vraagt het college een spoedmachtiging gesloten jeugdhulp als bedoeld in hoofdstuk 6 van de wet. 

4. Dit is natuurlijk niet juist. Gesloten jeugdhulp is uiterste remedie en zelden de beste oplossing voor problematiek. Daarbij wordt gehele jeugd-ggz niet genoemd. BOPZ? Crisis bij jeugd-ggz? Is gemeente dan altijd bereikbaar? Etc? Ja, als ze niet door jeugdzorg in een verkeerde richting zijn gestuurd.  

En als ze dan via een specialist/arts hulp hebben gekregen, waarom moet jeugdzorg erbij gehaald worden (punt 2 van dit artikel)?!  

Hoofdstuk 2 – Procedure via wijkteam 

Artikel 4 Registratie en gespreksvoorbereiding 

1. Het college registreert schriftelijk de ontvangst van een hulpvraag of een verwijzing zoals bedoeld in artikel 3, tweede lid.

2. Het college verzamelt in overleg met de jeugdige of zijn ouders alle voor het gesprek over de hulpvraag noodzakelijke en toegankelijke gegevens over de

jeugdige en zijn situatie. Hiertoe behoort in ieder geval een identificatiedocument als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht.

3. Zo spoedig mogelijk nadat de gegevens zijn verzameld, maakt het college een

afspraak voor een gesprek. 

Aan te nemen is dat er geen (college-)ambtenaar komt die de medische diagnose gaat bepalen. - Zijn de "verzamelde gegevens" wel diagnostisch juist en integraal, en niet speculerend sturend naar 'kinderbescherming'?!?  Ook als er 'Eigen Kracht' onder wakend oog van een jeugdzorgwerker/wijkteam is ingezet, stuurt deze niet onmedisch naar een verkeerde richting, omdat de medische oorzaak niet is bepaalt?!   

Artikel 5 Het gesprek 

1.Voorzover noodzakelijk onderzoekt het college zo spoedig mogelijk na de gespreksvoorbereiding in een gesprek met deskundigen en de jeugdige of zijn

ouders:

a. de behoeften, persoonskenmerken, veiligheid, ontwikkeling en gezinssituatie van de jeugdige en het probleem of de hulpvraag;

b. het gewenste resultaat;

c. het vermogen van de jeugdige of zijn ouders om zelf of met ondersteuning van de naaste omgeving een oplossing voor de hulpvraag te vinden;

d. de mogelijkheden om gebruik te maken van een andere voorziening;

e. de mogelijkheden om jeugdhulp te verlenen met gebruikmaking van een overige voorziening;

f. de mogelijkheden om een individuele voorziening te treffen;

g. de wijze waarop de individuele voorziening wordt afgestemd met andere voorzieningen op het gebied van zorg, onderwijs, maatschappelijke ondersteuning, of werk en inkomen, en

h. de mogelijkheden om te kiezen voor de verstrekking van een persoonsgebonden budget, waarbij de jeugdige of zijn ouders conform artikel 8.1.6 van de wet, in voor hen begrijpelijke bewoordingen worden ingelicht over de gevolgen van die keuze. 2. In de gevallen bedoeld in artikel 8.2.1 van de wet informeert het college de ouders dat een ouderbijdrage is verschuldigd en hoe deze bijdrage wordt geïnd. 

1 Dit omvat veelal non GGZ problematiek die niet anders dan jeugdzorg het nu doet geformuleerd wordt, bureacratisch, tijdrovend en onnodig geld kostend: moet een dergelijk gesprek plaatsvinden bij enkelvoudige psychiatrische problematiek?

Wat gebeurt er bij crisisinterventies en interventies na kantoortijd waarbij met spoed (direct) gehandeld moet worden?

“Deskundigen?” O ja? .... hoe zijn die erbij gekomen, en welke medische kwalificatie hebben ze? Of is het slechts het niveau jeugdzorgwerker? Een schuldsaneerder is op zijn gebied deskundig, maar jeugdzorg is niet integraal deskundig, en niet medisch-academisch opgeleid! Dat kan een fuik worden. 

En wanneer jeugdzorg voor een OTS heeft gezorgd, heeft de rechter met geloof in jeugdzorg 'beslist', en kan de gemeente betalen zonder sturing of beperking van de durende en dure jeugdzorgkosten!  {Hier zien we dat ambtenaren het verschil tussen "professional" en 'deskundige' niet weten. Professional is: broodverdienende; en deskundige heeft de nodige integrale en medische kennis in zorgland!}  

Jeugdzorg is geen zorg!  Zo'n gesprek is privacyschendend, wanneer de psychiater het niet nodig acht andere hulpvormen er bij te roepen via overleg met de ouders en evt. opgroeiende.!! Strijdig met de WGBO en de Wbp.  

C. "...onderzoekt het vermogen van het gezin om..." zelf, dus regelmatig nìèt zelf, de ondersteuning te vinden....(??!!) ; dus jeugdzorg kan het op zijn niveau via de rechter te adviseren overnemen en het kind in eigen beheer nemen, omdat jeugdzorg ook de pet op heeft van gezinsvoogdij.  

Artikel 6 Het gespreksverslag of ondersteuningsplan 

1. Van het gesprek wordt een verslag gemaakt, waarin het oordeel van het college over de wenselijkheid van een individuele of overige voorziening wordt vastgelegd onder vermelding van de aan de jeugdige of zijn ouders kenbaar gemaakte gevolgen.

2. Indien het gesprek naar het oordeel van het college leidt tot de wenselijkheid van een individuele voorziening, wordt ter zake een ondersteuningsplan opgesteld, tenzij dit gelet op de aard van de te leveren hulp niet noodzakelijk is. 

1 Oordeel college? Maar college (of gemandateerde) beslist niet, maar de bevoegde professional?  Grappig hoor: "Het college", dus de gemandateerde jeugdzorgwerker in de praktijk, "oordeelt" over wenselijkheid, zonder een diagnost geraadpleegd te hebben die werkte volgens de artsenberoepscode?!?  

Waar zijn de artsenopleidingen van de collegeleden of de jeugdzorgwerkers? Zijn dezen beëdigd zoals artsen zijn?  IVRK 24 is hier ver te zoeken. De WGBO strijdt met dit ambtelijk inzicht.   

3. Zo spoedig mogelijk na het gesprek verstrekt het college aan de jeugdige of zijn ouders, een schriftelijke weergave van het gesprek en, in voorkomend geval, het ondersteuningsplan.

4. Opmerkingen of latere aanvullingen van de jeugdige of zijn ouders worden aan het verslag of ondersteuningsplan toegevoegd. 

Artikel 7 De aanvraag 

1. Jeugdigen en ouders kunnen een aanvraag om een individuele voorziening mondeling of schriftelijk indienen bij het college.

2. Indien een aanvraag mondeling wordt gedaan, wordt deze schriftelijk bevestigd.

3. Een schriftelijke aanvraag kan worden ingediend door middel van een door het college vastgesteld aanvraagformulier.

4. Een voor akkoord ondertekend verslag van het gesprek en, in voorkomend geval, een ondertekend ondersteuningsplan wordt door het college als complete aanvraag voor een individuele voorziening beschouwd.

5. Een niet voor akkoord ondertekend verslag van het gesprek of ondersteuningsplan wordt door het college als een aanvraag voor een individuele voorziening beschouwd, tenzij de jeugdige of zijn ouders hebben aangegeven geen aanvraag te wensen. 

1.  "Een aanvraag om een individuele voorziening indienen".... is uiteraard onzinnig en dure ambtenarij wanneer de ouders via de huisarts de juiste medisch specialist hebben gevonden voor hun pupil.  De ambtenarij heeft niets te maken met de beroepsethiek en kennis van de medicus en diens gewezen therapie.  

Hoofdstuk 3 – Afweging en voorwaarden individuele voorzieningen

Artikel 8 Toekenning individuele voorzieningen

1. Het college kent een individuele voorziening toe voor zover in het verslag en plan zoals bedoeld in artikel 7, vierde lid, wordt vastgesteld dat de jeugdige:

a. op eigen kracht of met zijn ouders of andere personen uit zijn naaste omgeving geen oplossing voor zijn hulpvraag kan vinden; 

Commentaar op toekenning individuele voorzieningen: Het is vaag. Er is een termijn nodig. Tot zover deze onzin. De gemeenteambtenaar overtreedt hiermee andere wetten. Hij ontneemt het recht op vrije toegang onder privacy tot het medisch circuit. Jeugdzorg is geen zorg, maar veelal contraproductieve dwangzorg.  

Ouders zijn er voor verantwoordelijk hun kinderen veilig en gezond te laten opgroeien. Wanneer de ontwikkeling van kinderen ernstig in gevaar komt, moet de overheid tijdig ingrijpen. Dat is in het verleden ondanks toenemende budgetten niet altijd gebeurd. De jeugdzorg zal daarom de komende jaren sterk worden verbeterd. Tegelijkertijd zullen de fors gestegen uitgaven voor jeugdzorg en geestelijke gezondheidszorg voor de jeugd worden teruggebracht.

Dit is onduidelijk. Hoe wordt dit vorm gegeven?

Niet alleen de jeugdzorg gaat overigens naar gemeenten Ook via de Participatiewet en de nieuwe Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) krijgen gemeenten nieuwe taken. Uitgangspunt bij deze drie decentralisaties in het sociaal domein is volgens het akkoord ‘één gezin, één plan, één regisseur. Er komt een einde aan de praktijk waarbij vele hulpverleners langs elkaar heen werken bij de ondersteuning van één gezin. 

Dat was natuurlijk al niet zo en zal ook niet beter gaan met alleen deze voorwaarden: er komt alleen een belangengroep bij namelijk de gemeente die zich kennelijk per individueel geval gaat bemoeien itt de zorgverzekeraar en uniforme zorggarantie. 

Opdrachten Jeugdwet aan de gemeente 

Huisartsenzorg aan jeugdigen, praktijkondersteuning huisartsen aan jeugdigen

en extramurale psychofarmaca verstrekt aan jeugdigen (minderjarigen), vallende onder de basisverzekering in het kader van de Zorgverzekeringswet 

Niet onder de werking van de Jeugdwet vallen:

Het basistakenpakket jeugdgezondheidszorg, zoals onder verantwoordelijkheid van gemeenten aan ouders en kinderen aangeboden op grond van de Wet publieke gezondheid. Onderwijsgebonden leerlingenzorg in school 1.Huisartsenzorg aan jeugdigen, praktijkondersteuning huisartsen aan jeugdigen en extramurale psychofarmaca verstrekt aan jeugdigen (minderjarigen), vallende onder de basisverzekering in het kader van de Zorgverzekeringswet.

Zorg verleend op basis van ‘romp-AWBZ’, d.w.z. de AWBZ-zorg die overblijft na decentralisatie taken naar gemeenten, te weten de intramurale zorg voor gehandicapten en ouderen met een zware zorgvraag. 

Hoe is voorzien in als kind zowel medicamenteuze als niet medicamenteuze behandeling nodig heeft? Wie beslist dat in het voortraject? Hoe wordt voorkomen dat het kind het een of het ander onthouden wordt? Wie beslist daarover? Hoe wordt voorkomen dat uit budgetoverwegingen gekozen wordt voor medicatie alleen (want niet uit budget gemeente?)

1. ondersteuning van en hulp en zorg aan jeugdigen en hun ouders bij het verminderen, stabiliseren, behandelen en opheffen van of omgaan met de gevolgen van psychische problemen en stoornissen, psychosociale problemen, gedragsproblemen of een verstandelijke beperking van de jeugdige of opvoedingsproblemen van ouders;

Er ontbreekt diagnostiek.

Toegang tot het gemeentelijk aanbod aan voorzieningen kan lopen via de vele wijkteams overal in de stad, maar ook via in de wet en verordening genoemde

verwijzers: huisartsen, jeugdartsen en medisch specialisten. Na een verwijzing naar een individuele voorziening moet de gemeente nog wel een verleningsbeschikking afgeven. Om dat proces goed te stroomlijnen is het noodzakelijk dat de gemeente in kennis wordt gesteld van de verwijzing, zoals ook expliciet is vastgelegd in de verordening.  

In tegenspraak met afspraken zoals in amendement en uit MvA blijkt. 

2. Ouders en opvoeders zijn eerst verantwoordelijk voor hun kinderen, zij voerende regie over de opvoeding van hun eigen kind. Professionele hulp is erop gericht gezinnen zo toe te rusten, dat zij zoveel als mogelijk vanuit de eigen

kracht en het eigen sociale netwerk oplossingen vinden voor eventuele ... 

Maar daar is de jeugd-ggz niet voor bedoeld. Dan kon het gezin al niet oplossen omdat er een intrinsiek in het kind gelegen probleem is (ergo: ziekte zoals schizofrenie autisme depressie anorexia) 

4. Als dat nodig is, kan een ouder of jeugdige gebruik maken van informatie bij CJG of wijkteam. Dit generalistische wijkteam bestaat uit breed kijkende, goed

opgeleide professionals, werkzaam op wijkniveau: de jeugd- en gezinscoaches. 

Gezinscoaches bepalen toch? En hebben deze afdoende kennis als poortwachter om door te verwijzen? En waar worden die vandaan gehaald? En met welk geld? 

6. Eenvoudige vragen worden eenvoudig opgelost. Het wijkteam is in staat om een groot deel van de hulp zelf te verlenen en voert de casusregie. 

7. Rotterdam werkt outreachend, op basis van signalen van bijvoorbeeld scholen gaat de professional naar de burger toe. 

En is dat niet te duur? En met welke capaciteit? Kan een professional tijdrovend en geldkostend op bezoek gaan? En wie beslist dat wie wanneer moet? 

12. De taken op het gebied van toeleiding en diagnose die nu versnipperd zijn over meerdere instanties, worden zoveel mogelijk geïntegreerd in de wijkteams en diagnoseteams.

Diagnoseteams? Wie zit daar in en waarom wordt deze taak van de jeugd-ggz daaronder gebracht? Gaat de gemeente het toch zelf oplossen? 

14. Wanneer de veiligheid of de ontwikkeling van het kind in het geding is, dient snel actie te worden ondernomen. 

Dat is vaag. Wat is "snel" en welke "actie"? Wordt er onderscheid gemaakt tussen jeugd-ggz crisis en crisisinterventies bij jeugdhulp? 

Op deze manier wordt het voor de burger niet alleen inzichtelijk welke vormen van jeugdhulp door de gemeente worden geboden aan eenieder en welke vormen alleen na een besluit van de gemeente toegankelijk zijn, maar ook hoe hij deze vormen van ondersteuning, hulp en zorg kan verkrijgen. Ook kan er op deze wijze horizontale verantwoording plaatsvinden. Het verdient natuurlijk aanbeveling als gemeenten de door hen geboden vormen van jeugdhulp in onderlinge afstemming zoveel mogelijk uniform zouden regelen beschreven in lid 2 t/m 4. 

Lijkt me goed plan, alleen dit was in oude situatie al, wat nu overkomt als het wiel opnieuw uitvinden. 

Lid 2 regelt de wijze waarop het college omgaat met de toegang via de huisarts,

medisch specialist en jeugdarts tot de jeugdhulp zoals geregeld in artikel 2.6, eerste lid, onder g, van de wet. De huisarts, medisch specialist of jeugdarts kan een jeugdige of zijn ouders verwijzen naar een individuele voorziening. Omdat de gemeente verantwoordelijk is voor de levering van de voorziening, moet een dergelijke verwijzing door de gemeente worden bekrachtigd. Met andere woorden, een huisarts, medisch specialist of jeugdarts kan aangeven dat een individuele voorziening nodig is, maar het is de gemeente die het formele besluit (een verleningsbeschikking als bedoeld in artikel 9) dient te nemen zodat de voorziening ook daadwerkelijke beschikbaar is voor de jeugdige of zijn ouders. 

Volgens mij mag een huisarts vrij verwijzen zonder bemoeienis van gemeente. Amendement van Bergkamp en Keyzer? Gemeente hield alleen in macro toezicht (algemeen/niet individueel) niet per casus, zoals hier gemeld. Dat stond in een van de MvA. Dat is dus in tegenspraak met het amendement en de wet. 

De gemeente zal in beginsel niet treden in het oordeel van de verwijzer. In geval zich een structureel meningsverschil voordoet tussen de gemeente en een verwijzer, kan de gemeente een beroep doen op de expertise van een deskundige. Lid 3 is een letterlijke weergave van artikel 2.4, tweede lid, onderdeel b, ….. 

Hoe zit met privacy? Deskundige in dienst van gemeente is niet objectief. Daarbij wie gaat dat doen? Capaciteit? Is er wederhoor?

Wat als ouders in geval,van schending privacy deskundige bemoeienis weigert? Geen zorg? In welke gevallen beslist college dat er meningsverschil is? Financieel? Er is toch zorgplicht? Inhoudelijk? Professional beslist toch wat nodig is, niet gemeente? 

Maar mocht hierin een leemte bestaan,dan zal het college anderszins in de op haar rustende verplichting moeten voldoen. De derde bijzondere toeleidingssituatie (lid 4) doet zich voor bij crisissituaties. Beschreven wordt welke mogelijkheden het college dan heeft om adequaat te reageren. Het gaat dan om situaties waarbij gesloten jeugdhulp nodig is vanwege ernstige opgroei- en opvoedingsproblemen.  

Er bestaat ook crisis in de psychiatrie, dat vergt een heel andere aanpak, hoe is het met de wet BOPZ geregeld? Hoe is 24 uurs voorziening geregeld? Is dan ook eerst toestemming nodig? Is er een loket 24 uur open? Wat is de meerwaarde van zo'n loket? Nodeloze vertraging en bureaucratisch lijkt me.  

Crisis in jeugdhulp: gesloten opname is wel de allerlaatste mogelijkheid aan een scala aan andere veel wenselijkere maar ook doelmatigere oplossingen. Denk aan proportionaliteit! 

In lid 5 van dit artikel is geregeld dat onder andere de jeugdige en ouders die een beroep doen op een overige voorziening zoals een opvoedcursus, zich hier direct toe kunnen wenden zonder de procedure vanaf artikel 3 te hoeven doorlopen. 

Maar enkelvoudige psychiatrische problematiek die voordien ook zonder jeugdzorg meteen via verwijzer bij jeugd-ggz kwam? Dit is 70% van de aanmeldingen. Die zouden ook zonder het verplicht doorlopen van een wijkteam aangemeld moeten kunnen worden, zoals ook bij amendement geregeld. Dat is niet duidelijk omschreven Overigens: wie doet de opvoedcursus: de Opvoedpoli? Heeft deze aandelen in de jeugdwet? Opvallend natuurlijk dat bestuurder Anne Punter erg voor jeugdwet is én locatie Rotterdam net is geopend. Oneerlijke concurrentie? 

Artikel 4 Registratie en gespreksvoorbereiding 

Lid 1 van dit artikel regelt dat iedere hulpvraag of verwijzing schriftelijk wordt geregistreerd indien de inschakeling van een wijkteammedewerker de volgende stap is. Deze registratie is de basis voor het vervolg van de procedure, maar is ook nodig voor het geval een cliënt op een later tijdstip met een hulpvraag bij het wijkteam terugkeert en de voorgaande situatie bij de nieuwe beoordeling moet worden meegewogen. 

En wie heeft toegang tot die gegevens? Met welk systeem? Hoe is veiligheid en privacy geborgen? Dergelijke medewerkers vallen niet onder de wet WGBO. 

In het kader van privacywetgeving is het essentieel dat jeugdigen en ouders over deze verwerking van gegevens goed worden geïnformeerd, zodat zij weten hoe en bij wie zij desgewenst hun privacyrechten kunnen uitoefenen. Hierover zal meteen bij het eerste contact over de hulpvraag duidelijkheid aan de cliënt moeten worden geboden. 

En wat als ouder /cliënt weigert? Geen zorg?  

Niet alle gegevens zijn toegankelijk voor de gemeente, denk bijv. aan medische gegevens die zijn geregistreerd in dossiers van behandelaars. Het kan dus zijn dat toestemming gevraagd dient te worden om deze gegevens op te vragen. 

Maar die mogen niet inzichtelijk zijn. Lijkt mij onnodige privacyschending die niet gekaderd wordt en de info dus zo op straat ligt of misbruikt word. 

In lid 3 is bepaald dat zo spoedig mogelijk na de verzameling van gegevens een een afspraak voor een gesprek wordt gemaakt. Daaruit is af te leiden dat de gemeente alert moet zijn op onnodige vertraging in de procedure. 

Dat is vaag. Concrete termijn die reëel is en in lijn is met huidige situatie, dat is nodig. Zorgplicht dus ook plicht om naast te bieden voorzieningen, die te financieren, maar ook binnen een bepaalde termijn aan te bieden. 

Maar het kan bijvoorbeeld ook zo zijn dat nog gegevens tijdens het gesprek worden verzameld. Ter voorkoming van onnodige bureaucratie is in lid 4 geregeld dat als de gemeente al gegevens heeft van de jeugdige of zijn ouders, de beschreven verzameling van gegevens achterwege kan blijven. 

Gelukkig hebben de auteurs nog wel humor: "Ter voorkoming van onnodige bureaucratie [..]" 

Als er overigens een acute hulpvraag speelt, dan is in de regel nog wel een gesprek nodig. 

's Nachts in crisis eerst gesprek bij gemeente en dan naar crisisafdeling? Dat is onnodig bureaucratisch.  

Ook lid 5 is ter bestrijding van onnodige bureaucratie. Dit bepaalt dat het college in overleg met de jeugdige of ouders van een gesprek kan afzien indien de

gespreksvoorbereiding al een afgerond beeld oplevert. 

Als er geen gesprek nodig is volgt er eerst nog een gesprek om dat vast te stellen (..) Om bureaucratie te voorkomen [..] moet nog eerst formeel [is bureaucratisch (..)] worden vastgesteld dat ouders / jeugdige het niet eens..[..]

In de aanhef van lid 1 is opgenomen dat het gesprek zo spoedig mogelijk na de

voorbereiding van het gesprek dient plaats te vinden. Het hangt af van de situatie hoe snel het gesprek kan of moet plaatsvinden. Er wordt gestreefd naar een termijn van maximaal vijf werkdagen. 

En wat te doen met crisis? Waarom dient eerst dit "keukentafel" gesprek plaats te vinden? Terwijl men rechtstreeks en doelmatiger verwezen kan worden door huisarts etc? Dat is juist waar het amendement over gaat.

Komt een jeugdige of een ouder voor het eerst bij de gemeente, dan zal het gesprek dienen om een totaalbeeld van de jeugdige en zijn situatie te krijgen. 

Dat is onnodig en ondoelmatig. Bij een gebroken been hoeft dit ook niet dus evenmin bij autisme of schizofrenie.

In onderdeel c wordt de eigen kracht van jeugdigen en ouders voorop gesteld overeenkomstig het uitgangspunt van de wet dat de verantwoordelijkheid voor het gezond en veilig opgroeien van jeugdigen allereerst bij de ouders en de jeugdige zelf ligt.

Een psychiatrische ziekte heeft niets te maken met opgroeien maar dient behandeld te worden.

Ook hiermee wordt de burger rechtszekerheid geboden. Ten slotte dient het tweede lid van dit artikel ertoe om ouders te informeren over een eventuele ouderbijdrage. In artikel 8.2.3 van de wet is namelijk bepaald dat de ouderbijdrage door ‘het bestuursorgaan dat met de inning is belast’ wordt vastgesteld en ten behoeve van de gemeente wordt geïnd. Hier kan de gemeente niet van afwijken. 

Aha. Dus toch een gemeenteheffing waar Jorritsma voor pleitte. Eigen risico id.? Hoe zit dit? Hoe zit dit met crisis? Onvrijwillige opnames? (BOPZ)

Artikel 6 Het gespreksverslag of ondersteuningsplan 

Lid 1 van dit artikel regelt dat bij een door het college in het gesprek geconstateerde wenselijkheid van een overige voorziening, dit duidelijk in het verslag wordt vermeld. Hierbij moet eveneens duidelijk worden aangegeven dat toeleiding naar alleen een overige voorziening tot gevolg heeft dat de procedure met het wijkteam stopt, omdat geen afgeronde aanvraag voor een individuele voorziening tot stand is gekomen. 

Tot zover de één gezin één plan één regisseur gedachte? 

Het streven is hiervoor een termijn van tien werkdagen tussen gesprek en verslag te hanteren. Zodoende ontstaat snel duidelijkheid over de rest van het traject. 

Natte vinger werk, procedureel geneuzel, onnodig bureaucratisch en notoir zorgvertragend. Wie gaan dit allemaal uitvoeren en met welk geld? Gezien de bezuinigingen.

Deze verordening wijkt daarvan niet af. Wel bevat artikel 7 een aantal aanvullende bepalingen.  

Lid 1 wordt in de praktijk zo toegepast dat toeleiding tot het wijkteam plaatsvindt via het loket van het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG). De wet gaat overigens uit van drie verwijzers: huisarts, medisch specialist en de jeugdarts (de laatste is werkzaam is bij het CJG). In de regel vervoegen een jeugdige of zijn ouders zich voor een hulpvraag niet direct bij het wijkteam maar pas na verwijzing door bovenstaande professionals. 

Begrijp ik nu goed dat huisarts /specialist en jeugdraad verwijzen naar CJG idee vervolgens zo nodig weer naar huisarts / specialist / jeugdarts verwijzen die dan naar specialist verwijzen ? Of gebruiken  ze eigen expertise? Wie dan? Met welk geld? Rekening gehouden met schaarste?

Bij een schriftelijke aanvraag neemt het wijkteam contact op met de jeugdige of zijn ouders en volgt in de regel een gesprek waarna verwijzing naar een overige

voorziening en/of de aanvraag voor een individuele voorziening kan plaatsvinden. Voor een schriftelijke aanvraag kan desgewenst een via internet verkrijgbaar formulier worden gebruikt. 

En hoe zit het met crisis? 

Het bepaalde in lid 5 borgt de rechtsgang van betrokkene indien de jeugdige of zijn ouders er niet mee instemmen dat zij worden verwezen naar een overige voorziening, omdat zij recht menen te hebben op een individuele voorziening of in het geval zij het niet eens zijn met een aangeboden individuele voorziening. In die gevallen kunnen zij ervoor kiezen het gespreksverslag of het ondersteuningsplan voor niet-akkoord te ondertekenen. 

Dus na weigering moeten ouders eerst een procedure door? Hoe lang gaat dat duren? Dat is toch omslachtig en bureaucratisch. 

Als beslistermijn wordt de redelijke termijn conform artikel 4:13 van de Algemene wet bestuursrecht aangehouden, welke op grond van artikel 4:14 Awb verlengd kan worden. Hier is geen aparte bepaling voor opgenomen. Artikel 4:13 stelt:

1. Een beschikking dient te worden gegeven binnen de bij wettelijk voorschrift

bepaalde termijn of, bij het ontbreken van zulk een termijn, binnen een redelijke termijn na ontvangst van de aanvraag.

2. De in het eerste lid bedoelde redelijke termijn is in ieder geval verstreken wanneer het bestuursorgaan binnen acht weken na ontvangst van de aanvraag geen beschikking heeft gegeven, noch een mededeling als bedoeld in artikel 4:14, derde lid, heeft gedaan.

Acht weken? Dat is toch ontoelaatbaar. 

Artikel 10 Nieuwe feiten en omstandigheden, herziening, intrekking of

Terugvordering

Deze bepaling is een uitwerking van de bij Nota van Wijziging (NvW) ingevoegde verplichte delegatiebepaling van artikel 2.9, onder d, van de wet.  

Hierbij is bepaald dat de gemeenteraad bij verordening regels stelt voor de bestrijding van het ten onrechte ontvangen van een individuele voorziening, alsmede van misbruik of oneigenlijk gebruik van de wet. De bepaling beoogt het standaardiseren van de regelgeving met betrekking tot de aan elkaar verwante beleidsterreinen van jeugdhulp en maatschappelijke ondersteuning. In de toelichting op de NvW is voorts vermeld dat het immers tot de gemeentelijke verantwoordelijkheid behoort misbruik van de geboden voorzieningen te voorkomen en, waar nodig, op te treden tegen onterecht gebruik van individuele voorzieningen of pgb’s. Een zorgvuldig gebruik van collectieve middelen is wezenlijk voor het draagvlak daarvan. 

Het gaat wel veel over PGB’s. 

Bijlage: begripsbepalingen Jeugdwet 

Artikel 1.1 van de wet:

1. In deze wet en de daarop berustende bepalingen wordt verstaan onder:

- accommodatie: bouwkundige voorziening of deel van een bouwkundige voorziening met het daarbij behorende terrein, waar jeugdhulp wordt verleend door of namens een jeugdhulpaanbieder;

- advies- en meldpunt huiselijk geweld en kindermishandeling: advies- en meldpunt huiselijk geweld en kindermishandeling als bedoeld in artikel 12a van de Wet maatschappelijke ondersteuning; 

Overal wordt jeugdhulp genoemd. Is dit inclusief jeugd-ggz? Jeugd-ggz heeft fundamenteel een andere aanpak nodig dan jeugdzorg. Hoe wordt voorzien in het onderscheid daarin? 

- calamiteit: niet-beoogde of onverwachte gebeurtenis, die betrekking heeft op de kwaliteit van de jeugdhulp en die tot een ernstig schadelijk gevolg voor of de dood van een jeugdige of een ouder heeft geleid; 

Heeft geleid? Hoe wordt een situatie genoemd met dreiging /gevaar daarop?  

- familiegroepsplan: ondersteuningsplan of plan van aanpak opgesteld door de ouders, samen met bloedverwanten, aanverwanten of anderen die tot de sociale

omgeving van de jeugdige behoren;

- gecertificeerde instelling: rechtspersoon die in het bezit is van een certificaat of

voorlopig certificaat als bedoeld in artikel 3.4 en die een kinderbeschermingsmaatregel of jeugdreclassering uitvoert;

- gekwalificeerde gedragswetenschapper: gedragswetenschapper behorende tot een bij regeling van Onze Ministers aangewezen categorie; 

En waar blijven de jeugd-ggz instellingen die niet via kinderbescherming of reclassering werken? De overgrote meerderheid? 

- gekwalificeerde gedragswetenschapper: gedragswetenschapper behorende tot een bij regeling van Onze Ministers aangewezen categorie;

- gesloten accommodatie: bouwkundige voorziening of deel van een bouwkundige voorziening met het daarbij behorende terrein, waar gesloten jeugdhulp wordt verleend;

- gesloten jeugdhulp: opname, verblijf en jeugdhulp in een gesloten accommodatie op basis van een machtiging als bedoeld in artikel 6.1.2; 

Weer alleen voorzien in jeugdzorgtaken. Waar staat de jeugd-ggz vermeld? 

- jeugdhulp:

1°. ondersteuning van en hulp en zorg, niet zijnde preventie, aan jeugdigen en hunouders bij het verminderen, stabiliseren, behandelen en opheffen van of omgaan met  de gevolgen van psychische problemen en stoornissen, psychosociale problemen, gedragsproblemen of een verstandelijke beperking van de jeugdige,

En hoe zit het met diagnostiek? 

1°. natuurlijke persoon die, het verband van natuurlijke personen dat of de rechtspersoon die bedrijfsmatig jeugdhulp doet verlenen onder verantwoordelijkheid van het college;

2°. solistisch werkende jeugdhulpverlener onder verantwoordelijkheid van het college; 

Solistisch werkende hulpverlener, die niet objectief kan zijn. Welke discipline is dat?

Dr. T 

Update: 25 maart 2014

http://nl.scribd.com/doc/212080845/Commentaar-Concept-Verordening-Jeugdhulp-Rotterdam