Mijn statement...(oud-voorzitter cliëntenraad BJz Haaglanden)

Vanmorgen een gesprek gehad met de Bestuurder van BJZ Haaglanden/ Zuid Holland. Men was behoorlijk geschrokken van mijn plotselinge vertrek, maar het heeft wel een diepe indruk achter gelaten. 

Mijn statement was duidelijk aangekomen.

Ik ben dieper op mijn (en andere) bevindingen, zoals in mijn ontslagbrief vermeld, ingegaan. In samenvatting en voorbeelden proberen weer te geven waar het nog steeds aan schort, o.a. ook het gebruik van een 'machtsmiddel' om zaken naar hun hand te kunnen zetten.

Dreiging

Omdat er geen gebruik wordt gemaakt van waarheidsvinding of feitenonderzoek is het voor ouders en jongere altijd een onzekere situatie. Zoals ik al eerder vermeld had, is er dan geen sprake van een gelijkwaardige positie of uitgangspunt. Dit werkt storend voor verdere hulpverlening en samenwerking.

Wanneer ouders kritischer zijn, worden gemelde zaken (bv AMK meldingen) gebruikt, desnoods met dreiging van inzet van bv Raad van Kinderbescherming. Dit kan nooit de bedoeling zijn, immers het belang van een snelle inzet van hulpverlening staat bovenaan. De lijn die nu bewandeld wordt, is nu niet bepaald stimulerend voor een goede bevordering van samenwerking.

Dossiers vervalsen

Het punt van dossiervorming. Hierover aangegeven dat nog steeds zaken niet naar waarheid worden genoteerd, en zelfs 'vervalst' wordt om ouders tot bepaalde dingen te dwingen. Als even later blijkt dat er toch niet helemaal netjes is gewerkt, wordt dit afgedaan met een kleine "sorry", maar dan is het leed al geschied.

Het langs elkaar heen werken van netwerkpartners en communicatie in het algemeen. Dit is nu niet het sterkste punt bij de meeste medewerkers, ook niet bij de organisatie zelf. In 'mijn tijd' als voorzitter had men al de grootste moeite om zich naar buiten te profileren. Ik gaf nogmaals aan dat, als je wilt laten zien dat je beter wilt, dit ook zo moet communiceren, uitdragen en naar handelen. Ja ... zoals ik al zei: niet zichtbaar of herkenbaar.

Bejegening

In interviews en gesprekken, worden sommige ouders vernederd en soms ook gekleineerd. Zelfs een hond wordt soms beter behandeld. Eerder genoemde kritische houding van ouders wordt gelijk afgestraft met een opmerking dat de hulpverlener 'geïntimideerd' wordt. Mij lijkt het eerder een uiting van een teken van laag niveau van assertiviteit van de hulpverlener of zich slecht kunnen inleven in de positie van de cliënt.

Uit mijn contacten is ook gebleken dat (oud) medewerkers van BJZ het vaak ook niet eens zijn met de manier van werken tot nu toe. Het zwaard van Damocles hangt dan boven hun hoofd, wanneer er een kritische opmerking wordt gemaakt. Niet zozeer door directie, maar meer door eigen collega's.

Let wel, ik scheer niet iedereen over één kam en weet uit mijn jaren lange ervaring en samenwerking in het 'Netwerk' dat er zeker ook goed welwillende hulpverleners zijn.

Belofte

De Bestuurder gaf aan ook deze signalen te herkennen. Zij gaf mij de belofte dat iedereen de ruimte moet hebben om eventuele veranderingen naar voren kan brengen en zich daar ook hard voor te maken. "Samenwerken" ook als personeelslid binnen BJZ is een belangrijke basis voor het slagen van een goede hulpverlening.

Al met al zijn er in de 4 jaar tijd, uiteindelijk geen noemenswaardige veranderingen te zien of te bemerken.

De top 3 aandachtspunten: communicatie, dossiervorming en bejegening, is nog net zo 'slecht'.

Volgens BJZ zijn er wel veranderingen gemaakt en is men er nog volop mee bezig. Vele projecten.. noem maar Deltamethode, Signs of Safety (SOS) en Vliegwielmethode zijn mooie termen die voorbij komen, maar ze hebben niet geleid tot de verandering die nodig was en nog steeds is.

Maar op aangeven dat dit absoluut nog in de verste verten niet zichtbaar is, wordt er gezegd dat er aan gewerkt wordt. Twee jaar na de beloofde veranderingen mag er toch wel iets meer te zien zijn... toch ? De jongere en ouders zijn hiervan de dupe.

Een verklaring voor de constateringen wordt eigenlijk niet gegeven. Wat gaat men er daadwerkelijk aan doen?...... ook niet...

Transitie

Nu staat over een klein jaar de Transitie voor de deur en dan zou het allemaal goed moeten lopen. Ik heb er een hard hoofd in. Als er nu al, na een jaar inzet 'oplossingsgericht werken' nog niets van te zien is, hoe ziet het er dan aan het eind van het jaar uit, wanneer alles in werking moet zijn en men over de volle breedte van BJZ de nieuwe methodiek "Oplossingsgericht werken" vorm heeft moeten geven.

Men heeft mij beloofd (ja zeker !!) dat er zichtbare veranderingen zijn halverwege het jaar. Ik ben uitgenodigd om dit te evalueren in september van dit jaar. Ik ben benieuwd, maar gezien de resultaten van de afgelopen jaren heb ik er nog steeds een hard hoofd in. De Bestuurder gaf aan dat de verandering gewoon MOET. Ik ben er wel van overtuigd dat zij in ieder geval zich er hard voor maakt dit te realiseren.

 Al met al, om maar met een spreekwoord of gezegde te eindigen:

 'Een goed begin is het halve werk'

Wanneer het eerste contact op een respectvolle en integere wijze wordt gedaan, ..... vul dan de rest maar in......

Ik hoop dat ik aan ieders verwachting zoals verzocht, heb kunnen voldoen. Ik ben benieuwd hoe het er over een half jaar uitziet.

Ik zal in ieder geval alles kritisch... maar altijd positief..... blijven volgen. De CR kan altijd op mijn steun rekenen.

In de komende tijd zal ik mij op een iets ander vlak gaan bewegen. Ik zal mij meer gaan richten op de lokale- en landelijke politiek en daar meer aandacht vragen voor een gezond en veilig contact.

 mvgr, René Bommelé

oud voorzitter van de Cliëntenraad HGL/ZH 

De orginele tekst te lezen op: facebookpagina van de cliëntenraad Bureau Jeugdzorg Haaglanden Zuid holland. De tekst hierboven is grammaticaal aangepast. De tussenkopjes staan niet in de originele tekst.

Update 15 augustus 2017

Gisteren (11 augustus 2017) heeft Dark horse René Bommelé gesproken over zijn toenmalige besluit om te vertrekken als voorzitter van de cliëntenraad BJz Haaglanden. René vertelde ons het volgende; van de 5.000 vragenlijsten naar cliënttevredenheid kwamen er maar 200 terug. En laten dit nu net diegenen zijn die een positief cijfer gaven.

René heeft toen gevraagd of hij een eigen onderzoek mocht doen naar het waarom van de mensen die de enquête blijkbaar niet hadden ingevuld. Dit verzoek werd resoluut afgewezen. Wat René wel wist te bewerkstelligen was een gesprek met een aantal ontevreden cliënten en een vertegenwoordiger van Jeugdzorg. (dit was rond juni 2013). Resultaat: men was geschrokken van de openheid van de mensen die toch wilde komen. Die confrontatie leverde voor de kritisch ouders een uithuisplaatsing op of de Raad eiste in Hoger beroep een contactverbod met hun kinderen vanwege de veiligheid van het kind. De klagers werden duidelijk afgestraft.

"Het is overduidelijk machtsmisbruik. Vrijwillig of gedwongen hulp, het is allemaal hetzelfde voor jeugdzorg. Wat betreft het cliëntenonderzoek, ja, ik denk dat ze de negatieve antwoorden gewoon niet meenemen. Ik heb zelf een aantal malen formulieren ingevuld, met naam en mailadres ondertekend. Ik had er bij verteld dat ik altijd bereikbaar was om mijn antwoord te verduidelijken, Je raad het al, ik kreeg nooit een reactie. Ondanks dat er een afspraak was gemaakt dat ze mij nog eens zouden benaderen voor een nadere uitleg (na mijn brief) heb ik nooit meer iets van ze gehoord."