De vader was door Jo Stades-Veth nog niet 'ontdekt' blijkbaar.
Typisch traditioneel denken en verklaringen zoeken vanuit een traditioneel patroon i.p.v. (ook) degelijk onderzoek in gezinnen waar de vader een belangrijke rol speelt.
Dat soort gezinnen bestonden in haar tijd nog niet of nauwelijks.
Heel goed dat dit stuk ook op Darkhorse verschijnt. ‘De vrouw en haar kind zijn volgens de wetten van de natuur vooral de eerste jaren in een symbiotisch intensief, warm verband met elkaar verbonden.’
Anno 2013 zou mevr. Stades-Veth misschien ‘de vrouw’ in bovenstaande zin in ‘onze’ westerse samenleving misschien veranderd hebben in ‘ouders’. Waar het hier vooral om gaat is de natuurlijke symbiotische band, die het kind met heel zijn lijf en wezen voelt en dat voor elk kind van levensbelang is. Waarbij ouders en kind haast instinctief op elkaar reageren. Het levensbelang van die tastbare nabijheid mag het kind niet onthouden worden. Ouders met couveusekinderen in het ziekenhuis weten daar alles van, het ‘kangoeroën’ bijvoorbeeld. De wijze waarop BJZ Haaglanden met Yunus en zijn ouders is omgegaan zou ik misdadig noemen. Jeugdzorg die heel Nederland oproept alert te zijn op kindermishandeling? UHP’s en minimale omgangsregelingen wat is dat dan?
Mama, waar ben je? maart 7, 2012 — Wonieka In ons zit een weten over de oermoeder en velen verlangen naar haar, meestal als een sluimerend gemis. Voor mij was het een grote, ronde vrouw met een zachte schoot, waarin ik me veilig zou weten. Aandacht en begrip zou er voor mij zijn, nog voordat ik erom gevraagd had. Ik zou me gekoesterd voelen in haar warmte en in haar zorg om mijn behoeften te vervullen. Ik zou gezien worden in wat ik nodig had en in wie ik was.
Mijn eigen moeder kon niet aan dit beeld voldoen, zoals de meeste moeders niet. Alleen al omdat ze zelf nooit zo’n moeder gehad heeft. Lang heb ik gepoogd alsnog te krijgen waarvan ik voelde dat niet gekregen te hebben en het gat in mij te vullen. Ik heb de moeder gezocht in de vele vrouwen in mijn leven, vriendinnen, therapeuten, docenten van de Brahma Kumaris en hun oudere dadi’s en ook in God. Uiteindelijk vond ik de moeder in mijzelf en ontdekte ik hoe ik die moeder voor mijzelf kon zijn. Daarbij werd mij duidelijk dat ik geen moeder hoefde te worden om mij als een moeder te voelen voor grote en kleine kinderen.
De roep om de moeder uit zich in een intens verlangen naar liefde en een eeuwige zoektocht naar die oermoeder in de ander. Het verkrijgen van liefde kan zo belangrijk zijn, dat de realiteit van de onderlinge relaties tussen mensen vervormd wordt tot een soort ideale paradijs waarin iedereen even lief en aardig is naar elkaar. Zoals kinderen op heel natuurlijke wijze geven en loyaal zijn naar de ouders in het vervullen van hun behoeften, maar ook om daarmee liefde te verkrijgen, kunnen volwassenen nog steeds bezig zijn met een liefde te blijven geven die ze eigenlijk niet voelen en waarbij ze voorbij gaan aan de zorg voor zichzelf.
Hoe ook de uitingsvormen als volwassene geworden zijn in het geven en ontvangen van liefde, in de onderlagen kan het dreinende en eisende kind nog steeds aanwezig zijn, die het op zijn manier wil hebben en anders ontevreden blijft, boos wordt of denkt dat het afgewezen wordt. Het beeld van liefde wordt gekleurd door de nog onvervulde behoeften van het kind dat je ooit was en door het gebrek aan stevigheid en geworteld zijn in wie je bent als gevolg daarvan. Onvoorwaardelijke liefde en de liefde van de oermoeder zal onvoldoende herkend worden zolang de roep om de moeder geen erkenning heeft gekregen en jij daar zelf verantwoordelijkheid voor hebt willen dragen.
De oermoeder is een wereldmoeder met een groot mededogend hart, die jou kan zien in jouw schaduw en in je licht. Zij zal je willen koesteren, maar zal dat zelden doen, omdat zij de wens heeft dat je op eigen benen kunt staan en zelf zorg kunt dragen voor jouw eigen bestaan. Wanneer je je aan haar borst vastklampt, hoe subtiel ook, zal zij dat weigeren omdat ze je anders klein en afhankelijk maakt. En wat je ook doet, haar hart zal altijd voor je open blijven staan.
Ik lees vandaag in de krant dat de regering volgende week president Poetin de les wil lezen over rechtsbescherming en mensenrechten.
Hopelijk is het de familie Antonova, de familie van Yunus, de familie van Yordi, Sheik Elias, Nora Yurukseven en vele anderen gelukt om de Russen tijdig te informeren over de wantoestanden in het Nederlandse jeugd'recht'.
Dat kinderen op basis van bange vermoedens en zonder onderzoek naar de feiten uit hun ouderlijk huis worden gesleurd in Nederland. Dat gezinnen voor altijd worden ontwricht op die ondeugdelijke basis, en dat vele kinderen in pleeggezinnen verblijven op basis van leugens en verzinsels van maatschappelijk werkers. Dat de gemaakte fouten niet worden hersteld, en dat instanties schaamteloos rechterlijke uitspraken en de wet aan hun laars kunnen lappen. Dat zo de Nederlandse wet, internationale verdragen en de grondbeginselen van de rechtstaat stelselmatig worden geschonden door (NB) Nederland.
En dat de regering, die al tientallen jaren concrete informatie krijgt over de ernstige misstanden, nog altijd en tegen beter weten in, vasthoudt aan een papieren 'werkelijkheid'.
Dan gaat m.i. de regering volgende week met een beetje mazzel plat op de misselijk makende leugenaarsbek ..
(Er zijn momenten dat het gebruik van de vrijheid van meningsuiting een heerlijk gevoel geeft :-P)
Voor wie de Russen nog snel een verzoek wil zenden om Nederland eens flink de les te lezen over de mensenrechtenschendingen in de Nederlandse jeugd'bescherming':
Het erbij halen van mw. Weterings, een kinderloze pleegadept, is sloppy science, slodderwetenschap! Genegeerd wordt dat het kennen van de genetische afkomst en liefst (mede)opgevoed worden door de biologische ouder(s) in een latere leeftijdsfase van de opgroeiende van overwegend belang is.
Vivisectie op korte-termijn d.m.v. UHP-mandaten is te vaak (~75%) schadelijk, zeker zonder diagnostiek en diagnostische afweging van latere belangen, mede wegende het ervaren van de pleegtijd en de verkeerde signalen die het kind daarbinnen ontvangt.
Doyle bewees dat zorg via/vanuit thuis meer effectief is dan pleegzorg. Andere wetenschappers (losstaand van BJZ-suggesties) onderkennen ook dat deze jeugdzorg geen kennis brengt bij de case, doch speculeert (als met aandelen) met het kind als object, waar Van der Gaag e.a. zeiden dat er 'zwaargewichten' in de ingang dienen te staan die de cliënt zelf onderzoeken.
De vader was door Jo Stades-Veth nog niet 'ontdekt' blijkbaar.
BeantwoordenVerwijderenTypisch traditioneel denken en verklaringen zoeken vanuit een traditioneel patroon i.p.v. (ook) degelijk onderzoek in gezinnen waar de vader een belangrijke rol speelt.
Dat soort gezinnen bestonden in haar tijd nog niet of nauwelijks.
Heel goed dat dit stuk ook op Darkhorse verschijnt.
Verwijderen‘De vrouw en haar kind zijn volgens de wetten van de natuur vooral de eerste jaren in een symbiotisch intensief, warm verband met elkaar verbonden.’
Anno 2013 zou mevr. Stades-Veth misschien ‘de vrouw’ in bovenstaande zin in ‘onze’ westerse samenleving misschien veranderd hebben in ‘ouders’. Waar het hier vooral om gaat is de natuurlijke symbiotische band, die het kind met heel zijn lijf en wezen voelt en dat voor elk kind van levensbelang is. Waarbij ouders en kind haast instinctief op elkaar reageren. Het levensbelang van die tastbare nabijheid mag het kind niet onthouden worden. Ouders met couveusekinderen in het ziekenhuis weten daar alles van, het ‘kangoeroën’ bijvoorbeeld.
De wijze waarop BJZ Haaglanden met Yunus en zijn ouders is omgegaan zou ik misdadig noemen. Jeugdzorg die heel Nederland oproept alert te zijn op kindermishandeling? UHP’s en minimale omgangsregelingen wat is dat dan?
ONTWIKKELEN NAAR HEEL-ZIJN:
BeantwoordenVerwijderenMama, waar ben je?
maart 7, 2012 — Wonieka
In ons zit een weten over de oermoeder en velen verlangen naar haar, meestal als een sluimerend gemis. Voor mij was het een grote, ronde vrouw met een zachte schoot, waarin ik me veilig zou weten. Aandacht en begrip zou er voor mij zijn, nog voordat ik erom gevraagd had. Ik zou me gekoesterd voelen in haar warmte en in haar zorg om mijn behoeften te vervullen. Ik zou gezien worden in wat ik nodig had en in wie ik was.
Mijn eigen moeder kon niet aan dit beeld voldoen, zoals de meeste moeders niet. Alleen al omdat ze zelf nooit zo’n moeder gehad heeft. Lang heb ik gepoogd alsnog te krijgen waarvan ik voelde dat niet gekregen te hebben en het gat in mij te vullen. Ik heb de moeder gezocht in de vele vrouwen in mijn leven, vriendinnen, therapeuten, docenten van de Brahma Kumaris en hun oudere dadi’s en ook in God. Uiteindelijk vond ik de moeder in mijzelf en ontdekte ik hoe ik die moeder voor mijzelf kon zijn. Daarbij werd mij duidelijk dat ik geen moeder hoefde te worden om mij als een moeder te voelen voor grote en kleine kinderen.
De roep om de moeder uit zich in een intens verlangen naar liefde en een eeuwige zoektocht naar die oermoeder in de ander. Het verkrijgen van liefde kan zo belangrijk zijn, dat de realiteit van de onderlinge relaties tussen mensen vervormd wordt tot een soort ideale paradijs waarin iedereen even lief en aardig is naar elkaar. Zoals kinderen op heel natuurlijke wijze geven en loyaal zijn naar de ouders in het vervullen van hun behoeften, maar ook om daarmee liefde te verkrijgen, kunnen volwassenen nog steeds bezig zijn met een liefde te blijven geven die ze eigenlijk niet voelen en waarbij ze voorbij gaan aan de zorg voor zichzelf.
Hoe ook de uitingsvormen als volwassene geworden zijn in het geven en ontvangen van liefde, in de onderlagen kan het dreinende en eisende kind nog steeds aanwezig zijn, die het op zijn manier wil hebben en anders ontevreden blijft, boos wordt of denkt dat het afgewezen wordt. Het beeld van liefde wordt gekleurd door de nog onvervulde behoeften van het kind dat je ooit was en door het gebrek aan stevigheid en geworteld zijn in wie je bent als gevolg daarvan. Onvoorwaardelijke liefde en de liefde van de oermoeder zal onvoldoende herkend worden zolang de roep om de moeder geen erkenning heeft gekregen en jij daar zelf verantwoordelijkheid voor hebt willen dragen.
De oermoeder is een wereldmoeder met een groot mededogend hart, die jou kan zien in jouw schaduw en in je licht. Zij zal je willen koesteren, maar zal dat zelden doen, omdat zij de wens heeft dat je op eigen benen kunt staan en zelf zorg kunt dragen voor jouw eigen bestaan. Wanneer je je aan haar borst vastklampt, hoe subtiel ook, zal zij dat weigeren omdat ze je anders klein en afhankelijk maakt. En wat je ook doet, haar hart zal altijd voor je open blijven staan.
© Wonieka A. Meuter
Ik lees vandaag in de krant dat de regering volgende week president Poetin de les wil lezen over rechtsbescherming en mensenrechten.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk is het de familie Antonova, de familie van Yunus, de familie van Yordi, Sheik Elias, Nora Yurukseven en vele anderen gelukt om de Russen tijdig te informeren over de wantoestanden in het Nederlandse jeugd'recht'.
Dat kinderen op basis van bange vermoedens en zonder onderzoek naar de feiten uit hun ouderlijk huis worden gesleurd in Nederland.
Dat gezinnen voor altijd worden ontwricht op die ondeugdelijke basis, en dat vele kinderen in pleeggezinnen verblijven op basis van leugens en verzinsels van maatschappelijk werkers.
Dat de gemaakte fouten niet worden hersteld, en dat instanties schaamteloos rechterlijke uitspraken en de wet aan hun laars kunnen lappen.
Dat zo de Nederlandse wet, internationale verdragen en de grondbeginselen van de rechtstaat stelselmatig worden geschonden door (NB) Nederland.
En dat de regering, die al tientallen jaren concrete informatie krijgt over de ernstige misstanden, nog altijd en tegen beter weten in, vasthoudt aan een papieren 'werkelijkheid'.
Dan gaat m.i. de regering volgende week met een beetje mazzel plat op de misselijk makende leugenaarsbek ..
(Er zijn momenten dat het gebruik van de vrijheid van meningsuiting een heerlijk gevoel geeft :-P)
Voor wie de Russen nog snel een verzoek wil zenden om Nederland eens flink de les te lezen over de mensenrechtenschendingen in de Nederlandse jeugd'bescherming':
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/ambassades-consulaten-en-overige-vertegenwoordigingen/rusland/ambassade-van-de-russische-federatie-s-gravenhage
Het erbij halen van mw. Weterings, een kinderloze pleegadept, is sloppy science, slodderwetenschap!
BeantwoordenVerwijderenGenegeerd wordt dat het kennen van de genetische afkomst en liefst (mede)opgevoed worden door de biologische ouder(s) in een latere leeftijdsfase van de opgroeiende van overwegend belang is.
Vivisectie op korte-termijn d.m.v. UHP-mandaten is te vaak (~75%) schadelijk, zeker zonder diagnostiek en diagnostische afweging van latere belangen, mede wegende het ervaren van de pleegtijd en de verkeerde signalen die het kind daarbinnen ontvangt.
Doyle bewees dat zorg via/vanuit thuis meer effectief is dan pleegzorg. Andere wetenschappers (losstaand van BJZ-suggesties) onderkennen ook dat deze jeugdzorg geen kennis brengt bij de case, doch speculeert (als met aandelen) met het kind als object, waar Van der Gaag e.a. zeiden dat er 'zwaargewichten' in de ingang dienen te staan die de cliënt zelf onderzoeken.