Jeugdzorg scheert alle vormen van gehechtheid over één kam

Indicatiebesluiten 

N.a.v. het artikel 'Jeugdzorg liegt niet, maar dikt nogal eens aan’ uit AD dd. 17 augustus 2013; http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederland/article/detail/3493964/2013/08/17/Tamar-raakt-zoontje-3-kwijt-na-fouten-van-gezinsvoogd.dhtml :
Indicatiebesluiten worden mooier gemaakt en rammelen volgens (diagnostische) waarheidsvinding. Laten we eens onderzoeken.......

Als we kijken naar de sites van oud-jeugdrechtadvocaat http://www.peterprinsen.nl/HERZIENINGOTS.OPENBRIEFEERSTEKAMER.htm

met ca. 80 medeadvocaat-ondertekenaars; ook de andere pagina's;
lezen we het maandblad FJR 2010/92 (blz. 248, raadsheer Van Teeffelen)*, FJR 2011/76, en FJR 2012/95, dan zien we dat de juridische wereld (waar jeugdzorg onder valt) wel de klok heeft horen luiden, al zijn het geen diagnosten die weten waar de klepel hangt. (Bijlagen voor 'persoonlijk gebruik'). *: Meer te vinden op deze site JzDH.

Zowel uit de adoptiezorg-wetenschap, als van econoom Joseph J. Doyle jr (2007; ook voor Engeland en Nederland van toepassing, al verzet jeugdzorg zich uiteraard), als van andere wetenschappers en medici, is bekend dat de reguliere jeugdzorg niet de kennis matcht bij de case, er geen specialisatie is in BJZ, en dat er 'zwaargewichten' 'zijn geadviseerd in de ingang (die de cliënt zien en onderzoeken,terwijl jeugdzorg regelmatig de cliënt niet eens ziet voor de spoed uithuisplaatsing). (Al in 2000 door prof. dr. René Hoksbergen het IBAP-voorstel geadviseerd: specialistische toegangspoorten i.p.v. jeugdzorg [ISBN 90-805430-2-0]; literatuur in noten van FJR 2012/95).
Een wetenschappelijk 'concentraat' waarom pleegzorg slechte aspecten kent voor het uithuisgeplaatste kind: http://silkslides.com/S9dEk

We zien erg regelmatig dat de reguliere jeugdzorg met beweringen komt alsof een kind "autisme" heeft... of een "hechtingsprobleem" heeft, en dat zonder gespecialiseerde diagnose. Met de (onuitgelegde) bewering dat uithuisplaatsen daar 'goed' of 'veilig' zou zijn. Voelt een kind zich veilig weggerukt van z'n vertrouwde omgeving? Zelden, heel zelden. En dan nog... wordt er geen anamnestisch traject overgeslagen en genegeerd?: Er zijn therapieën (http://www.hechtingsproblemen.nl/nl/behandelvormen van o.a. Anniek Thoomes-Vreugdenhil met meer pagina's) waarbij juist de ouder(s) betrokken moeten worden, thuis. Dat negeren snijdt een kans op heling af.

We mogen wel de vraag stellen: Als een kind een mate van autisme kent, of een mate van onveilige gehechtheid kent, moet het dan wèg van zijn ouder(s).... òf juist therapie krijgen in z'n vertrouwde omgeving, of onder deskundigheid hechting gaan ontwikkelen of herstellen???
Jeugdzorg scheert àlle vormen, oorzaken en maten van onveilige gehechtheid over één kam, namelijk met het woord 'hechtingsstoornis' (op de rechtszitting) of 'hechtingsprobleem', terwijl dit niet gezien kan worden door een algemeen psycholoog die de cliënt onderzoekt [en dus heeft gezien], laat staan dat een sociaal werkster dat kan. een werkster die feitelijk genoemd wordt: een gezinsvoogd, gezinsregisseur, een jeugdbeschermer, of zo, en slechts jeugdzorgwerker is zonder academische vorming, zonder medische vorming van jaren.
 

Alles over één kam

Jeugdzorg gebruikt de meest pathogene en uiterste vorm van een beweerd gedragsprobleem (namelijk "hechtingsstoornis" of "hechtingsprobleem") waarvan de mate niet is vastgesteld, noch de therapie. Ingrijpen zou pas mogen na diagnostiek! Dat is veilig. Men moet toch weten welk hulptraject men dient in te slaan?! Goed onderzoek is bij elk vermoeden nodig! Voor gehechtheid middels bijv. EAS, de test Emotional Availability Scales, aangewezen door prof. Femmie Juffer (4 scales ter invulling met een specialist erbij, uitgelegd in research memoranda, 2010, nr.6, pag. 29; dit memorandum is helaas wel toegespitst op 'reactieve' oorzaak van hechtingsproblemen). De EAS is een betrouwbare test (waar ouders aan mee zouden mogen doen door jeugdzorg, uit noodzaak, immers de ouders kennen het kind maanden of jaren, terwijl een jeugdzorgwerker het kind hooguit enige uren heeft gezien. De gezinsvoogdes mag en kan die test echt niet invullen als zgn. vervanging voor de ouders; en dat gebeurt wèl... als jeugdzorg al aan testen toekomt).

 Jeugdzorg en gezinsvoogdij zien graag dat de ouders 'oorzaak' líjken, immers er is een Regeling Normbedragen Jeugdzorg (http://wetten.overheid.nl/BWBR0026916/geldigheidsdatum_17-08-2013#Hoofdstuk2 met een belonend normbedrag per uitgevaardigd etiket voor jeugdzorg zelf, zoals OTS of UHP). Er is het belang van werkgelegenheid, van bezettingsgraden halen. En het Burgerlijk Wetboek 1, artikel 254, lid 1, spreekt als eis van 'ernstige bedreiging' en 'afwenden'. Dus al de ouders moeten de bedreigers aangewezen worden, of ze het zijn of niet, om het kind niet enkel onder toezicht gesteld te krijgen maar ook uithuisgeplaatst. Daarvoor zijn beweringen nodig. De rechter moet ergens in geloven. De rechter, die geen diagnost is, dus dat moet makkelijk kunnen met wat beweringen van de jeugdzorgwerker. - Zijn de ouders wel de bedreiging??? Hebben de ouders wel diagnostische hulp gekregen om het kind in de eigen vertrouwde omgeving te laten opgroeien? Vaak niet! En een kind voelt een uithuisgeplaatst-zijn als een verraad, een weggerukt-zijn uit de vertrouwde omgeving en van z'n ouders. Een kind ontwikkelt zich niet goed in een onbekende pleegsetting. Het kan daardoor fysiek gedisreguleerd raken. 

En als er een echte bedreiging bestaat, moet dan niet de bedreiger weggenomen worden uit de vertrouwde omgeving van het kind, om het kind waar het om gaat te sparen, niet te belasten met vreemde verzorgers?!

Kinderen zijn geneigd om de schuld van scheiding, ook van uithuisplaatsing, bij zichzelf te zoeken. De signalen over het 'waarom' het kind uithuisgeplaatst is of weg van één ouder, versterken veelal dit internaliserend gevoel en zelfbeeldvorming. En wat moet je als opgegroeide als je (eens) ontdekt dat die reden een grote leugen was? Dat de beweringen over de eigen ouder of ouders vals waren? Dat je niet bij je ouders mocht omdat een jeugdzorgwerker wat beweerde?! Is dat niet te vergelijken met het roots-zoeken van geadopteerden? Dat grijpt in in de identiteitsfase van een puber, het wordt extra onzeker... Is dat 'hulp'? Kan deze ontdekking niet een leven lang depriveren? Is dit 'zorg' aan het kind geven, met beweren dat een kind zich veiliger voelt úít huis?
Zien we de resultaten van waar pleegkinderen terecht komen en welke kans op problematiek ze naderhand hebben...

Dr. Dorrelijers: 90% naderhand slecht-af: http://www.youtube.com/watch?v=H2fFBZl-cG0 bij 05:30 minuten ongeveer. In de boven gegeven silkslide lezen we welke kansen pleegkinderen lopen op verslaving, vroegtijdig schoolverlaten, tienerouderschap, minder niveau school, criminaliteit, seksueel misbruikt worden, oudervervreemdingssyndroom PAS, innerlijke loyaliteitsconflicten, WAjong, enz..

Slodderwetenschap

Doet jeugdzorg aan slodderwetenschap http://www.youtube.com/watch?v=ymwV2AqLBBE om indicatiebesluiten samen te stellen en jaar in jaar uit de uithuisplaatsing te verlengen met plakwerk waar zelfs raadsheer Van Teeffelen niet uitkwam? Dit terwijl prof. Jo Hermanns bij het Zeelandse resultaat zegt dat 50% tot mogelijk wel 75% uithuisplaatsen niet nodig was bij het verstrekken van passende hulp via thuis: http://www.youtube.com/watch?v=F6Dthj9XBLU na 04:20 minuten. Die 75% komt aardig overeen met de 72% van N.W. Slot, '909 zorgen'. En die "zeven op de tien" onzorgvuldige indicatiebesluiten.

Ouders vergelijken het uithuisplaatsen wel eens met de gevolgen van: http://www.youtube.com/watch?v=7KMmluGjbu0

De toekomst

Voor de a.s. jeugdwet onder de gemeenten en bovenlokale BJZ is belangrijk te weten dat het anders kan dan jeugd-zorg (zonder zorg). Gezondheidszorg bestaat met diagnosten en kundiger verwijzingen naar passende trajecten, waar veelal UHP niet nodig is, zelfs UHP traumatisch kan uitwerken. https://www.dropbox.com/s/pk8mr8f20ucaqtj/2013.07.23%20B%26W%20Gemeente-inkoop%20TransitJeugdzorg.pdf. Inkoop van diagnosten i.p.v. jeugdzorgwerkers (als gezins-regisseurs, Ouder- en Kind-adviseurs, gezinsmanagers, gezinscoaches, en hoe ze gaan heten) kan rekenkundig een enorm verschil maken in het budget (de keuze voor € 6.000 [GGZ] of € 100.000 [BJz] gemiddeld per kind-traject). Wat zullen de gemeenten kiezen, want zij zijn geen diagnosten. Ze staan onder de druk van mooipraat vanuit jeugdzorg, dat nagepraat wordt door de overheid. (Het lijken soms wel apen die na-apen). Zal er een gat in het budget ontstaan wegens jeugdzorg met juridiserende wegen waardoor de OZB e.d. (WOZ) omhoog zal gaan? Of zal de huisarts en diagnost toch zorgverzekerd blijven? http://www.artsennet.nl/opinie/artsen-blogs/Robert-Vermeiren/Blogbericht-Robert-Vermeiren/130655/Kinderpsychiatrie-uit-het-basispakket.htm met Prof. dr. Robert R.J.M. Vermeiren (*1968) is hoogleraar Kinder- en Jeugdpsychiatrie aan het LUMC, hoogleraar forensische jeugdpsychiatrie aan de VU en directeur Patiëntenzorg van Curium-LUMC.

Rechters

Waarom weten de meeste rechters nog steeds niet hoe jeugdzorg werkt?
De uitspraak wegens omgangsfrustratie LJN AS6020 http://www.wetboek-online.nl/jurisprudentie/ljnAS6020.html is bijzonder, welhaast uitzonderlijk, en goed: het Hof geeft de vader, de niet-verzorgende, het eenhoofdig gezag, zodat de omgang niet gefrustreerd kan worden door de verzorgende moeder, terwijl de vader wel de verzorging en de vertrouwde zorgomgeving bij moeder laat! Applaus!

Jeugdzorg geeft rare argumenten, die regelmatig rechters overnemen:
http://www.peterprinsen.nl/WAARHEIDSVINDING.htm bij oud-rechter mw.mr. N. Quik-Schuit op "hier" klikken en de afleidende argumenten bestuderen/lezen van haar toespraak aan ouders waarin alle aanwezige ouders (met een OTS of erger) beschuldigd werden dat ze pedagogisch onbekwame ouders waren, ja, waar ik bij zat als 'ouder' en enigszins deskundige.

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/08/de-traumatische-ervaring-van-een-uit.html met reactie (site met goede documentatie): die Laura was gelukkig intelligent genoeg om de opgedane angst te boven te komen, de ervaring maanden te zijn opgesloten in een jeugdgevangenis zoals een pubertje van 13 dat beleeft. Onterecht. En gelukkig dat de ouders durende, niet-afwachtend doorzettingsvermogen hadden en niet murw gemaakt raakten door jeugdzorg, want jeugdzorg heeft er een handje van klagende ouders te beschuldigen van "tegenwerken" naar de rechter, waardoor een kind moet blijven waar het zit in UHP. Klagen is legaal! Al is het vaak niet effectief.

We hebben diverse cases gezien (met dossieronderzoek), waarbij BJZ en gezinsvoogdij beweren zonder kennis, zonder diagnose, zonder aan de gevolgen te denken. Want dwangmaatregelen vragen aan de rechter is gelijk aan het mandaat verkrijgen om een kind naar diens ervaren te beschadigen, hoe onzorgvuldig en ondeskundig jeugdzorg met dwang en dreigen handelt. Hoe weinig zien we diagnostische gronden. Hoe weinig zien we een afweging wàt de uithuisplaatsing aan het kind gaat bieden -in waarheid- tegenover de gevolgen in z'n psyche en wereldbeeld?!

Uithuisplaatsen traumatisch

Op zich is uithuisplaatsen al vaak traumatisch https://www.youtube.com/watch?v=XS-9k0DK7WE of https://www.youtube.com/watch?v=NO6nm07X8p4 ; kinderen over stuur daar overval van jeugdzorg; let wel: binnenshuis mag de bewoner filmen wat hij wil). De signalen van het waarom in de pleegsetting zijn tegen de ouders van de kinderen gericht, hun afkomst, hun ervaren bestaansrecht.

Jeugdpsychiater dr. W. Janssen-Breederveld (Mobiel, 2008) verwoordt het zo: “Men heeft vastgesteld dat negatieve ervaringen een remmende en zelfs schadelijke invloed hebben op de hersenontwikkeling. ... De uithuisplaatsing zelf, hoe heilzaam deze ook beschouwd wordt te zijn voor de toekomst van het kind, kan ook beschouwd worden als een traumatische ervaring. Schadelijk.    

De risico’s op chronische gezondheids­problemen, slechte schoolprestaties, tekortschietende veerkracht, tekorten in het opbouwen van een vriendenkring en vertrouwen in de omgeving nemen toe, wanneer deze problemen [ook vanuit jeugdzorg veroorzaakt] onvoldoende onderkend worden en op hun beloop worden gelaten.”

Verkeerde diagnostiek

Ook waarschuwt ze voor verkeerde diagnostiek vanuit de pleegsituatie of BJZ. De eigen ouders kennen het kind veelal beter. Te vaak wordt ervan uit geredeneerd dat er problemen thuis waren die schadelijk konden zijn. Dat kan juist leiden tot schade door pleegplaatsingen. Janssen adviseert voor iedere dreigende uithuisplaatsing dégelijk diagnostisch onderzoek. En zij niet alleen… (Zie ook: Joseph J. Doyle jr., 2007, kind beter-af thuis behandeld dan middels pleegzorg.) 

De jeugdzorg (CJG/AMK/BJZ/gezinsregisseurs, gezinsmanagers, gezinsgeneralisten) schot de doorverwijzing naar een diagnost vaak af, waar professor RJ. van der Gaag, Radboud, Nijmegen, stelde dat de jeugdzorg moet worden òntschot: “het belang van de jongeren en hun omgeving moet prevaleren boven de bureaucratische belangen (bezettingsgraden onder gedwongen maatregel) van de huidige starre systemen.” ... Hij “pleit voor ‘kinder- en jeugdpsychiaters (en ortho­pedagoog-generalisten voor tests) als diagnostische zwaargewichten’ aan de poort (niet BJZ) die bij de triage helpen om lange, frustrerende en mislukte hulpverleningsprocessen te voorkomen. Schotten tussen de hulpverleningssectoren (BJZ t/o. diagnost) moeten geslecht worden. Opleiden van mobiele en meer flexibele jeugdpsychiaters.” (citaten)

Waar de jeugdzorg leidt tot dwang, kan de gemeente als overheid niet sturen (al denken de ambtenaren dat nog wel), omdat de rechter de dwang op instigatie van jeugdzorg heeft 'bevolen'. De scheiding van overheid tegenover rechterlijke macht! Dus jeugdzorg is daar deel van. "Betalen maar", zegt jeugdzorg.

Voel in dat het niet om "incidentjes" gaat, maar om structuur door niet-academisch geschoolden in een hiërarchische piramide van jeugd'zorg'. Waar liggen de eigenlijke belangen?

TS