Leve het gedrocht!

Eén van de voordelen van ondoordachte megalomane plannen van de overheid is dat ze onbedoeld bestaande praktijken aan het licht brengen, waar verder niemand eerder over nagedacht heeft.  

Neem nu het plan van de transitie, met daarbij speciaal in het oog springend de risicovolle onderneming van het overhevelen van de j-ggz naar de gemeenten, waardoor het recht op specialistische hulp voor kinderen voortaan valt onder de verantwoordelijkheid van een budgetregisseur in plaats van een medicus.

De druk die door de gemeente zal worden uitgeoefend op de universitair geschoolde specialist met medische kundigheid en ervaring (de huisarts) om minder door te verwijzen naar tweedelijns zorg, omdat ‘bruintje van de gemeente’ het niet meer trekt. (‘Niet zoveel doorverwijzen a.u.b., want we moeten ook nog een sporthal bekostigen, het zwembad te hulp schieten, de toneelvereniging redden en de Noord-Zuidlijn komt maar niet af!”)
 

Het sociale gijzelingsplan

Met het sociale gijzelingsplan van de Ouder-Kind-adviseur, die gezinnen gaat bespioneren vanaf de geboorte van het kind, hoopt men dusdanig veel sociale problemen op te sporen dat alle problematiek van kinderen op de ‘sociale kaart’ gegooid kan worden, alsof iedereen die een kind heeft met een gedragsprobleem automatisch ‘pedagogisch onmachtig’ is, minder begaafd, of in de schulden zit, of in een echtscheiding. Daarom is er dan nu ‘halleluja’ het sociale wijkteam om de huisarts een heleboel werk uit handen te nemen. Het gaat natuurlijk ‘he-le-maal niet om geld’, volgens wethouder Pieter Hilhorst, maar om een ‘mentaliteits-verandering’. We moeten ‘er op af’. We moeten elkaar helpen. Eigen Kracht en zo. Daarom worden volkomen normale gezinnen vanaf 2015 opgezadeld met hun eigen netwerk, om vast te stellen waarom ze sociaal niet functioneren, want ‘jantje’ heeft natuurlijk niet voor niets autisme! 

Sociaal treiteren 

Het begint zo langzamerhand voor steeds meer mensen duidelijk te worden dat dit hele transitieplan een grote ongelijkheid betekent in de rechten van kinderen ten opzichte van volwassenen, waar het gaat om geestelijke gezondheidszorg. Voor een gebroken arm mag kleine Achmed wel meteen naar de dokter, maar voor schizofrenie moeten papa en mama eerst maar eens een opvoedcursus volgen en Achmed een cursus vingerverven om zijn creativiteit te ontplooien. 
 

Waarom zou je meteen naar de medische oorzaak gaan als je gezinnen eerst maandenlang sociaal kunt treiteren? Het grote voordeel van de Drang & Dwang-methode die gehanteerd wordt in de sociale wijkteams, is dat je mensen onder druk kunt zetten om te gehoorzamen aan de sociale heilsleer, met zinspelen op doorsturen van het dossier naar de Raad voor de Kinderbescher-ming, zoals jeugdzorg ook al jaren doet. En ja, jeugdzorg is ook al jaren ondeskundig en eveneens een goede blokkering van de toegang tot deskundige hulp. Dat is de aap die nu voor veel Eerste Kamerleden uit de mouw komt. 

Het verschil tussen Bureau Jeugdzorg en de sociale wijkteams, is dat het verhinderen van deskundige hulp aan kinderen vanuit de gemeente vooral financieel gemotiveerd zal zijn, terwijl het bij jeugdzorg vooral met arrogantie te maken had. Jeugdzorg en machtsstrijd zijn identiek met elkaar, wat bewezen wordt door de eindeloze reeksen rechtszittingen die de gemiddelde jeugdzorgouder voert, over ieder klein stapje in het ‘hulpverleningstraject’. De ondeskundigheid van jeugdzorg kon tot nu toe goed afgedekt worden met het zich verschuilen achter de kinderrechter, die alle -op aangeven van jeugdzorg- opgelegde dwangmaatregelen zogenaamd had getoetst, terwijl menigeen heeft meegemaakt hoe miserabel die toetsing is. Een kinderrechter die jeugdzorg kritisch toetst, is helaas een lot uit de loterij en een goede rechtspositie zou geen kansspel moeten zijn in een rechtsstaat.   

Budgetregisseur 

Nu de budgetregisseur van de gemeente de grote machthebber wordt in het politieke spel tussen de (medische) specialisten en de sociale wijkteams, blijkt dat alle bezwaren die daaraan kleven al veel langer bestonden. Alleen heet het nu niet ‘de rechter heeft het besloten’(Bureau Jeugdzorg) maar ‘de budgetregisseur heeft het besloten’(gemeente – sociale wijkteam), wat de reden is dat uw kind niet deskundig geholpen mag worden, maar overgeleverd is aan de goede bedoelingen van amateurs op HBO-niveau die geen enkel verstand hebben van medische aandoeningen en die op geen enkele manier het verschil kunnen maken tussen kindermishandeling en medische klachten (wat ze bij het AMK (jeugdzorg) ook al jaren niet kunnen).

Rechtsongelijkheid

Daarom is het goed dat dit onzalige plan naar voren is gebracht, zodat nu meteen duidelijk wordt hoe lang dit soort praktijken al bestaan, zij het minder zichtbaar en minder goed aantoonbaar in haar funeste werking en rechtsongelijkheid dan bij de geplande OKA-teams. Het beïnvloeden van specialisten door de beperkende en sturende onderzoeksvragen van jeugdzorg voorgelegd aan een j-ggz instelling (zoekend naar kindermishandeling/ pedagogische onmacht van ouders) is heel iets anders dan een open en integraal onderzoek door specialisten die een kind onderzoeken dat door de huisarts is doorverwezen, naar de wens van ouders. En dan hebben we het enkel over de onderzoeken die door BJz zijn toegestaan.

Een kind dat straks uiteindelijk bij de specialist terecht komt, nadat eerst alle sociale mankementen van een gezin zijn overwogen (SamenDoen team), kan een zelfde karakter krijgen van een ‘gestuurde diagnose’. Maar de diagnose van een aangeboren aandoening zoals autisme (ASS) mag nooit vervuild worden door geitenwollen sokken-gespeculeer van sociaal werkers over de gezinssituatie, omdat de gezinssituatie, indien daar iets aan schort, het gevolg is van de aandoening en niet andersom. Wat dat betreft kan het Sociale Wijkteam een prima voortzetting worden van Bureau Jeugdzorg; hetzelfde amateurisme en toe-eigening van kinderen door de Staat, met voor de zoveelste keer een nieuwe naam. 

Sven Snijer

Eerder artikel over rechtsongelijkheid tussen kinderen en volwassenen:

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/04/commentaar-op-de-brief-van-de.html